บทที่ 13 การหยั่งรู้ขั้นสูงสุด ว่าที่นายหญิงแห่งนิกายศักดิ์สิทธิ์ในอนาคต?

พยายามอัปเกรดครั้งที่ 125 สำเร็จ! กำลังอัปเกรด...

【อัปเกรดสำเร็จ! โมดูลการหยั่งรู้ขั้นสูงสุดได้ถูกผูกมัดแล้ว! ปลดล็อกฟังก์ชันใหม่: การหยั่งรู้ขั้นสูงสุด!】

ระบบ:【ด้วยโมดูลนี้ เจ้าของระบบจะมีความสามารถในการหยั่งรู้ถึงระดับสูงสุดของใต้หล้า ไม่ว่าจะเป็นวิชาล้ำเลิศเพียงใด เพียงมองแค่สองครั้งก็สามารถเข้าใจได้ทั้งหมด!】

เฉินมู่ยังไม่ทันได้ถาม ระบบก็รีบตอบอย่างรวดเร็ว ราวกับเป็นความก้าวหน้าใหม่ของมันเอง

“อืม...” เฉินมู่พลิกตัว ใช้มือทั้งสองตบหมอนที่ยุบลงให้กลับมาแน่นอีกครั้ง แล้วนอนคว่ำซุกอยู่บนหมอน กลิ่นหอมอ่อนๆ จากการตากแดดทำให้เขารู้สึกสงบและผ่อนคลาย

【กำลังลงชื่อ...】

【ลงชื่อสำเร็จ! ขอแสดงความยินดีแก่เจ้าของระบบที่ได้รับวิชา 'เมฆาฟ้าทลายโลก' ระดับทักษะขั้นสูงสุดแห่งสวรรค์!】

ระบบ: 【เจ้าของระบบสามารถทดลองใช้ได้ทันที เพื่อยืนยันความจริง! รับประกันความโปร่งใส!】

“ไม่ต้องหรอก ข้าเชื่อเจ้า” เฉินมู่ยกมือขึ้นอย่างขี้เกียจโดยไม่ลืมตา ความเกียจคร้านถูกแสดงออกมาจนถึงที่สุด

ระบบ: 【...】

อีกด้านหนึ่ง

หลังจากส่งคืนสัญญาหมั้นให้เฉินมู่แล้วหลิวเซี่ยงหนาน เดินออกจากเขตชิงอวิ๋น สภาพของเขาดูโล่งใจขึ้นมาก เขายิ้มอย่างผ่อนคลาย ความกังวลในใจที่กดดันมานานเหมือนถูกยกออกไปหมด

“ผู้หญิงช่างทำให้ข้าสูญเสียพลังแห่งกระบี่โดยใช่เหตุ การฝึกฝนสำคัญกว่าเป็นไหนๆ!” เขาคิดในใจ

เมื่อกลับไปยังสำนัก เขาตั้งใจว่าจะปิดด่านฝึกฝนยาวนานอย่างน้อยหนึ่งปี

แต่ยังไม่ทันได้ออกจากเขตแดน ผู้ฝึกยุทธสามคนที่อยู่ในระดับปรามาจารย์ ก็ขวางทางเขาไว้ พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“เจ้าหนุ่ม เจ้าคงไม่ได้แสดงความไม่เคารพต่อท่านนายน้อยใช่ไหม?” คนหนึ่งถามขึ้น

หลิวเซี่ยงหนานรีบส่ายหน้า “ข้าไม่มีความกล้าเช่นนั้น! สัญญาหมั้นถูกส่งคืนแล้ว และท่านนายน้อยไม่ได้กล่าวโทษใดๆ โปรดเชื่อข้าเถิด!”

ทั้งสามคนหันมามองหน้ากัน ก่อนจะหลีกทางให้หลิวเซี่ยงหนานไม่รอช้า เขาคว้ากระบี่บินออกมา รีบจากไปโดยไม่หันหลังกลับ

แต่ในขณะที่กำลังจะพ้นเขตแดน ริ้วกระบี่กว่าร้อยสายก็พุ่งเข้ามาโอบล้อมเขาไว้!

“เป็นเจ้า?!” เขามองไปยังหญิงสาวที่เหยียบกระบี่ยืนอยู่กลางอากาศ จิตสังหารปรากฏในดวงตา

“เจ้ามาที่นี่เพื่ออะไร? หรือคิดจะเป็นศัตรูกับท่านนายน้อย?” เสียงเย็นเยียบของเย่ชิงเฉิงดังขึ้น

“อย่าเข้าใจผิดไปเลย! ข้าแค่ต้องการคืนสัญญาหมั้นให้เจ้าเท่านั้น!” เหลียงเซี่ยงหนานพูดพร้อมชูมือยืนยัน

เย่ชิงเฉิงเก็บกระบี่คืน แต่แววตายังคงจับจ้องไม่วางใจ “บ้านเจ้าอนุญาตแล้วหรือ?”

“เมื่อพวกเขาได้ยินว่าเจ้าถูกเลือกให้เป็นคนของนายน้อย ทุกคนก็เร่งเร้าให้ข้าส่งคืนสัญญาหมั้นทันที!”

“ข้าขอเตือน อย่าให้มีข่าวลือใดๆ เกิดขึ้นอีก ไม่เช่นนั้น เจ้าจะต้องรับผลที่ตามมา!” เย่ชิงเฉิงพูดเสียงกร้าว

แต่หลิวเซี่ยงหนานเพียงหัวเราะเยาะ “เจ้าว่าข้าไม่รู้อย่างนั้นหรือ?”

กระบี่ของเย่ชิงเฉิงพลันเล็งไปที่เขาอีกครั้ง “เจ้ายังกล้าลองดีหรือไม่?”

ตูม!

<br >กระแสกระบี่กวาดผ่านใกล้ข้างใบหูของหลิวเซียงหนานจนเส้นผมกระจัดกระจาย ใบหน้ารู้สึกถึงความเจ็บแปลบจากแรงดันที่มองไม่เห็น

"ข้าหัวเราะเพราะเจ้าช่างไร้เดียงสาเกินไป! ด้วยพลังและพรสวรรค์ของเขา เจ้าคิดหรือว่าเขาจำเป็นต้องให้เจ้าปกป้อง"

"พลัง? พรสวรรค์?" เย่ชิงเฉิงขมวดคิ้ว สับสนในคำพูดของหลิวเซียงหนาน

"ก่อนหน้านี้ ตอนข้านำหนังสือหมั้นไปส่งที่จวนชิงอวิ๋น ข้ามีโอกาสได้เห็นเขาแสดงพลังด้วยตาตนเอง เขาครอบครองรากวิญญาณธาตุสายฟ้าระดับสวรรค์ขั้นยอดเยี่ยม! หนึ่งในล้าน!"

"เจ้าก็น่าจะรู้ ว่ารากวิญญาณธาตุสายฟ้าระดับนั้นหมายถึงอะไร ใช่หรือไม่?"

เย่ชิงเฉิงนิ่งเงียบ คำถามของหลิวเซียงหนานแทงตรงถึงจิตใจของนาง นางจะไม่รู้ได้อย่างไรเล่า ความแข็งแกร่งและเกรี้ยวกราดของธาตุสายฟ้า หากต้องต่อสู้กับผู้ฝึกตนในระดับเดียวกัน มักจะได้เปรียบเสมอ ยิ่งเป็นรากวิญญาณธาตุสายฟ้าระดับสุดยอด ย่อมทำให้ผู้ครอบครองก้าวข้ามคนทั่วไปไปไกลนัก

"แค่บรรลุระดับอมตะ เขาก็สามารถต่อกรกับกึ่งจักรพรรดิได้แล้ว!" หลิวเซียงหนานกล่าวต่อ

"นี่คือพรสวรรค์ที่ใครต่อใครใฝ่ฝัน จะมีสักกี่คนที่โชคดีถึงเพียงนี้!" เย่ชิงเฉิงพึมพำ นางเคยสงสัยในตัวเขามานาน และในที่สุด สิ่งที่นางคิดก็ได้รับการยืนยัน

"ดังนั้น ด้วยพรสวรรค์ที่เหนือกว่าของเขา ต่อให้ตอนนี้ระดับพลังของเขายังด้อยกว่าเจ้า แต่ด้วยทรัพยากรของดินแดนศักดิ์สิทธิ์เทียนหยวน การที่เขาจะไล่ตามเจ้าและก้าวข้ามไปนั้นเป็นเรื่องง่ายดายยิ่ง"

"เช่นนี้แล้ว เจ้ายังคิดว่าทำไมเขาถึงเลือกเจ้าให้เป็นองครักษ์พิเศษแทนที่จะเลือกใครอื่น?"

"จริงๆ แล้ว ข้ากลับอิจฉาเจ้าเสียด้วยซ้ำ ศิษย์น้องเย่ อนาคตเจ้าอาจกลายเป็นภรรยาของผู็นำดินแดนศักดิ์สิทธิ์เทียหยวน ไม่ว่ากระไร อย่าลืมช่วยดูแลพวกเราศิษย์ร่วมสำนักด้วยเถอะ"

หลิวเซียงหนานโค้งคำนับด้วยท่าทีถ่อมตัว

แม้เย่ชิงเฉิงจะรู้สึกสะท้านภายใน แต่นางก็พยายามข่มความรู้สึกแสดงสีหน้าสงบ "สิ่งที่ข้าต้องทำ คือปฏิบัติตามคำสั่งเท่านั้น"

"และอีกเรื่อง..." ก่อนจะจากไป เย่ชิงเฉิงไม่ลืมเตือนหลิวเซียงหนานถึงหลักการสำคัญ "จงระวังคำพูดของเจ้าให้ดี เรื่องบางเรื่องพูดไปอาจนำภัยมาให้"

จวนชิงอวิ๋น

เมื่อเย่ชิงเฉิงกลับมายังหน้าประตูจวน นางพยายามบอกตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ให้ใส่ใจในคำพูดของหลิวเซียงหนาน

แต่สมองของนางกลับวุ่นวายไม่หยุด ความคิดปั่นป่วนยุ่งเหยิง

"ภรรยานายน้อยในอนาคต? คนอย่างข้า สมควรแล้วหรือ?" เย่ชิงเฉิงเอามือแตะหน้าอก ตลอดชีวิตนี้ นางไม่เคยรู้สึกสูญเสียความมั่นใจเช่นนี้มาก่อน

"ภรรยาของเฉินมู่? เจ้าคิดจะเป็นน้องสะใภ้ของข้าหรืออย่างไร?"

เสียงเย้ยหยันดังมาจากด้านหลัง!</br >