ตอนที่ 8

ตอนที่8

อู๋อี้และหลี่ชางหลินเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเทียนเต๋า

พวกเขาเติบโตมาด้วยกันในชุมชนใต้ดินชั้นที่13 เรียนโรงเรียนประถมมัธยมต้นและมัธยมปลายด้วยกันมาตลอด

ช่วงหลังๆถึงแม้จะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันแต่ก็ยังเรียนโรงเรียนเดียวกัน

มิตรภาพกว่า10ปีทำให้พวกเขาสนิทกันมาก เรียกว่า"ใส่กางเกงลิงตัวเดียวกัน"ก็ยังได้

ตอนที่เทียนเต๋าข้ามเวลามาใหม่ๆเขารู้สึกไม่ค่อยคุ้นเคยกับความสนิทสนมของเพื่อนทั้งสองแต่หลังจากผ่านไป1อาทิตย์เขาก็สัมผัสได้ถึงความจริงใจและมิตรภาพของพวกเขา

เขาจึงค่อยๆเปิดใจยอมรับพวกเขา

ในพิธีจบการศึกษาพวกเขาทั้ง3คนก็เข้าร่วมพิธีเปลี่ยนอาชีพด้วยกัน

แต่น่าเสียดายอู๋อี้และหลี่ชางหลินไม่ได้เปลี่ยนอาชีพเป็นนักรบหรือสายสนับสนุนแต่เป็นอาชีพสายชีวิต

การที่พวกเขามารวมตัวกันในวันนี้ก็เป็นเพราะอู๋อี้เป็นคนนัด

เขาส่งข้อความหาเทียนเต๋าตั้งแต่เนิ่นๆชวนมาเจอกันที่ถนนสายที่ไม่เคยหลับใหลนี้

"ไปร้านเดิมกัน วันนี้ฉันเลี้ยงเอง!"อู๋อี้ตัวเล็กสูงแค่ไหล่ของเทียนเต๋า

แต่เขากลับทำท่าทางใหญ่โต

เทียนเต๋าหันไปมองหลี่ชางหลินที่ยืนอยู่ข้างๆ หลี่ชางหลินก็มองกลับมาที่เขา

"มีอะไรรึเปล่า?"เทียนเต๋าถาม

"ไว้ค่อยคุยกันที่ร้านก็ได้"อู๋อี้ตอบ

ไม่นานพวกเขาก็มาถึงร้านบาร์บีคิวชื่อ"เหล้ากับเนื้อ"

ร้านนี้เป็นร้านประจำของพวกเขา

จริงๆแล้วพวกเขามาที่นี่แค่2ครั้งแถมยังต้องแอบมาด้วย

ครอบครัวของพวกเขาไม่ได้ร่ำรวยไม่มีเงินมากพอที่จะพาพวกเขามากินบาร์บีคิวบ่อยๆ

มีแค่ช่วงใกล้จบการศึกษาพ่อแม่ถึงจะให้เงินพิเศษให้พวกเขาออกมาสังสรรค์กัน

หลังจากสั่งบาร์บีคิวและเบียร์พวกเขาก็นั่งลง

"ว่ามาสิมีอะไร"เทียนเต๋ามองอู๋อี้ที่ดูเหมือนจะมีเรื่องกังวลใจ

ถ้าไม่มีอะไรอู๋อี้คงไม่ชวนพวกเขามาดื่มแบบนี้หรอก

"ฉันจะไปเมืองเตาหลิวไปเรียนทำอาหารกับลุง"อู๋อี้พูดพลางยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มหน้าตาบิดเบี้ยว

"ไปเมืองเตาหลิวทำไม?"เทียนเต๋าถามอย่างสงสัย

ในพิธีเปลี่ยนอาชีพอู๋อี้เปลี่ยนอาชีพเป็นพ่อครัว

อาชีพนี้เรียกได้ว่าเป็นอาชีพที่"ไม่มีวันตาย"

ถึงจะเป็นแค่อาชีพสายชีวิตแต่ก็เป็นที่ต้องการมาก

ไม่ว่ายุคสมัยไหนคนเราก็ต้องกิน

ตราบใดที่คนยังต้องกินพ่อครัวก็ไม่มีวันตกงาน

ถึงแม้จะไม่มีเงินซื้อตำราอาหารพ่อครัวก็สามารถเปิดร้านเล็กๆในชุมชนหรือตั้งร้านขายของกินก็อยู่รอดได้

รายได้อาจจะไม่มากแต่ก็เลี้ยงดูครอบครัวได้สบายๆ

ถ้าได้ตำราอาหารดีๆมาสักเล่มก็อาจจะรวยเร็วก็ได้

"ลุงบอกว่าถ้าฉันไปทำงานให้เขา3ปีเขาจะซื้อตำราอาหารให้1เล่ม"อู๋อี้ตอบ

เทียนเต๋าขมวดคิ้ว

นี่มัน"วาดฝัน"ชัดๆ!

มีคำกล่าวที่ว่า"อย่าทำนาให้พ่อตาถ้าไม่อยากทำจนตาย อย่าทำงานให้ญาติถ้าไม่อยากอดตาย"

การทำงานให้ญาติก็มีแต่จะถูกเอาเปรียบ...แม้แต่ลุงก็อาจจะไม่ต่างกัน

"ในเมืองหยงหนิงไม่มีตำราอาหารขายเลยเหรอ?"หลี่ชางหลินที่นั่งฟังอยู่นานเอ่ยถามขึ้นน้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความเป็นห่วงเพราะอู๋อี้ก็เหมือนพี่น้องของเขา เขาไม่อยากให้เพื่อนต้องจากบ้านเกิดไปไกลถึงเมืองเตาหลิว

"ไม่เชิง"อู๋อี้ส่ายหน้าใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง"พอพ่อรู้ว่าฉันเปลี่ยนอาชีพเป็นพ่อครัวก็รีบไปถามร้านค้าร้านประมูลใหญ่ๆทั่วเมืองแต่ไม่มีตำราอาหารขายเลยสักเล่ม...เหมือนกับว่ามันหายไปจากเมืองนี้ยังไงยังงั้น"

"ไม่จริงน่า ไม่เชื่อหรอก"หลี่ชางหลินหยิบมือถือออกมาค้นหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ตทันทีเขาไม่เชื่อว่าในเมืองใหญ่ขนาดนี้จะไม่มีตำราอาหารขายเลยสักเล่ม

เทียนเต๋าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็นึกถึงความเป็นไปได้หนึ่ง"สงสัยว่าจะมีคนกว้านซื้อไปหมดแล้วล่ะ"เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความมั่นใจ

ช่วงนี้เป็นช่วงที่นักเรียนมัธยมปลายเปลี่ยนอาชีพกันทำให้มีความต้องการตำราทักษะสูงขึ้นมากโดยเฉพาะตำราอาหารที่จำเป็นสำหรับพ่อครัวซึ่งเป็นอาชีพสายชีวิตที่ได้รับความนิยมมาก

ตำราทักษะเป็นไอเท็มใช้ครั้งเดียวถ้ามีคนรู้ล่วงหน้าก็สามารถกว้านซื้อตำราอาหารแล้วนำมาขายเก็งกำไรทำกำไรได้มหาศาล

"พ่อฉันก็พูดแบบนั้น ฉันเลยว่าจะไปทำงานที่เมืองเตาหลิวสัก2-3ปีเก็บเงินซื้อตำราอาหาร"อู๋อี้พยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของเทียนเต๋า

"ที่นั่นขายถูกกว่าเหรอ?"เทียนเต๋าถามด้วยความสงสัยทำไมต้องไปไกลถึงเมืองเตาหลิว

"ใช่"อู๋อี้อธิบาย"คนที่เมืองเตาหลิวชอบกินของอร่อย วันๆซื้อแต่เนื้อสัตว์โดยเฉพาะเนื้อกระต่ายตำราอาหารก็เลยดรอปเยอะ...เมื่ออุปสงค์มากอุปทานก็น้อย ราคาเลยสูง"

"อืม ก็จริง"เทียนเต๋าพยักหน้าเห็นด้วย

"บ้าไปแล้ว!ราคาตั้ง4แสนเหรียญทอง!"หลี่ชางหลินที่กำลังดูข้อมูลในมือถือร้องเสียงหลงทำเอาเพื่อนทั้งสองสะดุ้ง

"อะไรนะ?"เทียนเต๋าและอู๋อี้มองไปที่เขาพร้อมกันด้วยความตกใจ

"ตำราอาหารไง!"หลี่ชางหลินชี้ไปที่หน้าจอมือถือ"ตำราอาหาร"เนื้อกระต่ายผัดพริกเผา"ขาย4แสนเหรียญทอง...แพงเว่อร์!เมื่อกี้ยังเห็นขายอยู่2แสนเอง"

เทียนเต๋าและอู๋อี้เบิกตากว้างพูดพร้อมกันว่า"แพงเว่อร์!"

เทียนเต๋ารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยที่ขายตำราอาหารไปในราคาถูกเมื่อตอนเที่ยงตอนนี้ราคาพุ่งไป4แสนเหรียญทองแล้ว

ที่แท้ร้านค้าของรัฐบาลก็โก่งราคาเหมือนกัน...เขาคิดในใจ

ทันใดนั้นหลี่ชางหลินก็ร้องขึ้นมาอีกครั้ง"เฮ้ย! ขายออกไปแล้ว!"

"หา?"เทียนเต๋าและอู๋อี้มองไปที่หน้าจอก็เห็นคำว่า"ขายแล้ว"ปรากฏขึ้นแทนที่ราคา

ตำราอาหารราคา4แสนเหรียญทองถูกซื้อไปในพริบตาราวกับว่ามีคนจ้องรออยู่แล้ว

ไม่แปลกใจเลยที่คนจะกว้านซื้อตำราอาหารมันขายดีขนาดนี้เอง

"ดูสิ...คนจนๆอย่างฉันไม่มีปัญญาซื้อหรอก"อู๋อี้ทำหน้าเศร้าต่อให้ขายเขาก็คงไม่มีปัญญาซื้อตำราอาหารราคา4แสนเหรียญทอง

"ต่อให้ทำงาน3ปีนายก็เก็บเงินไม่ถึง4แสนเหรียญทองหรอก"หลี่ชางหลินพูดเสริมยิ่งทำให้อู๋อี้รู้สึกสิ้นหวัง

"เฮ้อ..."อู๋อี้ถอนหายใจอย่างหมดอาลัยตายอยาก

เทียนเต๋ามองเพื่อนรักแล้วตัดสินใจบางอย่าง"นายอยากลองทำบาร์บีคิวเป็นไหม?"เขาถามพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

"บาร์บีคิว?"อู๋อี้มองเขาอย่างสงสัย"ย่างบาร์บีคิวมันก็ไม่ยาก...แค่เอาเนื้อไปวางบนเตาก็เสร็จแล้ว"

สำหรับพ่อครัวแล้วการย่างเนื้อเป็นทักษะพื้นฐานที่สุดใครๆก็ทำได้

ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่สมควรเป็นพ่อครัวแล้ว

"ฉันมีตำราอาหารอยู่"เทียนเต๋าหยิบตำราอาหาร"บาร์บีคิว"ออกมาจากกระเป๋าส่งให้อู๋อี้

อู๋อี้และหลี่ชางหลินเบิกตากว้างเมื่อเห็นตำราอาหารสีม่วงที่เทียนเต๋าหยิบออกมา

"นี่..." หลี่ชางหลิน

"ถ้าฉันบอกว่าได้มาจากการฆ่ามอนสเตอร์พวกนายเชื่อไหม?"เทียนเต๋าถามยิ้มๆพลางยักคิ้วให้อู๋อี้เป็นเชิงว่า"รับไปเถอะ"