บทที่ 118 เธอคงไม่ใช่คนขี้หลงขี้ลืมใช่มั้ย
ยามค่ำคืน ร่างสองร่างเดินตามกันไปในซากปรักหักพัง แสงจันทร์สลัวส่องผ่านหมอกหนา ทอดลงบนร่างทั้งสอง ทำให้เงาของพวกเขายืดยาว ราวกับสัมผัสได้ถึงกลิ่นอันตราย อสูรที่ยังไม่ตื่นแทบไม่มีตัวไหนวิ่งมาโจมตีทั้งสองคน สิ่งที่ชูเสี่ยวเสี่ยวขอร้องเจียงหวนนั้นง่ายมาก คือให้ไปช่วยลู่อี้หมิงด้วยกัน ที่เจียงหวนช่วยไม่ใ...
