ตอนที่ 161 คุณหื่นมาก
"ลองมองไปรอบๆ สิ อัลลูร่า คุณจะเจอผู้ชายที่ตรงตามคำอธิบายเร็วกว่าที่คิดไว้เสียอีก..."
นุกซ์เอียงหน้ามาใกล้หูของเธอ กระซิบด้วยน้ำเสียงแฝงเสน่ห์
"จริงๆ แล้ว คุณไม่ต้องเสียเวลามองรอบๆ ด้วยซ้ำ แค่มองให้ตรงจุดที่คุณกำลังมองหาอยู่ คุณก็จะพบเขาได้ในไม่ช้านี้"
นุกซ์พูดต่อด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"คุณกำลังหมายถึงตัวคุณเองอยู่หรือเปล่า?" อัลลูร่าถาม น้ำเสียงหวั่นไหว ใบหน้าของเธอแดงจัด
เธอไม่ได้โง่ และเข้าใจดีว่านุกซ์กำลังสื่อถึงอะไร
สิ่งที่เขากำลังพูดมันอันตราย
อันตรายมาก
ตอนนี้จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย
"บิงโก" นุกซ์ยิ้ม พร้อมพยักหน้าตอบ
อย่างไรก็ตาม อัลลูร่ายังคงรู้สึกไม่มั่นใจ
ท้ายที่สุดแล้ว นุกซ์ก็เป็นเพียงผู้ฝึกฝนระดับ Master Stage
เขาจะปกป้องเธอจากภัยอันตรายได้อย่างไร?
แค่การลักพาตัวพระสนมของกษัตริย์กลางเมืองหลวงก็เพียงพอจะทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตแล้ว
เธอไม่แน่ใจว่าเขาจะปกป้องตัวเองได้หรือไม่ นับประสาอะไรกับการปกป้องเธอ
นุกซ์ดูเหมือนจะเข้าใจความคิดของเธอ
"คิดให้ดีสิ อัลลูร่า~" เขากระซิบอย่างช้าๆ ด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงความมั่นใจ
"ลองคิดดูอย่างมีสติกว่านี้อีกหน่อย... ฉันคือคนที่กล้าพอจะลักพาตัวพระสนมของกษัตริย์ถึงในเมืองหลวง คุณคิดว่าฉันบ้าขนาดนั้นจริงๆ เหรอ?"
เขาหยุดพักก่อนจะพูดต่อ
"คุณคิดว่าคนบ้าจะสามารถรอดชีวิตในโลกใบนี้ได้เหรอ? แน่นอนว่าฉันมีพลังมากพอที่จะปกป้องตัวเอง..."
เขาเว้นจังหวะให้คำพูดของเขาซึมซับเข้าไปในใจของเธอ
"คุณเห็นนักฆ่าระดับ ปรมาจาร์ยผู้ยิ่งใหญ่ ที่โจมตีผู้พิทักษ์ของคุณแล้วใช่ไหม? พวกเขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของฉัน"
คำพูดนั้นทำให้อัลลูร่าหยุดคิด
"คุณคิดว่าผู้ฝึกฝนระดับ ปรมาจาร์ยผู้ยิ่งใหญ่ จะยอมสวามิภักดิ์ต่อผู้ฝึกฝนธรรมดาๆ ระดับ ปรมาจาร์ย ได้ง่ายๆ งั้นหรือ? คุณคิดว่ามันสมเหตุสมผลไหม?"
อัลลูร่าเริ่มคิดตาม และเธอเริ่มรู้สึกว่าเขาพูดถูก
ถ้าหากเขากล้าทำเรื่องบ้าบิ่นเช่นนี้ นั่นหมายความว่าเขาต้องมีพลังมากพอที่จะรับมือผลลัพธ์จากมัน
นอกจากนี้ ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็ยังรวมถึงนักฆ่าระดับ ปรมาจาร์ยผู้ยิ่งใหญ๋ ที่ดูเหมือนจะเหนือกว่าผู้พิทักษ์ของเธอ
รวมถึงผู้หญิงลึกลับที่ยืนดูอยู่ด้านนอก
เธอคงไม่ยอมอยู่ภายใต้คำสั่งของใครง่ายๆ ถ้าหากผู้นำของเธอไม่แข็งแกร่งพอ
ทันใดนั้น ความทรงจำของเธอเกี่ยวกับเอ็ดด้าก็ผุดขึ้นในใจ
"คนรักของฉันแข็งแกร่งมาก~ ฉันมั่นใจว่าเขาจะปกป้องฉันได้"
คำพูดเหล่านั้นคือสิ่งที่เอ็ดด้ามักตอบกลับเสมอเมื่อเธอถามถึงความกล้าหาญของเธอ
นั่นทำให้อัลลูร่าเริ่มคิดหนักขึ้น
‘เขาคือเหตุผลที่ทำให้เธอมั่นใจขนาดนั้นหรือเปล่า?’
เธอรู้จักเอ็ดด้ามานานก่อนที่นุกซ์จะเข้ามาในชีวิตของเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้สนิทกับเอ็ดด้ามากนัก แต่เธอก็รู้ว่าเอ็ดด้าไม่ใช่ผู้หญิงที่ประมาท
เอ็ดด้าเป็นคนที่รอบคอบและคำนึงถึงความปลอดภัยเสมอ
'บางที… ฉันอาจจะไว้ใจเขาได้เหมือนกัน…?'
เธอจ้องมองดวงตาสีทองที่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ของเขาอีกครั้ง
หัวใจของเธอเต้นแรง
"งั้นคุณกำลังบอกว่าคุณคือคนที่จะปกป้องฉันจากกษัตริย์ได้ และให้ความสนใจที่ฉันต้องการได้ใช่ไหม?"
อัลลูร่าถาม น้ำเสียงของเธอนิ่งสงบอย่างน่าประหลาด แต่เต็มไปด้วยความมั่นใจ
นุกซ์ยิ้ม รอยยิ้มที่บ่งบอกว่าเขารู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว
"ใช่แล้ว นั่นคือสิ่งที่ผมพูด" เขาตอบ
"ถ้าอย่างนั้น ฉันมีคำถาม"
เธอเลิกคิ้ว พร้อมรอยยิ้มที่แฝงความขี้เล่น
"ถามมาเลย"
"คุณมั่นใจได้ยังไงว่าความสนใจที่ฉันต้องการ… จะเป็นความสนใจจากผู้ชายอย่างคุณ?"
แทนที่จะตอบ นุกซ์กลับถามคำถามที่ทำให้เธอหน้าแดง
"เอ็ดด้าไม่ได้เล่าเรื่องของผมให้คุณฟังเหรอ?"
เพียงคำถามเดียวก็ทำให้อัลลูร่าหน้าแดงจัด
เธอไม่จำเป็นต้องเป็นอัจฉริยะก็รู้ว่านุกซ์กำลังอ้างถึงอะไร
‘คนรักของฉันเก่งมากเรื่องบนเตียง!’
คำพูดของเอ็ดด้าดังก้องอยู่ในใจ
"ฉันไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้น!" เธอตอบกลับทันที
"โอ้ เอาเถอะ อัลลูร่า~ เราทั้งคู่รู้ดีว่าคุณต้องการ 'ความสนใจ' แบบไหน"
"ไม่นะ! ฉันแค่ต้องการใครสักคนที่ดูแลฉัน ใช้เวลากับฉัน หัวเราะ และพูดคุยกับฉัน-"
"ใช่ ใช่ ใช่ คุณพูดแบบนั้นได้ แต่ในความเป็นจริงแล้ว อัลลูร่า สกายฟอลล์..."
นุกซ์ยิ้มร้าย ดวงตาของเขาเปล่งประกายเจ้าเล่ห์
"คุณหื่นมาก"
คำพูดนั้นทำให้อัลลูร่าชะงัก ใบหน้าของเธอแดงมากกว่าเดิม
"ฉันไม่ใช่คนหื่น! อ๊ะ~!"
เธอพยายามปฏิเสธ แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค มือของนุกซ์ก็เคลื่อนไหวและจับบริเวณจุดอ่อนไหวของเธอ
การสัมผัสกะทันหันทำให้เธอหลุดเสียงครางออกมา
"เห็นไหม? คุณหื่นจริงๆ"
นุกซ์ยิ้ม พร้อมกระซิบ
"อยากลองเล่นเกมไหม?"
