บทที่ 53 : สิ่งที่เรียกว่าพรสวรรค์ และความโกรธของกู่อัน
ยามเย็น พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า กู่อันยืนอยู่บนหน้าผา มองลงไปยังหุบเขาสมุนไพรเบื้องหน้าด้วยสีหน้าพึงพอใจ เบื้องหน้าเป็นภูเขาที่ไม่ได้สูงนักหลายลูก ระหว่างภูเขามีหุบเขากว้างใหญ่ ยาวสิบกว่าหลี่ กว้างราวสองถึงสามหลี่ ริมหุบเขามีต้นไม้เรียงรายเป็นแนว ราวกับกำแพงธรรมชาติที่ปกป้องหุบเขาจากสายลม กู่อวี่ยื...
