บทที่ 299 ตอนพิเศษ 1: หวนคืนสู่โลกนิยาย (ตอนจบ)

【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】

【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】

【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】

บทที่ 299 ตอนพิเศษ 1: หวนคืนสู่โลกนิยาย (ตอนจบ)

“พอเปิดแล้ว ฉันเข้าไปได้เลยใช่ไหม? มีข้อควรระวังอะไรบ้างรึเปล่า?”

ณ ช่วงบ่ายของอีกไม่กี่วันต่อมา

กู่เฉินหนานถามระบบสาวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ระบบสาวครุ่นคิด “ก็ไม่มีอะไรที่ต้องระวังเป็นพิเศษหรอก เพียงแต่การเปิดใช้งานโลกนิยายในครั้งนี้ จุดเวลาที่ถูกเปิดมันไม่แน่นอน อาจจะเป็นช่วงก่อนเนื้อเรื่องในนิยาย หรือหลังจากนั้นก็ได้ เอาเป็นว่าทุกอย่างล้วนเป็นปัจจัยที่ไม่แน่นอน”

ก่อนที่กู่เฉินหนานจะตัดสินใจกลับไปยังโลกนิยาย เขาก็คาดการณ์ถึงความเป็นไปได้นี้ไว้แล้ว ปัญหานี้จึงไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาเลย

แต่เขากลับกังวลใจเกี่ยวกับเรื่องเวลาในการกลับไปยังโลกนิยาย

ถึงแม้เวลาหนึ่งวันจะเพียงพอที่จะได้เห็นโฉมหน้าเดิม ๆ ของพวกนางเอก แต่...มันสั้นเกินไปรึเปล่า?

“เธอเปิดโลกนิยายทิ้งไว้เลยไม่ได้เหรอ? ฉันจะได้ไปโลกไหนก็ได้ตามใจชอบ ให้ฉันเป็นอิสระที่สามารถเดินทางไปมาระหว่างสองโลกได้ แบบนี้ไม่ดีกว่าเหรอ?” กู่เฉินหนานถาม

ระบบสาวทำหน้าบูดบึ้งทันที แสดงสีหน้าเอือมระอา “ฆ่าฉันให้ตายเลยดีกว่า”

“เอ่อ...”

กู่เฉินหนานเกาหัว “ผัวเมียกันมาตั้งนาน ฉันฆ่าเธอไม่ลงหรอก”

“ไปตายซะ!”

ระบบสาวผลักกู่เฉินหนาน พูดอย่างเหลืออด “นายคิดว่าฉันทำได้ทุกอย่างรึไง? นายรู้ไหมว่าการเปิดโลกนิยายให้นายมันเสียแรงฉันแค่ไหน? นี่ยังไม่พอใจอีกเหรอ?”

กู่เฉินหนานได้ยินดังนั้นก็รีบพูด “ฉัน...ฉันแค่พูดเล่นน่า”

“ฮึ่ม”

ระบบสาวส่งเสียงในลำคอ “เอาล่ะ ฉันจะเปิดโลกนิยายแล้ว รอแป๊บนะ”

“โอเค”

ทันใดนั้น ระบบสาวก็สะบัดมือไปในอากาศ ประตูมิติก็ปรากฏขึ้น

กู่เฉินหนานตกใจ

“นี่ จะง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ? ไม่ต้องร่ายเวทมนตร์อะไรหน่อยเหรอ?”

ระบบสาว “...”

เธอมองกู่เฉินหนานด้วยสายตาเอือมระอา “ตอนนี้เริ่มจับเวลาแล้วนะ พรุ่งนี้เวลานี้ นายต้องกลับมา เข้าใจไหม?”

“เข้าใจแล้ว”

กู่เฉินหนานพยักหน้า หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะก้าวเข้าไปในประตูมิติ

ความรู้สึกวิงเวียนคุ้นเคยเข้าจู่โจม...

...

ณ คฤหาสน์ตระกูลกู่ เมืองซูหัง

“คุณชายกู่ ขอบคุณที่ช่วยพ่อของฉันไว้หลายครั้ง บุญคุณนี้ฉันต้องตอบแทนให้ได้!”

กู่เฉินหนานมองไปรอบ ๆ ด้วยความสับสน เพียงแค่เห็นการตกแต่งภายในห้อง เขาก็รู้ได้ทันทีว่าที่นี่ไม่ใช่เมืองตงไห่ แต่เป็นเมืองซูหัง!

จากนั้น เขาก็มองไปยังหญิงสาวในชุดพนักงานออฟฟิศ สวมถุงน่องกับรองเท้าส้นสูงที่นั่งอยู่บนโซฟาฝั่งตรงข้าม

ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง ราวกับตกใจสุดขีด

[เซียวหย่าเจี๋ย? ]

[เวรเอ๊ย! เซียวหย่าเจี๋ย?!]

[ก่อนหน้านี้ทำไมถึงลืมนางเอกคนนี้ไปได้นะ? ]

[ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้มีบทบาทมากนักในนิยาย แต่เธอก็เป็นนางเอกคนแรกในช่วงเนื้อเรื่องที่ซูหังนะ!]

“อะไรนะ?”

เซียวหย่าเจี๋ยที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามได้ยินเสียงภายในใจของกู่เฉินหนาน เธอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

ก่อนหน้านี้เธอเคยได้ยินเสียงภายในใจของกู่เฉินหนานมาก่อน จึงทำให้รู้ว่าหลินหยู่เข้าหาเธอด้วยจุดประสงค์แอบแฝง

และยังรู้ด้วยว่าหลินหยู่คือผู้อยู่เบื้องหลังการลอบสังหารพ่อของเธอ

ตอนแรก เซียวหย่าเจี๋ยรู้สึกตกใจมาก แต่เธอก็ค่อย ๆ ปรับตัวให้ชินกับการได้ยินเสียงภายในใจของกู่เฉินหนาน แต่ตอนนี้เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่กู่เฉินหนานพูดเลยสักนิด

ลืมเธอไปได้ยังไง?

เธอเป็นนางเอกคนแรกในช่วงเนื้อเรื่องที่ซูหัง?

กู่เฉินหนานกำลังพูดเรื่องอะไรกันแน่?

“คุณชายกู่ คุณฟังที่ฉันพูดอยู่รึเปล่า?” เซียวหย่าเจี๋ยถาม

[เวรแล้ว ๆ ตอนนี้เนื้อเรื่องดำเนินมาถึงช่วงไหนแล้ว? ]

[ลองคิดดู...อ้อ ใช่! น่าจะเป็นตอนที่หลินหยู่รับคำสั่งจากองค์กรนกฮูกทมิฬให้พาคนไปฆ่าพ่อของเซียวหย่าเจี๋ย แล้วฉันก็ขัดขวางแผนการขององค์กรนกฮูกทมิฬไว้ได้สองครั้ง ใช่ไหม? ]

กึก

กู่เฉินหนานกลืนน้ำลาย ถาม “คุณเซียว กงเฟยตายแล้วเหรอ?”

เซียวหย่าเจี๋ยพยักหน้า “กงเฟยถูกคุณชายกู่ฆ่าตายแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”

[ใช่แล้ว! ตอนนี้เป็นช่วงเวลานี้เอง!]

กู่เฉินหนานถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาไหน

เขาเลิกคิ้ว มองไปที่เซียวหย่าเจี๋ย

โดยรวมแล้ว รูปร่างหน้าตาและบุคลิกของเซียวหย่าเจี๋ยคล้ายกับซูเฉียนโม่ คือเป็นคุณหนูจากตระกูลผู้ดี

แต่ซูเฉียนโม่มีบุคลิกเย็นชา ส่วนเซียวหย่าเจี๋ยมีบุคลิกเซ็กซี่แบบที่ไม่รู้ตัว

โดยเฉพาะสัดส่วนเอวกับสะโพก รวมถึงส่วนโค้งเว้าของสะโพกที่สมบูรณ์แบบ

แค่ได้มองก็อดใจไม่ไหว

[ว่าแต่...ฉันควรพาเซียวหย่าเจี๋ยกลับไปด้วยไหมนะ? ]

[อืม...แต่ในโลกนิยาย ฉันกับเซียวหย่าเจี๋ยแทบจะไม่มีปฏิสัมพันธ์กันเลย นอกจากการช่วยพ่อของเธอสองครั้ง การที่ฉันพาเธอกลับไปด้วยตัวเองแบบนี้ มันจะไม่เหมาะสมไปหน่อยเหรอ? ]

[อีกอย่าง ถ้าเธอไม่ได้คิดอะไรกับฉันล่ะ? ]

เซียวหย่าเจี๋ยได้ยินเสียงภายในใจของกู่เฉินหนาน เธอชะงักไปครู่หนึ่ง

กลับไป?

กลับไปไหน?

ตงไห่เหรอ?

ใช่แล้ว คุณชายกู่ไม่ใช่คนเมืองซูหัง เธอบอกว่าจะกลับไปก็น่าจะเป็นตงไห่

แต่มันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ?

ตงไห่อยู่ใกล้กับซูหังมาก เขาพาฉันไปตงไห่ ถ้าฉันอยากกลับมาก็กลับมาได้นี่?

ในโลกนิยาย เซียวหย่าเจี๋ยไม่เคยเปิดเผยความรู้สึกของเธอที่มีต่อกู่เฉินหนานเลย นอกจากตอนที่เกิดเรื่องของหลินหยู่กับพ่อของเธอ เซียวหย่าเจี๋ยเคยบอกว่าถ้ากู่เฉินหนานต้องการความช่วยเหลือจากเธอก็ให้บอกได้เลย

ดังนั้น กู่เฉินหนานจึงไม่ค่อยเข้าใจว่าเซียวหย่าเจี๋ยคิดยังไงกันแน่

[เอาล่ะ...จะพาเซียวหย่าเจี๋ยกลับไปดีไหม? ]

“ภรรยาระบบ”

“ว่า”

“ตอนนี้ฉันยังสามารถพาคนออกจากโลกนิยายได้ไหม?” กู่เฉินหนานถาม

“หมายถึงคุณหนูตระกูลเซียวแห่งเมืองซูหังคนนี้ใช่ไหม?” ระบบสาวถาม

“อืม” กู่เฉินหนานพยักหน้า

ระบบสาวครุ่นคิด “ก็ได้นะ แต่นายไม่คิดว่านายโลภไปหน่อยเหรอ?”

กู่เฉินหนานชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์

“นี่ เธอหึงฉันรึเปล่าเนี่ย? ไม่น่าเชื่อ ระบบจะหึงเจ้าของตัวเองจริง ๆ เหรอ?” กู่เฉินหนานพูดหยอกล้อ

“ไปตายซะ!”

ระบบสาวโกรธจัด “นายนี่มันเจ้าชู้จริง ๆ มีพวกซูเฉียนโม่แล้วยังไม่พอ ทุกวันก็เอาแต่โวยวายอยากเจอฉัน เจอฉันแล้วยังไม่พอ ตอนนี้อยากได้เซียวหย่าเจี๋ยอีกคนแล้วเหรอ?”

กู่เฉินหนานลูบมืออย่างจนใจ

“โธ่เอ๊ย! เธอต้องเข้าใจความหวังดีของฉันสิ ฉันแค่อยากจะให้บ้านกับนางเอกทุกคน!”

ระบบ “...”

“ตามใจนายเลย ยังไงก็มีเวลาแค่หนึ่งวัน ในวันนี้นายอยากทำอะไรก็ทำ แต่หลังจากนี้ โลกใบนี้จะไม่สามารถเปิดใช้งานได้อีกแล้ว” ระบบสาวกล่าว

“เข้าใจแล้ว”

กู่เฉินหนานพยักหน้า หันกลับมามองเซียวหย่าเจี๋ย

ในตอนนี้ เซียวหย่าเจี๋ยยังคงครุ่นคิดถึงคำถามในใจของกู่เฉินหนานเมื่อครู่

ทำไมคุณชายกู่ถึงทำหน้าสับสน?

ทำไมเขาถึงไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาไหน?

แล้วโลกนิยายคืออะไร?

ที่นี่คือโลกนิยายงั้นเหรอ?

จริงด้วย!

ตอนที่เจอกับคุณชายกู่ครั้งแรก เสียงภายในใจของเขาก็บอกเรื่องของหลินหยู่ แถมทุกอย่างที่เขาพูดก็ถูกต้องทั้งหมด!

หรือว่า...

เซียวหย่าเจี๋ยกระพริบตา มองไปที่กู่เฉินหนานเช่นกัน

“คุณ...”

“คุณ...”

ทั้งคู่สบตากัน พูดออกมาพร้อมกัน

“คุณถามก่อนเลย” กู่เฉินหนานผายมือเชื้อเชิญ

เซียวหย่าเจี๋ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูด “คุณชายกู่ คุณมีอะไรอยากจะบอกฉันรึเปล่าคะ?”

“เอ่อ...”

กู่เฉินหนานชะงัก “หมายถึงเรื่องอะไร?”

“คุณว่าล่ะคะ?” เซียวหย่าเจี๋ยเว้นวรรค ก่อนจะพูด “ฉันได้ยินเสียงภายในใจของคุณชายกู่นะคะ”

อะไรนะ?!

กู่เฉินหนานตกใจมาก แต่ก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว

ใช่แล้ว ในโลกนิยาย เสียงภายในใจของฉันมันโปร่งใสสำหรับพวกนางเอก

ยกเว้นหยวนหยวนที่เป็นตัวประกอบในนิยาย พวกเฉียนโม่กับคนอื่น ๆ ได้ยินเสียงในใจของฉันหมด

ถึงแม้เซียวหย่าเจี๋ยจะมีบทน้อย แต่เธอก็เป็นนางเอกคนหนึ่ง การที่เธอได้ยินเสียงในใจของฉันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

“ฉันน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว” กู่เฉินหนานส่ายหัวพร้อมกับยิ้ม

“คุณชายกู่ โลกนิยาย นางเอก เนื้อเรื่อง บทบาท อะไรพวกนี้ที่คุณพูดในใจหมายความว่ายังไงเหรอคะ?” เซียวหย่าเจี๋ยถามด้วยความสงสัย

ก่อนหน้านี้ โฮชิโนะ คันนอนก็เคยถามคำถามแบบนี้กับกู่เฉินหนาน แต่ตอนนั้นกู่เฉินหนานยังคงดำเนินเนื้อเรื่องอยู่ คำถามของเธอจึงกลายเป็นเสียงกระซิบของปีศาจ

แต่ตอนนี้ โลกใบนี้ไม่ควรจะมีอยู่แล้ว แต่ด้วยการที่ระบบเปิดใช้งานโลกนิยายขึ้นมา ทำให้โลกนี้คงอยู่ได้เพียงหนึ่งวัน เซียวหย่าเจี๋ยจึงสามารถถามคำถามเหล่านี้ได้โดยไม่เกิดผลกระทบใด ๆ

“เรื่องนั้น...”

กู่เฉินหนานนั่งตัวตรง มองไปที่เซียวหย่าเจี๋ย “ตามที่คุณคิดเลย โลกใบนี้เป็นโลกในนิยาย ทั้งตัวผม คุณ และทุกคนที่คุณเห็น ล้วนถูกแต่งขึ้นมาทั้งนั้น”

“นี่...”

เซียวหย่าเจี๋ยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

ก่อนหน้านี้เธอพอจะเดาได้อยู่บ้าง แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องจริง

แต่ไม่นาน เซียวหย่าเจี๋ยก็ถามด้วยความสงสัย “แล้วทำไมคุณถึงรู้ล่ะคะ?”

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_