บทที่ 23 หลิงเยว่ผู้คลั่ง!

"ไม่แน่หรอก ถ้ากินเข้าไปแล้วกลายเป็นผู้ติดเชื้อ หรืออาจมีผลข้างเคียงอื่นๆ ก็ได้"

ซูยี่ไม่อยากเสี่ยง นี่มันสัตว์กลายพันธุ์ ไม่ใช่สัตว์ปกติแล้ว

ซูยี่กระโดดข้ามไปอีกระเบียงหนึ่ง เก็บปืนยิงตะปูและกระสุนรวมถึงตะปูทั้งหมดที่หาเจอ

แม้เขาจะใช้ไม่ได้ แต่ก็สามารถให้คนอื่นใช้ได้

เมื่อต้องการรับสมาชิกใหม่ การไม่มีอาวุธคงไม่ได้

สุดท้าย ซูยี่เดินไปที่ศพที่มีปืนพกตำรวจ

บนตัวยังมีเสื้อเกราะกันกระสุนและหมวกกันระเบิด

แต่ซูยี่ไม่เชื่อว่าชุดนี้จะเป็นของเขาเอง คงจะปล้นมาแน่ๆ

ไม่พูดพร่ำทำเพลง ซูยี่ถอดเสื้อเกราะกันกระสุนและหมวกกันระเบิดออกมา

เปื้อนเลือดไปหมด ต้องเอาไปแช่และซักก่อนถึงจะใส่ออกไปได้

ค้นตัวอีกรอบ ซูยี่ไม่พบกระสุน

ดังนั้น ปืนพกตำรวจนั่นก็ไม่ต่างอะไรกับเศษเหล็ก

ยังมีปืนล่าสัตว์อีกกระบอก ซูยี่พบว่าอีกฝ่ายยังมีดินปืนและลูกเหล็กอยู่บ้าง

แต่ถ้าใช้ไม่ดีอาจระเบิดได้ ค่อนข้างอันตราย

เว้นแต่ว่า ซูยี่จะยอมใช้แต้มเอาชีวิตรอดในการอัพเกรด

"หลิงเยว่ เธอกำลังทำอะไร?"

ซูยี่ค้นของเสร็จแล้วหันมา พบว่าหลิงเยว่กำลังถือหัวแมวกลายพันธุ์แล้วกัดกิน

เขารีบชักมีดสับออกมา เล็งไปที่หลิงเยว่

กลายพันธุ์แล้ว?

บ้าไปแล้ว?

"ฉันอยากลองดู กินเนื้อนี่แล้วจะทำให้ฉันแข็งแกร่งขึ้นไหม ในหนังสือเขียนกันแบบนี้ทั้งนั้น" หลิงเยว่เคี้ยวเนื้อดิบสองสามที แล้วกลืนลงท้อง

กินเนื้อดิบ อยากจะอาเจียน

แต่เธอกลั้นเอาไว้ เพื่อให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น เธอจำเป็นต้องอดทน

"เธอบ้าไปแล้ว ลืมข้อความนั้นแล้วหรือ เธออยากกลายเป็นสัตว์ประหลาดแบบผู้ติดเชื้อหรือไง?"

"นิยายก็คือนิยาย ความจริงก็คือความจริง เธอบ้าไปแล้ว!"

หลิงเยว่เช็ดคราบเลือดที่มุมปาก แย้มยิ้มอย่างมีความสุข

"ซูยี่ คุณเป็นห่วงฉัน คุณใส่ใจฉัน ใช่ไหมล่ะ คุณก็หวั่นไหวกับฉันแล้วใช่ไหม?"

"ฉันอยากแข็งแกร่ง ฉันอยากมีชีวิตรอด ซูยี่ ฉันอยากมีชีวิตรอด ถ้าฉันเป็นแบบนี้ต่อไป การมีชีวิตรอดมันยากเกินไป ได้แต่เป็นภาระคุณ"

"ใช่ อาจจะกลายเป็นสัตว์ประหลาด แต่ฉันว่าโชคของหลิงเยว่คงไม่แย่ขนาดนั้น บางทีฉันอาจจะแข็งแกร่งขึ้นก็ได้"

"ดูเนื้อพวกนี้สิ สดมาก ไม่ต่างจากเนื้อสัตว์ธรรมดาเลย อ๊อก... กลิ่นคาวก็แรงด้วย"

"ซูยี่ คุณกลับไปก่อนเถอะ ฉันจะอยู่ที่นี่ ถ้าฉันกลายเป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ คุณก็ฆ่าฉันซะ"

พูดจบ หลิงเยว่ก็ยกหัวแมวขึ้นมาอีกครั้ง แล้วฉีกเนื้อดิบอีกชิ้นกัดกิน

มองดูท่าทางคลั่งของหลิงเยว่ ริมฝีปากของซูยี่ขยับเล็กน้อย

แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ถ้าตัวเองไม่มีระบบ บางทีก็อาจจะเป็นเหมือนหลิงเยว่ก็ได้

เผชิญหน้ากับมนุษย์ติดเชื้อยังพอมีวิธีรับมือ แต่เจอสัตว์กลายพันธุ์นี่อ่อนแอเกินไป แม้จะมีปืนก็ยังสู้ไม่ได้ ช่างน่าสิ้นหวังเหลือเกิน

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหลิงเยว่ถูกกดดันจนคลั่ง

"ระบบ เนื้อสัตว์กลายพันธุ์แบบนี้กินได้ไหม?"

ซูยี่ครุ่นคิดในใจ หวังว่าระบบจะตอบกลับมา

น่าเสียดาย ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ระบบก็ยังไม่ตอบกลับซูยี่

"ซูยี่ ช่วยผ่าหัวนี่ให้หน่อยได้ไหม ฉันอยากกินสมองนิดหน่อย" หลิงเยว่กินเนื้อไปส่วนหนึ่งแล้ว ไม่รู้สึกอะไร ก็เลยคิดว่าบางทีแค่กินเนื้ออาจจะไม่พอ

ซูยี่รับหัวแมวกลายพันธุ์มาวางบนพื้น

ยังไงหลิงเยว่ก็กินไปแล้ว ถ้าจะเกิดอะไรขึ้น ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว

เอาเป็นว่า ปล่อยให้เธอทดลองจนจบเถอะ

สองมือจับมีด ซูยี่ออกแรงฟัน

กะโหลกแข็งมาก ซูยี่ต้องฟันสิบกว่าครั้งถึงจะผ่าออก

มีดบิ่นไปหลายจุด มีรอยแหว่งหลายที่

หลิงเยว่งัดกะโหลกแมวกลายพันธุ์ออก แล้วควักสมองออกมา

"เอ๊ะ ลูกแก้วนี่..." หลิงเยว่พบลูกแก้วสีเหลืองลูกหนึ่ง

เธอบีบดู ค่อนข้างนิ่ม

ตาเป็นประกาย หลิงเยว่ยัดลูกแก้วเข้าปาก

เธอรู้สึกว่า ลูกแก้วนี่อาจจะเป็นสิ่งที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตเธอ

"ซูยี่กลับไปก่อนเถอะ คุณเปลี่ยนแบตโดรนสองก้อน แล้วคอยสังเกตฉันจากระยะไกล ถ้าฉันกลายเป็นสัตว์ประหลาด คุณก็ฆ่าฉันซะ"

ซูยี่ไม่พูดอะไร เงียบๆ หยิบโดรนแล้วกระโดดข้ามระเบียงไปหลายอัน กลับไปที่ห้องที่เจอจิ่งเซิน

เปลี่ยนแบตเตอรี่เสร็จ ซูยี่ก็เอาของทั้งหมดกลับไปที่ห้องชุดเล็กนั้น

ใช้แท่นชาร์จพลังงานแสงอาทิตย์ชาร์จแบตเตอรี่เฟยหลงที่ถอดออกมา พร้อมกับเสียบชาร์จแบตเตอรี่จิ่งเซินด้วย

ทำเสร็จทุกอย่างแล้ว ซูยี่ก็ใช้รีโมทบังคับเฟยหลงให้บินไปใกล้ๆ หลิงเยว่ แล้วลงจอดในจุดที่เหมาะสม

ในภาพ หลิงเยว่นอนข้างๆ ร่างแมวกลายพันธุ์

เธอทำสัญลักษณ์ "V" ใส่กล้อง แล้วก็สวมหมวก ปรับท่านอน หลับตา

รอคอย!

รอคอยผลลัพธ์!

ซูยี่ถอนหายใจเบาๆ แล้วหยิบข้าวสารจากโอ่งออกมา เอาไปหุงข้าวต้มในหม้อความดัน

ซูยี่ค้นตู้เย็นเจอผักดองที่ยังไม่ได้แกะหลายห่อ ล้างบรรจุภัณฑ์ด้านนอกแล้วเอาเข้าไปในห้องนั่งเล่น

จัดการเก็บกวาดเล็กน้อย ซูยี่หยิบมือถือขึ้นมาดู หวังว่าจะได้ข้อมูลว่าสัตว์กลายพันธุ์กินได้หรือไม่

เขาเริ่มชอบหลิงเยว่จริงๆ ตลอดทางที่ผ่านมาเธอทำตัวดีมาก ไม่ได้เป็นแค่ตัวประดับสวยๆ เลย

ผู้หญิงที่ทั้งมีความสามารถและสวยขนาดนี้ ไม่ว่าจะเป็นซูยี่ในโลกไหน การจะได้ครองเธอไว้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

ซูยี่หวังแน่นอนว่าหลิงเยว่จะไม่เป็นอะไร แค่ปลอดภัยก็พอ ไม่จำเป็นต้องแข็งแกร่งขึ้นเลย

เธอนอนอยู่ตรงนั้น ไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น

ต้มข้าวเสร็จ พอถึงห้าโมงเย็นซูยี่ถึงได้กินมื้อเย็น

ทางฝั่งหลิงเยว่ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นว่าอุณหภูมิร่างกายเธอไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ซูยี่ก็คงกังวลว่าเธอจะเป็นอะไรไปแล้ว

ค่ายผู้รอดชีวิตพวกนั้น ซูยี่ก็ไม่มีอารมณ์อยากรู้แล้ว

กินอิ่มแล้ว เขาก็ถือรีโมทเข้าห้องเล็ก มุดเข้าเตียงหลับตาเตรียมนอน

สิบสองนาฬิกา หลังจากผ่านเที่ยงคืนไปแล้ว เขาก็จะลุกมาเช็คอิน

ที่หลิงเยว่เงียบสงบดี บางทีเนื้อสัตว์กลายพันธุ์อาจจะกินได้จริงๆ และไม่มีผลข้างเคียงอะไร

อย่างไรก็ตาม เธอก็กินไปหลายชั่วโมงแล้ว ย่อยและดูดซึมไปแล้ว

ถ้าจะเป็นอะไร ก็น่าจะเป็นไปแล้ว

บางที ซูยี่นอนหลับไปตื่นขึ้นมา หลิงเยว่ก็อาจจะยังเป็นปกติ

ถ้าเนื้อสัตว์กลายพันธุ์กินได้ ก็ถือว่าเป็นข่าวดี

เพราะเนื้อสัตว์สำคัญมาก ให้โปรตีนและพลังงานได้เต็มที่

ตอนนี้ซูยี่ก็ต้องการเนื้อสัตว์มาก แต่แม้แต่เนื้อกระป๋องก็ยังหาไม่เจอ

ดังนั้นซูยี่จึงหวังว่าเนื้อสัตว์กลายพันธุ์พวกนี้จะกินได้ เขาจะได้เก็บสะสมไว้บ้าง

คำตอบนี้ รอให้ถึงรุ่งเช้าก็คงได้รู้กัน

(จบบท)