บทที่ 97 ห้องพักผู้ป่วยที่แสนอบอุ่น
บทที่ 97 ห้องพักผู้ป่วยที่แสนอบอุ่น เช้าวันรุ่งขึ้น ซูชิงเหม่ยลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย แสงแดดส่องจ้าอยู่นอกหน้าต่าง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้ว เธอหลับสนิทมาก นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีตั้งแต่เดบิวต์มาที่ได้นอนตื่นสายขนาดนี้ ปกติต้องรีบไปทำงานหรือไม่ก็ต้องซ้อมร้องเพลงทุ...