บทที่ 295 จุดจบ (ตอนต้น)

【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】

【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】

【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】

บทที่ 295 จุดจบ (ตอนต้น)

สำหรับคำถามของหลินหยู่ กู่เฉินหนานไม่รู้จะอธิบายยังไงจริง ๆ

จะบอกว่าเขาข้ามมิติเข้าไปในโลกนิยาย แล้วพาเหล่านางเอกกลับมาสู่โลกแห่งความจริงงั้นเหรอ?

คงไม่มีใครเชื่อเรื่องแบบนี้หรอกมั้ง?

เขาไม่รู้จะอธิบายยังไง ก็เลยโยนคำถามนี้ให้ระบบซะเลย

"ระบบ ตอบคำถามนี้หน่อย"

ระบบ "..."

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ระบบก็พูดขึ้น "นายจะไปสนใจทำไม? คนอื่นถาม นายต้องตอบด้วยเหรอ?"

โธ่เอ๊ย มีความเป็นตัวของตัวเองสมกับเป็นระบบของฉันจริง ๆ

กู่เฉินหนานยกนิ้วโป้งให้

แต่เขาก็ยังพูดต่อ "ตอนนี้นางเอกมาครบแล้ว ภูมิหลังของฉันก็โหลดเสร็จแล้ว เธอจะมาเจอฉันเมื่อไหร่?"

ระบบ "เรื่องนั้นเหรอ ไว้วันไหนฉันอารมณ์ดีก่อนเถอะ ค่อยว่ากัน"

กู่เฉินหนานพูดไม่ออก

อะไรกัน เธอเป็นคุณหนูที่เก็บตัวอยู่ในบ้านรึไง ถึงต้องรอให้อารมณ์ดีก่อน

กู่เฉินหนานไม่ได้คุยกับระบบต่อ เขาหันมาสนใจหลินหยู่ที่อยู่ตรงหน้า

ว่ากันตามตรง หลินหยู่คนนี้ถึงแม้จะถูกเขียนขึ้นมาจากภาพลักษณ์ของเขา แต่สุดท้ายแล้วทั้งสองคนก็ไม่ใช่คนเดียวกัน

ความรู้สึกที่พวกเขามอบให้เหมือนกัน แต่การกระทำและคำพูดต่างกันโดยสิ้นเชิง

หลินหยู่ในนิยายทำอะไรก็ดูเป็นเทพมังกร ส่วนหลินหยู่ที่อยู่ตรงหน้าสุภาพเรียบร้อย หรือจะเรียกว่าขี้ขลาดก็ได้

เรื่องนี้ก็พอจะเข้าใจได้ หลินหยู่คือภาพลักษณ์ในอุดมคติของหลินหยู่ หรือก็คือคนที่เขาอยากจะเป็น

บางทีในโลกแห่งความจริง เขาอาจจะเป็นคนอ่อนแอ แต่ในจินตนาการ เขาเป็นถึงจ้าวมังกรผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่เกรงกลัวสิ่งใด

สรุปคือ กู่เฉินหนานไม่ได้เกลียดหลินหยู่คนนี้

"คำถามของคุณ ผมไม่รู้จะตอบยังไง" กู่เฉินหนานพูด

หลินหยู่กลืนน้ำลาย ความอยากรู้อยากเห็นทำให้เขาถามต่อ "งั้น... งั้นพวกคุณมาอยู่ในโลกแห่งความจริงได้ยังไงครับ?"

กู่เฉินหนานมองหลินหยู่แล้วยิ้ม "อย่าถามเลย คิดซะว่าพวกเราเป็นคนจริง ๆ มาตั้งแต่แรกก็แล้วกัน"

พูดจบ กู่เฉินหนานก็ตบบ่าหลินหยู่เบา ๆ

ดวงตาของหลินหยู่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เขามองกู่เฉินหนานด้วยความงุนงง "แต่... แต่แล้วหลินหยู่ล่ะครับ?"

"ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?"

กู่เฉินหนานส่ายหน้า "หลินหยู่ไม่ได้อยู่ตรงนี้มาตลอดเหรอ?"

"อยู่ไหนครับ?" หลินหยู่มองซ้ายมองขวาด้วยความสงสัย

"ไม่ต้องมองแล้ว" กู่เฉินหนานชี้นิ้วไปที่หัวใจของหลินหยู่ "อยู่ตรงนี้ไง"

หลินหยู่ชะงักไป ดวงตาค่อย ๆ เบิกกว้างขึ้น เขาทั้งตกใจและสับสน

กู่เฉินหนานยิ้ม "คุณก็คือหลินหยู่ หลินหยู่ก็คือคุณ เพียงแต่เขาเป็นคนที่คุณอยากจะเป็น ถึงแม้ผมจะไม่ชอบหลินหยู่คนนั้นก็เถอะ..."

"แต่ผมไม่ได้เกลียดคุณ"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หลินหยู่ก็ตัวสั่นเทา เขาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว ราวกับถูกอะไรบางอย่างกระแทกเข้าอย่างจัง

"ค-คุณกู่..."

เห็นหลินหยู่ตกใจ กู่เฉินหนานก็ยิ้ม "หลินหยู่คนนั้น พูดตรง ๆ ก็คือไอ้โง่ดี ๆ คุณน่ะควรจะคงบุคลิกแบบนี้ต่อไป อย่าเอาแต่ฝันว่าจะเป็นจ้าวมังกรเลย"

"ทำไมล่ะครับ?" หลินหยู่ไม่เข้าใจ

กู่เฉินหนานยักไหล่ "อ่อนน้อมถ่อมตน พูดจาไพเราะ ไม่ดีตรงไหน?"

"นี่..."

หลินหยู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขากัดฟันแล้วส่ายหน้า "ไม่ดีเลยสักนิด อ่อนน้อมถ่อมตนจะถูกมองว่าอ่อนแอ พูดจาไพเราะจะถูกมองว่าง่ายต่อการรังแก ผมอยากให้ทุกคนมองผมด้วยความชื่นชม ไม่ใช่มองผมเป็นแค่ตัวประกอบ"

"ดังนั้น คุณก็เลยสร้างหลินหยู่ขึ้นมา ให้เขาเป็นตัวแทนของคุณในโลกที่คุณสร้างขึ้น กลายเป็นคนที่ทุกคนต้องให้ความสนใจ?" กู่เฉินหนานถาม

"ใช่!" หลินหยู่กัดฟัน

"หึ"

กู่เฉินหนานยิ้ม "คุณไม่คิดว่าการทำแบบนี้คือการหนีความจริงเหรอ?"

"ถ้าคุณไม่อยากถูกมองข้าม คุณต้องทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น ไม่ใช่เอาแต่ฝันว่าจะเป็นคนอื่น"

"ผม..."

หลินหยู่ยังอยากจะเถียง แต่เขาก็นึกไม่ออกว่าจะเถียงยังไง

นี่ไม่ได้หมายความว่ากู่เฉินหนานพูดถูก แต่หลินหยู่รู้สึกเหมือนได้รับคำแนะนำบางอย่าง

"ผมเข้าใจแล้ว" ในที่สุดหลินหยู่ก็พยักหน้า

"อืม"

กู่เฉินหนานหันไปมองเหล่าคอสเพลเยอร์ "เป็นไงบ้าง งานแสดงการ์ตูนวันนี้?"

หลินหยู่ไม่ได้ตอบ เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วเงยหน้าขึ้น "คุณกู่ เราจะได้เจอกันอีกไหมครับ?"

"แน่นอน"

กู่เฉินหนานพยักหน้า

"ขอบคุณครับ ผมขอตัวก่อน"

หลินหยู่โค้งคำนับเบา ๆ แล้วหันหลังเดินกลับเข้าไปในฝูงชน

ผู้คนมากมายราวกับคลื่น หลินหยู่เดินเข้าไปเพียงไม่กี่ก้าวก็หายไปในฝูงชน กลายเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง

"ผู้ชายคนนั้นเป็นใครเหรอ?"

ในตอนนั้นเอง ซูเฉียนโม่ก็เดินมาข้าง ๆ กู่เฉินหนาน เธอมองตามหลังหลินหยู่ที่หายไปในฝูงชนพร้อมกับเขา

"เขาน่ะเหรอ"

กู่เฉินหนานยิ้ม "เพื่อนคนหนึ่งน่ะ"

ซูเฉียนโม่มองท่าทางก้มหน้าของหลินหยู่ด้วยความสงสัย "พวกคุณคุยอะไรกันเหรอ ทำไมเขาดูเศร้าจัง?"

กู่เฉินหนานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบ "ก็แค่คุยเรื่องชีวิตนิดหน่อย ไม่ได้มีอะไรหรอก"

"อ้อ"

ซูเฉียนโม่พยักหน้า เธอมองไปยังที่ที่มีคนน้อยกว่า "เราไปเดินที่อื่นกันเถอะ ที่นี่คนเยอะเกินไปแล้ว"

"ตกลง"

กู่เฉินหนานชี้ไปที่ร้านเครื่องดื่มในโซนพักผ่อน "เราไปซื้ออะไรดื่มกันไหม?"

"ฉันจะดื่มนมปั่น!"

ทันทีที่ได้ยิน ไป๋หยูเทียนที่อยู่ด้านหลังก็ตื่นเต้นขึ้นมา เธอรีบวิ่งฝ่าฝูงชนออกไป

เหล่านางเอกที่อยู่ด้านหลังมองหน้ากัน พวกเธอหัวเราะคิกคัก

...

ท่ามกลางฝูงชน

หลินหยู่มองดูการหยอกล้อกันระหว่างกู่เฉินหนานและเหล่านางเอกด้วยความอิจฉา

แต่เขาไม่เหมือนหลินหยู่

ถ้าเป็นหลินหยู่ เห็นภาพแบบนี้คงต้องกัดฟันกรอด แต่หลินหยู่กลับมีแต่อาการอิจฉาเท่านั้น

เขารู้ดีว่า ถึงแม้กู่เฉินหนานและคนอื่น ๆ จะเป็นตัวละครที่เขาสร้างขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา

เขาและพวกเขาเป็นคนละโลกกันโดยสิ้นเชิง ทั้งในแง่ของสถานะและตัวตน

แต่ในตอนนั้นเอง หลินหยู่ก็ชะงักไป

เมื่อครู่นี้ ตอนที่เขาถามกู่เฉินหนานว่าจะได้เจอกันอีกไหม ถึงแม้กู่เฉินหนานจะตอบว่าได้ แต่เขาก็ไม่มีช่องทางติดต่อกู่เฉินหนานเลยนี่นา?

ไม่มีช่องทางติดต่อ จะเจอกันได้ยังไง?

"คุณกู่!"

เมื่อคิดได้ดังนั้น หลินหยู่ก็รีบเบียดตัวออกจากฝูงชน ไล่ตามกู่เฉินหนานไป

แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานของฮอลล์ สาดส่องลงบนร่างของกู่เฉินหนานและเหล่านางเอก ร่างกายของพวกเขามีแสงเรืองรองเป็นประกาย

พวกเขาดูเหมือนเทพเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ เดินจากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะ

หลินหยู่รีบวิ่งตาม แต่เมื่อใกล้จะทัน เขาก็หยุดเท้าลง

เขามองดูแผ่นหลังและบรรยากาศที่อบอุ่นของพวกเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโล่งใจและการเยาะเย้ยตัวเอง

ในที่สุดเขาก็ส่ายหน้าแล้วยิ้มอย่างขมขื่น เขาหันหลังกลับ เดินไปตามทางที่เขามาอย่างแน่วแน่

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_