ตอนที่ 83 ความคิดของเตียวเสี้ยน ช่วยฮัวโต๋

วันรุ่งขึ้น

เฉินฉงออกจากลั่วหยางและเตรียมกลับจงหลิง

ในฐานะภรรยาใหม่ของเขา ซัวเอี๋ยมจึงติดตามไปด้วย

ซัวหยงก็ไม่รีรอ พาครอบครัวติดตามเฉินฉงไปทางเหนือ

เตียวเสี้ยน ลูกสาวบุญธรรมของอ้องอุ้น ก็ปลอมตัวเป็นสาวใช้ของซัวเอี๋ยม

ทิ้งจดหมายไว้ให้อ้องอุ้นฉบับหนึ่ง และเข้าร่วมขบวนอย่างแน่วแน่

"น้องเตียวเสี้ยน ออกจากเมืองลั่วหยางแล้ว นี่คือโอกาสของพวกเรา!"

ซัวเอี๋ยมนั่งอยู่ในรถม้า เปิดม่านรถ และมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างมีความสุข

นางแทบไม่เคยเห็นทิวทัศน์ข้างนอกเลย

เตียวเสี้ยนที่ปลอมตัวเป็นสาวใช้นั่งอยู่ข้างๆ นางก็ยิ้มเช่นกัน

ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความปรารถนาในอนาคต

ในเวลานี้ เสียงของเฉินฉงก็ดังขึ้น

"จี๋เอ๋อร์ การเดินทางยาวไกล เจ้าคงจะหิว"

"นี่คือขนมที่ข้าสั่งให้ห้องครัวทำมาให้เจ้าตอนเช้า"

"อย่าฝืนตัวเองละ”

เฉินฉงยกม่านรถและส่งกล่องขนมให้

ซัวเอี๋ยมพยักหน้าเบาๆ ยิ้มหวาน และรู้สึกอบอุ่นใจ

เฉินฉงยิ้ม มองเตียวเสี้ยนโดยไม่ได้ตั้งใจและตกใจ

ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ซัวเอี๋ยมมีสาวใช้ที่สวยงามเช่นนี้?

ในแง่ของรูปลักษณ์ นางไม่ด้อยไปกว่าซัวเอี๋ยมเลย!

ในฐานะสาวใช้ เตียวเสี้ยนรีบก้มหน้าหลบสายตา ไม่กล้ามองเฉินฉง

ซัวเอี๋ยมรีบแนะนำ "เฉินหลาง นี่คือสาวใช้คนใหม่ของข้า ชื่อเสี่ยวคุน ท่านอาจจะยังไม่เคยเห็นมาก่อน!"

จากนั้นนางก็หันไปหาเตียวเสี้ยนและพูดอย่างร้อนรน "สาวใช้ เจ้ายังไม่รีบทักทายท่านโหวอีก?"

เตียวเสี้ยนไม่กล้าละเลย รีบก้มหัวคำนับ "บ่าวได้พบกับท่านโหวแล้ว!"

เฉินฉงพยักหน้าโดยไม่สงสัย หันหลังกลับและเดินออกไป

เตียวเสี้ยนมองเฉินฉงอย่างเหม่อลอย

นางเคยเห็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมอย่างหนิงกั๋วโหว ในใจของนาง นางจะแสร้งทำเป็นชอบคนอื่นได้จริงหรือ?

รักเขาแล้ว ใครจะรักคนอื่นได้อีก!

ซัวเอี๋ยมตบหน้าอกและถอนหายใจด้วยความโล่งอก

"เสี่ยงจริงๆ เกือบถูกเฉินหลางจับได้แล้ว!"

"น้องเตียวเสี้ยน เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่?"

เตียวเสี้ยนส่ายหัวโดยไม่ตอบ รอยยิ้มของนางขมขื่นเล็กน้อย

ขบวนรถมุ่งหน้าผ่านเอียนจิ่น ผ่านฮั่นหนัน และมาถึงดินแดนซางตัง

ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าม้าดังมาจากข้างหน้า

ดูเหมือนจะมีคนขี่ม้าอย่างน้อยหลายร้อยคน!

ลิโป้มีสีหน้าเคร่งขรึม และพูดอย่างเฉียบขาด

"องครักษ์ทั้งหมด ปกป้องท่านโหวและครอบครัวซัว!"

ทหารม้าเพลิงสายฟ้าหนึ่งร้อยนายแยกตัวออกไป เหมือนโล่ กั้นขบวนรถไว้

โกซุ่นก็ชักดาบยาวออกมา และแสดงสายตาเย็นชา

กองกำลังติดกับดักหนึ่งร้อยนายก็ล้อมขบวนรถไว้

ใครก็ตามที่ต้องการทำร้ายนายท่าน ต้องผ่านพวกเขาก่อน!

เฉินฉงไม่กังวล

ประสิทธิภาพในการต่อสู้ของทหารม้าเพลิงสายฟ้าหนึ่งร้อยนายและกองกำลังติดกับดักหนึ่งร้อยนายนั้นน่าประทับใจมาก

นอกจากนี้ยังมีลิโป้ ยอดขุนพล และโกซุ่น ขุนพลระดับแนวหน้า

แม้ว่าจะมีคนสามถึงห้าพันคน พวกเขาก็ยังรับมือได้!

"เกิดอะไรขึ้น?"

เฉินฉงขมวดคิ้ว หรี่ตาลง และมองไปข้างหน้า

ชายชราคนหนึ่งมีเคราสีเทา สะพายตะกร้าหวาย ดูเหมือนจะเป็นหมอเก็บสมุนไพร กำลังวิ่งอย่างบ้าคลั่ง

และข้างหลังเขามีทหารม้าประมาณหนึ่งร้อยนายติดตามมา

เป็นโจรโพกผ้าเหลือง!

ดูเหมือนว่าจะเป็นกองทัพโจรโพกผ้าเหลืองกลุ่มเล็กๆ ที่รวมตัวกันในภูเขาและป่าหลังจากที่กบฏโพกผ้าเหลืองล่มสลาย

ในขณะนี้ หัวหน้าโจรโพกผ้าเหลืองกำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

"ฮ่าๆๆๆ ตาแก่ เจ้าคิดว่าจะเข้าเขานิ่วโถวซานได้ง่ายๆ เหรอ?"

"เจ้าจะเก็บสมุนไพรบนเขานิ่วโถวซานโดยไม่จ่ายราคาได้อย่างไร?"

"ข้าแนะนำให้เจ้ามอบสิ่งของมีค่าทั้งหมดบนร่างกายของเจ้าออกมา แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไป!"

เมื่อเห็นฉากนี้ เคราของซัวหยงก็สั่น

"นี่คือโลกของราชวงศ์ฮั่นของพวกเรา จะปล่อยให้โจรโพกผ้าเหลืองอาละวาดได้อย่างไร!"

"อู๋หุย เจ้าต้องไม่ปล่อยพวกมันไป!"

"ท่านพ่อตา ไม่ต้องกังวล"

เฉินฉงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

"เฟิงเซียน ฆ่า!"

"ขอรับ!"

ลิโป้ตอบรับ และดวงตาของเขาก็เย็นชา

เขายกทวนขึ้นสูง และนำทหารม้าเพลิงสายฟ้าพุ่งไปข้างหน้า

ธงเฉินโบกสะบัดตามลม

เมื่อเห็นทหารม้าเพลิงสายฟ้า ชายชราที่สิ้นหวังก็มีความหวังในดวงตา

"ช่วยข้าด้วย!"

ภายใต้อิทธิพลของค่ายกลรูปลิ่มระดับเทพ ความเร็วในการพุ่งชนของทหารม้าเพลิงสายฟ้านั้นน่าตกใจ

ในพริบตา พวกเขาก็ปะทะกับโจรโพกผ้าเหลือง

โจรโพกผ้าเหลืองเป็นเพียงแค่ฝูงชน พวกมันไม่สามารถสู้กับทหารม้าเพลิงสายฟ้าได้เลย

ในพริบตา พวกมันก็ถูกสังหารโดยทหารม้าเพลิงสายฟ้า!

ชายชราที่เก็บสมุนไพรเช็ดเหงื่อเย็นบนหัว และถอนหายใจด้วยความโล่งอก

คำนับลิโป้อย่างสุดซึ้ง

"ขอบพระคุณท่านแม่ทัพที่ช่วยชีวิต!"

ลิโป้มีสีหน้าเฉยเมย "ข้าแค่ทำตามคำสั่ง หากท่านต้องการขอบคุณ ก็ขอบคุณนายท่านของข้าเถอะ!"

เขานำชายชราที่เก็บสมุนไพรกลับไปที่ขบวนรถ

"นี่คือนายท่านของข้า หนิงกั๋วโหว!"

ชายชราที่เก็บสมุนไพรรีบคำนับเฉินฉงอย่างสุดซึ้ง

พูดอย่างเคร่งขรึม

"แซ่ฮัว ขอบพระคุณท่านโหวที่เมตตา!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของเฉินฉงก็ตกตะลึง

ชายชราที่เขาช่วยโดยบังเอิญ กลับกลายเป็นบุคคลสำคัญคนนี้?

ฮัวโต๋!

หนึ่งในหมอเทวดาที่มีชื่อเสียงที่สุดในประวัติศาสตร์จีน

และยังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์อันดับต้นๆ ในยุคนี้

ทันใดนั้น เฉินฉงก็มีความคิดที่จะชักชวนฮัวโต๋ไปจงหลิง

ตอนนี้จงหลิงไม่ได้ขาดแคลนขุนนางและขุนพล แต่ขาดหมอ

หากฮัวโต๋ไปอยู่ที่จงหลิงและให้การสนับสนุนเล็กน้อย มันจะนำไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองของอุตสาหกรรมยาของจงหลิงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!

ยิ่งไปกว่านั้น เฉินฉงยังคิดถึงกุยแกด้วย

ตามบันทึกทางประวัติศาสตร์ กุยแกป่วยหนัก จึงเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย

ในชีวิตนี้ กุยแกเป็นเสนาธิการคนสำคัญของเฉินฉง เขามีความสำคัญอย่างยิ่งต่อเฉินฉง

แน่นอนว่าเขาไม่อยากให้กุยแกตายเร็ว!

ฮัวโต๋ที่อยู่ตรงหน้าเขา เป็นโอกาสสำหรับกุยแก!

ยิ่งไปกว่านั้น ซุนเฉินกำลังเดินทางไปเซียนเป่ย หากเขาทำสำเร็จ ชาวฮั่นสามถึงสี่แสนคนจะกลับมา

ชาวฮั่นเหล่านั้นที่เป็นทาสในเซียนเป่ย ต้องมีสุขภาพไม่ดีและป่วยเป็นโรคต่างๆ

หากมีฮัวโต๋อยู่ที่นั่น ก็จะสามารถแก้ปัญหาได้มากมาย!

"ที่แท้ก็คือหมอเทวดาฮัวโต๋!"

เฉินฉงคำนับฮัวโต๋

ฮัวโต๋ตกใจทันที

"ท่านโหว ท่านทำแบบนี้ไม่ได้ ข้ารับไม่ไหว!"

ทุกวันนี้ ชื่อเสียงของเฉินฉงโด่งดังไปทั่วสิบสี่มณฑลของราชวงศ์ฮั่น แทบจะไม่มีใครไม่รู้จัก

แน่นอนว่าฮัวโต๋ก็เคยได้ยินเช่นกัน

เขาจะรับการคำนับของบุคคลสำคัญเช่นนี้ได้อย่างไร!

"ท่านรักษาคนป่วย ช่วยชีวิตผู้คน นี่เป็นความดีความชอบที่ยิ่งใหญ่!"

"ท่านสมควรได้รับการคำนับนี้!"

เฉินฉงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"ในเมื่อข้าได้พบกับท่าน ข้าก็มีเรื่องจะขอร้อง"

"ท่านน่าจะเคยได้ยินมาแล้ว ข้าจะใช้ชีวิตของปู้ตู้เกิ้นไปแลกกับทาสชาวฮั่นสามแสนคนจากชนเผ่าเซียนเป่ย! ชาวฮั่นสามแสนคนนี้ต้องการหมออย่างมาก"

"แต่เอียนเหมิน จงหลิงของข้าเป็นสถานที่ที่กันดาร อุตสาหกรรมต่างๆ กำลังจะตาย และขาดแคลนหมอ"

"หากท่านสามารถไปที่จงหลิงได้ มันจะเป็นโชคดีของจงหลิง และความสุขของผู้คนหลายแสนคน!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฮัวโต๋ก็หัวเราะออกมาทันทีและพยักหน้าซ้ำๆ

"ท่านโหวช่วยชีวิตข้า บุญคุณนี้ควรได้รับการตอบแทน!"

"ยิ่งไปกว่านั้น ท่านโหวยังคำนึงถึงชาวฮั่นจำนวนมาก ถึงแม้ว่าข้าจะเป็นแค่คนธรรมดา แต่ข้าก็ควรทำหน้าที่ของข้า!"

"ข้าจะไปจงหลิง!"

เฉินฉงดีใจมาก

"เยี่ยมมาก! ในนามของชาวฮั่นสามแสนคน ข้าขอขอบคุณท่าน!"

"ป๋อผิง รีบเตรียมรถม้าให้ท่านฮัวโต๋พักผ่อน!"

โกซุ่นไปจัดการทันที

ซัวหยงมองดูฉากนี้และพยักหน้าอย่างโล่งใจ

เขารู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าเขาเลือกลูกเขยถูกคนแล้ว!

ตั้งแต่ปราบโจรโพกผ้าเหลือง ปกป้องเอียนเหมิน ไปจนถึงการจัดตั้งโรงเรียนและการชักชวนฮัวโต๋ เฉินฉงคิดถึงทุกสิ่งทุกอย่าง

นี่คือความคิดของนักปราชญ์ แม้แต่ซัวหยงก็ยังรู้สึกละอายใจ

"ถ้าฮ่องเต้ในลั่วหยางก็มีความคิดแบบนี้ ราชวงศ์ฮั่นก็ไม่ต้องกังวลอะไร!"

ซัวหยงรู้สึกซาบซึ้งใจ

ในเวลาเดียวกัน

ทางเหนือของทุ่งหญ้า

ซุนเฉินขี่ม้าศึกและมุ่งหน้าไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล

รอบๆ มีเสียงฝีเท้าม้า

หน่วยสอดแนมเซียนเป่ยกว่าสิบนายพบซุนเฉินและล้อมเขาไว้

"เป็นชาวฮั่น!"

"นี่มันไกลจากชายแดนของราชวงศ์ฮั่นหลายร้อยลี้ ทำไมถึงมีชาวฮั่น?"

"ดูท่าทางลับๆ ล่อๆ ของเขา เขาเป็นสายลับที่ชาวฮั่นส่งมาหรือเปล่า?"

"ฆ่าเขา เอาหัวกลับไปขอรางวัล!"

หน่วยสอดแนมเซียนเป่ยพูดคุยกัน ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

ซุนเฉินหัวเราะ ถึงแม้ว่าจะถูกล้อม แต่เขาก็ยังสงบนิ่ง

"หัวของข้าไม่มีค่า!"

"พาข้าไปพบราชาถานสือหวย พวกเจ้าจะได้รับรางวัลมากกว่า!"

หัวหน้าหน่วยสอดแนมขมวดคิ้ว

"เจ้าเป็นใคร?"

"ผู้นำสูงส่งเยี่ยงนั้น เจ้าจะได้พบได้อย่างไร?"

ซุนเฉินยื่นมือออกไปเล็กน้อย

"ได้พบแน่"

"ครั้งนี้ ข้ามาที่นี่ตามคำสั่งของหนิงกั๋วโหว"

"สิ่งที่อยู่ในมือของพวกเจ้าคือชีวิตของปู้ตู้เกิ้น!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวหน้าหน่วยสอดแนมก็ลังเล

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"มัดเขา และพาเขาไปหาผู้นำ ให้ผู้นำตัดสินใจ!"

หน่วยสอดแนมคนอื่นๆ รีบวิ่งไปข้างหน้าและมัดซุนเฉิน

ซุนเฉินไม่ขัดขืน และมีสีหน้าเฉยเมย

เขารู้ดีว่านี่คือราคาที่ต้องจ่าย!