บทที่ 234 : เผ่าพันธุ์ผสม (10)
【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】
【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】
【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】
บทที่ 234 : เผ่าพันธุ์ผสม (10)
ฉันตามอาร์วินขึ้นไปบนเตียง
เธอนอนอยู่บนเตียงอย่างหมดเรี่ยวแรง ราวกับว่าพละกำลังทั้งหมดของเธอได้สูญสิ้นไปแล้ว
ฉันมองไปที่เธอและจูบเธอก่อนจะค่อย ๆ วางมือบนส่วนนั้นของเธอเหมือนตอนแรก
อาร์วินสะดุ้งและหลับตาลงแน่น
แต่ฉันรู้สึกโล่งใจที่รู้ว่าแหวนนั้นไม่ได้อยู่ภายในร่างกายของเธอ และในขณะเดียวกันเอง…เธอก็หัวเราะออกมาเบา ๆ
นอกจากนี้ยังมีความอายเล็กน้อยซ่อนอยู่ในรอยยิ้มนั้นด้วย
ฉันกังวลเกี่ยวกับร่างกายของเธอมาก แต่เธอมีเจตนาอื่นแอบแฝง
ฉันถามโดยไม่ลังเล โดยสอดนิ้วเข้าไปในตัวเธอ ซึ่งเปียกพอแล้ว
“เธอไม่มีเจตนา…แต่กลับวางแผนแบบนี้เหรอหื้อ?”
"อ่ะ…."
“เธออยากทำขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“อ่ะ….อ่า…”
อาร์วินพยายามห้ามเสียงครางของเธอและไม่ได้อะไรตอบฉัน
แม้ว่าภาพตรงหน้ามันจะดูสวยงาม แต่ความคิดที่ซับซ้อนก็เข้ามาในใจฉัน
ขณะที่ฉันเฝ้ารอคำตอบเธอ ฉันก็หมุนนิ้วของฉันเล็กน้อย
ถ้าเธอไม่ตอบก็แค่หาคำตอบ
“จะไม่ตอบงั้นเหรอ?”
อาร์วินตัวสั่นและบิดตัวไปมาของเธอเมื่ออารมณ์เธอร้อนแรงขึ้น
เธอเหยียดแขนออกและพยายามผลักแขนของฉันที่กวนใจเธอออก
“…เบิร์ก…เดี๋ยวก่อน…”
“ครู่เดียวเท่านั้น”
ฉันกระตุ้นข้างในของเธอด้วยนิ้วกลางและกระตุ้นข้างนอกของเธอด้วยนิ้วโป้งของฉัน
อาร์วินลืมตาขึ้นอีกครั้งด้วยความตกใจกับสิ่งที่ฉันกระตุ้นเธอ
“โอ้พระเจ้า! อา!”เบิร์ก!!”
เธอปล่อยเสียงครางของเธอและเงยหน้ามองฉันราวกับว่าเธอทนไม่ไหวอีกต่อไปและร้องไห้ออกมา
“ฮ่า…มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ฉันอยากทำ…! นายไม่ได้ทำแบบนั้นกับฉันเลย…! แต่…จะให้ฉันตอบยังไง…ตอนนี้เอานิ้วของนาย…อ่า!”
ฉันหยุดและฟังคำตอบของเธอ
จากนั้นก็ค่อย ๆ ดึงมือออกมาจากข้างในตัวเธอ
น้ำรักจากส่วนนั้นของเธอไหลเยิ้มเต็มมือของฉัน
อาร์วินยกมือทั้งสองข้างปิดหน้าราวกับรู้สึกเขินอายกับภาพนั้น
ฉันยิ้มกับท่าทีที่เขินอายของเธอและเริ่มถอดเสื้อผ้าของเธอออกช้า
อาร์วินกลั้นหายใจและตัวสั่น
ฉันมองเห็นดวงตาที่อยากรู้อยากเห็นของเธอผ่านช่องว่างระหว่างนิ้วที่ปิดหน้าของเธอเอาไว้
ก่อนที่เธอจะรู้ตัว ฉันก็ยืนอยู่ตรงหน้าเธอด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าแล้ว
ฉันถอดเสื้อของอาร์วินออกโดยไม่มีความลังเลใด ๆ
ขณะที่ฉันกำลังถอดเสื้อผ้าของเธอ ฉันได้ยินเสียงเธอกลืนน้ำลายลงคอเอือกใหญ่
บรรยากาศที่เงียบสงัดนั้นฉันยังได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเธออีกด้วย
ดูเหมือนเป็นเรื่องยากที่จะหลีกเลี่ยงและหยุดกระทำแบบนี้
ไม่ว่าอาร์วินจะพยายามกลั้นหายใจแค่ไหน แต่เสียงครวญครางของเธอก็หลุดออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
หากเสียงนี้ถูกเปล่งออกมาในเวลากลางคืน ก็อาจจะเป็นไปได้ที่จะซ่อนมันเอาไว้ แต่ตอนนี้มันกลางวันแสก ๆ
บางคนที่ได้ยินอาร์วินครางออกมา คนที่ฉลาดอาจจะรู้ว่าเราไม่ใช่แค่เพื่อนกัน
แต่มันก็ไม่สำคัญ
เมื่อสิ่งนี้มันเกิดขึ้นมาแล้ว ฉันเลยตัดสินใจว่าจะไม่กังวลกับอะไรทั้งนั้น
แต่ฉันกลับรู้สึกว่าอยากที่จะประทับความทรงจำอันน่าจดจำของอาร์วินไว้ในใจของเธอ
ทั้งเนอร์และอาร์วิน…ฉันอยากจะสร้างความทรงจำดี ๆ ให้กับพวกเธอ
“…ฮ่า…ฮ่า….”
อาร์วินจ้องมองร่างกายส่วนล่างของฉันด้วยใบหน้าที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
มันเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเครียดและความกลัว ความคาดหวังและความตื่นเต้น
ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงอารมณ์ทั้งหมดเหล่านั้น
ฉันค่อย ๆ ขึ้นไปบนตัวเธอและกดร่างกายของเราเข้าหากัน
ฉันสัมผัสได้ถึงผิวเย็น ๆ ของเธอ
แต่ฉันก็คว้าส่วนนั้นของฉันแล้ววางไว้บนช่องทางรักของเธอ
เป็นการทักทายกันของคู่รัก
อวัยวะเพศของเราที่กำลังสัมผัสกันนั้นร้อนยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ
อาร์วินครางเมื่อเธอเจอสัมผัสที่ไม่คุ้นเคย
“…อา…”
ฉันไม่รีบร้อนและเริ่มเล่นกับน้ำรักของเธอ
การเล้าโลมโดยการถูอวัยวะไปมาก็ทำให้เคลิ้มได้โดยไม่ต้องเร่งรีบอะไร
ฉันมองดูเธอโดยไม่พูดอะไรและยังคงถูอวัยวะเพศกับช่องรักของเธอต่อไปเรื่อย ๆ
อาร์วินยังคงครางออกมาเรื่อย ๆ แล้วมองมาที่ฉันราวกับว่าเธอหมดความอดทนแล้ว
จากนั้นเธอก็ยกขาขึ้นแล้วพันรอบเอวของฉันราวกับจะยั่วยุอารมณ์ฉัน
ดูเหมือนเธอจะพยายามบอกให้ฉันรู้ว่ายังไงฉันก็หนีเธอไม่พ้น
ฉันระเบิดหัวเราะกับท่าทางที่ยั่วยุของเธอ
เมื่อเห็นเธอผ่อนคลาย ฉันจึงค่อย ๆ พาส่วนนั้นของฉันไปที่ทางรักของเธอ
มีบางอย่างที่หนากว่านิ้วเตรียมจะเข้าไปข้างในตัวเธอ
จากนั้นฉันก็เริ่มเข้าไปข้างในร่างกายเธอโดยไม่ถามคำถามใด ๆ
“…อ่าาาาาา…!”
อาร์วินหลับตาลงแน่น และแสดงสีหน้าราวกับว่าเธอรู้สึกพึงพอใจกับมันออกมาอีกครั้ง
หูยาว ๆ ของเธอกระพือขึ้นลง
ฉันยังคงดันเอวพาตัวเองเข้าไปข้างในที่กำลังเปียกชื้น
ฉันต้องช่วยให้เธอควบคุมการหายใจ เพราะเนื่องจากถ้าเธอเกร็งเกินไปช่องทางรักของเธอจะบีบฉันออกมา
หยดเลือดเริ่มไหลออกมาจากช่องรักของเธอ และตอนนี้เองอาร์วินถึงกับกัดริมฝีปากล่างของเธอ นั้นก็บ่งบอกว่าเธอรู้สึกเจ็บที่ส่วนนั้น
ถึงอย่างนั้นขาของเธอพันรอบเอวของฉัยและไม่ยอมปล่อยให้ฉันหลุดออกจากร่าง มันทำให้ฉันเข้าไปในร่างเธอจนเกือบสุด
ฉันละสายตาจากเธอไม่ได้เลยแม้เเต่นิดเดียว
เธอรัดขาของเธอไว้แน่น มันแสดงให้เห็นว่าอาร์วินไว้ใจฉันมาก
“…อ่า…”
“อ่า…อ่ะ…”
ด้วยวิธีนี้ร่างกายของเราจึงเชื่อมต่อกันจนไม่มีที่ว่าง
ฉันมองดูส่วนนั้นของฉันเข้าไปในส่วนลึกของร่างกายเธอ
ในที่สุดพวกเราก็กลายเป็นหนึ่งเดียวกัน
ฉันลูบหน้าอาร์วินแล้วแตะที่หูเธอเบา ๆ
ฉันยังไม่ได้ขยับร่างกายเลยแม้แต่นิดเดียว
ดูเหมือนว่าอาร์วินต้องใช้เวลาในการปรับตัวสักพัก
ผิวด้านในของเธอบิดตัวและเกร็งรัดฉันอยู่ตลอดเวลา
ภายในของเธอพยายามผลักสิ่งที่ไม่คุ้นเคยออกไป
“…นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้สัมผัสกับอะไรแบบนี้…”
อาร์วินกระซิบบอกฉันเบา ๆ
เธอปล่อยมือที่ปิดหน้าออกและหอบหายใจออกมาแรง ๆ
“อ่าาาา…ใช่ ความรู้สึกแบบนั้น…ฉันคิดว่าฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมมนุษย์และเผ่าแมวอินชอบมีเพศสัมพันธ์กันแบบนี้”
อาร์วินเงยหน้าขึ้นมามองฉัน
เธอพ่นลมหายใจร้อน ๆ ออกมาและเล่าความรู้สึกที่จริงใจของเธอให้ฉันได้รับฟัง
“…ฉันมีขนลุกไปทั้งตัวแล้วเบิร์ก…”
แต่เมื่อพูดจบเธอก็เงียบไป…ฉันเข้าใจดีอาจจะเป็นเพราะเธอกำลังอายจากการกระทำของเราของคนในตอนนี้
ฉันหัวเราะและปลอบเธอว่าไม่ต้องอาย
“…ฉันก็เหมือนกันอาร์วิน เธอไม่ต้องอายหรอกนะ เข้าใจไหม?”
“....”
เธอพยักหน้าแล้วพูด
“…คั้งแต่นี้ฉันจะมีความสัมพันธ์แบบนี้กับนายไปตลอดชีวิตใช่ไหม…?”
"…ใช่"
ดูเหมือนว่าอาร์วินจะน้ำตาไหลกับคำตอบเนั้น ดวงตาของเธอแดงก่ำและเธอก็หัวเราะออกมาในขณะที่เธอพูดกับฉัน
“ฉันว่าฉันโลภมากเกินไปหน่อย”
"ทำไม?"
“แม้ในสถานการณ์แบบนี้…ฉันก็ยังคิดว่ามันคงจะดีถ้านายรักฉันมากขึ้นกว่าเดิม ฉันอยากเป็นภรรยาที่นายรักที่สุด…”
“…อาร์วิน…”
อาร์วินเกาะแขนฉัน
ฉันยิ้มให้เธอและค่อย ๆ ประครองร่างของเธอไว้ในอ้อมแขน
อาร์วินโน้มตัวลงมากอดฉันไว้แน่น
ร่างกายส่วนบนที่เปลือยเปล่าของเราเบียดกันจนไม่มีอากาศแทรกเข้าไป
หน้าอกที่เปลือยเปล่าของเธอถูกับส่วนบนของฉัน
ในเวลากลางวันเช่นนี้ เราสามารถมองเห็นกันและกันได้อย่างชัดเจน
“…เบิร์ก ฉัน…ฉันเป็นยังไงบ้าง?”
อาร์วินถาม
“…เธอสวยมาก”
ฉันตอบ
อาร์วินหัวเราะเบา ๆ ราวกับว่าเธอมีความสุขมาก แม้จะตอบแบบของฉันจะเรียบง่ายและเชยมากก็ตาม
แต่จู่ ๆ รอยยิ้มของเธอก็เริ่มหายไป
“แล้วเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ล่ะ?”
“ทุกคนมีเสน่ห์ในแบบเฉพาะของตัวเอง”
“แล้วเสน่ห์ในตัวฉันคืออะไร?”
“…ผิว..และร่างกายที่สมส่วน…แข็งแรง…มีกล้ามเนื้อ”
ฉันแกล้งเธอเพื่อทำให้เธอผ่อนคลายและล้อเล่นกับเธอเล็กน้อย
ฉันพูดแล้ววางมือลงบนท้องส่วนล่างของเธอเบา ๆ
“…ตรงนี้ก็ดูน่ารัก…มีเส้นขนไม่มากขนาดนั้น…”
หูของอาร์วินเริ่มสั่นอีกครั้ง
แต่เธอก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็วและกระซิบข้างหูฉัน
“เบิร์ก…นายเคยคิดเรื่องนั้นบ้างไหม?”
"…เรื่องไหน?"
“ตอนที่ฉันสละภาชนะเเห่งชีวิต…ฉันก็จะกลายเป็นเผ่าพันธุ์อายุสั้นทั่ว ๆ ไป”
“…ใช่”
“…แล้วตอนนี้ฉันอายุเท่าไหร่ถ้านับแบบตามแบบของเผ่าพันธุ์นาย?”
ที่จริง…ฉันไม่เคยคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย
ฉันกระพริบตาและเงยหน้าขึ้นมองเธอ
สีหน้าซุกซนของอาร์วินปรากฏบนใบหน้าของเธออีกครั้ง
อายุขัยงั้นเหรอ? ….ว่ากันว่าเอลฟ์ที่ดูแลตัวเองอย่างดีจะมีอายุยืนถึง 800 ปี
ส่วนเผ่าพันธุ์ที่อายุสั้นที่ดูแลสุขภาพดี ๆ จะมีอายุยาวนานถึง 80 ปี
มันค่อนข้างสมเหตุสมผลที่จะสรุปว่าอายุขัยเรานั้นต่างกันประมาณ 10 เท่า
ดังนั้นอาร์วินน่าจะมีอายุประมาณ 170 ปี
นั่นหมายความว่า...
"…..ฮะ?"
ฉันมองลงไปที่ขนตรงส่วนนั้นของเธออีกครั้ง
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงมีน้อยมาก?
ฉันรู้สึกอายมากกว่าเดิมและพยายามดึงเอวของเธอออก
แต่ขาของอาร์วินไม่ยอมปล่อยร่างฉันออกไป
เธอพูดและหัวเราะคิกคักด้วยความซุกซน
“มันเป็นเพียงข้อสันนิษฐานเบิร์ก อย่ากังวลมากนักสิ”
“....”
“…ยังไงก็ตาม ถึงจะคิดไปมันไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าฉันมีชีวิตอยู่ถึง 170 ปีได้หรอกนะ”
ส่วนนั้นของฉันที่ถูกดึงออกมากลับเข้าไปที่ร่างกายของเธออีกครั้ง
ฉันรู้สึกถึงแรงกดทับที่มดลูกของเธอนิดหน่อย
อาร์วินหัวเราะอีกครั้งกับและพยายามหายใจเข้าและหายใจออกช้า ๆ
จากนั้นร่างกายของเธอก็เริ่มสั่น
“…อา…”
“อาร์วิน...”
เธอมองตรงมาที่ฉันทันที
“ฉันคิดว่าถึงเวลาเริ่มแล้วล่ะเบิร์ก นายจะนิ่งอยู่แบบนี้ไปตลอดชีวิตก็คงจะไม่ได้ใช่ไหม?”
“....”
“…เบิร์ก ฉันมีเรื่องอยากจะขอ?”
"เรื่องอะไร?"
ฉันลูบผมของเธอขณะที่หัวของเธอเริ่มเปียกไปด้วยเหงื่อ
และเธอก็มองฉันด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรัก ก่อนที่จะขอบางอย่างจากฉัน
“…ช่วยทำให้ฉันคลั่งกว่านี้ได้ไหม?”
ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ กับคำขออันกล้าหาญของเธอ
และเธอยังขยับร่างเข้าหาฉันอีกด้วย
อ่า…นี่เป็นการทักทายแรกที่เธอทักทายฉันผ่านทางทางกายสินะ
ดูเหมือนว่าการทิ้งความประทับใจไว้คงจะเป็นเรื่องที่ดี
ฉันมองไปทางอาร์วินที่กำลังมองมาที่ฉัน
และในที่สุดฉันก็ตอบเธอไป
"…ได้สิ" ิร์ก
"อา!"
ฉันขยับเอวออกมาจากร่างเธอ
ปั้ก!
"อ่า…นั้นมันสุดยอดเลยเบิร์ก!"
เมื่อได้ยินเสียงครางของอาร์วิน ฉันก็ดันเอวเข้าไปอีกครั้ง….
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_