บทที่ 150 กระบวนการบรรลุขั้นที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

เสียงคำรามกึกก้องของเทียนชู ดังก้องไปทั่ว พลังกดดันระดับรวมร่างแผ่กระจายอย่างรุนแรง ดวงตาของเขาแดงฉานเต็มไปด้วยความกังวลขณะจ้องมองหลงหลีซิงอย่างเคียดแค้น

“พี่สาวต้องเจ็บปวดมากแน่ ๆ… บาดเจ็บหนักขนาดนั้น! ลุงหลง ได้โปรดเปิดประตูเถอะ! หนูอยากช่วยพี่สาว! เร็วเข้า!”

เสียงของไป๋ไป๋ ด็กหญิงตัวน้อยที่น่ารักเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลไม่หยุด ราวกับนางสามารถรับรู้ถึงความอ่อนล้าของ จินเป่าเอ๋อ ที่อยู่กลางทะเล

บนกิ่งไม้ศักดิ์สิทธิ์ จินหวงจ้องมองด้วยสายตาเต็มไปด้วยความกังวล แม้นางจะไม่พูดอะไร แต่ในใจก็รู้ดีว่าความห่วงใยที่หลงหลีซิง มีต่อจินเป่าเอ๋อนั้นมากมายยิ่งกว่าพวกเขาเสียอีก

“การบรรลุขั้นรวมร่าง… นายท่านต้องผ่านไปให้ได้!”

ใต้ทะเลลึก

กระแสน้ำซัดไปมาพร้อมร่างบางของ จินเป่าเอ๋อที่ลอยไร้จุดหมายอยู่ในน้ำ เลือดสดๆไหลจากมุมปากของนาง ใบหน้าซีดเผือดแทบไร้สี

“บ้าเอ๊ย! ถ้าไม่ใช่เพราะหลงหลีซิงควบคุมร่างข้าก่อนหน้านี้ ข้าคงสามารถดึงพลังวิญญาณรอบตัวมารักษาอาการบาดเจ็บได้ทันที แต่ตอนนี้…ข้าไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะถือกิ่งไม้ศักดิ์สิทธิ์!”

ความคิดหนึ่งแล่นผ่านในหัว “หรือข้าจะล้มเหลวจริงๆ”

เสียงกระแสน้ำซัดเข้ามากระแทกใบหน้า ปลุกนางให้ยังคงมีสติ น้ำทะเลเย็นเยียบช่วยเร้าจิตให้ไม่หลับใหล

ในโลกแห่งผู้ฝึกตน มีผู้บรรลุขั้นฮวาชินนับร้อย บางคนสามารถก้าวเข้าสู่ขั้นรวมร่างได้ แต่ผ่านไปหลายปีไม่มีใครสามารถทะลวงขั้นนี้ได้สำเร็จ เพราะนอกจากโชควาสนาจะไม่เพียงพอแล้ว ยังขาดพลังอันมหาศาลที่จะทะลวงขีดจำกัดนั้น ทว่านางกลับได้รับโอกาสนั้นอย่างไม่คาดคิด โอกาสที่คนอื่นไม่มีวันได้…

“ถ้าข้าทิ้งโอกาสนี้ไป คราวหน้าจะมีโอกาสอีกหรือ”

นางพยายามลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาที่เคยอ่อนแรงกลับค่อยๆแข็งกร้าวขึ้น นางจ้องมอง สายฟ้าชั้นที่ห้า ซึ่งกำลังก่อตัวอย่างเกรี้ยวกราดบนฟากฟ้า

“ตั้งแต่ข้าเกิดใหม่ ข้าเดินผ่านอุปสรรคมากมายเพื่อมายืนตรงนี้ ข้าทุ่มเททุกสิ่งเพื่อแข็งแกร่งขึ้น ไม่มีทางที่ข้าจะล้มเลิกได้ในตอนนี้!”

นางสูดลมหายใจลึก “สี่สายฟ้าก่อนหน้านี้ข้าทนมาได้ อีกสามสายฟ้าที่เหลือจะยากเย็นสักแค่ไหนกัน!?”

แสงวิญญาณอ่อนจางเริ่มส่องประกายรอบตัวนาง  ร่างที่ลอยอยู่ในน้ำค่อยๆพุ่งขึ้นสู่ผิวน้ำ

ทันทีที่พ้นผิวน้ำ นางสูดอากาศเข้าปอดลึก  ก่อนจะวางมือซ้ายลงบนหน้าอก บังคับพลังกิ่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เพื่อดึงพลังชีวิตมาฟื้นฟูตัวเอง ขณะที่มือขวาค่อยๆ ชูขึ้นอย่างมั่นคง สายตาเยือกเย็นแน่วแน่มองขึ้นไปบนท้องฟ้า

“จั่น! หุน!”

เสียงตะโกนดังชัดเจน กระบี่วิญญาณที่เคยจมอยู่ในทะเลลึกพุ่งทะยานขึ้นมา แสงสีเงินขาวสาดส่องเจิดจ้าจนผู้คนแทบไม่อาจลืมตา กระบี่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าในทันที!

ภาพของนางที่ถือกระบี่อยู่กลางอากาศสร้างความตกตะลึงให้กับทั้ง นางเงือกและปลาปีศาจ พวกเขาเห็นเพียงแสงสีเงินขนาดมหึมาเคลื่อนตัวขึ้นสู่ฟากฟ้า หญิงสาวในสภาพที่เต็มไปด้วยบาดแผลยืนอย่างสง่างาม ท่ามกลางลมพายุและน้ำทะเลที่ซัดสาด

เส้นผมของนางสะบัดพลิ้วกลางอากาศ ราวกับไม่มีสิ่งใดสามารถหยุดยั้งนางได้

ราชินีเงือกตกตะลึง นางเบิกตากว้างจนลืมตัว เมื่อเห็นการกระทำของจินเป่าเอ๋อ นางก็ลืมแม้แต่ความสง่างามของตนเอง รีบตะโกนออกมาเสียงดัง

“อย่าไป! เจ้าจะตายกลับมาเดี๋ยวนี้!”

ขณะที่ทุกคนมองภาพตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ

ร่างเล็กๆของจินเป่าเอ๋อ เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็นและแน่วแน่ ในวินาทีที่สายฟ้าชั้นที่ห้ากำลังจะตกลง นางกลับพุ่งขึ้นไปอย่างไร้ความลังเล!

“กรร!!”

เพียงพริบตา เงาร่างของมังกรสีดำขนาดมหึมาเริ่มปรากฏขึ้น ลมหายใจอันทรงพลังของมังกรที่เต็มไปด้วยความหยิ่งทะนงในฐานะเจ้าแห่งสวรรค์ห่อหุ้มร่างของนางไว้ ราวกับพลังทั้งสองได้รวมเป็นหนึ่ง

หนึ่งคน หนึ่งมังกร พุ่งทะยานขึ้นฟากฟ้า สายตาเต็มไปด้วยเจตจำนงแห่งการต่อสู้ พุ่งเข้าหาสายฟ้าชั้นที่ห้าที่เปี่ยมไปด้วยพลังสังหารของสวรรค์!

“โครม!!!”

จินเป่าเอ๋อ รู้สึกถึงพลังอันมหาศาลของเจตจำนงสวรรค์ที่โอบรัดร่างของนางไว้ แรงกระแทกจากสายฟ้ากรีดแทงลงบนร่างของนางราวกับใบมีดนับพันเล่มที่เฉือนผิวเนื้อจนขาดวิ่น

“เจ็บ…”

ความเจ็บปวดนั้นรุนแรงเสียจนนางไม่อาจขยับกระบี่จั่นหุนได้แม้แต่น้อย นางทำได้เพียงทนรับแรงฟ้าผ่าที่เผาไหม้ผิวหนังและกล้ามเนื้อ ขณะที่พลังจากกิ่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ช่วยประคองร่างนางไว้

ในความมืดของสติสัมปชัญญะ นางอาศัยเพียงสัญชาตญาณ ยื่นมือคว้าสิ่งใดสิ่งหนึ่งไว้ทันที

“ซซซ…”

“อ๊าาาา!!”

ความเจ็บปวดจากกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านร่างนางจากปลายนิ้วไปทั่วทั้งตัว ความเจ็บลึกถึงกระดูกทำให้นางแทบอยากปลิดชีวิตตัวเองให้พ้นจากความทรมาน แต่ถึงกระนั้น นางยังคงกัดฟันทนต่อไป

ไม่นานนัก กล้ามเนื้อที่มือของนางก็แข็งเกร็งจนจับสิ่งนั้นไว้แน่นอย่างช่วยไม่ได้ ร่างกายสูญเสียความรู้สึกทุกส่วน และแม้กระทั่งลมหายใจของนางก็อ่อนแรงลงเรื่อยๆ

ทว่า…

พลังวิญญาณเริ่มไหลเวียนกลับมาอีกครั้ง ความเจ็บปวดคล้ายกล้ามเนื้อกระตุกพุ่งทะยานขึ้น นางหายใจอย่างยากลำบาก เหงื่อไหลท่วมร่างจนผสมกับเลือดสดและน้ำทะเล ย้อมชุดคลุมที่ขาดวิ่นของนางเป็นสีแดงสด

ไม่มีใครเห็นว่า ในขณะที่สายฟ้าแห่งอำนาจสวรรค์ค่อยๆจางหาย พลังสีม่วงจางๆที่อยู่ในมือของเธอก็ค่อยๆถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายอย่างรวดเร็ว มันพุ่งเข้าสู่เส้นลมปราณของนาง คลื่นพลังอันเกรี้ยวกราดและดุร้ายชนปะทะภายในร่างนางอย่างบ้าคลั่ง

ผลลัพธ์นั้นรุนแรงจนทำให้ร่างกายของนางเต็มไปด้วยบาดแผล เลือดที่ไหลออกมาผสมกับน้ำทะเล ขณะที่ร่างเล็กของนางร่วงหล่นจากท้องฟ้าสู่ผิวน้ำ

จากระยะไกล นางดูเหมือนร่างไร้วิญญาณที่ลอยคว้างอยู่กลางมหาสมุทร แสงสวรรค์ที่ครั้งหนึ่งเคยสาดส่องบนร่างนางบัดนี้ดับมืดลง

ในคฤหาสน์เซียน

หลงหลีซิง ยืนอยู่อย่างเงียบงัน ริมฝีปากบางของเขาเม้มแน่น ใบหน้าเคร่งขรึมเต็มไปด้วยความเยือกเย็น พลังรอบตัวเขาแผ่กลิ่นอายอันเย็นยะเยือก ดวงตาสีม่วงลึกล้ำของเขาเต็มไปด้วยความครุ่นคิด

เหล่าสัตว์วิญญาณตัวน้อยสามตัวกำลังใช้พลังทั้งหมดโจมตีเพื่อพยายามทำลายประตูคฤหาสน์ ทว่าเขาเพียงสะบัดมือเบาๆ ก็ผลักพวกมันออกไป น้ำเสียงของเขาเย็นเยียบอย่างไม่เคยมีมาก่อน

“ครั้งนี้…นางต้องเผชิญด้วยตัวเอง! ห้ามใครเข้าไปยุ่งเด็ดขาด!”

เมื่อได้ยินคำพูดเย็นชาของเขา สัตว์วิญญาณตัวน้อยทั้งสามถึงกับโกรธจัด พวกมันเริ่มตะโกนด่าทอเขาอย่างไม่มีหยุด แต่เมื่อสายตาของพวกมันสบกับดวงตาลึกซึ้งที่ไม่อาจหยั่งถึงของ หลงหลีซิง พวกมันก็พลันหยุดเงียบทันที

จินเป่าเอ๋อ ปีนี้ยังไม่ถึง 24 ปี แต่นางกลับสามารถก้าวสู่ระดับพลังที่เหล่าผู้ฝึกตนจำนวนมากในโลกแห่งการฝึกตนใช้เวลานับร้อยปียังไปไม่ถึง!

ในอดีต เจียวเหริน ผู้ซึ่งได้รับการกล่าวขานว่ามีพรสวรรค์ยอดเยี่ยมที่สุดในประวัติศาสตร์ ยังต้องใช้เวลาจนถึงอายุ 100 ปีจึงสามารถก้าวเข้าสู่ขั้นรวมร่างได้ แต่เขาเองก็มีข้อได้เปรียบสำคัญ คือเขาเป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งเงือก ซึ่งมอบความสามารถพิเศษให้เขาตั้งแต่กำเนิด

ในโลกแห่งการฝึกตน ไม่เคยมีผู้ใดสร้างปรากฏการณ์แบบนางมาก่อน!

ทั่วทั้งทวีป ผู้ที่สามารถบรรลุขั้นรวมร่าง ได้ก่อนอายุ 50 นั้นมีไม่เกิน 3 คน แต่ จินเป่าเอ๋ กลับโดดเด่นเหนือกว่าทุกคน

พลังแห่งฟ้าดินไม่อาจมองข้ามพรสวรรค์ของนางได้ และเมื่อสวรรค์รับรู้ถึงการมีอยู่ของนาง ก็ย่อมไม่มีวันปล่อยผ่านไปง่ายๆ

ถึงแม้นางจะมีโชควาสนา พรสวรรค์ ความพยายาม และโอกาสพร้อมทุกอย่าง แต่ความก้าวหน้าของนางก็ยังเร็วเกินไปจนต้องแลกมาด้วยความยากลำบากและความเจ็บปวดที่คนอื่นไม่เคยเผชิญ

หลงหลีซิง รู้ถึงเรื่องนี้ดีตั้งแต่แรก

แต่สิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนคือ จินเป่าเอ๋อ คือการกลับชาติมาเกิดของบุคคลนั้น… และยังขาด หนึ่งส่วนของวิญญาณ อยู่!