บทที่ 12 ผูกมัดกับรากสายฟ้าสวรรค์ระดับยอดเยี่ยม
【กำลังเปิดใช้งาน ผูกมัดสายฟ้าสวรรค์ระดับยอดเยี่ยม...】
【เปิดใช้งานสำเร็จ! ผูกมัดสำเร็จ!】
ทันทีที่เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น เฉินมู่ก็รู้สึกได้ถึงพลังลมปราณที่มหาศาลและทรงพลัง กำลังหลั่งไหลเข้ามาเติมเต็มตันเถียนของเขา จากนั้นพลังนั้นก็แผ่กระจายไปทั่วเส้นชีพจรทั้งแปด ทะลักเข้าสู่แขนขาและร่างกายทุกส่วน
บนแขนทั้งสองข้างของเขา มีลายสายฟ้าปรากฏขึ้นแผ่วเบาเป็นประกาย
“นี่หรือสายฟ้าสวรรค์ระดับยอดเยี่ยม!”
เฉินมู่กำหมัดแน่น แล้วคลายออกพร้อมปล่อยลมปราณออกมาเพียงเล็กน้อย ทันใดนั้นสายฟ้าก็ปะทุขึ้นเป็นประกายเรืองรอง สายฟ้าที่ทรงอำนาจนี้พุ่งตรงสู่ท้องฟ้า กระแทกทะลุเมฆบดบังท้องฟ้าจนเปิดเป็นหลุมขนาดใหญ่!
ระยะทางไกลนับพันลี้ ทุกคนยังสามารถเห็นแสงสีฟ้าขาวและเสียงคำรามของสายฟ้าที่รุนแรงสะท้านทรวง
แสงสายฟ้านี้ส่องสว่างราวกับจะท้าทายดวงอาทิตย์และดวงจันทร์!
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในขณะเดียวกันที่กลุ่มผู้มาเยือนกำลังมุ่งหน้ามายังคฤหาสน์ชิงอวิ๋น เมื่อเห็นปรากฏการณ์นั้น ทุกคนต่างหยุดฝีเท้าและมองดูด้วยความตะลึง
แม้แต่ผู้แข็งแกร่งที่เหาะอยู่กลางอากาศ ต่างก็ตัดสินใจเก็บกระบี่บินและลงสู่พื้นดิน
“ดูเหมือนว่านอกจากองค์หญิงศักดิ์สิทธิ์อย่างเย่ชิงเฉิงแล้ว ข้างกายของนายน้อยยังมีผู้พิทักษ์ที่แข็งแกร่งกว่าซ่อนตัวอยู่!”
“สายฟ้านั่นช่างทรงพลัง! เฒ่าหลิน เจ้าซึ่งฝึกวิชาสายฟ้าเอง เจ้าคิดว่าเป็นอย่างไร?”
“สายฟ้าที่ทรงพลังและบริสุทธิ์เช่นนี้ จะต้องเป็นสายฟ้าสวรรค์ระดับยอดเยี่ยมอย่างแน่นอน!”
สายฟ้าสวรรค์ระดับยอดเยี่ยม!
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิวเซียงหนานก็ยิ่งมั่นใจว่าเขาจะต้องรีบคืนหนังสือสัญญาหมั้นหมายให้เย่ชิงเฉิงและตัดขาดความสัมพันธ์โดยเร็ว
มิฉะนั้นเขาอาจจะกลายเป็นบุคคลแรกของนิกายกระบี่สวรรค์ที่ถึงกับขลาดเขลาและทำเรื่องขายหน้าที่สุดในประวัติศาสตร์!
หลิวเซียงหนานคิดถึงเหตุการณ์ในอดีต แล้วโล่งใจที่ตัวเองไม่เคยล่วงเกินเย่ชิงเฉิงแม้แต่น้อย
ในตอนนั้น ชายชราในกลุ่มหนึ่งวางมือบนไหล่ของเขา พร้อมส่งสายตาที่เย็นเยียบจนแผ่ซ่านไปถึงไขสันหลัง “ไอ้หนุ่ม ข้าไม่ต้องสอนเจ้าหรอกกระมัง ว่าอะไรควรพูดและอะไรไม่ควรพูด?”
หลิวเซียงหนานสะดุ้งเฮือก รีบพยักหน้าหงึกหงัก “ไม่ต้องครับ ข้าเข้าใจดี...” เสียงของเขาสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด
เมื่อเขาเดินเข้ามาในคฤหาสน์ชิงอวิ๋น เฉินมู่นั่งอยู่เพียงลำพังในศาลา ดูสงบนิ่ง แต่ในใจหลิวเซียงหนานกลับเหมือนถูกฟ้าผ่าจนจิตใจสะท้าน
“สายฟ้าสวรรค์ระดับยอดเยี่ยม… เจ้าของมันคือเขาเองหรือ?”
“ข้าเคยได้ยินว่าเขาเป็นเพียงผู้มีพรสวรรค์ระดับต่ำ…”
พรสวรรค์ระดับต่ำอย่างนั้นหรือ?
หลิวเซียงหนานหัวเราะเยาะตัวเอง เขาซึ่งเป็นศิษย์เอกของนิกายกระบี่สวรรค์ พรสวรรค์ระดับยอดเยี่ยมยังน้อยกว่าเขาเสียอีก!
“ใครกันแน่ที่ปล่อยข่าวลือพวกนี้ออกไป!”
<br >ทันใดนั้นเอง หลิวเซี่ยงหนานก็ได้สติกลับมา สิ่งแรกที่เขาทำคือคุกเข่าลงทันที เสียงดัง ปุ! พร้อมก้มตัวลงกับพื้น พูดด้วยน้ำเสียงสั่นสะท้านว่า
“โปรดไว้ชีวิตข้าด้วยเถิด ท่านนายน้อย! ข้าขอร้อง!”
เฉินมู่มองดูท่าทางหลิวเซี่ยงหนานที่คุกเข่าลงกับพื้น ก่อนจะเก็บพลังปราณสายฟ้ากลับไป ภาพชายหนุ่มที่เป็นถึงศิษย์เอกของนิกายใหญ่ กลับคุกเข่าอยู่ตรงหน้าด้วยท่าทีอ่อนแอเช่นนี้ ทำให้เฉินมู่แอบรู้สึกประหลาดใจ
“ศิษย์เอกของนิกายใหญ่...จิตใจเจ้าช่างอ่อนแอกว่าที่ข้าคิดไว้มากนัก”
นี่แค่ปล่อยปราณสายฟ้าออกไปเล็กน้อยก็ทำให้เจ้าถึงกับทรุดตัวลงแล้วอย่างนั้นหรือ? หรือว่า...พลังของ รากวิญญาณสายฟ้าขั้นสวรรค์ จะน่ากลัวถึงเพียงนั้น?
“ข้าไม่มีความคิดจะเป็นศัตรูกับท่านนายน้อยเลยแม้แต่น้อย!” หลิวเซี่ยงหนานกล่าวพลางพนมมือขอความเมตตา “ข้าผู้ต่ำต้อยมาในวันนี้ เพียงเพื่อส่งคืนหนังสือสัญญาหมั้นหมายระหว่างข้ากับเย่ชิงเฉิงเท่านั้น”
“โปรดวางใจเถิด! ข้ากับเย่ชิงเฉิงนั้นนอกจากหนังสือหมั้นที่ตระกูลข้าตกลงฝ่ายเดียวแล้ว ไม่มีสิ่งใดคลุมเครือหรือไม่บริสุทธิ์ใจเลยแม้แต่น้อย!”
“แม้แต่ปลายนิ้วของนางข้าก็ไม่เคยสัมผัส! ทุกครั้งที่พบกัน ข้ายังต้องรักษาระยะห่างไม่ต่ำกว่าหนึ่งจ้าง!”
คำพูดที่พรั่งพรูออกมานั้น เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น หลิวเซี่ยงหนานกลัวจนแทบลนลาน หวั่นใจเหลือเกินว่าหากพูดอะไรผิดเพี้ยนไป แม้แต่วินาทีเดียว หน้าอกของเขาอาจถูกสายฟ้าทะลวงจนกลายเป็นรูไหม้เกรียม
“ส่งคืนหนังสือหมั้นหรือ?”
คำพูดสั้นๆ นี้ บวกกับท่าทางหวาดกลัวจนตัวสั่นของหลิวเซี่ยงหนาน ทำให้เฉินมู่คลายความระแวงในใจลงทันที
เขาเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดในพริบตา ก่อนจะพึมพำกับตัวเองด้วยเสียงที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้ยิน
“ดูเหมือนว่า แม้ไม่มีพรสวรรค์ยอดเยี่ยมนี้ ก็คงไม่เกิดเรื่องยุ่งยากใดๆ ขึ้น”
เมื่อคิดดูดีๆ แล้ว ก็จริงอย่างที่เขากล่าว ศิษย์เอกของนิกายใหญ่เช่นนี้ ไม่มีทางจะยอมเสี่ยงชีวิตมาเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว และต่อให้เขากล้าทำเช่นนั้น ตระกูลของเฉินมู่ที่ยิ่งใหญ่ก็ไม่มีวันปล่อยให้เขามีโอกาสได้พบหน้ากันอย่างแน่นอน
“การมีตระกูลที่แข็งแกร่งคอยหนุนหลัง...มันช่างดีจริงๆ”
เมื่อได้สติกลับมา เฉินมู่สังเกตเห็นหลิวเซี่ยงหนานที่ตอนนี้คุกเข่าหมอบกราบอยู่บนพื้น และกำลังใช้หัวเข่าเดินมาหาตนอย่างช้าๆ ในมือยังถือหนังสือหมั้นยื่นส่งมาอย่างนอบน้อม
“...”
เฉินมู่เห็นเช่นนั้นจึงรับหนังสือหมั้นมาอย่างไม่เต็มใจนัก เก็บไว้แทนเย่ชิงเฉิง
“ขอบคุณนายน้อย!”
ดั่งที่เฉินมู่คาดคิดไว้ เมื่อหลิวเซี่ยงหนานเห็นเฉินมู่รับหนังสือหมั้นไปแล้ว ใจที่แขวนไว้สูงก็พลันสงบลงในทันที
“ในเมื่อหนังสือหมั้นส่งมอบเรียบร้อยแล้ว ข้าคงไม่ขอรบกวนท่านนายน้อยอีก หลิวเซี่ยงหนานขอลา”
“อืม” เฉินมู่โบกมือ ไล่ให้เขาออกไปตามสบาย
วันนี้เป็นวันที่ฟ้าใสแดดอุ่น บรรยากาศดีเหมาะสำหรับการพักผ่อนอย่างเกียจคร้าน ไม่มีเวลามาเสียกับเรื่องของหลิวเซี่ยงหนานอีกแล้ว
ทันใดนั้น เสียงระบบดังขึ้นในหัวของเฉินมู่
【ระบบกำลังพยายามอัปเกรด…】
“...”
เฉินมู่เลิกคิ้ว มองไปทางทิศฟ้าอย่างเหนื่อยหน่าย
“หรือเป็นเพราะข้าพึ่งพูดชมตระกูลไปว่าดีจนระบบไม่มีบทบาท?”</br >
