ตอนที่แล้วบทที่ 28 : จับปลาเสือได้แล้ว
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 30 : เป็นพี่เลี้ยงสักครั้ง

บทที่ 29 : กลับบ้านมือเต็ม


เยี่ยวตงถือถังเดินลงไปที่แอ่งน้ำตื้นอีกครั้ง เดินเข้าไปใกล้แล้วตะโกนถามพวกเขา "ได้อะไรกันบ้างไหม?"

"เก็บหอยตาแมวได้ตัวหนึ่งนับว่าได้ไหม?" อากวงหน้าเซ็ง

"ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย" เขาเดินไปหาอากวง คืนถังให้

"ถังว่างเปล่าแบบนี้ ถือถังใหญ่ขนาดนี้ก็อายเขา"

"ฮ่าๆๆ" เขาก็รู้สึกขำ "ไม่เป็นไร กลับไปเปลี่ยนชื่อก็พอ!"

"ฮือ~ ค่อยว่ากัน หอยตัวเดียวยังต้องจุดเตา เสียของ ให้เจ้าไปรวมกับของเจ้าแล้วกัน!" พูดแล้วก็โยนลงถังเยี่ยวตง เสียงดังตุ้บ

"หาต่ออีกหน่อยไหม น้ำเพิ่งลง น้ำขึ้นไม่เร็วหรอก อาจจะได้อะไรอีก"

"ช่างมันเถอะ พวกเจ้าหาต่อเถอะ ฉันไปดูแถวโขดหินดูว่ามีอะไรเก็บได้ไหม" อากวงยักไหล่ เดินตรงไปที่โขดหินริมสุด

"โขดหินฝั่งนั้นฉันเพิ่งไปเมื่อวาน หอยแมลงภู่ตัวใหญ่หน่อยกับหอยทั้งหลายฉันเก็บหมดแล้ว หอยนางรมที่แกะได้ก็แกะมาหมด เจ้าไปตอนนี้คงไม่มีอะไรแล้ว"

"ไม่เป็นไร ฉันเดินดูเล่นๆ ถ้าไม่มีอะไรก็กลับไปกินข้าวแล้วกัน"

"ก็ได้ เจ้าดูเอาเองแล้วกัน แดดร้อนขนาดนี้ ไม่ได้อะไรก็กลับไปพักดีกว่า"

"อืม"

เยี่ยวตงเห็นรอบๆ เพื่อนคงหาไปหมดแล้ว ก็เลยเดินไปทางหินริมฝั่ง

ไม่คิดว่าเพิ่งเดินไปไม่กี่ก้าว รู้สึกเหยียบอะไรแข็งๆ ใต้เท้า นั่งลงดู เห็นหอยตาแมวโผล่หัวออกมาจากทรายนิดหน่อย

เขาหยิบขึ้นมา ใช้นิ้วโป้งขูดและบีบเนื้อนุ่มๆ ที่ดูดน้ำทะเลเต็มที่ ยังหดกลับไม่ทัน ที่โผล่จากหัวหอย

พรืด~ น้ำพุ่งออกมาหลายสาย~

เขาหัวเราะเบาๆ ตะโกนไปทางอากวงที่เดินนำหน้า "อากวงเอ๊ย ดูสิ ฉันเดินตามหลังเจ้ายังเก็บหอยตาแมวได้ตัวหนึ่ง ตัวใหญ่ด้วย"

"บ้าเอ๊ย!" อากวงหันมาดู สบถออกมา "ฉันเพิ่งเดินผ่านไปนะ"

เยี่ยวตงโยนลงถัง ยิ้มพูด "คงเป็นเพราะสองวันนี้ฉันดวงดี!"

"วันนี้ไม่ควรออกมาเลย อยู่บ้านนอนสบายๆ ดีกว่า นี่มันกินอิ่มแล้วออกมาตากแดดชัดๆ" พูดพลางเดินไปทางโขดหิน

เยี่ยวตงทนแดดร้อนแผดเผา เริ่มหาของมีค่าบนชายหาดต่อ ต่อจากนั้นก็ไม่เจออะไรใหญ่โต การหาของทะเลนี่ขึ้นอยู่กับดวงจริงๆ

สี่สิบปีต่อมา แม้จะน้ำลงมาก บนชายหาดก็ไม่มีอะไรให้เก็บมากแบบนี้แล้ว มีแค่ปลากระโดดกับปูหิน กับหอยตัวใหญ่

ไม่รู้เพราะอะไร อาจเป็นเพราะจับปลามากเกินไป หรือเพราะมลพิษ ของทะเลน้อยลง มีแต่เกาะเล็กๆ ที่ไม่มีคนอยู่ถึงจะมีของทะเลให้เก็บเยอะหน่อย

เห็นน้ำค่อยๆ ขึ้น ทุกคนก็อยากกลับแล้ว ตอนนี้บ่ายโมงกว่าแล้ว หิวกันหมดแล้ว

"กลับกันเถอะ คงไม่มีอะไรให้เก็บแล้ว น้ำจะขึ้นแล้ว" เสี่ยวเสี่ยวเขย่าถัง ตะโกนบอกทุกคน

"พอแล้วๆ กลับกันเถอะ ร้อนตาย"

"ไม่ได้อะไรกี่อย่าง ตงจื่อเก็บไปหมดแล้ว"

เยี่ยวตงมองถังที่มีของครึ่งถัง รู้สึกพอใจ "ช่วงหลังฉันก็ไม่ได้อะไรมาก ก็แค่ปูหินกับปลากระโดด สองอย่างนี้น่าจะได้สักชาม"

"เจ้าได้ปลาเสือตัวเดียวก็คุ้มแล้ว มาวันนี้ไม่เสียเที่ยว"

"ยังมีหอยขาวทั้งฝูงอีก! กำไรแล้ว ของทะเลเล็กๆ น้อยๆ ก็รวมได้สองสามชาม"

เขายิ้ม วันนี้เก็บของได้ดีจริงๆ พรุ่งนี้น้ำลงมาก อาจมาอีกได้ ดูซิว่าดวงจะดีจริงๆ ไหม

"ไปกันเถอะ กลับกันได้แล้ว ท้องหิวแบนแล้ว" เตะหินใหญ่ข้างเท้าเล่น แล้วจะหันกลับ

ใครจะรู้ว่าตอนจะหันตัว มีหนวดยื่นออกมาจากใต้หิน เขาตาโตด้วยความดีใจทันที "ปลาหมึก?"

"หา? เจ้าเจอปลาหมึกอีกแล้ว?" อาเจิ้งที่อยู่ไม่ไกลรีบวิ่งมา

"ซ่อนเก่งจริงๆ ถ้าฉันไม่เตะสักที คงไม่ยื่นหนวดออกมา"

"จับออกมาดูหน่อย ดูว่าเป็นปลาหมึกแดง ดำ หรือขาว ดูหนวดเล็กๆ คงไม่ใหญ่เท่าไหร่"

ทะเลแถวนี้มีปลาหมึกสามชนิด ปลาหมึกขาวหรือที่เรียกว่าเหม่งเฉา ตัวเล็กมาก แต่แพงที่สุด รสชาติดีที่สุด ปลาหมึกแดงรองลงมา ปลาหมึกดำถูกที่สุด เนื้อไม่ค่อยดี หลายครั้งกัดยังไม่ขาด

เขาล้วงตามหนวดไปคลำๆ ดึงแรงๆ จับมันออกมา "เกาะแน่นจริงๆ เป็นปลาหมึกดำ ไม่ดี"

"ก็ยังดี ดีกว่าพวกเราไม่ได้สักตัว"

"ตงจื่อ วันนี้เจ้าดวงดีนะ! จะกลับแล้วยังเจอปลาหมึกดำอีก"

"ดูในถังเจ้าสิ วันนี้ได้เยอะไม่น้อย"

เยี่ยวตงมองปลาหมึกที่เกาะข้อมือเขาแน่น จะโยนลงถังก็โยนไม่ลง ต้องใช้มืออีกข้างดึงออกโยนลง แต่พอโยนลงไป หนวดมันก็เกาะถังจะปีนออกมา

"บ้าเอ๊ย ปีนเก่งจริง ต้องจับไว้ในมือแล้ว พวกเจ้าช่วยยกหินก้อนนั้นหน่อย ขยับดูว่าข้างใต้มีอะไรอีกไหม?"

"เจ้าคิดว่าจะมีทั้งฝูงอีกเหรอ?"

พูดอย่างนั้น แต่ทุกคนก็ช่วยกันพลิกหินขึ้น

"เฮ้ย มีจริงๆ ด้วย" เขาดีใจ "เสียดายตัวเล็กไปหน่อย"

"ก็เป็นปลาหมึกดำอีกแล้ว ก็ยังดี ได้อะไรก็ดีทั้งนั้น!"

เสี่ยวเสี่ยวนั่งยองๆ ช่วยจับมันขึ้นมา ส่งให้เยี่ยวตง "เอาละ กลับกันได้แล้ว วันนี้เจ้ากลับบ้านมือเต็มจริงๆ"

เขายิ้มกว้าง คืนนี้ได้กินพิเศษแน่ วันนี้ก็ไม่เสียแรงเปล่า ได้ทั้งกินทั้งเงิน

"พวกเจ้าก็ดูดีนะ ถึงไม่ได้ของใหญ่ แต่ของเล็กๆ ก็รวมได้หนึ่งสองชาม"

อาเจิ้งเขย่าถัง "ก็พอได้ ไม่ดีที่สุดแต่ก็ไม่แย่ที่สุด เอ๊ะ~ อากวงไปไหน?"

ตั้งใจจะแซวอากวง แต่กลับไม่เห็นคน

พอเขาพูด ทุกคนถึงรู้ว่าอากวงหายไปไหน

"อากวงไปเดินแถวโขดหินรอบหนึ่ง ไม่ได้อะไร อารมณ์ไม่ดีก็เลยกลับไปก่อน" ก็ไม่ได้อะไรน่ะสิ เมื่อวานเขาไปหมดแล้ว จะได้อะไรก็แปลก

"มาตากแดดเปล่าๆ" อาเว่ยแอบสะใจ

"ไม่เป็นไร พวกเราเอาของมารวมกัน คืนนี้ไปกินเหล้าที่บ้านเขากันไหม?" เยี่ยวตงเสนอ

"ไม่เป็นไร เพื่อนกันก็กินของกันบ้าง ของฉันบ้าง เป็นเรื่องปกติ เมื่อวานฉันก็ไปกินฟรีเขามาแล้ว"

"ได้เลย รวมของทุกคนก็น่าจะได้โต๊ะใหญ่พอดู"

"ชวนอ้วนด้วยไหม? เหยาสือไม่อยู่บ้านก็ช่างมัน"

"ไอ้อ้วนไม่มาตากแดด แต่กินเหล้าต้องมาแน่!"

"ให้เขาเอาเหล้าข้าวที่บ้านทำสักสองจั้นมาด้วยพอดี"

"แบบนี้ได้"

ทุกคนคุยกันไม่กี่คำก็จัดการเรื่องอาหารกับเหล้าสำหรับคืนนี้เรียบร้อยแล้ว

(จบบท)

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด