บทที่ 5 ฉันเป็นสมาชิกชมรมยิงธนูนะ!

"หอพักไฟดับไปนานแล้ว พาวเวอร์แบงค์พวกนี้ก็หมดแบตแล้ว ถ้าชาร์จมือถือได้ก็น่าจะลองติดต่อป้าดู" หลิงเยว่พูดพลางยัดของที่หามาได้เข้ากระเป๋าเปล่าใบหนึ่ง

ซูยี่เปิดตู้เสื้อผ้า หวังว่าจะหาเสื้อผ้าที่พอจะใส่ได้

ตอนนี้อากาศเริ่มเย็นลงแล้ว เสื้อผ้าที่ซูยี่ใส่อยู่ดูบางเกินไป

บางทีอาจจะมีผู้หญิงเอาเสื้อผ้าแฟนมาซักมือทิ้งไว้ที่นี่ ซูยี่เลยอยากลองเสี่ยงดู

พอได้ยินที่หลิงเยว่พูด ซูยี่ก็บอกว่า "มือถือฉันแบตหมดไปตั้งแต่สามวันก่อน ทั้งเน็ตทั้งสัญญาณไม่มีเลย ลองเปิดวิทยุในมือถือก็ยังไม่เจอสัญญาณอะไรเลย"

"เฮ้! มาม่า! เจอมาม่ายกลัง!" ซูยี่ตื่นเต้นเมื่อเห็นลังมาม่าในตู้

ก่อนหน้านี้เขากำลังหงุดหงิดอยู่พอดี เห็นแต่ถ้วยมาม่าจิ๋วในถังขยะ แต่กลับหาถ้วยมาม่าในหอไม่เจอสักถ้วย

ที่แท้ก็เก็บไว้ในตู้นี่เอง

หลิงเยว่ก็เปิดตู้เสื้อผ้า ค้นหาอีกรอบ

แต่พอเปิดตู้ที่เหลืออีกสามตู้ก็ไม่เจออะไรเพิ่ม

แม้แต่เสื้อผ้าผู้ชายที่ซูยี่หวังไว้ก็ยังหาไม่เจอ

หลิงเยว่หยิบเสื้อผ้าที่พอดีกับตัวเองได้บ้าง แล้วก็อุ้มเดินเข้าห้องน้ำไป

ซูยี่เก็บของเรียบร้อยแล้วเดินไปที่หน้าประตูห้อง

เขาได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอก เหมือนมีอะไรบางอย่างล้มลง

ซูยี่แนบหูกับประตูฟัง ได้ยินเสียง 'กึก กึก กึก'

ชัดเจนว่ามีผู้ติดเชื้ออยู่ในระเบียงทางเดิน และฟังเหมือนจะมีจำนวนไม่น้อย

ก่อนจะรู้สถานการณ์ชัดเจน ซูยี่จะไม่ออกไปข้างนอกแน่นอน

อยู่ในหอปลอดภัยกว่า แถมยังมีอาหารเหลืออีกไม่น้อย

อยู่ได้สบายๆ สามถึงห้าวัน ไม่มีปัญหา

พอได้ยินเสียงน้ำจากห้องน้ำ ซูยี่ก็เปิดลิ้นชักอีกอันหนึ่ง ข้างในมีกล่องใส่นาฬิกาข้อมือผู้ชายอยู่เรือนหนึ่ง

คงเป็นของขวัญที่ผู้หญิงเตรียมจะให้แฟน แต่ยังไม่ทันได้ให้

ซูยี่เห็นว่านาฬิกามีฟังก์ชันเยอะดี เลยใส่ที่ข้อมือตัวเอง พร้อมกับดูเวลาไปด้วย

16:38 น. อีกไม่นานก็จะมืดแล้ว

ซูยี่กวาดตามองรอบๆ ตึกหอพัก สีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

"ไม่รู้สิ ถ้าเช็คอินที่หอผู้หญิง จะได้อะไรดี"

"ผู้หญิงสวยคนนึง?"

"หรือว่าจะได้ของใช้ผู้หญิง?"

แน่นอนว่า ซูยี่จะไม่เสียโอกาสเช็คอินไปกับที่แบบนี้

โอกาสเช็คอินสะสมได้ ซูยี่ไม่อยากเสียโอกาสไปกับหอผู้หญิงแบบนี้

ตอนนี้ที่เขาอยากเช็คอินที่สุดคือ หน่วยตำรวจติดอาวุธ โถงยิงธนู โถงชกมวย ศูนย์ออกกำลังกาย พวกที่น่าจะช่วยเพิ่มพลังและทักษะการต่อสู้

แต่ตอนนี้ยังออกไปไม่ได้ ไม่รู้ว่าถนนในมหาวิทยาลัยโดนปิดกั้นหมดหรือเปล่า

อีกอย่าง ในมหาวิทยาลัยมีชมรมยิงธนูด้วย ซูยี่รู้ไม่มาก เลยคิดว่าจะรอหลิงเยว่อาบน้ำเสร็จแล้วค่อยถามดู

บางทีอาจจะมีชมรมศิลปะการต่อสู้อื่นๆ อีก

พอคิดถึงตรงนี้ ซูยี่ก็เริ่มมีไอเดียเกี่ยวกับแผนต่อไปบ้างแล้ว

เขาแกะบุหรี่ซองนั้นออกมาหนึ่งซอง แล้วเดินไปที่ระเบียง

แต่ก่อน เขาแทบไม่ได้สูบบุหรี่เอง จะสูบก็ต่อเมื่อเพื่อนยื่นให้

แต่ในโลกนี้ เจ้าของร่างเดิมไม่สูบบุหรี่

พอจุดบุหรี่ขึ้นมา ซูยี่ก็เห็นว่าผู้ติดเชื้อข้างล่างกระจายตัวออกไปบางส่วนแล้ว

ผู้ติดเชื้อที่เหลือนั่งยองๆ หมุนหัวไปมา เหมือนกำลังดมกลิ่นอะไรบางอย่าง

ซูยี่คิดว่า พวกมันคงกำลังดมกลิ่นคาวเลือด

ทันใดนั้น สีหน้าซูยี่ก็เปลี่ยนไป

ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเลือดออกทุกเดือน

ดังนั้น การที่เขามาอยู่ที่หอผู้หญิงคงไม่ใช่ทางเลือกที่ฉลาดเท่าไหร่ ต้องรีบออกไปจากที่นี่

ถ้ามีผู้หญิงรอดชีวิตอยู่เยอะ ที่นี่ก็จะดึงดูดผู้ติดเชื้อให้มาล้อมไม่หยุด

ถ้าผู้ติดเชื้อมาเยอะ อยากหนีก็หนีไม่ได้

เว้นแต่ว่าจะมีอะไรที่กลบกลิ่นคาวเลือดได้

ไม่งั้น ประจำเดือนของผู้หญิงก็จะกลายเป็นเรื่องอันตรายถึงชีวิต จะดึงดูดผู้ติดเชื้อฝูงใหญ่ให้มาล้อมโจมตี

สูบบุหรี่ไปได้ไม่กี่มวน หลิงเยว่ก็อาบน้ำเสร็จออกมา

ที่ระเบียงมีกระจกเงาบานเต็มตัว หลิงเยว่เช็ดผมไปด้วย ส่องกระจกดูตัวเองไปด้วย

อาบน้ำเสร็จดูสดชื่นขึ้นเยอะ แต่สภาพผิวแย่มาก

ตอนอาบน้ำเธอก็เห็นว่าตัวเองผอมลงเยอะ หลายที่หดลงไปเลย

"มหาลัยเรามีชมรมยิงธนูรึเปล่า รู้มั้ย" ซูยี่ไม่ได้หันไปมอง แค่เคาะบุหรี่ในมือ

"รู้สิ ฉันเป็นรองประธานชมรมยิงธนูเองนะ น่าเสียดายที่ธนูฉันอยู่ที่ชมรมหมดเลย" หลิงเยว่สะบัดผมยาว แล้วใช้ผ้าเช็ดผมต่อ

ซูยี่แปลกใจมาก ไม่คิดว่าหลิงเยว่จะเป็นรองประธานชมรมยิงธนู

แถมร่างเดิมของเขายังไม่รู้ด้วย?

หลิงเยว่เป็นสาวฮอตประจำมหา'ลัย การที่เธอเป็นรองประธานชมรมยิงธนูน่าจะเป็นเรื่องที่ใครๆ ก็รู้สิ!

"จริงๆ ฉันเพิ่งเข้าชมรมได้แค่ครึ่งเดือน ยังไม่ทันได้ยิงธนูกี่ครั้งเลย" หลิงเยว่ต่อบทสนทนาเอง

"ชมรมยิงธนูอยู่ไกลจากที่นี่มั้ย แล้วนอกจากชมรมยิงธนู มหา'ลัยเรามีชมรมศิลปะการต่อสู้อื่นๆ อีกมั้ย" ร่างเดิมของซูยี่เป็นโอตาคุ สนใจแต่ตัวละคร 2D การเข้าชมรมอะไรในมหา'ลัยไม่เกี่ยวกับเขาเลย เลยรู้เรื่องพวกนี้น้อยมาก

"มีสิ อยู่แถวๆ โรงยิมทั้งนั้น จากที่นี่ก็ไกลอยู่นะ"

"นาย... อยากไปเอาธนูเหรอ" หลิงเยว่รู้สึกว่าที่ซูยี่ถามเรื่องนี้ขึ้นมา คงอยากไปเอาธนูมาใช้เป็นอาวุธ

จริงๆ แล้ว ธนูก็เป็นอาวุธที่ดีมาก นอกจากโจมตีได้ไกลแล้ว ยังไม่มีเสียงดังด้วย

"ใช่ การโจมตีระยะไกลเสี่ยงน้อยกว่าต่อสู้ระยะประชิด พวกผู้ติดเชื้อนี่ทั้งความเร็วและการตอบสนองช้ากว่าพวกเราเยอะ" ซูยี่แน่นอนว่าจะไม่เปิดเผยว่าตัวเองมีระบบ

นอกจากนี้ ธนูก็มีข้อดีหลายอย่าง

อย่างในซีรีส์ The Walking Dead ตัวละครที่ใช้หน้าไม้ดูเท่มากเลย!

"พวกเราเป็นชมรมธนูแบบดั้งเดิม ประธานชมรมมีธนูที่สั่งทำพิเศษอยู่คันนึง เอาไปล่าผู้ติดเชื้อน่าจะได้ผลดีทีเดียว" หลิงเยว่ก็เริ่มคล้อยตามที่ซูยี่พูด ยิ่งเสียดายที่ไม่ได้เอาธนูใส่ท้ายรถมา

ไม่งั้นป่านนี้เธอก็เอามาใช้ได้แล้ว

"ดี งั้นพรุ่งนี้เราลองดูกันว่าจะขับรถไปที่โรงยิมได้มั้ย" พูดจบ ซูยี่ก็ดีดก้นบุหรี่ทิ้ง

ในโรงยิมมีชมรมศิลปะการต่อสู้และชมรมกีฬาอื่นๆ อีกเยอะ ถ้าไปเช็คอินที่นั่นให้ครบ ตัวเองต้องได้ประโยชน์ไม่น้อยแน่ๆ

พอเข้ามาในห้อง ซูยี่ก็ปีนขึ้นเตียงเตรียมนอนเลย

หลิงเยว่เห็นซูยี่ขึ้นไปนอนเลย ก็ถอนหายใจโล่งอก

ที่แท้ เธอก็กังวลว่าซูยี่จะขอให้เธอทำอะไรบางอย่าง

หลังจากเช็ดผมแห้งแล้ว หลิงเยว่ก็เข้าไปหยิบของกินมาที่ระเบียง รีบกินให้เยอะๆ ตอนที่ฟ้ายังไม่มืด เดี๋ยวก็จะขึ้นเตียงนอนได้แล้ว

ไม่มีไฟ กลางคืนไม่มีแสงสว่างเลย แค่จะปีนขึ้นเตียงก็ยากแล้ว

ถ้าเผลอไปคลำผิด ปีนขึ้นเตียงที่ซูยี่นอนอยู่จะทำยังไง

เธอยังรังเกียจเรื่องแบบนั้นอยู่

ยกเว้นว่า จะเป็นคนที่ชอบพอกันจริงๆ

(จบบท)