บทที่ 70 ชายชราผิวดำบาดเจ็บ(ฟรี)
บทที่ 70 ชายชราผิวดำบาดเจ็บ(ฟรี)
ไม่คิดว่าเสี่ยวเผิงจะเหมือนอ่านใจชายชราผิวดำออก ตอนที่ชายชราผิวดำหมุนตัวก้าวออก เสี่ยวเผิงเคลื่อนที่เร็วไปในทิศทางที่ชายชราผิวดำกำลังหมุนตัว
และยังไม่หมดแค่นั้น ตอนที่ชายชราผิวดำกระโดดยิง เสี่ยวเผิงก็กระโดดสูงขึ้นไป บล็อกลูกยิงของชายชราผิวดำแบบเต็มๆ
ลูกที่โดนบล็อกตกลงมาพอดีกับมือเพื่อนร่วมทีมเสี่ยวเผิง เสี่ยวเผิงลงพื้นแล้วพุ่งไปข้างหน้าทันที เพื่อนร่วมทีมเห็นเสี่ยวเผิงบุก ส่งบอลยาว บอลส่งตรงถึงมือเสี่ยวเผิง เสี่ยวเผิงรับบอลแล้วกระโดดสูง ดังก์แบบขวานสงครามมาตรฐาน
ต้องรู้ว่าเสี่ยวเผิงตัวเตี้ย พอกระโดดขึ้นไปลอยตัวได้นานกว่า ดูสวยงามมาก นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมใน NBA คนตัวเตี้ยเข้าร่วมการแข่งดังก์ถึงชนะง่ายกว่า!
ทั้งคนดูและนักกีฬาในสนามต่างตกตะลึงกับการดังก์ของเสี่ยวเผิง เสียงตะโกนเสียงกรี๊ดดังทั่วสนาม
แต่เสี่ยวเผิงวิ่งไปหาฟางหรานหราน ถามว่า "ภาษาอังกฤษ 'สู้ๆ' พูดยังไง?"
ฟางหรานหรานคิดสักครู่ บอกเสี่ยวเผิงว่า "GO AHEAD แปลว่าสู้ๆ"
เสี่ยวเผิงได้ยินแล้ววิ่งไปหาชายชราผิวดำ ยิ้มบอกชายชราผิวดำว่า "GO AHEAD"
สาบานได้ ความตั้งใจของเสี่ยวเผิงที่พูดประโยคนี้ แค่อยากให้กำลังใจชายชราผิวดำจริงๆ อายุขนาดนั้นแล้วยังรักษาฝีมือได้ขนาดนี้ นั่นเป็นเรื่องที่น่านับถือจริงๆ การให้กำลังใจก็เป็นเรื่องที่ควรทำ
แต่ในหูของชายชราผิวดำ คำพูดของเสี่ยวเผิงฟังดูเหมือนกำลังท้าทายเขามากกว่า
ความรู้สึกเหมือนเสี่ยวเผิงกำลังบอกเขาว่า "มาเลยไอ้ขยะ" เป็นความหมายเดียวกัน
นี่ก็ต้องโทษตัวเสี่ยวเผิงเอง ถ้าเขามีภาษาอังกฤษดีพอ จะรู้ว่า: คำว่า 'CHEER UP' จะดูมีไมตรีจิตกว่า
ตอนเสี่ยวเผิงพูดประโยคนี้ยังยิ้มด้วย ยิ่งทำให้ชายชราผิวดำยอมรับไม่ได้ ในสายตาเขา นี่เป็นการท้าทายอย่างโจ่งแจ้ง------ชนะฉันแล้วยังยิ้มอีก? นี่แกกำลังเยาะเย้ยฉันใช่ไหม?
ชายชราผิวดำรับลูกจากเส้นหลังจากเพื่อนร่วมทีม จะเร่งความเร็วเลี้ยงบอลข้ามแดนหน้า แต่กลับเห็นเสี่ยวเผิงยืนอยู่ตรงหน้า ตกใจจนบอลกระเด้งโดนเท้าตัวเอง เสียบอลออก
คราวนี้สีหน้าชายชราผิวดำยิ่งไม่ดี กำหมัดชกอากาศด้วยความหงุดหงิด ตอนนี้อารมณ์เขาเหมือนกับคนที่ลงไปก่อนหน้าเลย อยากต่อยเสี่ยวเผิงสักที
เสี่ยวเผิงเลี้ยงบอลอย่างใจเย็น มองหาโอกาสบุก ชายชราผิวดำป้องกันตัวต่อตัวกับเสี่ยวเผิง ชายชราผิวดำชัดเจนว่าจริงจังขึ้น สายตาดุดัน
เสี่ยวเผิงมองเพื่อนร่วมทีม ทุกคนถูกประกบติดตัว ไม่มีโอกาสส่งบอล เสี่ยวเผิงทันใดนั้นลดจุดศูนย์ถ่วง ทำท่าจะบุกไปทางขวาหน้า ชายชราผิวดำเพิ่งจะตามทิศทางบุกของเสี่ยวเผิงไปป้องกัน แต่เสี่ยวเผิงกลับดึงบอลไปทางซ้าย ชายชราผิวดำก็ไม่ใช่คนธรรมดา เปลี่ยนจุดศูนย์ถ่วงป้องกันทางซ้าย แต่ใครจะรู้ว่านี่ยังเป็นท่าหลอก เสี่ยวเผิงหมุนตัวอยู่กับที่ กระโดดขึ้น ใช้มือเดียวขว้างลูกใส่ห่วง ชายชราผิวดำจะตามไปป้องกัน แต่เสียจุดศูนย์ถ่วง ข้อเท้าเจ็บ ล้มลงกับพื้น
ใช่แล้ว เสี่ยวเผิงใช้มือเดียวขว้างบอล เป็นท่ายิงที่ไม่ถูกต้องเลย แต่ก็ไม่แปลกที่เสี่ยวเผิงจะทำแบบนี้ เทคนิคการขว้างลูกของเขามาจากการสืบทอดวิชาการขว้างอาวุธลับของคนโบราณ เคยเห็นใครขว้างอาวุธลับใช้สองมือพร้อมกันไหม?
แม้ท่าทางจะไม่ถูกต้อง แต่ผลลัพธ์กลับดีมาก ลูกลงห่วงกลางอากาศ
ส่วนชายชราผิวดำที่ล้มอยู่กับพื้น กุมข้อเท้า หน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
เสี่ยวเผิงมองชายชราผิวดำ ตัวเองก็ทำหน้าสำนึกผิด แค่เล่นบาสดีๆ ทำไมถึงทำให้คนอื่นบาดเจ็บล่ะ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดฉันนะ เขาล้มเอง!
แต่ถึงยังไงชายชราผิวดำก็อายุมากแล้วนี่นา? เสี่ยวเผิงรีบย่อตัวลง อยากดูว่าข้อเท้าชายชราผิวดำเป็นอย่างไรบ้าง
ใครจะรู้ว่าตอนนั้นเอง ไม่รู้มาจากไหน มีฝรั่งหลายคนวิ่งเข้ามา ทุกคนสีหน้าตื่นตระหนก คนที่วิ่งนำหน้าเป็นสาวผิวดำ ยังยื่นมือทั้งสองข้างจะผลักเสี่ยวเผิงออก
เสี่ยวเผิงเหมือนมีตาอยู่ข้างหลัง ตอนที่สาวผิวดำจะผลักเขา เขาบิดตัวหลบการโจมตีลับหลังได้ทัน สาวผิวดำทรงตัวไม่อยู่ ล้มทับชายชราผิวดำอย่างแรง ที่แย่ไปกว่านั้นคือขาของเธอไปกระแทกข้อเท้าที่บาดเจ็บของชายชราผิวดำเข้าอย่างจัง หลังจากเสียงร้องโหยหวน อาการบาดเจ็บของชายชราผิวดำยิ่งหนักขึ้น
คราวนี้แย่แล้ว พวกฝรั่งที่วิ่งเข้ามาล้อมเสี่ยวเผิงไว้ ท่าทางพร้อมจะต่อยกันทันทีที่มีอะไรไม่เข้าใจกัน
ฟางหรานหรานก็วิ่งเข้ามา หยางเมิ่งก็ไม่รู้ว่ากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ยืนอยู่ข้างเสี่ยวเผิง บรรยากาศในสนามเต็มไปด้วยกลิ่นอายการต่อสู้ พร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ
เสี่ยวเผิงบอกฟางหรานหราน "บอกพวกเขาว่าผมเป็นหมอ"
ฟางหรานหรานได้ยินแล้วรีบบอกพวกฝรั่ง "HE IS A DOCTOR"
น่าเสียดายที่พวกฝรั่งชัดเจนว่าไม่เชื่อ หนุ่มผิวดำอ้วนคนหนึ่งที่สวมสร้อยทองใหญ่ที่คอและใส่หมวกเบสบอลเอียงๆ ชัดเจนว่าไม่ใช่คนอารมณ์ดี ชกใส่เสี่ยวเผิงทันที
แต่ถึงเขาจะอารมณ์ไม่ดี ข้างๆ เสี่ยวเผิงมีคนที่อารมณ์ร้ายกว่า-----หยางเมิ่งกำลังขยำมือรอท่าอยู่นานแล้ว
เห็นหยางเมิ่งยื่นมือออกไป คว้าแขนหนุ่มผิวดำอ้วนไว้ทันที เสี่ยวเผิงรีบบอก "เบามือหน่อย อย่าทำให้เรื่องใหญ่" หยางเมิ่งพยักหน้า ชกเข้าที่คางหนุ่มผิวดำอ้วน ทำให้เขาสลบคาที่
คราวนี้เหมือนแหย่รังต่อ พวกฝรั่งที่ล้อมอยู่พุ่งเข้ามาหมด หยางเมิ่งก็ไม่รีบร้อน หนึ่งคนหนึ่งหมัด ชกที่จุดอ่อนทั้งหมด ชกตรงนี้จะทำให้อีกฝ่ายหายใจไม่ออก เสียความสามารถในการโจมตี
หลังจากหลายรอบ พวกฝรั่งในสนามก็ถูกหยางเมิ่งชกล้มหมด
เสี่ยวเผิงถึงยิ้มเดินไปหาชายชราผิวดำ ชายชราผิวดำดูเหมือนจะตกใจมาก เห็นเสี่ยวเผิงเดินมา โบกมือพลางพูด NONONONO
เสี่ยวเผิงไม่สนใจเขา จับข้อเท้าชายชราผิวดำ ลองดูอาการบาดเจ็บของเขา
"เป็นไงบ้างคะ?" ฟางหรานหรานเข้ามาใกล้เสี่ยวเผิง ถาม
เสี่ยวเผิงส่ายหัว "เรื่องยุ่งยากนิดหน่อย เอ็นขาด"
เอ็นขาดเป็นหนึ่งในอาการบาดเจ็บที่นักกีฬากลัวที่สุด ต้องผ่าตัดซ่อมเอ็น หลังฟื้นฟูแล้วก็ยากที่จะกลับมาเหมือนก่อนเอ็นขาด นักกีฬาหลายคนต้องจบอาชีพเพราะอาการบาดเจ็บเอ็นขาดนี้
ฟางหรานหรานรีบถาม "รักษาให้หายได้ไหมคะ?"
เสี่ยวเผิงพยักหน้า "ไม่มีปัญหา ชายชราผิวดำคนนี้สภาพร่างกายดีมาก อวัยวะภายในของเขายังหนุ่มมาก เหมือนคนอายุยี่สิบต้นๆ อวัยวะในช่วงอายุนี้ ฟื้นตัวเร็วมาก" อาการบาดเจ็บของชายชราผิวดำก็เกิดจากตัวเขาเอง เขาต้องรับผิดชอบ เสี่ยวเผิงขอกระเป๋าเป้จากฟางหรานหราน ล้วงยาเม็ดออกมาเม็ดหนึ่ง พูดกับชายชราผิวดำ "กินมันซะ" เสี่ยวเผิงกลัวเขาฟังไม่เข้าใจ เอายาไว้ที่ริมฝีปาก ทำท่ากลืน
ชายชราผิวดำยังไม่ทันพูดอะไร สาวผิวดำข้างๆ กลับส่ายหัวรัวๆ เสี่ยวเผิงรีบรักษา ไม่พูดพร่ำทำเพลง จับคางชายชราผิวดำ ยัดยาเข้าปากชายชราผิวดำเลย
เห็นชายชราผิวดำกลืนยาแล้ว เสี่ยวเผิงรวมพลังหมอผีที่นิ้วมือ ใช้นิ้วเป็นพู่กัน วาดอาคมที่ข้อเท้าชายชราผิวดำ มือซ้ายประคองข้อเท้าชายชราผิวดำ ทำท่านวดบำบัด เพราะอยู่ต่อหน้าคนมากมาย เสี่ยวเผิงต้องแสร้งทำเพื่อปิดบัง
ภายใต้ฤทธิ์ของพลังหมอผีและยาสองอย่าง เอ็นที่ขาดของชายชราผิวดำค่อยๆ ซ่อมแซมอย่างรวดเร็ว ประมาณสามนาที ก็กลับมาเป็นปกติ ตอนนี้เสี่ยวเผิงเหงื่อไหลท่วมตัวแล้ว
การรักษาแบบนี้ใช้พลังหมอผีมากทีเดียว
เห็นเสี่ยวเผิงเหงื่อท่วมหัว ฟางหรานหรานรีบเช็ดเหงื่อที่หน้าผากให้ เสี่ยวเผิงหายใจยาว ทรุดนั่งกับพื้น "รักษาหายแล้ว พักสองสามวันก็ไม่เป็นไร" ตอนนี้เสี่ยวเผิงหน้าซีดขาว เหมือนหมดแรง
หยางเมิ่งรีบพยุงเสี่ยวเผิง "นายไม่เป็นไรนะ?"
เสี่ยวเผิงยิ้มขื่นส่ายหัว "ไม่เป็นไร กลับกันเถอะ" แต่เขาอ่อนแรงจนลุกไม่ขึ้น
หยางเมิ่งพยักหน้า แบกเสี่ยวเผิงเลย มือยังหิ้วถุงใหญ่ถุงเล็ก เรียกฟางหรานหรานกลับด้วยกัน
ฟางหรานหรานเห็นเสี่ยวเผิงเป็นแบบนี้ จะร้องไห้อยู่แล้ว "ลุง เป็นความผิดหนูเอง ถ้าไม่ให้ลุงเล่นบาส ก็คงไม่เป็นแบบนี้"
เสี่ยวเผิงยิ้มให้ฟางหรานหราน "ไม่ต้องกังวลไป ลุงไม่เป็นไรหรอก กลับไปนอนพักหน่อยก็หาย"
หลายคนกำลังจะออกจากสนาม แต่กลับเห็นคนอีกกลุ่มวิ่งเข้ามา ขวางหน้าพวกเขาไว้ คราวนี้ไม่ใช่ฝรั่งแล้ว มีทั้งชายและหญิง มีคนถือกล้องถ่ายวิดีโอด้วย ทุกคนทำหน้าร้อนใจ หยางเมิ่งมอง ตาเบิกโพลง "ยังจะมาต่อยกันอีก? ถ้าไม่อยากเป็นเหมือนคนพวกนั้น ก็หลีกไปซะ!"
คนพวกนี้ได้ยินคำพูดของหยางเมิ่ง ต่างทำหน้าลำบากใจ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี
ตอนนั้น มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น "หรานหราน หนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"
ฟางหรานหรานได้ยินคนเรียกตัวเอง มองตามเสียง "น้าสาว? ทำไมน้าถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?"
เสี่ยวเผิงมอง เฮ้ ที่แท้ก็ไม่ใช่คนนอก เป็นน้าสาวของฟางหรานหราน ฟางชิงหยา ดาราที่เคยซื้อเป๋าฮื้อจากเขาหนึ่งร้อยตัว เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?
ฟางชิงหยาทำหน้าลำบากใจ พูดกับเสี่ยวเผิงและคนอื่นๆ "พวกคุณรู้ไหมว่าคนผิวดำคนนั้นเป็นใคร?"
เสี่ยวเผิงเกาหัว "อย่าบอกนะว่านี่คือประธานาธิบดีโอบามาของอเมริกา? โอบามาก็ไม่ได้แก่ขนาดนี้นี่นา?" พูดจบหันไปมองชายชราผิวดำที่ยังนั่งอยู่กับพื้น
ไม่คิดว่า ตอนนี้ชายชราผิวดำ หนังที่หน้าหลุดออกมาชิ้นหนึ่ง แม้บริเวณที่เปิดออกจะไม่ใหญ่ แต่เห็นชัดว่าเป็นคนหนุ่มที่แต่งหน้า
"วิชาพรางตัว?" เสี่ยวเผิงตกตะลึง ในความทรงจำเกี่ยวกับวิชาหมอผีของเขาก็มีบันทึกเรื่องวิชาพรางตัว ไม่คิดว่าจะได้เห็นที่นี่?
ฟางชิงหยาได้ยินคำพูดเสี่ยวเผิง กลอกตาใส่เขา "วิชาพรางตัวอะไรกัน? คิดว่ากำลังถ่ายหนังกำลังภายในเหรอ? นี่เรียกว่าแต่งหน้าพิเศษต่างหาก"
เสี่ยวเผิงทำหน้าโกรธ "หนุ่มน้อยแต่งหน้าเป็นชายชราผิวดำมาเล่นบาสรังแกคนอื่น? นี่มันหลอกลวงประชาชน!"
หยางเมิ่งได้ยินเสี่ยวเผิงพูดแบบนี้ "ยังไง? ให้ฉันไปจัดการเขาอีกรอบไหม?"
ฟางชิงหยาได้ยินแล้วรีบดึงสองคนไว้ พูดกับเสี่ยวเผิง "คุณไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นใคร?"
"พูดเหลวไหล โอบามามาฉันยังไม่แน่ว่าจะจำได้เลย ในทีวีก็แต่งหน้ากันทั้งนั้น อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ" เสี่ยวเผิงทำปากเบ้
ฟางชิงหยาอมยิ้ม "คุณตลกจัง พูดเกินจริงไปแล้ว ฉันเห็นคุณเล่นบาสเก่งขนาดนั้น นึกว่าคุณจะจำเขาได้เสียอีก"
"เขาคือจอร์แดนเหรอ?" เสี่ยวเผิงเกาหัว ทำหน้างง "ไม่ใช่นะ อย่าหลอกฉันนะ คุณจอร์แดนฉันรู้จัก เขาไม่ได้หน้าตาแบบนี้นี่!"
