บทที่ 163 เบื้องหน้าจักรวาล มนุษยชาตินั้นเล็กน้อยดั่งแมลงเกาะตามธารน้ำ!
ชูหยุนเซิงตะลึงงันไปทั้งร่าง! เอ้าเยว่ยื่นมือออกมา วางมือลงบนไหล่ของชูหยุนเซิงอย่างหนักแน่น "ฉันเองก็เคยเห็นบ้านเกิดถูกทำลายกับตา ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอ" "แต่ความแข็งแกร่งของคนเพียงคนเดียว ไม่ใช่ความแข็งแกร่งที่แท้จริง!" "เธอเป็นเพียงมนุษย์ ไม่ใช่เทพเจ้า ไม่มีทางที่จะปกป้องทั้งเผ่าพันธุ์ ทั้งประเ...
