บทที่ 260 ช้าไปก้าวหนึ่ง
บทที่ 260 ช้าไปก้าวหนึ่ง แม้การตรวจฎีกาจะยุ่งยากเพียงใด อัครมหาเสนาบดีหวังก็ยังรู้สึกมีความสุข เอากระดูกแก่ๆ นี้มาสู้ ทั้งทรมานและมีความสุข "ที่แท้การเป็นอัครมหาเสนาบดี เป็นความรู้สึกแบบนี้นี่เอง" "โอ๊ย นวดเอวหน่อย เหมือนจะหัก" หวังต้าหยางเริ่มเข้าใจว่าทำไมอัครมหาเสนาบดีหลี่เคยขอสาวใช้มากมายเช่นนั้น...
