ตอนที่ 1580 กลุ่มคนแปลกประหลาด (2) (ฟรี)

ตอนที่ 1580 กลุ่มคนแปลกประหลาด (2)

ณ หุบเขาหอมหมื่นลี้

ลู่โจวพาทุกคนเข้าไปในหุบเขาหอมหมื่นลี้ได้อย่างง่ายดาย เมื่อพวกเขามาถึงอาคารโบราณ เขาก็พบว่าพวกมันทรุดโทรมมานานแล้ว มีเพียงไม่กี่หลังเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในสภาพดี

“เฉินฟู” ลู่โจวเรียก เขาใช้พลังแห่งคำพูด เสียงของเขาดังไปทั่วหุบเขาหอมหมื่นลี้

และก็เป็นไปตามคาด ร่างมากมายบินออกมาจากส่วนลึกของหุบเขาหอมหมื่นลี้

ผู้ฝึกยุทธมากมายบินเข้ามาหาเช่นกัน

คนแรกที่มาถึงคือผู้นำแห่งรังฉินหยวน ผู้สังหารเซียนโบราณ จากเมื่อ 100 ปีก่อน

“ผู...ท่านเจ้าศาลาลู่?!” ฉินหยวนที่จำลู่โจวได้กล่าวอย่างตื่นเต้น

“ฉินหยวน?”

“ท่านเจ้าศาลาลู่ ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว! รังฉินหยวนยินดีต้อนรับการกลับมาของท่าน!” ฉินหยวนที่ร่อนลงสู่พื้นดินกล่าว

“ยินดีต้อนรับการกลับมาของท่านเจ้าศาลาลู่!” สัตว์ร้ายที่ดูเหมือนกับผึ้งทั้งหมดข้างหลังนางแปลงร่างเป็นมนุษย์ พวกมันร่อนลงสู่พื้นดินและพูดพร้อมเพรียงกัน

ผู้ฝึกยุทธที่เป็นมนุษย์ยังคงตกตะลึง

“ฮัวหยิน อาจารย์ของเจ้าเป็นยังไงบ้าง?” ลู่โจวหันไปถาม

“ท่านอาจารย์ของข้า...ตาแก่คนนั้น...” ฮัวหยินที่ตั้งสติได้กล่าวด้วยน้ำตานองหน้าเมื่อได้ยินชื่อเฉินฟู เขารู้สึกเสียใจมาก

ลู่โจวขมวดคิ้ว

“เพื่อที่จะยืดอายุของเขา เฉินฟูไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากทำลายพลังฝึกฝนของตัวเองและกลายเป็นเพียงแค่ชายชราธรรมดาๆ เขาได้ชีวิตมาอีก 35 ปี เขาเสียชีวิตไปเมื่อ 65 ปีก่อน” ฉินหยวนอธิบาย

ทุกคนเงียบลงเมื่อได้ยินแบบนั้น

ครั้งหนึ่งเฉินฟูเคยเป็นบุคคลที่อยู่จุดสูงสุดในดินแดนดอกบัวคู่ เขามีชื่อเสียงและเกียรติยศมากมาย เขาต่อต้านดินแดนแห่งความว่างเปล่า ไม่ว่าดินแดนแห่งความว่างเปล่าจะทำยังไง? ชื่อของเขาก็ยังคงเป็นอมตะในดินแดนฮั่น

“นำทางไป” ลู่โจวกล่าวหลังจากที่เวลาผ่านไป

ฮัวหยินผายมือเชื้อเชิญ เขาพาลู่โจวกับคนอื่นๆ เข้าไปในป่า ไม่นานพวกเขาก็มาถึงหน้าหลุมศพ

หลุมศพนั้นไม่ได้ใหญ่ แต่มันก็ยังได้รับการดูแลอย่างดี บนป้ายหลุมศพมีคำจารึกมากมาย มันคือเรื่องราวชีวิต ความสำเร็จ และเกียรติยศของเฉินฟู “หลุมศพของท่านอาจารย์ของเรา เฉินฟู”

ลู่โจวมองดูป้ายหลุมศพอย่างเงียบๆ

ไม่มีใครรู้ว่าลู่โจวกำลังคิดอะไรอยู่? สีหน้าของเขานั้นสงบนิ่ง

ในเมื่อลู่โจวไม่ได้พูดอะไร ฮัวหยินกับคนอื่นๆ ก็ยังคงไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน

“เคล็ดวิชาปลุกชีพ...ไม่ได้ผล” ลู่โจวถอนหายใจหลังจากที่เวลาผ่านไป

“ท่านเจ้าศาลาลู่ ไม่ต้องโทษตัวเองหรอก ท่านอาจารย์บอกว่า 35 ปี ที่เขาได้มานั้นเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของเขา” ฮัวหยินกล่าว

ลู่โจวมองดูฮัวหยิน การตายของเฉินฟูนั้นเกี่ยวข้องกับศิษย์ของเขา “พวกเจ้าจะยังคงอยู่ที่หุบเขาหอมหมื่นลี้ต่อไปงั้นเหรอ?” เขาถาม

“หลังจากที่ความไม่สมดุลจบลง พวกเราวางแผนที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่” ฮัวหยินตอบ

“ดีมาก หากพวกเจ้าต้องการอะไร ก็จงบอกข้ามาเถอะ” ลู่โจวพยักหน้า

“ขอบคุณท่านเจ้าศาลาลู่”

คำพูดเหล่านี้ก็เพียงพอแล้ว อย่างน้อยภูเขาหยาดน้ำค้างก็ยังคงมีที่พึ่ง

ลู่โจวหยิบหัวใจของฉินหยวนออกมาจากถุงฟากฟ้าไร้ขอบเขต เขามอบมันคืนให้กับฉินหยวน

ฉินหยวนที่ได้หัวใจคืนมานั้นดีใจมาก

ตอนนี้คนของศาลาปีศาจลอยฟ้าทั้งหมดกลับมารวมตัวกันแล้ว ยกเว้นศิษย์ “ผู้พิทักษ์เม้ง ติดต่อเจ้าสี่” ลู่โจวกล่าว

“ครับ” เม้งฉางตงพยักหน้า

เม้งฉางตงปูแผ่นเขตแดนพลังลงบนพื้นดิน เขาแทบจะอดกลั้นความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่ เขาอยากจะบอกหมิงซี่หยินว่าลู่โจวยังคงมีชีวิตอยู่ เขาอยากจะทำให้หมิงซี่หยินประหลาดใจ

ภาพฉายปรากฏขึ้นหลังจากที่จุดเครื่องราง

ตอนนี้หมิงซี่หยินที่คาบใบหญ้าพิงต้นไม้อยู่ เขาดูเหมือนกับว่าจะง่วงนอน

“ท่านสี่” เม้งฉางตงเรียก

“ใครน่ะ? อย่ามารบกวนข้า!” หมิงซี่หยินที่หันหน้าหนีโบกมือ ภาพฉายหายตัวไป

เม้งฉางตงเกาหัวอย่างเขินอาย

“ศิษย์ตัวแสบ ลองทำอีกทีสิ” ลู่โจวพูดอย่างตำหนิ

“ครับ”

หมิงซี่หยินปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งหลังจากที่เม้งฉางตงจุดเครื่องรางอีกอันหนึ่ง เขายืนหันหลังให้กับทุกคน

“ท่านสี่ ทำไมท่านถึงได้ยังไม่คารวะท่านเจ้าศาลาอีกล่ะ?” ครั้งนี้เม้งฉางตงที่เข็ดหลาบแล้วพูดอย่างตรงไปตรงมา เขาเลิกล้มความคิดที่จะทำให้หมิงซี่หยินประหลาดใจ

หมิงซี่หยินไม่ได้ขยับเขยื้อน เขายังคงหันหลังให้กับทุกคน

“ท่านสี่ ทำไมท่านถึงได้ยังไม่คารวะท่านเจ้าศาลาอีกล่ะ?” เม้งฉางตงที่ตะโกนดังขึ้นเล็กน้อยถามอีกครั้ง

หมิงซี่หยินยังคงไม่ได้ขยับเขยื้อน

ทุกคนมองหน้ากันอย่างช่วยไม่ได้

“เจ้าคิดจะทำอะไรกัน?” ลู่โจวที่ขมวดคิ้วพูดอย่างไม่พอใจ

หมิงซี่หยินตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนั้น แต่เขาก็ยังคงไม่ได้หันหลังกลับไป

ทุกคนงุนงง พวกเขารู้ว่าหมิงซี่หยินกลัวท่านอาจารย์มากที่สุด ทำไมเขาถึงได้ยังไม่หันหลังกลับไป?

“พวกเจ้าเป็นใคร?! เลิกมารบกวนข้าได้แล้ว!” หมิงซี่หยินที่ขยับตัวหันกลับมาอย่างช้าๆ เขามองดูทุกคนด้วยความงุนงง

‘จบกัน! จบกัน! ท่านสี่คงจะต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆ!’

“พวก...พวกประหลาดนี่!” หมิงซี่หยินที่มองผ่านทุกคนและหยุดอยู่ที่ลู่โจวน้อยกว่าหนึ่งวินาทีก่อนจะกล่าว

ฟิ้ว!

ภาพฉายหายตัวไปอีกครั้ง

“???”

ทุกคนตกตะลึง

“เจ้าศิษย์ไม่รักดี!” ลู่โจวที่ลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหันกล่าว

“ท่านเจ้าศาลาลู่ ได้โปรดใจเย็นๆ ก่อนเถอะ! บางทีท่านสี่อาจจะเหนื่อยล้าจนจำท่านไม่ได้” เม้งฉางตงที่รีบคุกเข่าลงกล่าว

แต่หลังจากที่พูดแบบนั้นแล้ว แม้แต่เม้งฉางตงก็ยังคงรู้สึกว่าข้อแก้ตัวของเขานั้นอ่อนแอเกินไป “บางทีเขาอาจจะถูกยอดฝีมือจากดินแดนแห่งความว่างเปล่าเฝ้าดูอยู่ และเขาก็กำลังแสดงละครอยู่ ถูกต้องแล้ว! มันต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ! ท่านเจ้าศาลาลู่ ได้โปรดใจเย็นๆ ก่อนเถอะ พวกเรารู้ว่าท่านสี่เป็นคนแบบไหน เขาจะไม่มีวันทรยศต่อท่านอาจารย์แน่!”

ลู่โจวคิดว่าเม้งฉางตงพูดถูก ถึงแม้ว่าศิษย์คนที่สี่ของเขาจะเจ้าเล่ห์ แต่มันก็ยังคงเชื่อถือได้ มันจะไม่มีวันทรยศต่อสำนัก พฤติกรรมของศิษย์คนที่สี่เป็นเพราะดินแดนแห่งความว่างเปล่าจริงๆ งั้นเหรอ?

ถึงแม้ว่าลู่โจวจะไม่เคยไปที่ดินแดนแห่งความว่างเปล่า แต่จากสิ่งที่เขาเห็นในคริสตัลความทรงจำของผู้มีมลทินแล้ว เขาก็ยังคงรู้ว่าสิบวิหารแห่งความว่างเปล่านั้นซับซ้อนมาก

ไม่มีใครกล้าพูดอะไรเมื่อเห็นว่าลู่โจวกำลังครุ่นคิด

“ข้าคิดว่าผู้พิทักษ์เม้งพูดถูก ในดินแดนแห่งความว่างเปล่ามียอดฝีมือมากมาย ท่านสี่มีเมล็ดพันธุ์แห่งความว่างเปล่าอยู่ในครอบครอง ดังนั้นจึงต้องมีคนเฝ้าดูเขาอยู่แน่” ฉินไน่เหอกล่าวหลังจากที่เวลาผ่านไป

“ก่อนหน้านี้พวกเจ้าได้ติดต่อกับเจ้าสี่รึเปล่า?” ลู่โจวถาม

“ไม่เคย” เม้งฉางตงส่ายหัว

“ข้าคิดว่าท่านสี่ไม่ได้อยู่ในดินแดนแห่งความว่างเปล่า” ฝานหลี่เทียนกล่าวอย่างกะทันหัน

“จริงเหรอ?”

“ข้ารู้แค่ว่าเด็กคนนั้นอยู่ในดินแดนแห่งความว่างเปล่า ข้าเห็นจักรพรรดิเทพกับผู้นำคนใหม่แห่งโถงถูเว่ยพานางไป...” ฝานหลี่เทียนกล่าว

“ข้าได้ยินมาว่าท่านหนึ่งกับท่านสองถูกจักรพรรดิฟ้าจับตัวไป” ฝานจงที่พยักหน้ากล่าวเสริม

แบบนี้ทุกคนก็เริ่มแบ่งปันข้อมูลที่พวกเขารู้

“ท่านสามกับท่านสี่ถูกจักรพรรดิแดงจับตัวไป”

“ส่วนจักรพรรดิขาวได้ท่านห้ากับท่านหกไป!”