ตอนที่ 3
ตอนที่ 3
ขากระต่าย 20 ขา
เนื้อกระต่าย 20 ชิ้น
หัวกระต่าย 20 หัว
หญ้าห้ามเลือด 20 ต้น
ตำราอาหาร 2 เล่ม
และ...เศษน้ำอมฤตอีก 20 ชิ้น!
ยกเว้นตำราอาหารที่หายาก และไม่ได้ดรอปจากกระต่ายทุกตัว ไอเท็มที่เหลือ ล้วนดรอปมาแบบ 100 เปอเซ็นต์!
ถ้ามีใครเห็น คงคิดว่าเขาโกงเกมแน่ๆ
แต่ชื่อของเข้านั้น เทียนเต๋า ผู้เป็นกฏแห่งสวรรค์เฟ้ย !
ด้วยไอเท็มมากมายขนาดนี้ กระเป๋าเป้สำหรับมือใหม่ที่มีช่องเก็บของแค่ 100 ช่อง ก็เต็มจนล้น
ตำราอาหารล้ำค่า ต้องเก็บไว้ในกระเป๋าอย่างดีที่สุด ส่วนเศษน้ำอมฤต 20 ชิ้น ก็น่าจะมีประโยชน์ เก็บไว้ก่อนก็ดี
คิดได้ดังนั้น เทียนเต๋าก็หยิบเนื้อกระต่ายออกมา 2 ชิ้น ถือไว้ในมือ
ถึงแม้โอกาสดรอปจะต่ำมาก แต่เขาก็ยังได้มันมา คนอื่นเห็น คงคิดว่าเขาเป็นเทพเจ้าแห่งโชคลาภแน่ๆ
"ได้เวลากลับแล้ว" เทียนเต๋า มองเนื้อกระต่ายในมือ อย่างน้อยการเดินทางครั้งนี้ก็คุ้มค่า
ไม่ใช่แค่เลเวลอัพเป็นเลเวล 2 แต่เขายังได้เรียนรู้ทักษะและวิธีการต่อสู้ของนักรบอีกด้วย
ที่สำคัญที่สุด คือไอเท็มที่ได้มา
ตำราอาหาร 2 เล่ม ขายได้ 2 แสนเหรียญทอง... เงินจำนวนนี้มากพอที่จะซื้ออุปกรณ์ดีๆ สักชุด
นักรบที่มีอุปกรณ์กับนักรบที่ไม่มีอุปกรณ์ต่างกันราวฟ้ากับเหว
มีแค่นักรบที่ใส่อุปกรณ์ระดับสูงเท่านั้นที่จะแข็งแกร่ง ทรงพลัง... ส่วนนักรบที่ไม่มีอุปกรณ์ดีๆ ก็เป็นได้แค่ "โล่มนุษย์" เอาไว้รับดาเมจเท่านั้น
ทำได้แค่ใส่เกราะหนาๆ แล้วรับการโจมตีหนักๆ!
อย่างตอนที่เขาจะมาฆ่ากระต่าย ถ้ามีเงินเขาก็คงซื้อดาบยาวดีๆ มาใช้แล้ว
แบบนั้นต่อให้เลเวล 1 ก็คงฆ่ากระต่ายได้ในการโจมตีครั้งเดียว
ถึงแม้ดาบฆ่าใน 1 ที กับดาบฆ่าใน 2 ที อาจจะดูไม่ต่างกันมาก แต่ถ้าพูดถึงประสิทธิภาพในการเก็บเลเวล... มันต่างกันลิบลับ!
ยิ่งไปกว่านั้น คนรวยๆยังสามารถใส่อุปกรณ์ดีๆ ไปล่ามอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่านี้ได้อีกด้วย
คนส่วนใหญ่ จะเริ่มต้นด้วยการล่ามอนสเตอร์เลเวล 5 ไม่จำเป็นต้องมาเสียเวลาฆ่ากระต่ายเลเวล 1 ด้วยซ้ำ
"แต่...ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป!" เทียนเต๋ากำหมัดแน่นดวงตาเป็นประกาย
ด้วยพรสวรรค์ "อัตราดรอป 100%" เขาจะสามารถมีอุปกรณ์ระดับสูงและไอเท็มหายากมากมายเท่าที่ต้องการ
ตราบใดที่เขาขยันฆ่ามอนสเตอร์ วันหนึ่ง... เขาจะหล่อ รวย และเก่งที่สุดในโลกอย่างแน่นอน อุวาฮาฮ่าฮ่า!
"หวีดหวิววว..." เทียนเต๋าผิวปากเดินกลับไปยังจุดที่เขาฆ่ากระต่ายตัวแรก เขามองไปก็พบว่าลุงคนนั้นยังคงอยู่ที่เดิม
ลุงยังคงบ่นพึมพำไม่หยุด
"ไอ้กระต่ายบ้า ดรอปเนื้อสักชิ้นให้ฉันหน่อยก็ไม่ได้รึไง"
"ฉันฆ่าไปตั้งนานแล้วนะ น่าจะ 300 ตัวได้แล้วมั้ง? ขนกระต่ายสักเส้นก็ยังไม่ดรอปมันใช่เรื่องมั้ยเนี่ย?"
"ใครกันนะเป็นคนออกแบบระบบบ้าๆ นี่ มอนสเตอร์ตายแล้วไม่เหลือแม้แต่ซากกลัวคนอื่นจะเก็บของไปได้รึไง..."
"ถ้าเหลือซากไว้สักหน่อยฉันก็คงเก็บ แล้วกลับไปทำงานของฉันได้แล้ว... เฮ้อ!"
"ดรอปสิโว้ย! ดรอปให้ฉันสักที!"
"ชิบหายละ!" เทียนเต๋ารีบเปลี่ยนมือถือเนื้อกระต่าย ไม่ให้อีกฝ่ายเห็น
แต่ไม่ทันเสียแล้ว อีกฝ่ายเห็นเขาเข้าพอดี
"แกเป็นมือใหม่ แล้วแกมีเนื้อกระต่ายได้ยังไง?" ลุงวัยกลางคนมองด้วยความตกตะลึง เขาไม่คิดเลยว่า เด็กใหม่ตรงหน้าจะมีโชคขนาดนี้
แค่ครึ่งชั่วโมงก็ได้เนื้อกระต่ายแล้ว... แถมยังได้ตั้ง 2 ชิ้น!
"แค่โชคดีน่ะครับ" เทียนเต๋ารีบตอบ
"ขายให้ฉันมั้ย?" ลุงถามด้วยสีหน้าจริงจัง "ฉันอยากได้เนื้อกระต่ายมาก ฉันซื้อต่อจากแกด้วยเหรียญทองเลย"
"เอ่อ... ก็ได้ครับ" เทียนเต๋าลังเลอยู่ครู่หนึ่งก็ตอบตกลง
กระเป๋าของเขาเต็มไปด้วยเนื้อกระต่ายจนเก็บไม่ไหวแล้ว ไหนๆ ก็ไหนๆ ขายให้อีกฝ่ายในราคาถูกๆ ไปเลยก็แล้วกัน
"เห็นว่านายเป็นมือใหม่แล้วฉันก็แก่แล้ว... ฉันไม่เอาเปรียบนายหรอกนะพ่อหนุ่ม" ลุงวัยกลางคน พูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ "ฉันขอซื้อเนื้อกระต่ายของนายในราคา 2 เท่าของราคาตลาด ชิ้นละ 10 เหรียญทอง นายมี 2 ชิ้น ฉันให้ 20 เหรียญทองเลย"
"เอ่อ... ตกลงครับ" เทียนเต๋า ฝไม่ได้คาดหวังว่าอีกฝ่ายจะใจดีขนาดนี้แถมยังให้ราคาสูงกว่าราคาตลาดตั้ง 10 เหรียญทอง
ข้อเสนอนี้ถือว่าไม่เลวเลย
ไม่นานนักทั้งคู่ก็ทำการซื้อขายกันเสร็จสิ้น
ตอนนี้ ในกระเป๋าของเทียนเต๋ามีเหรียญทองเพิ่มขึ้นมาอีก 20 เหรียญ
เยอะมาก! มากพอที่จะซื้ออุปกรณ์เริ่มต้นได้หลายชิ้นเลย
ปกติแล้วคงไม่มีใครยอมจ่ายแพงๆ เพื่อซื้อเนื้อกระต่ายแค่ 2-3 ชิ้นหรอก
คิดได้ดังนั้น เขาก็อดสงสัยไม่ได้... ทำไมลุงหน้าบึ้งคนนี้ถึงได้ตั้งใจมาล่าเนื้อกระต่ายขนาดนี้? หลังจากหาอยู่นานไม่ได้อะไรเลย แล้วทำไมถึงยอมซื้อจากเขาในราคาแพง?
ในตลาด มีเนื้อชนิดอื่นๆ ที่ดีกว่าและขายในราคาถูกกว่านี้ตั้งเยอะ
"ลุงครับ..."
"พ่อหนุ่ม..."
เขากำลังจะถามแต่อีกฝ่ายก็เหมือนจะมีอะไรจะพูดเช่นกันเลยพูดแทรกขึ้นมาพร้อมๆ กัน
ลุงนิ่งไปก่อนจะยิ้มแห้งๆ "พ่อหนุ่ม... เมื่อกี้ฉันอารมณ์ไม่ดีขอโทษด้วยนะ"
" ไม่เป็นไรเลยครับ... ผมไม่ได้ถือสาอะไร" เทียนเต๋าโบกมือ แล้วถือโอกาสถาม "ลุงครับ ลุงเลเวลสูงขนาดนี้ ทำไมยังมาล่าเนื้อกระต่ายอยู่เหรอครับ?"
เขาไม่สามารถมองเห็นเลเวลของอีกฝ่ายได้ แต่ดูจากฝีมือแล้วอย่างน้อยก็น่าจะเลเวล 20 ขึ้นไป
สำหรับคนเลเวลสูงขนาดนั้นการมาฆ่ามอนสเตอร์เลเวล 1 ในเขตฝึกฝนมือใหม่... มันก็เหมือนกับเอาอีโต้มาฆ่ามด
"ก็... เอาไปทำอาหารให้ลูกสาวน่ะ" ลุงยิ้ม "ลูกสาวฉันชอบกิน "เนื้อกระต่ายผัดพริกเผา" มาก ตอนนั้นฉันเพิ่งเปลี่ยนอาชีพหลังจากฆ่ากระต่ายไป 3 ตัว ก็ได้เนื้อกระต่ายมาเลยเอาไปให้ร้านทำ "เนื้อกระต่ายผัดพริกเผา" ให้ลูกสาวกิน... นับตั้งแต่นั้นเธอก็ชอบกินมันมาก"
"น่าเสียดาย ผ่านมาสิบกว่าปีแล้วฉันยังหาสูตร "เนื้อกระต่ายผัดพริกเผา" ไม่เจอเลยของแบบนี้มันหายากจริงๆ! ไม่รู้ว่าใครเป็นคนออกแบบ..." ลุงบ่นพึมพำ
เทียนเต๋ายิ้มในใจ
สูตรเนื้อกระต่ายผัดพริกเผาเหรอ? ครึ่งชั่วโมงก่อนฉันได้มาตั้ง 2 เล่ม!
"อ้อ จริงสิ" ลุงนึกอะไรขึ้นได้ "ลูกสาวฉันอายุรุ่นราวคราวเดียวกับนาย วันนี้เธอก็ไปเข้าร่วมพิธีเปลี่ยนอาชีพเหมือนกัน ฉันก็แค่อยากให้เธอกลับมากินอาหารอร่อยๆ หลังจากเปลี่ยนอาชีพเสร็จ"
"หา?" เทียนเต๋าพูดโดยไม่รู้ตัว "เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นผมรึเปล่า?"
"นายเรียนโรงเรียนไหน?"
"โรงเรียนมัธยมแมวเป้าหมายเลข 2"
"หือ?"
"รุ่น 1514"
"ว้าว!" ลุงอุทาน "บังเอิญเกินไปแล้ว ลูกสาวฉันอยู่ห้อง 1501 แถมเรียนค่อนข้างดี!"
