บทที่ 67 ความโกรธของเฉินหลิงอิง
บทที่ 67 ความโกรธของเฉินหลิงอิง หลังจากเดินมาได้ระยะหนึ่ง โจวชิงหยุนพบว่าที่ที่เขาอยู่เมื่อครู่นี้เป็นหุบเขาแห่งหนึ่ง และเมื่อเดินออกมาจากหุบเขา เบื้องหน้าคือทุ่งร้างสีแดงกว้างใหญ่ บนทุ่งร้างมีวัชพืชขึ้นรกครึ้ม เติบโตอย่างหนาแน่น ความสูงปกคลุมตั้งแต่หลังเท้าจรดหัวเข่า โจวชิงหยุนรู้ดีว่านรกดาบฝังศพม...