บทที่ 220 สายเกินไปที่จะเสียใจ
ร่างของหลี่มู่ซิวสั่นเล็กน้อย แต่เพียงยืนตระหง่านอยู่ที่นั่น ไม่กล่าวคำใด หลี่เซียวหรานพยายามสะบัดแขน แต่ไม่อาจสลัดหลุด เขามองอาสอง เห็นความโศกเศร้าอย่างที่สุดในดวงตานั้น หัวใจเขาสั่นสะเทือน ได้สติขึ้นมาบ้าง เมื่อมองดูหลี่เทียนกังที่นอนอยู่เบื้องล่าง ลมหายใจอ่อนแรง ร่างเต็มไปด้วยเลือด เขาเหม่อลอยไป...