ก่อตั้งองค์กรมือสังหารในโลกบำเพ็ญเพียร ตอนที่ 95 ไม่ต่างจากมดปลวกบนพื้นดิน
ก่อตั้งองค์กรมือสังหารในโลกบำเพ็ญเพียร ตอนที่ 95 ไม่ต่างจากมดปลวกบนพื้นดิน
แสงว่องไวดุจสายฟ้า ในพริบตาเดียวทะลวงผ่านศีรษะของเขา
คนอื่น ๆ มองหน้ากัน ไม่กล้าเอ่ยวาจาใด ๆ
สีหน้าหวาดกลัวปรากฏขึ้นทั่วทั้งใบหน้า
สัตว์ประหลาด เบื้องหน้าพวกเขา เด็กหนุ่มที่ดูเหมือนจะไม่มีพิษมีภัยผู้นี้ แท้จริงแล้วคืออสูรร้ายที่สวมหนังมนุษย์!
“พวกข้าล้วนเป็นศิษย์แกนหลักของนิกายไร้ขอบเขต หากผู้อาวุโสต้องการ หลังจากเรื่องราวทั้งหมดจบลง ก็สามารถไว้ชีวิตพวกข้า และทำธุรกรรมกับนิกายไร้ขอบเขต”
“ข้ากล้ายืนยันว่าไม่ว่าจะต้องจ่ายค่าตอบแทนเท่าใด นิกายไร้ขอบเขตก็ยินดีที่จะทำธุรกรรมกับผู้อาวุโส และนำพวกข้ากลับไป”
ศิษย์คนหนึ่งกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเทา
“โอ้ พวกเจ้าเชื่อมั่นเช่นนั้นหรือ ว่านิกายไร้ขอบเขตจะช่วยพวกเจ้า”
หยูเจินกระพริบตา
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมองเห็นความหวัง
อีกคนหนึ่งกล่าวเสริม “แม้ว่าสำนักจะไม่ต้องการพวกข้าแล้ว หากผู้อาวุโสยินดี พวกข้าก็สามารถเข้าร่วมขุมอำนาจของผู้อาวุโส และรับใช้ผู้อาวุโส”
เบื้องหน้าความเป็นและความตาย ความจงรักภักดีต่อสำนักก็ไร้ค่า
เมื่อกล่าวเช่นนั้น
หลายคนพยักหน้า แสดงท่าทีเห็นด้วย
สำหรับนิกายไร้ขอบเขต พูดตามตรง ในสายตาของพวกเขาหลายคน ก็เป็นเพียงขุมอำนาจขนาดใหญ่ที่ใช้สำหรับบ่มเพ็ญเพียร
เหตุผลที่พวกเขาเข้าร่วมนิกายไร้ขอบเขตในอดีต เป็นเพราะทรัพยากรการบำเพ็ญเพียรของอีกฝ่าย และสถานะที่สูงส่งในมณฑลเทียนหยวน
“พวกเจ้า!”
หยางหยูมองไปยังคนเหล่านี้ที่ยอมทิ้งศักดิ์ศรีและสำนักเพื่อที่จะมีชีวิตรอดด้วยความโกรธ
แต่พวกเขากลับไม่สนใจสายตาของหยางหยู เบื้องหน้าความเป็นและความตาย ใครจะสนใจว่าอีกฝ่ายมีสถานะสูงส่งเพียงใดในนิกายไร้ขอบเขต
การที่พวกเขาไม่แทงข้างหลัง ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีแล้ว
“เอ่อ……ให้ข้าคิดดูก่อน”
หยูเจินใช้มือขวาลูบคาง ดูเหมือนว่าเขากำลังคิดอะไรบางอย่าง
“ผู้อาวุโส แม้ว่าข้าจะไม่สามารถยืนยันได้ว่าตนเองจะสามารถก้าวเข้าสู่ระดับถ้ำพำนักได้หรือไม่ แต่การก้าวเข้าสู่ระดับบำรุงจิต ย่อมมิใช่เรื่องยาก ขอเพียงผู้อาวุโสพยักหน้า ข้า……”
ศิษย์ที่กล่าวว่ายินดีที่จะเปลี่ยนขุมอำนาจ และรับใช้ขุมอำนาจเบื้องหลังของหยูเจิน มีรูขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นที่หน้าผาก
เขามองดูหยูเจินที่ลงมืออย่างกะทันหันด้วยความตกตะลึง
บนใบหน้าปรากฏความไม่เข้าใจ
ทำไมกัน?
จากนั้นศพของเขาก็ล้มลงกับพื้น
หยูเจินยิ้มออกมา “หึ หึ ข้าหลอกเจ้าเล่น คนเช่นพวกเจ้าคิดว่าพรสวรรค์ของตนเองนั้นสูงส่งเพียงใดหรือ?”
“ในสายตาของข้า พวกเจ้าก็ไม่ต่างจากมดปลวกบนพื้นดิน”
“โซ่อมตะ”
ลูกบอลสีดำขนาดเล็กปรากฏขึ้นบนฝ่ามือซ้าย
โซ่ตรวนที่เย็นยะเยือกพุ่งออกมาจากลูกบอลสีดำ พุ่งเข้าโจมตีเหล่าศิษย์
เสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ฟังดูแล้วชวนให้ขนลุก
อีกด้านหนึ่ง
เฉินจุน กงเฟิ่งระดับถ้ำพำนักของนิกายไร้ขอบเขต สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
เพราะเขาได้ยินเสียงแผ่วเบาที่ข้างหู
“รีบ… รีบหนีไป ระ… ระวังโล… โลหิต……”
เสียงนั้นหายไปอย่างกะทันหัน
“พี่หู พี่หู!”
เฉินจุนรีบตะโกนหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงใด ๆ ตอบกลับ
“นี่มันเรื่องอันใดกัน?”
เฉินจุนมีสีหน้าหวาดกลัว
เขาย่อมรู้จักพลังอำนาจของหูซานเฟิงเป็นอย่างดี
ระดับถ้ำพำนักห้าชั้นฟ้า
กล่าวได้ว่าเป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของนิกายไร้ขอบเขต แม้แต่เขา เมื่อเผชิญหน้ากับหูซานเฟิงก็ยังคงไม่มั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะได้
ส่วนเสียงเมื่อครู่ ชัดเจนว่าเป็นเสียงของหูซานเฟิงที่ใช้พลังวิญญาณทั้งหมด ส่งข้อความมายังเขา
เสียงนั้นยังขาด ๆ หาย ๆ
ทำให้ผู้คนยากที่จะจินตนาการว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น จึงทำให้ผู้บำเพ็ญระดับถ้ำพำนักต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้
“บัดซบ! เหรียญตราของพี่หูก็ขาดการติดต่อแล้ว เช่นนั้นข้าคงต้องกลับไป”
เฉินจุนกัดฟัน หันหลังกลับ แปรเปลี่ยนเป็นแสงสีขาวหายไป
ในขณะที่หยูเจินกำลังทำลายล้างถ้ำสวรรค์น้อยแห่งหลินเทียน
…
ฝั่งเยี่ยหมิง
“พบแล้ว”
เยี่ยหมิงยิ้มออกมาเบา ๆ
เบื้องหน้า บนแท่นบูชา
เศษโลหะชิ้นหนึ่งลอยอยู่ ณ ที่แห่งนั้น
เศษโลหะนั้นมีสีเขียวมรกต ขนาดเท่ากำปั้นของผู้ใหญ่ มีแสงสว่างระยิบระยับปรากฏขึ้นบนพื้นผิว
เฟิงชิงจู๋ที่อยู่ด้านหลังเยี่ยหมิง เห็นเหตุการณ์เช่นนี้ก็เผยรอยยิ้มออกมา “ข้ารับใช้มองเห็นว่าสิ่งนี้มีความสัมพันธ์กับถ้ำสวรรค์แห่งนี้ สวรรค์ประทานพร นี่คือสิ่งที่สามารถควบคุมถ้ำสวรรค์ได้กระมังเจ้าคะ”
“แต่ดูเหมือนว่าสมบัติชิ้นนี้จะไม่ต้อนรับพวกเรานัก”
เยี่ยหมิงยิ้มออกมาอย่างกะทันหัน
สายตาของเขามองไปยังอีกด้านหนึ่ง
สัตว์อสูรรูปร่างคล้ายเสือขนาดใหญ่ ราวกับรถถัง เดินออกมาจากป่าทึบอย่างช้า ๆ
ดวงตาทั้งสองข้างของสัตว์อสูรเป็นสีแดงสด จ้องมองไปยังผู้บุกรุกสองคนเบื้องหน้าอย่างไม่ลดละ
ขนสีน้ำตาลสั่นเล็กน้อย ปล่อยปราณอสูรที่ทำให้ผู้บำเพ็ญระดับบำรุงจิตต้องหายใจติดขัดออกมา
สัตว์อสูรตัวนี้ แท้จริงแล้วคือผู้บำเพ็ญระดับถ้ำพำนัก!
แม้ว่าจะเป็นเพียงระดับถ้ำพำนักสามชั้นฟ้า แต่สัตว์อสูรมีชื่อเสียงในด้านพลังกายที่แข็งแกร่ง
ดังนั้น แม้แต่ผู้บำเพ็ญระดับถ้ำพำนักหกชั้นฟ้าก็ยังคงไม่กล้าประมาท
“คุณชาย สัตว์อสูรตัวน้อยนี้ ข้ารับใช้จะจัดการเองเจ้าค่ะ”
เฟิงชิงจู๋กล่าวด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
แต่เยี่ยหมิงกลับส่ายหน้า “ไม่จำเป็น”
สายตาของเยี่ยหมิงมองไปยังสัตว์อสูรตัวนั้น “บังเอิญยิ่งนัก ข้าอยากจะทดสอบพลังอำนาจของตนเอง ใช้สัตว์อสูรตัวนี้เป็นคู่มือก็ไม่เลว”
“ส่วนสมบัติชิ้นนั้น เจ้าจงไปนำมันมา”
“เจ้าค่ะ คุณชาย”
“เช่นนั้นข้ารับใช้ขออวยพรให้คุณชายได้รับชัยชนะ”
หลังจากกล่าวจบ เฟิงชิงจู๋ก็โค้งคำนับเล็กน้อย จากนั้นก็หายตัวไป
เยี่ยหมิงใช้มือขวาทำท่าทาง ‘มา’ ให้กับสัตว์อสูรตัวนั้น
ดูเหมือนว่าพยัคฆ์อสูรจะเข้าใจความหมาย จึงอ้าปาก
เสียงคำรามดังขึ้น
วูบ!
ร่างของพยัคฆ์อสูรหายวับไปในพริบตา ปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าเยี่ยหมิง
ยกกรงเล็บขวาขึ้น โจมตีเยี่ยหมิง
เสียงดังกึกก้อง
พื้นดินรอบด้านหลายร้อยเมตร กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่
พลังกายของสัตว์อสูรช่างน่ากลัวยิ่งนัก
“เสือโง่ เจ้าโจมตีที่ใด ข้าอยู่ที่นี่”
ร่างของเยี่ยหมิงปรากฏตัวขึ้นด้านหลังพยัคฆ์อสูรหลายร้อยเมตร มือถือพัดที่ไม่รู้ว่าได้มาจากที่ใด กำลังโบกไปมาพร้อมกับรอยยิ้ม