ตอนที่ 13
ตอนที่13
"ถ้าอยากได้เงินพี่แนะนำให้ขายแค่เล่มนี้ก็พอ"เทียนเสี่ยวหลิงชี้ไปที่ตำราอาหารสีชมพูในกระเป๋าของเทียนเต๋า"ตำราอาหาร"ไส้หมูตุ๋น9ชั้นฟ้า"เล่มนี้ขายได้อย่างน้อย1ล้านเหรียญทองน้องใช้ได้นานเลยล่ะ"
"แล้วอย่างอื่นล่ะครับ?"เทียนเต๋าขมวดคิ้ว
เขาก็รู้นะว่าการขายของทั้งหมดในคราวเดียวจะทำให้คนอื่นสงสัย
แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้
ของเยอะขนาดนี้จะเก็บไว้คนเดียวได้ยังไง?
ในกระเป๋ายังมีเนื้อสัตว์ที่กำลังจะหมดอายุด้วยถ้าไม่รีบขายพรุ่งนี้ก็ขายไม่ได้ราคาแล้ว
"ถ้าน้องไว้ใจพี่ พี่ช่วยขายให้ก็ได้"เทียนเสี่ยวหลิงเสนอตัว
"ขายยังไงครับ?"
"ก็...พวกเราสองคนมาเปิดร้านขายของกันเองไง"เทียนเสี่ยวหลิงยิ้ม
"พวกเรา?เปิดร้าน?"เทียนเต๋าทำหน้างง
"ใช่"เทียนเสี่ยวหลิงอธิบาย"เรามาร่วมมือกัน น้องหาของมาพี่ออกร้านแล้วก็คนงานพี่ดูแลจัดการเอง ว่าไงลองเปิดร้านขายของด้วยกันไหม?"
"เอ่อ..."เทียนเต๋าเกาหัวเขาไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลย
อย่างแรกคือเขาไม่มีเงินทุนและไม่รู้วิธีเปิดร้านขายของ
อย่างที่สองคือเขาไม่มีเวลา
แต่ปัญหาทั้งสองอย่างนี้เทียนเสี่ยวหลิงช่วยแก้ได้
เธอเป็นถึงผู้จัดการร้านค้าแห่งนี้แถมยังเป็นพนักงานของร้านค้าของรัฐบาลนี่แสดงว่าเธอต้องมีประสบการณ์และมีเส้นสาย
ส่วนเรื่องร้านค้าที่บ้านเธอก็มีอยู่แล้ว
ที่สำคัญที่สุดคือเธอมีเวลา
"พวกเราทำสัญญากันก็ได้ ถ้าน้องไม่สบายใจก็หาคนมาช่วยดูแลก็ยังได้"เทียนเสี่ยวหลิงเสนอ
"งั้นก็ทำสัญญาครับ"เทียนเต๋าพยักหน้า
ส่วนเรื่องหาคนมาช่วย...ลืมไปได้เลย
เขาไม่มีใครที่ไว้ใจได้ถึงจะมีก็คงช่วยอะไรไม่ได้มาก
ถ้าเทียนเสี่ยวหลิงคิดจะโกงยังไงก็ทำได้อยู่ดี
"ทำไมพี่ถึงอยากเปิดร้านกับผมล่ะครับ?"เทียนเต๋าถาม
"เพราะน้องมีความสามารถพิเศษไง"เทียนเสี่ยวหลิงตอบ"น้องหาไอเท็มกับอุปกรณ์มาได้เยอะแยะภายในครึ่งวันแสดงว่าพรสวรรค์ของน้องต้องสุดยอดมาก"
"ถ้าน้องหาของมาให้ร้านของเราก็ไม่ต้องกลัวของขาดแถมยังมีของขายทุกระดับตั้งแต่ระดับต่ำไปจนถึงระดับสูงได้ลูกค้าหลากหลายเลย"
"ที่สำคัญที่สุดคือการเปิดร้านเองทำให้เราไม่ต้องถูกเอาเปรียบจากพ่อค้าคนกลาง"
"น้องไม่คิดบ้างเหรอว่าตำราอาหารที่ร้านค้ามันแพงเกินไป?ถ้าเปิดร้านเองขายแค่เล่มละแสนเหรียญทองก็กำไรมหาศาลแล้ว"
"หา?"เทียนเต๋าสงสัย"แต่...ร้านนี้ไม่ใช่ของที่บ้านพี่เหรอ?"
"ที่บ้านพี่ก็เป็นพวกพ่อค้าคนกลางเหมือนกัน"เทียนเสี่ยวหลิงยักไหล่"พี่ทนพฤติกรรมของพวกเขาไม่ไหวเลยออกมาทำงานเป็นพนักงานขายที่ร้านข้างๆ"
"Respect เลยครับพี่สาม!" เทียนเต๋าถึงกับนับถือในใจ
ไม่เคยเจอใครกล้าพูดว่าที่บ้านตัวเองเป็นพ่อค้าคนกลางมาก่อน...นับถือ ๆ!
"พี่จะบอกอะไรให้นะ"เทียนเสี่ยวหลิงพูดต่อ"ถ้าน้องเอาตำราอาหาร"ไส้หมูตุ๋น9ชั้นฟ้า"ไปขายให้ที่บ้านพี่ พี่ให้ได้มากสุดแค่1ล้านเหรียญทอง...แต่ที่บ้านพี่จะเอาไปขายต่ออย่างน้อย3ล้าน ถ้าเจอลูกค้าที่ไม่รู้เรื่องอาจจะขายได้ถึง5ล้าน"
"โห..."เทียนเต๋าอ้าปากค้างมืดจริงๆ
พ่อค้าคนกลางนี่มันโหดจริงๆ!
"น้องรู้รึยังว่าที่บ้านพี่เอาเปรียบแค่ไหน"เทียนเสี่ยวหลิงยิ้ม"อุปกรณ์ที่น้องอุตส่าห์เสี่ยงตายไปหามาได้ราคาแค่1ใน4 ที่เหลือพวกพ่อค้าคนกลางเอาไปกินหมดน้องยอมเหรอ?"
"จริงๆแล้ว...มันก็ไม่ได้ยอมรับอะไรยากขนาดนั้นนะครับ"เทียนเต๋าพึมพำ
เทียนเสี่ยวหลิงถึงกับพูดไม่ออก"พี่ไม่สนหรอกนะว่ามันจะยากหรือง่ายยังไงก็หมายความว่าพวกเขาเอาเปรียบน้องอยู่ดี"
"ถ้าเราเปิดร้านเองเงินที่ขายของได้ก็เป็นของเรา แถมยังขายให้ลูกค้าในราคาถูกๆได้ด้วยคนก็ซื้อได้เยอะขึ้นอีก"
"เมื่อกี้น้องยังบ่นว่าตำราอาหารแพงเกินไป ถ้าเราเปิดร้านเองขายแค่เล่มละแสนเหรียญทองก็กำไรแล้ว"
"ลูกค้าก็ได้ประโยชน์ด้วย!"
"แต่แบบนี้ที่บ้านพี่กับร้านเราก็กลายเป็นคู่แข่งกันสิครับ?"เทียนเต๋าถาม
"เพราะงั้นพี่ถึงต้องออกมาช่วยไง"เทียนเสี่ยวหลิงพูดอย่างมั่นใจ"ตราบใดที่พี่อยู่ด้วย ที่บ้านพี่ก็ทำอะไรน้องไม่ได้แถมน้องยังใช้เส้นสายของที่บ้านพี่ได้อีกน้า..."
ทำไมรู้สึกเหมือนเธอจะฮุบร้านทั้งร้านเลย?
"ผมยังมีเรื่องไม่เข้าใจอีกอย่าง"เทียนเต๋าเกาหัว
"เรื่องอะไร?"
"ทำไมพี่ถึงต้องช่วยผมด้วย?"
"ไม่ใช่แค่ช่วยน้องหรอก แต่ก็เพื่อช่วยพี่เองด้วย"เทียนเสี่ยวหลิงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง"เราเปิดร้านด้วยกันพี่ก็ต้องได้ส่วนแบ่ง"
"นั่นสิครับ"เทียนเต๋าพยักหน้า"งั้นเรามาตกลงส่วนแบ่งกันก่อนดีไหมครับ… เอาเป็น 50/50 ไหมครับ?"
ถึงแม้การพูดเรื่องเงินๆทองๆจะดูน่าเกลียดแต่ในเมื่อเป็นหุ้นส่วนกันก็ต้องตกลงกันให้ชัดเจน
ไม่งั้นต่อไปจะทะเลาะกันเปล่าๆ
ในฐานะหุ้นส่วน เทียนเสี่ยวหลิงต้องรับผิดชอบดูแลร้านบริหารจัดการและติดต่อประสานงาน
แบ่งกำไรครึ่งๆก็สมเหตุสมผลแล้ว
แต่...
"พี่รับเยอะขนาดนั้นไม่ได้หรอก"เทียนเสี่ยวหลิงรีบส่ายหน้า"น้องเป็นคนหาของมาถ้าน้องไม่หาของมาต่อให้พี่ทำงานเก่งแค่ไหนร้านก็เจ๊งพี่ขอแค่2ส่วนก็พอ"
"20% มันน้อยไปไหมครับ?"เทียนเต๋าอึ้งมีใครที่ไหนเขาเกี่ยงเงินเยอะกันล่ะเนี้ย?
"นี่ก็เยอะแล้ว"เทียนเสี่ยวหลิงชี้ไปที่เพดาน"น้องรู้ไหมว่าร้านของพี่ทำกำไรเดือนละเท่าไหร่?"
"อืม...ผมไม่รู้"เทียนเต๋าส่ายหน้าในฐานะนักเรียนยากจน เขาจะไปรู้เรื่องธุรกิจอะไร
"10ล้าน!"เทียนเสี่ยวหลิงพูดพลางชู1นิ้ว"นี่ช่วงที่ขายไม่ดีนะ ถ้ามีคนหาของมาให้แบบน้องกำไรอาจจะเพิ่มเป็น2เท่า"
เทียนเต๋าถึงกับพูดไม่ออก
เขาคิดถึงเงินเดือนของพ่อแม่ที่เดือนละ3,000หยวน...โลกนี้มันช่างแตกต่าง
"น้องคงไม่คิดแบบนั้นใช่ไหม?"เทียนเสี่ยวหลิงยิ้ม"ถึงร้านเราจะกำไรแค่ครึ่งเดียวก็ยังได้ตั้ง5ล้าน ละถ้าพี่ได้20%ก็1ล้าน เท่ากับเงินเดือนพี่5ปีเลยนะ"
"แต่20%มันดูน้อยจัง"เทียนเต๋าคิดอยู่ครู่หนึ่ง"30% ทั้งหมด หรือ 20%ของกำไรสุทธิหลังจากหักค่าใช้จ่ายแล้ว พี่เลือกเอาอย่างนึง"ในเมื่อเป็นหุ้นส่วนกันก็ต้องแฟร์ๆ
"งั้นพี่ขอ20%ของกำไรสุทธิ"เทียนเสี่ยวหลิงตอบ"หวังว่าเราจะร่วมมือกันอย่างมีความสุขนะ!"เธอพูดพลางยื่นมือขวาออกมา
เทียนเต๋ายื่นมือไปจับมือเธอ"ยินดีที่ได้ร่วมงานด้วยครับ!"
จากนั้นเขาก็ถอดกระเป๋าเป้ส่งให้เธอ"ทั้งหมดนี้ฝากพี่ด้วยนะครับ"
"ได้เลย!"เทียนเสี่ยวหลิงยิ้มหวาน"ในเมื่อเรามีร้านเป็นของตัวเองแล้วก็ไม่ต้องเอา"ไส้หมูตุ๋น9ชั้นฟ้า"ไปขายให้พ่อค้าคนกลางแล้ว"
เทียนเต๋าอดสงสัยไม่ได้"หรือว่า...พี่สาวแค้นคนที่บ้านตัวเองหรอครับ?"
