บทที่ 24 สำเร็จในชั่วพริบตา ปรากฏการณ์สะท้านฟ้าดิน
“เคล็ดกระบี่สายฟ้า ยังมีวิชาประเภทนี้อยู่อีกหรือ?”
“แน่นอน! มีตำนานเล่าว่าในยุคแห่งความโกลาหล เคยมีผู้ฝึกวิชากระบี่สายฟ้าใช้สายฟ้านับหมื่นเป็นกระบี่ ก้าวขึ้นครองอำนาจแห่งดินแดนทางใต้ สุดท้ายสามารถท้าทายบรรพจารย์แห่งศักดิ์สิทธิ์เทียนหยวน ถึงขั้นประมือกันในอัตราส่วนสามต่อเจ็ด ฝ่ายเขาได้สาม ฝ่ายบรรพจารย์ได้เจ็ด”
“สามารถต่อกรกับบรรพจารย์ได้ถึงสามส่วน! ช่างไม่ใช่ผู้ใดที่ธรรมดาเสียจริง ข้ายอมรับว่าความรู้น้อยไปหน่อยแล้ว”
“แต่น่าเสียดาย วิชากระบี่สายฟ้าของสายนี้มีความพิเศษเกินไป ต้องใช้ผู้ฝึกที่มีรากวิญญาณสายฟ้าขั้นเทพระดับสูงสุดเท่านั้นจึงจะฝึกได้ หลังจากนั้นสำนักสายฟ้าก็เสื่อมถอย และกลายเป็นเพียงตำนานในประวัติศาสตร์”
“ไม่นึกเลยว่า วิชาที่สูญหายไปนับหมื่นปีจะมาอยู่ในมือของพี่เฉินอวี่ และยิ่งไม่น่าเชื่อว่าโชคชะตากลับนำพาให้ท่านประมุขของพวกเราได้ปลุกพรสวรรค์สายฟ้าขั้นเทพขึ้นมา ราวกับเป็นของขวัญจากสวรรค์เพื่อศักดิ์สิทธิ์เทียนหยวนของเรา!”
“สมบัติล้ำค่าเช่นนี้ ต่อให้ไม่มีผู้ฝึกได้ ก็ยังมีคุณค่าเหนือคำบรรยาย ข้าละอิจฉาความสัมพันธ์ของท่านประมุขกับพี่เฉินอวี่เสียจริง ไม่เหมือนพี่ชายของข้าที่เห็นแต่ผลประโยชน์ในสายตา”
เคล็ดกระบี่สายฟ้าสายนี้ถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?
เฉินมู่ที่ยืนฟังเหล่าศิษย์พูดคุยกันถึงตำนานของวิชานี้ ถึงกับอดรู้สึกทึ่งไม่ได้
บรรพจารย์แห่งเทียนหยวนผู้เคยปกปิดฟ้าและดิน ผู้ที่ถูกยกย่องว่าเทียบเคียงเทพเจ้าแห่งสวรรค์!
การจะท้าทายบรรพจารย์เช่นนี้ได้ แม้เพียงสามส่วน ก็นับว่าผู้ก่อตั้งวิชากระบี่สายฟ้าสมควรทรงพลังเกินหยั่งถึง!
อย่างไรก็ดี วิชานี้คือสิ่งที่เฉินอวี่ตั้งใจมอบให้ หากปฏิเสธคงจะเป็นการตัดสายสัมพันธ์ระหว่างพี่น้อง
เฉินมู่จึงไม่คิดปฏิเสธ เขารู้ดีว่าในครอบครัวไม่ควรมีความเกรงใจเกินจำเป็น
แต่จะรับอย่างเดียวโดยไม่ให้สิ่งใดกลับคืนก็คงไม่เหมาะ เฉินมู่เปิดกระเป๋าสมบัติของระบบ กวาดตาไปทั่วแล้วเลือกหยิบวิชาตัวเบาระดับสูงสุด "เหินดั่งนกนางแอ่น" และกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ระดับเซียน "เทียนหยวน" ออกมา
เขายื่นของทั้งสองชิ้นให้เฉินอวี่พลางกล่าวว่า
“พี่มีของสองชิ้นนี้ที่เหมาะกับเจ้าอย่างยิ่ง มั่นใจว่าจะช่วยส่งเสริมทางแห่งกระบี่ของเจ้าได้เป็นอย่างดี”
เฉินอวี่เดิมทีตั้งใจจะปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นของที่เฉินมู่หยิบออกมา คำปฏิเสธของเขาก็กลืนกลับไปในลำคอ
วิชาตัวเบาระดับสูงสุด และกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ระดับเซียน?!
กระบี่ที่เฉินอวี่ใช้อยู่ในปัจจุบัน คือกระบี่ "ชูหยาง" เพียงระดับสูง แต่เมื่อเทียบกับ "เทียนหยวน" ที่อยู่ในมือเฉินมู่แล้ว ไม่ต่างอะไรกับดินเหนียวที่เทียบกับหยกขาว
“นี่คือทรัพยากรที่ศักดิ์สิทธิ์เทียนหยวนมอบให้ท่านพี่ ท่านจะมอบให้ข้าเช่นนี้ได้อย่างไร…” เฉินอวี่กล่าวอย่างลังเล
“หากเจ้าเห็นข้าเป็นพี่ ก็อย่าได้เกรงใจ! พวกเราสองคนโตมาด้วยกันตั้งแต่ยังตัวเล็ก มีอะไรที่ต้องแบ่งแยกอีก?” เฉินมู่ตอบหนักแน่นพร้อมยัดวิชาและกระบี่ใส่มือเฉินอวี่
สุดท้าย เฉินอวี่จึงยอมรับไปพร้อมกล่าวด้วยความมุ่งมั่น
“ข้าสาบาน หากวันใดท่านพี่ตกอยู่ในอันตราย ข้าจะยืนหยัดปกป้องท่านด้วยชีวิต!”
เฉินมู่เพียงพยักหน้า ขณะที่เสียงระบบดังขึ้นในหัว:
“มอบวิชาระดับสูงสุดสำเร็จ! รับผลตอบแทนร้อยเท่า: วิชาตัวเบาระดับสูงสุด +100 (แบบสุ่มไม่ซ้ำ)”
“มอบกระบี่ศักดิ์สิทธิ์สำเร็จ! รับผลตอบแทนร้อยเท่า: กระบี่ศักดิ์สิทธิ์ +100!”
เฉินมู่มองข้อความระบบด้วยความพอใจ
หลังจากเฉินอวี่ลาจากเพื่อไปฝึกวิชาใหม่ เฉินมู่กลับขึ้นไปนั่งบนต้นไม้เช่นเดิม พร้อมมองดูวิชากระบี่สายฟ้าในมือด้วยรอยยิ้ม
“ลองใช้ฟังก์ชันความเข้าใจเต็มขั้นดูสิ ว่างอยู่ก็ไม่มีอะไรทำ”
เขาเปิดหน้าแรกของวิชา ที่ควรจะเต็มไปด้วยความลึกซึ้งและยากแก่การเข้าใจ แต่ในสายตาของเฉินมู่ มันกลับง่ายดายราวกับการบวกเลขง่าย ๆ
ใช้เวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ เฉินมู่ก็สามารถเข้าใจวิชา ที่แม้แต่ผู้สร้างยังต้องใช้เวลานับพันปีในการบรรลุ!
ทันใดนั้น—
โครมคราม!
เสียงฟ้าผ่ากึกก้องสะเทือนเลื่อนลั่น ท้องฟ้าที่เคยสงบนิ่งกลับมืดครึ้ม พายุลมแรงพัดปั่นป่วน สายฟ้าสีเงินเส้นยาวแลดูดุจอสรพิษคำรามกึกก้องในเมฆดำ!
“นี่มันอะไรกัน? ทำไมถึงเกิดปรากฏการณ์ฟ้าดินปั่นป่วนเช่นนี้!”
“หรือจะมีผู้อาวุโสท่านใดกำลังทะลวงขอบเขต?”
“ก็คงเป็นเช่นนั้น กระมัง... แต่ว่าขนาดของปรากฏการณ์นี้ น่าจะเป็นการบรรลุระดับอมตะ!”
เหล่าศิษย์พากันวิพากษ์วิจารณ์เสียงแตกต่าง บางคนหน้าเคร่งเครียด บางคนแสดงความตื่นตะลึง แม้กระทั่งเฉินอวี้ที่เพิ่งเดินจากไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดมองขึ้นไปบนฟ้า
สายฟ้าที่ฟาดลงมาในเมฆดำส่งผลให้เขารู้สึกขนลุกชัน “ช่างเป็นปรากฏการณ์ที่น่าเกรงขามนัก!”
ปัง!!!
เสียงฟ้าผ่าแทรกขึ้นอีกครั้ง คราวนี้สายฟ้าสายหนึ่งพุ่งลงมาจากฟากฟ้าอย่างแรงราวจะฉีกโลก มันพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของเฉินมู่!
“พี่ใหญ่!” เฉินอวี้ที่เห็นดังนั้นรีบร้อนตื่นตระหนก ใช้กำลังทั้งหมดพุ่งไปหาเฉินมู่โดยไม่ลังเล แม้เพียงครู่เดียวที่เขาคิดว่า…ฟ้าผ่านี้น่าจะเกิดจากปรากฏการณ์การทะลวงระดับของผู้แข็งแกร่งในขอบเขตเทพมนุษย์ กลับมุ่งลงมาโดนเฉินมู่อย่างจัง!
สายฟ้านี้ไม่ใช่สิ่งที่จะล้อเล่นได้ ด้วยพลังมหาศาล มันสามารถเผาผลาญร่างให้กลายเป็นเถ้าถ่านในพริบตา! แม้เฉินมู่ในตอนนี้จะมีพลังระดับจอมยุทธ์ แต่สายฟ้าขอบเขตเทพมนุษย์นั้น เขาจะสามารถรับมือได้อย่างไร?
เป็นเหมือนมดสู้ช้างแท้ๆ!
“พี่น้องศิษย์! ตั้งขบวน! ช่วยปกป้องศิษย์น้องใหญ่!” ศิษย์อาวุโสผู้หนึ่งตะโกนก้องอย่างรวดเร็ว
“เร็วเข้า! ตั้งขบวน!”
“อย่ามัวนิ่งเฉย! เราต้องหน่วงเวลาไว้ให้ได้!”
“มีใครในพวกเราที่ถนัดวิชาตัวเบาบ้าง รีบไปแจ้งอาจารย์ใหญ่มาช่วยทันที!”
ทุกคนต่างพากันขยับเขยื้อนอย่างเร่งด่วน จัดแถวกันวุ่นวาย สร้างการป้องกันรอบเฉินมู่ทันที
เฉินมู่ที่เห็นภาพนี้ก็ถึงกับยิ้มแห้งออกมาด้วยความกระอักกระอ่วน “เอ่อ... พวกเจ้าอย่าเข้าใจผิดไป สายฟ้านี่ข้าเป็นคนเรียกมาเอง”
สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง “อะไรนะ?”
เฉินมู่เองก็ได้แต่ยักไหล่พร้อมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย “ข้าแค่อยากลองดูว่าหลังจากบรรลุวิชา กระบี่อัสนีประตูสายฟ้า จนเต็มขั้นแล้ว การใช้สายฟ้าเป็นกระบี่จะออกมาเป็นเช่นไรเท่านั้นเอง...”
