บทที่ 320 พี่เทียนสุดยอด!!!

"ลูกเสือนั่นดูคุ้นๆจัง..."

ชายหัวเกรียนมองลูกเสือที่เยาะเย้ยเขาอยู่ห่างๆ เขารู้สึกว่าเคยเห็นมันที่ไหนมาก่อน

เขาคิดทบทวน

ทันใดนั้น

เขาก็นึกขึ้นได้

นั่นมันเสือที่อยู่ในรถบ้านเมื่อเช้านี่นา!!

ทำไมเสือในรถบ้านถึงมาอยู่ที่นี่ได้?!

เดี๋ยวนะ

ถ้าเสือนั่นอยู่ที่นี่

งั้นชายหนุ่มคนนั้นก็ต้องอยู่ที่นี่ด้วยสิ?!

รูม่านตาของชายหัวเกรียนเบิกกว้างด้วยความตกใจ!!

เขารู้ตัวทันที

มีคนอื่นอยู่ที่นี่!!

"เดี๋ยวก่อน อย่าไล่ตาม!"

"มีคนอื่นอยู่ที่นี่!"

ชายหัวเกรียนกำลังจะห้ามชายเมีคราและบอกให้พวกเขาระวัง

แต่มันสายไปแล้ว

หลังจากที่ลูกเสือคำรามและดึงดูดความสนใจของชายมีเครา

หลินเทียนรีบวิ่งออกมาจากพุ่มไม้ที่ซ่อนตัวอยู่ทันที

แล้ววิ่งอย่างรวดเร็วไปทางชายเหล่านั้น

เขาวิ่งเร็วมาก

ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที

เขาก็ลดระยะห่างหลายสิบเมตร

ในขณะนี้ เขาอยู่ห่างจากชายมีเคราไม่ถึงร้อยเมตร

เขาเห็นสีหน้าตกใจของพวกเขาได้อย่างชัดเจน

ชายมีเคราก็สังเกตเห็นหลินเทียนวิ่งเข้ามาหาพวกเขาทันที

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง พวกเขาก็ยกปืนยาวขึ้นเพื่อเตือนหลินเทียนไม่ให้เข้าใกล้

แต่มันสายไปแล้ว

หลินเทียนเตรียมก้อนหินในมือไว้แล้ว

ในระยะใกล้เช่นนี้ เขาสามารถปาโดนเป้าหมายได้ทุกครั้ง!

หลินเทียนขว้างก้อนหินอย่างรวดเร็ว โดนมือพวกเขาอย่างแม่นยำ

"————ผลั่ก!!"

"อ๊า!!"

เสียงกรุบกรอบของก้อนหินที่กระทบหลังมือของชายเคราถูกก้อนหินของหลินเทียนกระแทกอย่างแรง

พวกเขาเจ็บจนถือปืนไว้ไม่ได้และล้มลงกับพื้น

หลินเทียนก็ฉวยโอกาสนี้ลดระยะห่าง

ชายมีเคราก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะชายหัวเกรียน

เขามีสติอยู่

หลังจากจำลูกเสือได้ เขาก็เตรียมตัวล่วงหน้า

ถึงแม้ว่าปืนในมือของเขาจะถูกกระแทกหลุดไปด้วย แต่มือซ้ายของเขาก็เอื้อมไปหยิบมีดสั้นที่เอวทันที แล้วชักมันออกมาจ่อที่หลินเทียนพร้อมกับข่มขู่

"ไอ้หนุ่ม! กล้าก็เข้ามา!"

"พวกเรามีตั้งหลายคน!"

"แกไม่กลัวฉันรึไง?!"

เมื่อได้ยินคำขู่ของชายหัวเกรียน

หลินเทียนมองไปข้างหลังพวกมัน

รอยยิ้มสดใสปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

"ใครบอกว่าผมมาคนเดียวครับ?"

"หือ?"

ชายหัวเกรียนตกตะลึง

ความคิดแย่ๆผุดขึ้นมาในใจทันที

หลังของเขารู้สึกเย็นวาบ

เขาหันคออย่างฝืดเคืองแล้วมองไปข้างหลัง

และภาพที่เห็นก็เกือบทำให้เขาตกใจจนแทบสิ้นสติ

เขาเห็นเสือตัวเต็มวัยวิ่งอยู่ข้างหลังเขา!!

มันกำลังจ้องมองเขาอยู่!!

ไม่ใช่แค่ข้างหลังเขาเท่านั้น

ชายมีเครา

ชายร่างผอม

ข้างหลังพวกเขา

มีสัตว์ร้าย!!

หมีสีน้ำตาล แพนด้ายักษ์ เสือดาวหิมะ และ... จระเข้

ชายมีเคราตกตะลึงเมื่อเห็นสัตว์ร้ายล้อมรอบตัวเขา

เขาไม่ได้ตอบสนองใดๆชั่วขณะ

ทำไมสัตว์ร้ายมากมายถึงปรากฏขึ้นมาอย่างกะทันหัน...

และหลินเทียนก็ไม่ให้เวลาพวกมันได้ตั้งสติ

หลังจากเรียกแม่เสือ

แม่เสือและพวกมันก็พุ่งเข้าใส่ชายมีเครา

และกดพวกมันไว้ใต้กรงเล็บ

"อ๊ากกกก!!"

"เฮ้ เฮ้ น้องชาย นี่มันเสือที่นายเลี้ยง...! ไม่ ไม่! อย่ากินฉัน!"

"ฉันจะให้เงินนาย!!"

ชายหัวเกรียนถูกกดอยู่ใต้กรงเล็บของแม่เสือ

เมื่อมองปากที่เต็มไปด้วยเลือดที่อยู่ใกล้เพียงแค่นี้

เขาตกใจจนเกือบฉี่ราด!!

เขากลัวว่าแม่เสือจะกัดคอเขา จึงรีบขอความเมตตาจากหลินเทียน

คนอื่นๆก็อยู่ในสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกัน

ถึงแม้ว่าแม่หมีสีน้ำตาลและแม่หมีแพนด้ายักษ์จะดูโง่เง่า

แต่พวกมันแข็งแกร่งมาก และร่างกายของพวกมันก็หนักมาก

ในขณะนี้

พวกมันนั่งทับพรานล่าสัตว์และสามารถกดพวกเขาจนตายได้

แม้แต่ม้าสีน้ำตาลแดงก็ไม่ได้อยู่เฉย

มันกำลังยกกีบเท้าอย่างตื่นเต้นและหวดก้นของพรานล่าสัตว์ด้วยกีบเท้า

ราวกับว่ามันกำลังสนุกกับอะไรบางอย่างที่น่าสนใจ

พรานล่าสัตว์ทั้งหมดถูกแม่หมีกดทับ

และขอความเมตตาจากหลินเทียนต่อไป

ห้องถ่ายทอดสดตื่นเต้นมากที่เห็นพรานล่าสัตว์ถูกจับ

"พี่เทียนสุดยอด! เขาจัดการนักล่าสัตว์ทั้งหมดได้ในพริบตา! สุดยอด!"

"พี่เทียนสุดยอด และพวกมันก็สุดยอดยิ่งกว่า!! ร่วมมือกันดีมาก!!"

"ฉันก็อยากอยู่ที่นั่นและร่วมวงด้วย!"

"พรานล่าสัตว์ถูกจับได้แล้ว เร็วมาก! เราต้องส่งจรวดเพื่อเฉลิมฉลองให้พี่เทียน!!"

"ใช่แล้ว ส่งไป ส่งไป ส่งไปเล้ย!!"