บทที่ 297 ตอนพิเศษ 1: หวนคืนสู่โลกนิยาย (ตอนต้น)
【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】
【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】
【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】
บทที่ 297 ตอนพิเศษ 1: หวนคืนสู่โลกนิยาย (ตอนต้น)
ณ ห้องประชุมของหน่วยงานราชการแห่งหนึ่งในมหานคร
“ด้วยความทุ่มเทของท่านประธานซูตลอดหลายปีที่ผ่านมา วงการเครื่องสำอางของมหานครแห่งนี้ได้ก้าวออกจากเมืองซูระดับประเทศอย่างเต็มภาคภูมิ บัดนี้ขอเสียงปรบมือต้อนรับท่านประธานสมาคมเครื่องสำอางแห่งมหานคร ท่านประธานซูเฉียนโม่!”
“ตื่นเต้นไหม?”
ณ ห้องพักหลังเวที กู่เฉินหนานเท้าแขนกับผนังพลางมองซูเฉียนโม่ผู้กำลังจัดแจงเสื้อผ้า
“จะตื่นเต้นอะไรกัน ในเมื่อตลอดหลายปีมานี้ ฉันก็เข้าร่วมการประชุมแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว”
ทันใดนั้น เสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่วทั้งห้องประชุม
“ฉันไปก่อนนะ” ซูเฉียนโม่เอ่ย
“อืม” กู่เฉินหนานพยักหน้า มองตามซูเฉียนโม่ที่เดินออกจากห้องพักไปยังเวทีกลางห้องประชุม ก่อนจะล้วงกระเป๋าเสื้อเดินเข้าไปยังห้องรับรอง
กู่เฉินหนานทรุดตัวลงบนโซฟาในห้องรับรอง ลูบใบหน้าพร้อมหลับตาลง
ทว่าเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะ
“ฮัลโหล หยูเทียนมีอะไรรึเปล่า?”
ปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน นุ่มนวล “คุณเฉินหนาน พอคุณกลับมาแล้วช่วยซื้อของให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ เดี๋ยวฉันส่งรายการของไปให้”
“ได้สิ”
“อ้อ จริงสิ พี่คันนอนฝากถามมาว่า เรื่องที่คุณรับปากไว้เมื่อหลายวันก่อนว่าจะพาเธอไปเที่ยวญี่ปุ่น คุณจะสะดวกไปวันไหน”
ทันใดนั้น เสียงของคันนอนก็ดังแทรกขึ้นมา “ไม่เป็นไรหรอกเฉินหนาน คุณจัดการธุระของคุณไปก่อน ฉันไม่รีบร้อน ถ้าคุณไม่ว่างจริง ๆ ฉันไม่ไปก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก”
กู่เฉินหนานชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบตอบ “ปลายเดือน เราไปกันปลายเดือนนี้แหละ”
“ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นก็ได้ ฉันไม่เป็นไรจริง ๆ คุณควรให้ความสำคัญกับงานของคุณก่อน” คันนอนปฏิเสธ
“ปลายเดือนนี้แหละ!” กู่เฉินหนาน
คันนอนได้ยินดังนั้นก็รีบตอบตกลง “ค่ะ ๆ ฉันเข้าใจแล้ว ปลายเดือนก็ปลายเดือน”
หลังจากวางสายกู่เฉินหนานวางโทรศัพท์ไว้ข้าง ๆ แล้วหลับตาลงอีกครั้ง
“นายคิดดีแล้วเหรอ?” ทันใดนั้น เสียงของระบบก็ดังขึ้นในหัว
“อะไรนะ?” กู่เฉินหนานลืมตาขึ้นด้วยความสงสัย
“ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่านายถามฉันเรื่องการเปิดโลกนิยายเหรอ ฉันบอกว่าจะลองดู แต่ก่อนอื่นฉันต้องถามนายก่อน ในเมื่อนางเอกทุกคนมาอยู่เคียงข้างนายแล้ว ทำไมนายถึงยังคงคิดถึงโลกนิยายใบนั้นอยู่อีก?” ระบบเอ่ยถาม
“เรื่องนั้น...”
กู่เฉินหนานล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ หยิบซองบุหรี่ออกมาจุดสูบ “เธอไม่คิดบ้างเหรอว่าโลกนี้มันน่าเบื่อเกินไป?”
“ทุกวันก็มีแต่เรื่องพาเฉียนโม่ไปทำงาน หรือไม่ก็ช่วยหมิงรุ่ยทำครัวอยู่ที่บ้าน ลูก ๆ ก็ค่อย ๆ โตขึ้น ฉันกับพวกนางเอกก็แก่ตัวลงเรื่อย ๆ ถึงแม้จะผ่านมาแค่ห้าปีนับตั้งแต่ที่ฉันพาพวกเธอมาที่นี่ แต่เธอน่าจะสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงตลอดห้าปีมานี้”
“เช่นอะไรล่ะ?” ระบบถาม
“เช่น...”
กู่เฉินหนานสูบบุหรี่พลางเอ่ย “เช่น หยูเทียนในใจฉัน เธอควรจะเป็นเด็กสาวที่ไร้เดียงสา น่ารักตลอดไป แต่ตอนนี้เธอกลับเติบโตเป็นผู้ใหญ่ มีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น การกระทำก็อ่อนโยน นุ่มนวล กลายเป็นพี่สาวที่แสนดีไปแล้ว”
“หรืออย่างคันนอน ในใจฉัน เธอควรจะเป็นเด็กสาวที่อ่อนไหว ขาดความรัก และมีนิสัยซุกซนตลอดไป แต่ตอนนี้เธอก็เริ่มอ่อนโยนและเข้าอกเข้าใจมากขึ้นเรื่อย ๆ”
“แล้วหยวนหยวน เธอไม่ชอบเล่นเกม ไม่ชอบแต่งคอสเพลย์อีกต่อไปแล้ว...”
“แบบนี้ไม่ดีเหรอ?” ระบบถาม
“แบบนี้...ดีเหรอ?”
กู่เฉินหนานบี้ก้นบุหรี่ดับ “ใช่ ถูกต้อง ถ้าหากมองตามมุมมองของคนทั่วไป หยูเทียน คันนอน หยวนหยวน พวกเธอต่างก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แต่...แต่ว่า พวกเธอยังเป็นพวกเธอคนเดิมอยู่ไหม?”
“นี่ไม่ใช่การที่กาลเวลาได้ขัดเกลาเหลี่ยมมุมของพวกเธอไปอย่างนั้นเหรอ?”
“เพราะงั้น สิ่งที่นายชอบคือตัวตนของพวกเธอในนิยาย หรือตัวตนที่แท้จริงของพวกเธอกันแน่?” ระบบตั้งคำถามที่เฉียบคม
ทว่ากู่เฉินหนานตอบโดยไม่ลังเล “ฉันชอบตัวตนที่แท้จริงของพวกเธอ แต่ตัวตนที่แท้จริงของพวกเธอก็ควรจะเป็นแบบในนิยาย เหมือนกับที่ฉันชอบเสือ ชอบสิงโต ฉันไม่มีทางอยากให้พวกมันกลายเป็นแมวหรือหมาที่เชื่อง ๆ ฉันชอบที่พวกมันสามารถวิ่งเล่นอย่างอิสระในทุ่งหญ้าหรือป่าเขา”
“เธอเข้าใจที่ฉันพูดไหม?”
ระบบเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างเชื่องช้า “เพราะงั้น นายอยากกลับไปยังโลกใบนั้นอีกครั้งใช่ไหม?”
“ไม่ใช่”
กู่เฉินหนานส่ายหน้าอย่างหนักแน่น “ฉันไม่ได้อยากกลับไปยังโลกใบนั้น ฉันแค่อยากเจอพวกเธอในแบบที่พวกเธอเคยเป็นอีกครั้ง”
กู่เฉินหนานพูดด้วยน้ำเสียงที่อ้อนวอน “เธอช่วยฉันได้ไหม?”
“คงจะลำบากหน่อยนะ” ระบบพูดอย่างลำบากใจ
“เฮ้อ”
กู่เฉินหนานเลิกคิ้ว “นั่นหมายความว่าพอมีวิธีสินะ?”
“ฉันจะลองดู แต่ไม่รับประกันนะ”
“ขอบคุณ ขอบคุณจริง ๆ”
“ระหว่างฉัน...กับนาย ไม่ต้องพูดขอบคุณหรอก” น้ำเสียงของระบบแฝงไปด้วยความเขินอาย
ทันใดนั้นกู่เฉินหนานก็เกิดความสนใจขึ้นมา
เขาขยับตัวขึ้นมานั่งตัวตรงเล็กน้อย “ว่าแต่ ผ่านมาหลายปีแล้ว เราควรจะได้เจอกันสักทีแล้วนะ เธอยังกลัวว่าฉันจะขาดสติแล้วลวนลามเธออยู่รึไง?”
“มะ...ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย” ระบบอ้ำอึ้ง “เดิมทีฉันก็เป็นแค่ระบบที่พานายข้ามไปยังโลกนิยาย พอนายกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง ฉันก็ควรจะหายไป แต่นายกลับพาฉันมาด้วย...”
“...เอาเป็นว่า หลังจากที่นายพาฉันมาที่โลกแห่งความเป็นจริง ฉันก็เป็นเพียงจิตสำนึกที่ล่องลอยอยู่ในความว่างเปล่า เพิ่งจะสร้างร่างกายมนุษย์ขึ้นมาได้เมื่อไม่นานมานี้เอง”
ระบบพูดด้วยความภาคภูมิใจ “แล้วก็นะ อย่าคิดว่าฉันเป็นระบบใสซื่อบริสุทธิ์เชียวนะ อย่าลืมว่าฉันอยู่ในหัวของนายตลอด เพราะฉะนั้น เวลาที่นายมีอะไรกับพวกนางเอก ฉันก็เห็นหมดทุกอย่างแหละ!”
“หา?”
กู่เฉินหนานชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเลิกคิ้วถาม “แล้วไงล่ะ ฉันเป็นยังไงบ้าง เก่งไหม? ดูนานพอจนพอใจหรือยัง?”
“คุณ...”
ระบบพูดไม่ออก บ่นด้วยความเขินอาย “นายนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยจริง ๆ ตั้งแต่ตอนอยู่ในโลกนิยายก็เป็นคนลามก แล้วตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่!”
“ฮ่า ๆ”
กู่เฉินหนานหัวเราะ “ในเมื่อตอนนี้เธอมีร่างกายมนุษย์แล้ว ก็ออกมาเจอกันหน่อยสิ แล้วก็แต่งตัวสวย ๆ ด้วยนะ เธอรู้ว่าฉันชอบแบบไหน”
“ถ้านายยังพูดแบบนี้อีก ฉันจะไม่เจอนายแล้ว!” ระบบสาวโกรธจัด
“โอเค ๆ”
กู่เฉินหนานรีบยอม “งั้นเราจะเจอกันเมื่อไหร่?”
“รอให้ฉันลองศึกษาวิธีปลุกโลกนิยายขึ้นมาก่อนนะ อีกสักพักแล้วกัน”
“อย่านะ”
กู่เฉินหนานรีบพูด “เราเจอกันก่อนก็ได้นี่ แล้วค่อยไปศึกษาวิธีปลุกโลกนิยายทีหลัง”
“อืมมม”
ระบบสาวครุ่นคิดอยู่นาน ก่อนจะตอบ “นายพูดถูก”
กู่เฉินหนานได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตื่นเต้น “งั้นเราจะเจอกันเมื่อไหร่?”
“เย็นนี้ก็แล้วกัน ฉันจะได้เตรียมตัว” ระบบสาวตอบ
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_
