ตอนที่ 5
ตอนที่ 5
เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก!
ห้าวันผ่านไปในพริบตา...
ตอนนี้ สี่ทุ่มแล้ว หลี่เหิงยังคงวิ่งอยู่บนถนน เหงื่อท่วมตัว แต่เขากลับยิ้ม พลางยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา ก่อนจะหยุดวิ่ง
[ติ๊ง! คุณวิ่งครบ 5 กิโลเมตร ค่าประสบการณ์ +5]
[ติ๊ง! ทักษะการวิ่ง ค่าประสบการณ์เต็มแล้ว! ขอแสดงความยินดี! ทักษะการวิ่ง อัปเกรดเป็นระดับ 2!]
[ติ๊ง! ค่าสถานะเพิ่มขึ้น ความแข็งแกร่ง +1 ความว่องไว +2 ร่างกาย +1]
[ติ๊ง! ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บจากการวิ่ง!]
วินาทีต่อมา ความรู้เกี่ยวกับการวิ่ง ในระดับที่สูงขึ้น ก็หลั่งไหลเข้ามาในหัว ทั้งท่าวิ่ง เทคนิคการหายใจ รวมถึงรายละเอียดปลีกย่อย ต่างๆ ทำให้หลี่เหิงเข้าใจ ศาสตร์แห่งการวิ่ง อย่างลึกซึ้ง
เขาสามารถวิ่งได้ไกลขึ้น โดยใช้พลังงานน้อยลง!
ที่สำคัญ อาการบาดเจ็บ จากการวิ่งหนัก ก็หายเป็นปลิดทิ้ง! เขาไม่ต้องกังวล เรื่องการบาดเจ็บ จากการออกกำลังกายหนัก อีกต่อไปแล้ว!
"ถ้าทักษะการวิ่งระดับ 1 คือระดับเริ่มต้น งั้นระดับ 2 ก็คงเป็นระดับสมัครเล่นขั้นต้น เทียบเท่ากับคนที่วิ่งมา 1-2 ปี"
"เปิดแผงคุณสมบัติ" หลี่เหิงสั่งในใจ
[ชื่อ: หลี่เหิง]
[ความแข็งแกร่ง: 7 (ค่าเฉลี่ยผู้ใหญ่ 10)]
[ความว่องไว: 6 (ค่าเฉลี่ยผู้ใหญ่ 10)]
[ร่างกาย: 8 (ค่าเฉลี่ยผู้ใหญ่ 10)]
[จิตใจ: 10 (ค่าเฉลี่ยผู้ใหญ่ 10)]
[ทักษะ: ทักษะการวิ่ง ระดับ 2 (100/500) ทักษะการทำอาหาร ระดับ 1 (98/100)]
[ค่าชื่อเสียง: 200]
[ช่องทักษะ: 2/2]
"ตอนนี้ฉันรู้สึกแข็งแกร่งขึ้นเยอะเลย!" หลี่เหิงกำหมัดแน่น ด้วยความตื่นเต้น
"ทักษะการทำอาหาร ก็ใกล้จะอัปเกรดแล้ว! วันนี้ต้องฉลองหน่อยแล้ว!"
"กลับบ้าน!"
หลี่เหิงรีบกลับบ้าน ด้วยความดีใจ
เขาจัดการทำอาหารคลีน เมนูสุดหรู ฉลองให้กับตัวเอง
ไม่นาน เสียงแจ้งเตือนจากระบบก็ดังขึ้น
[ติ๊ง! คุณทำอาหารมื้อพิเศษ ค่าประสบการณ์ +5]
[ติ๊ง! ทักษะการทำอาหาร ค่าประสบการณ์เต็มแล้ว! ขอแสดงความยินดี! ทักษะการทำอาหาร อัปเกรดเป็นระดับ 2!]
[ติ๊ง! ค่าสถานะเพิ่มขึ้น ความแข็งแกร่ง +2 ความว่องไว +1 ร่างกาย +1]
[ติ๊ง! ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บจากการทำอาหาร!]
พรึ่บ! ความรู้เกี่ยวกับการทำอาหาร ในระดับที่สูงขึ้น หลั่งไหลเข้ามาในหัว ทั้งทักษะการใช้มีด การควบคุมความร้อน การจัดจาน การตกแต่ง รวมถึงสูตรอาหาร อีกมากมาย จนหลี่เหิงตาลาย
"ทักษะการทำอาหารระดับ 2 เทียบเท่ากับเชฟ ในร้านอาหารเล็กๆ แต่ฉันรู้จักสูตรอาหารทั่วโลก! ถึงจะยังทำได้ไม่เก่ง แต่ก็รู้เยอะกว่าเชฟทั่วไป!"
"สงสัยต้องไปสมัครงานเป็นเชฟแล้วมั้งเนี่ย" หลี่เหิงพูดติดตลก
ด้วยฝีมือตอนนี้ เขาคงยังเป็นเชฟในโรงแรมใหญ่ๆ ไม่ได้ แต่ร้านอาหารเล็กๆ น่าจะพอไหว
"แต่ถ้าฝึกฝนต่อไปเรื่อยๆ ก็ไม่แน่..."
ทักษะการทำอาหาร ระดับ 2 (100/500)
"ถ้าขยันหน่อย เดือนหน้าก็คงอัปเกรดได้"
หลี่เหิงกินข้าวเสร็จ ก็ตัดต่อวิดีโอ ลง TikTok จากนั้นก็ปิดคอม เข้านอน
เช้าวันรุ่งขึ้น...
หลี่เหิงตื่นมา ชั่งน้ำหนัก ตามปกติ
"96 กิโลกรัม!"
หลี่เหิง ถึงกับตาโต!
"เมื่อวานยังหนัก 99 กิโลกรัมอยู่เลย วันนี้ลดไปตั้ง 3 กิโลกรัม?" หลี่เหิงรู้สึกงงๆ แต่ก็คิดได้ทันทีว่า
"สงสัยเพราะค่าสถานะเพิ่มขึ้น ทำให้ระบบเผาผลาญดีขึ้น แถมเมื่อวานก็วิ่งเยอะ เผาผลาญพลังงานไปเยอะ เลยลดได้เยอะขนาดนี้"
"เยี่ยมเลย! ตอนนี้ลดไป 9 กิโลกรัมแล้ว ภายใน 1 อาทิตย์! เกินเป้าหมายตั้ง 4 กิโล!" หลี่เหิงอารมณ์ดี รีบดื่มกาแฟดำ แล้วออกไปวิ่งทันที
ผ่านไป 1 อาทิตย์ ความอึดของหลี่เหิงเพิ่มขึ้นมาก บวกกับทักษะการวิ่งที่อัปเกรด และค่าสถานะที่สูงขึ้น ตอนนี้ เขาวิ่งได้ 5 กิโลเมตร แบบรวดเดียวจบ!
เพซการวิ่ง อยู่ที่ประมาณ 7 นาทีครึ่งต่อกิโลเมตร เร็วกว่านี้ก็ได้ แต่หลี่เหิงไม่ได้เร่งรีบ เพราะเป้าหมายหลักของเขา คือการลดน้ำหนัก
ที่สำคัญ เขาไม่ได้อยากเป็นนักวิ่ง เขาแค่ออกกำลังกาย ฟื้นฟูร่างกาย ให้กลับมาแข็งแรง เหมือนคนวัยเดียวกัน
30 นาทีผ่านไป...
[ติ๊ง! คุณวิ่งครบ 5 กิโลเมตร ค่าประสบการณ์ +5]
ทักษะการวิ่ง ระดับ 2 (105/500)
"กลับบ้านไปกินข้าวดีกว่า!"
หลี่เหิงกดลิฟต์ขึ้นห้อง แต่พอประตูลิฟต์เปิดออก เขาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ยืนอยู่หน้าห้องเขา หลี่เหิงขมวดคิ้ว แล้วเดินเข้าไปหา
ผู้หญิงคนนั้น ผิวขาว หน้าตาสะสวย อายุประมาณ 23-24 ปี เธอยืนหันหลังให้เขา พอได้ยินเสียงฝีเท้า ก็หันกลับมามอง ด้วยสีหน้าสงสัย เหมือนจำเขาไม่ได้
"มีอะไรรึเปล่าครับ?" หลี่เหิงถาม ด้วยความสงสัย
ผู้หญิงคนนี้ เป็นเพื่อนบ้านห้องข้างๆ แต่ไม่ค่อยได้เจอกัน เจอหน้าก็แค่ทักทาย ไม่รู้จักชื่อด้วยซ้ำ
นานๆ ที ถึงจะเจอกัน แล้วคุยเรื่องทั่วๆ ไป เช่น งาน เป็นต้น แค่รู้จักหน้าค่าตากัน ไม่ได้สนิทสนมอะไร
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อจางหยิงหยิง อยู่ห้องข้างๆ นี่แหละ เราเคยเจอกันแล้ว" จางหยิงหยิง แนะนำตัว พร้อมกับยืนยันว่าจำเขาได้ ถึงแม้ตอนนี้ เขาจะดูเปลี่ยนไป
หลี่เหิงพยักหน้า "ครับ สวัสดีครับ มีอะไรเหรอครับ?"
หลี่เหิง อดสงสัยไม่ได้ อยู่ๆ ก็มีผู้หญิงสวยๆ มาหาถึงห้อง แบบนี้ มันหมายความว่ายังไง?
เขาเริ่มระแวง
หรือว่า...เธอจะมาสารภาพรัก?
ไม่น่าใช่! ใครจะมามีใจให้คนอ้วนแบบเขา?
หลี่เหิง ยังคงมีความตระหนักรู้ในตัวเองดี
หรือ...เธอจะมาขายตรง?
เขารู้ว่าเธอเป็นครูสอนศิลปะ สอนเด็กๆ วาดรูป
หรือว่า...เธอไม่มีลูกศิษย์? เลยจะมาหาลูกค้า?
แต่เขาก็ไม่มีลูก จะเรียนไปทำไม?
ตกลง เธอต้องการอะไรกันแน่?
จางหยิงหยิง สังเกตเห็น แววตาหวาดระแวง ของหลี่เหิง ก็รีบอธิบาย "ขอโทษที่รบกวนนะคะ คือฉันมีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือ จากคุณน่ะค่ะ"
ขอความช่วยเหลือ?
หลี่เหิง ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ จะให้เขาช่วยอะไร?
เขายุ่งจะตายอยู่แล้ว จะมีเวลาไปช่วยใคร?
หลี่เหิงส่ายหน้า "ขอโทษนะครับ ตอนนี้ผมยุ่งมาก คงช่วยอะไรไม่ได้ ลองไปขอคนอื่นดูนะครับ"
หลี่เหิง คว้ากุญแจ ไขประตูห้อง ทันที ไม่สนใจสีหน้าผิดหวัง ของจางหยิงหยิง
ก่อนจะปิดประตู หลี่เหิงเหลือบไปเห็น แมวเปอร์เซีย สีขาว ตัวอ้วนกลม เดินตามจางหยิงหยิงมา
จางหยิงหยิงยิ้ม รีบคุกเข่าลง อุ้มแมวขึ้นมา ลูบหัวมันเบาๆ
หลี่เหิงมองภาพนั้น แล้วครุ่นคิด เขาพอจะเดาอะไรบางอย่างได้...
