บทที่ 141 ยอมจำนน หรือ ตาย!
ขุยหนิว ขนสีดำสนิทของมันทอดยาวดุจน้ำตก ดูน่าเกรงขามและลึกลับ ดวงตาเดี่ยวขนาดมหึมาที่อยู่กลางใบหน้าวัว มีประกายลึกล้ำ จ้องมองชูหยุนเซิงจากที่สูงด้วยสายตาเย็นชา ทุกการเคลื่อนไหวแฝงไปด้วยความหยิ่งผยองของผู้อยู่เหนือกว่าที่มีต่อผู้ต่ำต้อย ราวกับกำลังมองมด! ทุกย่างก้าวของขุยหนิว ทำให้พื้นดินแตกร้าวสั่นสะ...
