บทที่ 298 ตอนพิเศษ 1: หวนคืนสู่โลกนิยาย (ตอนกลาง)
【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】
【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】
【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】
บทที่ 298 ตอนพิเศษ 1: หวนคืนสู่โลกนิยาย (ตอนกลาง)
ยามเย็น กู่เฉินหนานขับรถพาซูเฉียนโม่กลับมายังบ้าน
“หยูเทียน ของที่เธอต้องการ ฉันซื้อมาให้แล้วนะ”
กู่เฉินหนานยืนถือถุงใบเล็กใบใหญ่อยู่ที่โถงกลางบ้าน ตะโกนไปยังห้องของไป๋หยูเทียน
ไม่นาน ประตูห้องก็เปิดออก
หญิงสาวผมยาวสลวยในชุดนอนสีดำเดินออกมาจากห้อง เธอคือไป๋หยูเทียน อดีตโลลิต้าตัวน้อยผู้น่ารัก
ถึงแม้ใบหน้าของเธอจะไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก ยังคงน่ารักและงดงามเช่นเดิม แต่บุคลิกของเธอนั้นเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน
ไม่หลงเหลือเค้าโครงของสาวน้อยแสนหวานอีกต่อไป กลับกัน เธอเต็มไปด้วยออร่าของหญิงสาวผู้มีความอ่อนโยนและเฉลียวฉลาด
ไป๋หยูเทียนรีบลงบันไดมารับถุงจากกู่เฉินหนาน “ขอบคุณนะคะ หนักมากเลยใช่ไหม”
“ไม่เป็นไร”
กู่เฉินหนานโบกมือถาม “คันนอนกับหยวนหยวนล่ะ?”
“พี่คันนอนกับพี่หยวนหยวนบอกว่าจะไปช้อปปิ้งกันตอนเที่ยง คงจะกลับมาแล้วล่ะค่ะ”
ทันทีที่ไป๋หยูเทียนพูดจบ แสงไฟรถก็ส่องเข้ามา
ไม่นาน รถก็จอดสนิท คันนอนกับฟางหยวนหยวนถือถุงใบเล็กใบใหญ่เดินเข้ามา
คันนอนสวมเสื้อยืดแขนสั้นสีขาวกับกระโปรงยาวสีน้ำตาลอ่อน ดูราวกับน้องสาวข้างบ้าน
ส่วนฟางหยวนหยวนสวมชุดเดรสยาวสีขาวล้วน สวมที่คาดผม
ทั้งสองคนเปลี่ยนไปจากเดิมมาก ถ้ากู่เฉินหนานไม่ได้อยู่กับพวกเธอมาตลอดหลายปีนี้ คงจำไม่ได้แน่ ๆ
“เฉินหนาน กลับมาแล้วเหรอ?” คันนอนถาม
“ไม่ใช่ว่าให้เธอแต่งตัวสไตล์เดิมเหรอ ทำไมถึงซื้อชุดแบบนี้มาอีกล่ะ?” กู่เฉินหนานพูดอย่างจนใจ
คันนอนจับชายกระโปรงหมุนตัวโชว์ “ฉันว่าชุดนี้สวยดีนะ”
“แต่ถ้าคุณชอบ ฉันจะแต่งตัวสไตล์เดิมให้คุณดูก็ได้”
“เอ่อ...”
กู่เฉินหนานพูดไม่ออก
การที่พวกเธอต้องเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวกลับไปเป็นแบบเดิมเพราะเขา มันไม่ใช่ตัวตนของพวกเธอเลย
“ช่างเถอะ ไม่เป็นไร เธอว่าสวยก็พอแล้ว”
ฟางหยวนหยวนลูบต้นขาตัวเอง “วันนี้พวกเราสองคนเหนื่อยมากเลย นานมากแล้วที่ไม่ได้เดินเยอะขนาดนี้ ปวดขาไปหมด”
“พวกเธอเป็นมืออาชีพนะ เดินแค่วันเดียวก็เหนื่อยแล้วเหรอ?” กู่เฉินหนานเลิกคิ้ว
คันนอนกับฟางหยวนหยวนสบตากัน ก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน
“ตั้งแต่พวกเรามาอยู่ที่โลกแห่งความเป็นจริงกับคุณ พวกเราก็ไม่ได้ทำภารกิจอีกเลย ถึงเมื่อก่อนจะเป็นมืออาชีพ แต่ตอนนี้ก็ลืมหมดแล้ว แถมไม่ได้ออกกำลังกายนาน ร่างกายก็อ่อนแอลงเยอะ”
“งั้นพวกเธอก็ตั้งใจจะทิ้งความสามารถทั้งหมดไปงั้นสิ?” กู่เฉินหนานถามด้วยความสงสัย
“ใช่แล้ว” ฟางหยวนหยวนพยักหน้า “ยังไงก็ไม่ได้ทำภารกิจ ไม่ได้ฆ่าคนแล้ว ความสามารถในการฆ่าคนพวกนั้นก็ปล่อยให้มันหายไปตามกาลเวลาเถอะ”
“อ้อ”
กู่เฉินหนานรู้สึกเหม่อลอยเล็กน้อย
เขากลืนน้ำลาย “พวกเธอชอบชีวิตตอนนี้ไหม หรือจะพูดอีกอย่างว่า ระหว่างชีวิตในอดีตกับชีวิตปัจจุบัน พวกเธอชอบแบบไหนมากกว่ากัน?”
ทั้งสองคนครุ่นคิด ก่อนจะตอบพร้อมกัน “แบบไหนก็ไม่สำคัญ สำคัญคือ พวกเราแค่อยากอยู่กับคุณ”
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน พวกนางเอกจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร มีสิ่งหนึ่งที่พวกเธอจะไม่มีวันเปลี่ยน
นั่นคือ ความรักที่มีต่อกู่เฉินหนาน
หลังจากพูดคุยกับพวกนางเอกได้สักพัก กู่เฉินหนานเห็นว่าเวลาใกล้ได้ที่แล้ว จึงกลับไปยังห้อง
ในยามนี้ ดวงจันทร์เสี้ยวลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้า แสงจันทร์ส่องสว่าง
กู่เฉินหนานนั่งอยู่บนเตียง เอ่ยถาม “ว่าไง?”
“ว่าไงอะไร?” ระบบสาวแกล้งถามทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว
“ก็เรื่องเจอกันไง” กู่เฉินหนานแบมือ
“เอ่อ...ก็ได้”
ทันใดนั้น ภายในห้องที่มืดมิดก็เกิดช่องว่างบิดเบี้ยวขึ้น ก่อนจะค่อย ๆ แปรสภาพเป็นประตูมิติ
จากภายในประตู มีเท้าสีขาวราวกับหยกคู่หนึ่งก้าวออกมาจากประตูมิติ
เธอไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้า ร่างกายเปลือยเปล่า ผิวพรรณเนียนละเอียดราวกับหยก ใบหน้าสวยสะกด มีทั้งความเย็นชาแบบซูเฉียนโม่ ความกล้าหาญแบบหลิวหมิงรุ่ย ความซุกซนแบบคันนอน และความน่ารักแบบไป๋หยูเทียน
ใบหน้าของเธอดูเหมือนรวบรวมเอาข้อดีของนางเอกหลายคนมารวมกัน แถมยังดูกลมกลืนเป็นธรรมชาติ
แม้แต่รูปร่างของเธอก็ผสมผสานเอาจุดเด่นของแต่ละคนเข้าไว้ด้วยกัน ตรงไหนที่ควรจะใหญ่ก็ใหญ่ ตรงไหนที่ควรจะเล็กก็เล็ก
กู่เฉินหนานมองตาค้าง
“เป็นไงบ้าง?”
ระบบสาวมองกู่เฉินหนานด้วยความเขินอาย
“กึก”
กู่เฉินหนานกลืนน้ำลาย ชี้ไปที่ระบบสาว “เธอตั้งใจจะมาเจอฉันในสภาพนี้เหรอ?”
“หืม?”
ระบบสาวตกใจ รีบก้มลงมองตัวเอง ทันใดนั้นใบหน้าของเธอก็แดงก่ำ ร้องด้วยความตกใจ “มะ...ไม่นะ เวรเอ๊ย! แล้วเสื้อผ้าฉันไปอยู่ไหนเนี่ย!”
...
“เธอนี่ก็เก่งจริง ๆ แกล้งลืมใส่เสื้อผ้าเนี่ยนะ คิดได้ยังไง?”
บนเตียง กู่เฉินหนานนั่งอยู่ทางซ้าย ระบบสาวนั่งอยู่ทางขวาด้วยท่าทีเขินอาย ตอนนี้เธอสวมกระโปรงรัดรูปกับถุงน่องลูกไม้สีขาวเหนือเข่าแล้ว
“ใครแกล้งกัน นี่เรื่องจริงต่างหาก ฉันเตรียมชุดนี้ไว้แล้ว แต่ตอนออกมาดันลืมใส่”
“ฉันไม่ใช่มนุษย์นะ ในหัวไม่มีคอนเซ็ปต์ว่าเวลาออกจากบ้านต้องใส่เสื้อผ้าหรอก”
“อ่า ใช่ ๆ”
กู่เฉินหนานหันมามองพร้อมเลิกคิ้ว “แต่แบบนี้ก็ถูกใจฉันเหมือนกันนะ”
“นี่...”
ระบบสาวลังเล “ฉันว่าชุดนี้มันสวยดีต่างหาก ไม่ใช่เพราะนายสักหน่อย อย่าเข้าใจผิดล่ะ”
“อ่า ใช่ ๆ”
กู่เฉินหนานถือโอกาสโอบไหล่ระบบสาว “ว่าแต่ ต่อไปเธอก็จะอยู่ในร่างนี้ตลอดเลยใช่ไหม?”
“ไม่ได้หรอก”
ระบบสาวส่ายหน้า “การออกมาข้างนอกแบบนี้มันเปลืองพลังมาก ฉันไม่ใช่มนุษย์ การจะคงร่างมนุษย์เอาไว้นี่มันยากมากเลยนะ”
“อ้อ”
กู่เฉินหนานพยักหน้า “แล้วร่างกายแบบนี้ของเธออยู่ได้นานแค่ไหน?”
“อืมมม”
ระบบสาวครุ่นคิด “มากสุดก็สามชั่วโมงมั้ง”
“สามชั่วโมง พอดีเลย” กู่เฉินหนานยิ้มเจ้าตกใจ
“พอกับอะไร พูดอะไรของนายเนี่ย?”
กู่เฉินหนานเข้ามากอด ก่อนจะผลักเธอลงบนเตียง “ก็...”
กู่เฉินหนานกระซิบข้างก็สั่นสะท้าน ใบหน้าแดงก่ำ
...
เช้าวันรุ่งขึ้น
กู่เฉินหนานตื่นขึ้นมาบนเตียง แต่ข้าง ๆ
เขาลุกขึ้นมานั่ง สลัดความง่วงงุน ก่อนจะถามในใจ “เป็นไงบ้าง?”
ไม่นาน ก็มีเสียงตอบกลับมาด้วยความโกรธ “เป็นไงอะไร ฉันไม่รู้ว่านายพูดเรื่องอะไร”
กู่เฉินหนานยิ้มเจ้าเล่ห์ “ฉันถามว่าเมื่อคืนฉันทำได้ดีไหม?”
“นาย!”
พูดไม่ออก โกรธจัด “ก่อนหน้านี้นายยังบอกว่าจะไม่ทำเรื่องแบบนั้นกับฉันเลย นาย...นายมันเลวมาก!”
กู่เฉินหนานเลิกคิ้ว “เธอก็พูดว่าจะไม่แต่งตัวแบบที่ฉันชอบ แล้วเมื่อคืนเธอก็แต่งมาถูกใจฉันเลยไม่ใช่เหรอ?”
“อีกอย่าง ถ้าเธอไม่ชอบ เธอก็หายตัวกลับเข้าไปในหัวฉันได้เลยนี่นา แต่ถึงเธอจะพยายามผลักฉันออกไป เธอก็ไม่ได้หนีไปไหนเลยนี่?”
“ชิ! ไม่คุยกับนายแล้ว!”
“โอเค ๆ ฉันผิดเอง ฉันมันเลว เธอรีบศึกษาวิธีปลุกโลกนิยายเถอะ”
“ใกล้จะเสร็จแล้ว อีกไม่กี่วันนายก็จะกลับไปได้แล้วล่ะ แต่จะอยู่ได้แค่หนึ่งวันเท่านั้น หลังจากนั้นโลกนิยายจะปิดตัวลง นายต้องรีบกลับมาก่อนที่โลกจะปิด ไม่งั้นจะเกิดเรื่องใหญ่”
“เข้าใจแล้ว” กู่เฉินหนานพยักหน้า
หนึ่งวันก็เพียงพอที่จะไปเจอนางเอกทุกคนแล้ว
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_
