บทที่ 71 + บทที่ 72 (ฟรี)

บทที่ 71

.

ตอนนี้ผู้เขียนจีนใช้ประกาศข่าวกิจกรรมกับผู้อ่านในจีน ไม่มีเนื้อหาตอน

ผู้แปลจึงยกประโยชน์ให้แก่ผู้อ่าน โดยตอนที่ 72 ให้อ่านฟรี

.

.

.

บทที่ 72 ริมธารที่เคยมีคนมาเยือน?

ในโลกความจริง หลังจากคำประกาศอันสูงส่งของเอริค โลกก็ตกอยู่ในความวุ่นวายเป็นวงกว้าง แต่สิ่งนี้ก็ไม่อาจขัดขวางผู้เล่นทุกคนในโลกแห่งความฝันที่จะเข้านอนตรงเวลา

ด้วยแนวคิดที่ว่า "คิดไม่ออกก็อย่าคิดมันเลย" ฉินชวนเข้านอนแต่หัวค่ำ และเมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบว่าตัวเองอยู่ในที่พักพิงกลางหุบเขาอีกครั้ง

เมื่อหันไป ฉินชวนก็พบกับเยว่หลีที่ยิ้มแย้มอยู่

หลังจากลังเลเล็กน้อย เขาก็ถามขึ้นมา "เธอดูวิดีโอการแถลงข่าวของเอริคหรือยัง?"

"ดูแล้ว" เยว่หลีตอบด้วยสีหน้าผ่อนคลาย "แต่ไม่ต้องกังวลหรอก เขาคงแค่แสร้งทำ ไม่ว่าจะเป็นพรแห่งชีวิตหรือเข็มนาฬิกาแดด ทักษะพิเศษพวกนั้นล้วนเป็นของปลอม"

"อืม" ฉินชวนมองเยว่หลีด้วยสายตาที่มีความรู้สึกซับซ้อนเล็กน้อย

เขาสามารถมั่นใจได้ในเรื่องนี้ เพราะเขาเองก็เป็นผู้ครอบครองทักษะพิเศษเข็มนาฬิกาแดด

และน้ำเสียงที่มั่นใจของเยว่หลีก็แสดงให้เห็นว่า ความสงสัยของเขาก่อนหน้านี้นั้นเป็นความจริง

การคาดเดาเป็นอย่างหนึ่ง แต่การได้รับการยืนยันก็เป็นอีกอย่างหนึ่ง

"พูดถึงเรื่องนี้ ทักษะพิเศษของเธอดูเหมือนกับทักษะพรแห่งชีวิตที่คนในอินเทอร์เน็ตคาดเดาเลย" ฉินชวนแกล้งพูดเล่น "เพราะงั้นระวังให้ดีล่ะ อย่าให้ใครรู้ถึงผลทักษะพิเศษของเธอ ไม่อย่างนั้นอาจจะมีคนคิดว่าเธอคือผู้ครอบครองพรแห่งชีวิตแล้วตามล่าเธอได้นะ"

"ทักษะพิเศษของฉันเทียบกับพรแห่งชีวิตไม่ได้หรอก มันเป็นแค่ทักษะพิเศษสีม่วงธรรมดาเท่านั้น" เยว่หลีมองฉินชวนก่อนจะยิ้มขึ้นมา "แต่ไม่ต้องห่วง ฉันจะระวังตัว"

"ก็ดีแล้ว" ฉินชวนไม่พูดถึงเรื่องทักษะพิเศษอีก เขาหยิบตะกร้าหวายที่เตรียมไว้ตั้งแต่ก่อนออกจากโลกแห่งความฝันครั้งก่อนขึ้นมา

"เราควรออกเดินทางได้แล้ว"

"อืม!" ที่เท้าของเยว่หลีก็มีตะกร้าหวายคล้ายกัน เธอยกขึ้นสะพายหลัง มองดูร่องรอยที่เคยอยู่ร่วมกันในที่พักพิงครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินตามฉินชวนไป

เสี่ยวชิงส่งเสียงร้องแล้วบินขึ้นฟ้าสำรวจสถานการณ์โดยรอบ ส่วนสุ่ยฮวาก็แกว่งหางใหญ่ ๆ ตามสองคนไป บางครั้งก็พุ่งเข้าไปในพุ่มไม้ที่ผ่านทาง เก็บเอาผลไม้และสมุนไพรที่หาได้มาด้วย

"ทางนี้ดูคุ้น ๆ ไหม?" เดินมาได้สักหลายร้อยเมตร เยว่หลีถามขึ้น

"อืม นี่เป็นทางไปที่พักพิงเดิมของฉันน่ะ" ฉินชวนยิ้ม "ยังไงพวกเราก็ไม่มีเป้าหมายอยู่แล้ว ใช้ตำแหน่งของสองที่พักพิงเป็นจุดเริ่มต้นเส้นทางไปก่อนก็ได้"

แน่นอนว่ามันเป็นคำโกหก

ที่จริงแล้ว เขากำลังจะไปหามังกรน้ำเกล็ดฟ้าระดับ 20 ขั้นชั้นยอด ซึ่งต้องผ่านที่พักพิงริมธารพอดี

ก่อนออกเดินทาง ฉินชวนก็ยืนยันตำแหน่งของเป้าหมายอีกครั้ง ต้องยอมรับว่าเจ้ามังกรน้ำเกล็ดฟ้าตัวนั้นดูจะเคลื่อนไหวมากพอดู เพราะตำแหน่งปัจจุบันอยู่ห่างจากตอนแรกไปตั้งสองสามกิโลเมตร

แต่โดยรวมแล้วทิศทางก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป

"ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้เอง เป็นความคิดที่ดีนะ" เยว่หลีไม่ได้สงสัยอะไร พยักหน้าเข้าใจ

แม้จะสะพายตะกร้าไว้ แต่ผลไม้ที่ช่วยฟื้นฟูกำลังกายก็ไม่ได้มีมูลค่าสูงนัก ด้วยความสามารถของสุ่ยฮวาทำให้หาได้ง่ายมาก ทั้งสองคนเดินทางไปเรื่อย ๆ คอยเติมกำลังกายเมื่อเหนื่อย มีหัวเราะหยอกล้อกันเป็นระยะ และในไม่ช้าก็มาถึงที่พักพิงริมธาร

หลังจากใช้น้ำจากธารบรรจุถุงน้ำทั้งสองใบจนเต็ม เยว่หลีก็นั่งลงที่ริมธาร มือทั้งสองประคองน้ำใสสะอาดขึ้นจิบเข้าปาก ก่อนจะมองไปยังที่พักพิงที่อยู่ไม่ไกล

"เราควรไปดูที่พักพิงเก่าของนายสักหน่อยไหม?"

ตอนแรกฉินชวนไม่ได้คิดว่าจะไป แต่เมื่อได้ยินข้อเสนอของเยว่หลี เขาก็เริ่มรู้สึกอยากไปดูสักครั้ง เขามองไปที่สุ่ยฮวาที่กำลังก้าวข้ามลำธารเล่นน้ำอย่างร่าเริง

"ก็ได้ ไปดูกันสักหน่อย"

ที่นั่นเป็นบ้านหลังเล็กแห่งแรกที่เขามาอยู่ในโลกนี้ เป็นที่ที่มีความทรงจำดี ๆ ระหว่างเขากับสุ่ยฮวา

"สุ่ยฮวา ไปกันได้แล้ว!"

ได้ยินเสียงเรียกของฉินชวน สุ่ยฮวารับคำเสียงดังแล้วรีบวิ่งตามมาด้วยความตื่นเต้น แกว่งหางใหญ่ตามไปอย่างสนุกสนาน

ที่พักพิงริมธารนี้ ฉินชวนคิดว่ามันคงสกปรกอยู่บ้างเพราะไม่ได้มาที่นี่ราวหนึ่งสัปดาห์ แต่เมื่อเข้าไปกลับพบว่ามันสะอาดกว่าที่คาดไว้มาก

"เอ๊ะ? นั่นอะไรน่ะ?" เยว่หลีที่เข้ามาพร้อมกันก็สังเกตเห็นสิ่งของที่วางอยู่ที่มุมห้อง เป็นกองถั่วและผลไม้อันเล็ก ๆ

"หืม?" ฉินชวนขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขาจำได้ว่าตอนที่เขาออกจากที่นี่ เขาได้เก็บอาหารทั้งหมดไปด้วย ยิ่งไปกว่านั้น ในบรรดาถั่วเหล่านั้น ยังมีบางชนิดที่ค่อนข้างยากที่จะเก็บ ซึ่งเขาไม่ได้เก็บไปด้วย

หลังจากเขาออกไปแล้ว มีผู้เล่นคนอื่นมาที่นี่หรือเปล่า?

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ ฉินชวนก็แสดงสีหน้าสงสัยและไม่แน่ใจ

"เราควรรอดูที่นี่ดีไหม?" เยว่หลีดูเหมือนจะคิดไปในทิศทางเดียวกับฉินชวน สีหน้าของเธอก็เริ่มตึงเครียด

จะเป็นผู้เล่นใหม่หรือเปล่านะ?

ตรงกันข้าม สุ่ยฮวา เมื่อเห็นกองอาหารนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปดม และทันใดนั้นสายตาของเธอก็ดูแปลกไป

กลิ่นนี้...

"วี๊ด..."

"จิ๊ด~~จิ๊ด~~..."

ในขณะนั้นเอง เสียงร้องของเสี่ยวชิงกับเสียงแปลกใหม่อีกอย่างดังขึ้นจากนอกบ้านพักพิง

ทั้งสองคนกับหนึ่งสัตว์ในที่พักพิงได้ยินเสียงและรีบออกไปข้างนอกทันที

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นข้างนอก ฉินชวนและเยว่หลีต่างก็แสดงความประหลาดใจ ขณะที่สุ่ยฮวาก็แสดงสีหน้าเหมือนกับว่า "ก็เป็นอย่างที่คิด"

ที่ลานว่างด้านหน้าที่พักพิง เสี่ยวชิงกำลังกระพือปีก และจ้องไปที่กระรอกหางเพลิงที่อยู่ด้านล่าง ดวงตาเต็มไปด้วยการเตือน

ส่วนกระรอกหางเพลิงก็ดูโกรธมาก หางที่เต็มไปด้วยเปลวไฟก็ดูพองใหญ่กว่าปกติเล็กน้อย แม้ว่าจะไม่มีกำลังเทียบกับเสี่ยวชิงได้ แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีกลัวเลย

"เสี่ยวชิง มันไม่ใช่ศัตรู!"

ฉินชวนตะโกนเสียงดัง ก่อนจะเดินไปหากระรอกหางเพลิง

เมื่อเห็นว่ากระรอกหางเพลิงกำลังกอดถั่วไว้ในอ้อมแขน ฉินชวนก็เข้าใจสถานการณ์จริงแล้ว

หลังจากเขาออกไป คนที่มาอาศัยอยู่ที่นี่ไม่ใช่ผู้เล่นคนอื่น แต่เป็นเจ้าตัวเล็กนี่เอง

"กระรอกหางเพลิง ช่วงที่ผ่านมานี้เป็นนายที่อยู่ที่นี่ใช่ไหม?"

กระรอกหางเพลิงพยักหน้าเล็กน้อย มองดูถั่วในอ้อมแขนของมัน ก่อนจะลังเลเล็กน้อย และหยิบถั่วออกมาสองเม็ดแล้วยื่นให้ฉินชวน

"จิ๊ด...จิ๊......"

มนุษย์ นี่คือค่าเช่านะ!

ท่าทางน่ารักนั้นทำให้ฉินชวนอดหัวเราะไม่ได้ "พอแล้ว ฉันไม่ต้องการค่าเช่าของนายหรอก ถ้านายชอบที่นี่ ก็อยู่ต่อไปได้เลย"

"พวกเราบังเอิญผ่านมา และกำลังจะออกไปจากที่นี่ ไปที่ไกล ๆ"

เมื่อได้ยินดังนั้น กระรอกหางเพลิงที่กำลังเก็บถั่วคืนชะงักไป แล้วก็หยิบถั่วออกมาครึ่งหนึ่งโดยไม่ลังเล ยื่นให้ฉินชวน

"จิ๊ด...จิ๊ด......"

นี่คือของขวัญอำลา!

"กระรอกตัวนี้น่ารักจัง..." เยว่หลีไม่รู้ว่าเดินมาข้างฉินชวนตั้งแต่เมื่อไหร่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยประกายความชื่นชมเมื่อมองกระรอกหางเพลิง ท่าทางน่ารักของมันทำให้ใจของเธอละลายในทันที

"ฉันขอลูบเธอหน่อยได้ไหม?"

กระรอกหางเพลิงเหลือบมองเสี่ยวชิงที่ลอยตัวอยู่บนฟ้าเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีต่อเยว่หลี กลับรู้สึกว่ามนุษย์คนนี้เป็นมิตร มันเดินเข้าไปใกล้และถูที่ฝ่ามือของเยว่หลี

ขนนุ่มนิ่มนั้นทำให้เยว่หลีแสดงสายตาที่แสดงถึงความยินดีออกมา

"นายกับกระรอกหางเพลิงนี่เหมือนจะรู้จักกัน?" เยว่หลีถามฉินชวนด้วยความอยากรู้

ครั้งก่อนที่เธอมาที่นี่ เธอไม่ได้เห็นเจ้าตัวเล็กนี่เลย

"อืม ตอนที่ฉันมาเลือกที่สร้างที่พักพิงที่นี่..." ฉินชวนเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับกระรอกหางเพลิงอย่างง่าย ๆ

หลังจากฟังจบ เยว่หลีก็แสดงสีหน้าครุ่นคิด

เธอลูบกระรอกหางเพลิงอย่างอ่อนโยนก่อนจะพูดเบา ๆ

"หรือว่าเราจะพามันไปด้วยกันดีไหม?"

.

(จบตอน)