ตอนที่ 349 : เผ่าไม้เทพเจ้า (ตอนที่ 1)
เฉียนเย่ไม่รู้เบื้องหลังของอีกฝ่าย แต่เมื่อพิจารณาว่าเขาสามารถทำลายความฝันที่บีหวนสร้างขึ้นและดึงพวกเขาเข้าสู่ความฝันได้ นั่นหมายความว่าอีกฝ่ายทรงพลังมาก
อีกฝ่ายชัดเจนว่าต้องการปกป้องไอร่า หากเขาไม่อธิบายให้ชัดเจน เรื่องนี้คงไม่จบลงด้วยดี
เฉียนเย่ถอนหายใจ “พวกเราไม่มีเจตนาร้ายต่อไอร่า แม้ว่าพวกเราจะใช้เทคนิคควบคุมความฝันกับนาง แต่มันก็เพียงเพื่อทดสอบว่าเธอมีความเกี่ยวข้องกับเมล็ดไม้เทพเจ้าหรือไม่”
เมื่อไอร่าได้ยิน เธอก็เข้าใจในทันทีว่าทำไมบีหวนถึงใช้เทคนิคควบคุมความฝันกับเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ทั้งหมดก็เพราะเมล็ดไม้เทพเจ้า
!!
เสียงของระบบเย็นชา “โอ้? ถ้าพวกเจ้ายืนยันได้ว่านางมีความเกี่ยวข้องกับเมล็ดไม้เทพเจ้า เจ้าคิดจะทำอะไรต่อ? เจ้าคงบังคับให้เธอบอกที่อยู่ของเมล็ดไม้เทพเจ้าใช่ไหม?”
เฉียนเย่พูดไม่ออก
เมืองไม้เทพเจ้ามีความสำคัญเกินไป เพื่อหาเมล็ดไม้เทพเจ้า พวกเขาจะทำทุกวิถีทาง
แม้ว่ามันจะทำร้ายไอร่าก็ตาม พวกเขาก็ไม่ลังเล
บีหวนพูดเสียงต่ำ “ตราบใดที่เธอบอกที่อยู่ของเมล็ดไม้เทพเจ้า เราจะไม่ทำให้เธอลำบาก”
ระบบเหลือบมองเขา “แต่ถ้าเธอไม่ยอมบอกล่ะ?”
“งั้นก็อย่าหาว่าพวกเราไม่คำนึงถึงความสัมพันธ์เก่า ๆ”
ระบบหัวเราะเบา ๆ เสียงของเขาเย็นเฉียบอย่างน่าประหลาด “ช่างไร้สำนึกจริง ๆ วันนี้ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าไร้หัวใจเป็นอย่างไร!”
ทันทีที่คำพูดจบลง ความมืดก็ปรากฏขึ้นจากใต้เท้าของบีหวนและแผ่ขยายออกไปอย่างรวดเร็ว กลืนกินเขาและเฉียนเย่ในทันที
ทั้งสองคนหายไปอย่างรวดเร็ว
ไอร่าถาม “พวกเขาไปที่ไหน?”
ระบบพูดอย่างไม่ใส่ใจ “พวกเขาจะได้เห็นสิ่งสุดท้ายที่พวกเขาไม่อยากเห็น เหมือนอย่างที่เจ้ามองเห็นตอนเชร์กับบุหรงตาย”
ความเจ็บปวด ความสิ้นหวัง ความสับสน
ระบบหยิกแก้มเธอเบา ๆ “มีหลายสิ่งที่ข้าทำไม่ได้ในโลกภายนอก แต่ในความฝันเหล่านี้ ข้าสามารถปกป้องเจ้าได้อย่างเต็มที่”
ไอร่าเอียงคอด้วยความสงสัย “แล้วท่านเรียนรู้เทคนิคควบคุมความฝันได้อย่างไร?”
“ข้าไม่ได้เรียน แต่ท่านผู้พยากรณ์รู้ และสิ่งที่เขารู้ ข้าก็รู้ทั้งหมด”
ดวงตาของไอร่าทอประกาย “งั้นเจ้าก็เก่งมากเลยสิ!”
“ท่านผู้พยากรณ์ใช้ความพยายามอย่างมากในการสร้างข้าขึ้นมา นอกจากเรื่องการสร้างร่างกายที่ยาก ข้าแทบไม่ต่างจากท่านผู้พยากรณ์ในด้านอื่น ๆ เลย”
ไอร่ากลอกตาและคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “ถ้าท่านสร้างร่างกายขึ้นมาได้ในอนาคต จะไม่มีใครรู้เลยว่าเจ้าสลับตัวกับท่านผู้พยากรณ์ใช่ไหม?”
ระบบนิ่งไปเล็กน้อยก่อนครุ่นคิด
“พวกท่านดูเหมือนกันมาก แม้แต่ความสามารถก็เหมือนกัน ท่านเหมือนเป็นฝาแฝด ข้ายังแยกไม่ออกเลย”
ระบบพูดอย่างจนใจ “มันไม่ง่ายที่จะสร้างร่างกาย และท่านผู้พยากรณ์ไม่ใช่คนที่จะนิ่งเฉยเมื่อถูกปลอมตัว”
ไอร่าคิดตามและรู้ว่าตัวเองอาจจะคิดง่ายเกินไป
เธอส่ายหัว “ข้าก็แค่พูดไปเรื่อยเปื่อย ข้าไม่ได้อยากให้เจ้าไปแทนที่ท่านผู้พยากรณ์จริง ๆ อีกอย่าง ถ้าเจ้าจากไป ข้าคงทนไม่ไหว!”
ระบบหัวเราะ ยื่นมือออกมา “มาเถอะ พ่อจะพาเจ้าไปดูเรื่องสนุก”
ไอร่าจับมือเขา
เธอเดินตามเขาเข้าสู่ความมืด
ในพริบตา พวกเขาก็ผ่านความมืดไปและพบกับบีหวน
ในตอนนี้ บีหวนยังหนุ่มมาก ผมยาวสีเขียวเทาเปียเป็นเปียหลวม ๆ พาดบนไหล่ไปจนถึงเอว เสื้อคลุมฉลามไหมสีเขียวที่เขาสวมเข้ากันได้ดีกับดวงตาสีเขียวของเขา
บีหวนในวัยหนุ่มหล่อเหลาสง่างาม
เขาจมอยู่ในความฝันจนไม่สังเกตว่ามีคนสองคนตามเขาอยู่
บีหวนถือชามน้ำศักดิ์สิทธิ์ในมือขณะเดินผ่านเมือง สัตว์ต่างก้มคำนับและทักทายเขาตลอดทาง
เห็นได้ชัดว่าเขามีชื่อเสียงสูงมากตั้งแต่ยังหนุ่ม
เขาเดินเข้าสู่วิหาร ขึ้นไปยังชั้นสอง และเปิดประตูห้องนอน
ไอร่าและระบบเดินตามเข้าไป
พวกเขาเห็นหญิงสาวป่วยหนักนอนอยู่บนเตียง เธอผอมบางและซีดเซียว ดูเหมือนกำลังเจ็บป่วยอย่างสิ้นหวัง
บีหวนเดินไปที่เตียงและช่วยพยุงเธอลุกขึ้น เขาป้อนน้ำศักดิ์สิทธิ์ให้เธออย่างระมัดระวัง
เขาถามอย่างอ่อนโยน “อวี้อิง เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”
หญิงสาวยิ้มอย่างอ่อนแอและซีดเซียว “ข้าดีขึ้นแล้ว…”
ก่อนจะพูดจบ เธอก็อ้าปากไออย่างรุนแรง
สีหน้าของบีหวนเปลี่ยนไปทันที เขารีบลูบหลังเธอเพื่อช่วยให้สงบลง
แต่อวี้อิงกลับไม่ได้ดีขึ้นเลย เธอไอจนเจ็บปอด สุดท้ายเธอไอออกมาเป็นเลือดสีแดงเข้ม!
บีหวนรู้สึกเจ็บปวดจนหัวใจบีบคั้น ดวงตาของเขาแดงก่ำ
หลังจากเวลาผ่านไปนาน อวี้อิงค่อย ๆ สงบลง ริมฝีปากของเธอเปื้อนเลือด ทำให้ใบหน้าของเธอดูซีดและผอมบางยิ่งขึ้น เธอพูดเบา ๆ “ข้ากำลังจะตายแล้ว หลังจากข้าจากไป ท่านต้องอดทนผ่านแรงสะท้อนกลับของพันธะคู่ครองให้ได้ อากุ้ยจะเสียแม่ไปแล้ว เขาไม่อาจเสียพ่อไปอีกคนได้”
บีหวนกอดเธอแน่น “ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าตาย ข้าไม่มีวัน…”
อวี้อิงซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ข้าขอโทษที่ทำให้ท่านต้องลำบาก”
“อย่าพูดแบบนั้นเลย…”
ไอร่ามองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างอดไม่ได้ เธอถาม “หญิงสาวคนนี้คือคู่ครองของบีหวนหรือ?”
ระบบตอบ “ความฝันนี้ทำให้บีหวนระลึกถึงความทรงจำในอดีตของเขา หรือก็คือ ทุกสิ่งที่เจ้าเห็นตอนนี้คือความทรงจำของบีหวน และมันเคยเกิดขึ้นจริง”
ยิ่งกว่านั้น ความทรงจำเหล่านี้คือสิ่งสุดท้ายที่บีหวนอยากจะจำ
ฉากตรงหน้าจู่ ๆ ก็เปลี่ยนไป
ห้องนอนกลายเป็นทางลับทันที
บีหวนเดินเข้าไปในทางลับโดยไม่หันมองไปที่ใด สีหน้าของเขามืดมน ทางลับที่มืดสลัวดูน่ากลัวเล็กน้อย
ไอร่าและระบบเดินตามเขาไป
พวกเขาเห็นบีหวนเดินไปจนสุดทางลับและเปิดประตูบานหนึ่ง
หลังประตูที่ซ่อนอยู่มีบันได
พวกเขาเดินลงบันไดไปจนถึงด้านล่าง
สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าคือห้องใต้ดินสลัว มีแท่นบูชาอยู่กลางห้อง เด็กสาวคนหนึ่งถูกมัดไว้กับแท่นบูชา
เด็กสาวคนนี้ดูคล้ายไอร่ามาก เธอสวมกระโปรงขาวกับเสื้อดำ ผมยาวสีดำกระเซอะกระเซิง ดวงตาปิดสนิท ใบหน้าซีดเซียวดูทรุดโทรม
บีหวนหยุดยืนอยู่หน้าเธอและมองลงไป “อวี้อิงกำลังจะตาย มีเพียงเจ้าที่ช่วยนางได้”
เด็กสาวเปิดตาขึ้นและมองเขา “ข้าช่วยนางไม่ได้” เธอกล่าวอย่างเยือกเย็น
“เจ้าเป็นนักบุญศักดิ์สิทธิ์ เจ้าสามารถร่ายรำเทพและสื่อสารกับเทพเจ้าได้ เจ้าต้องช่วยนางได้แน่นอน!”
เด็กสาวหัวเราะเยาะตัวเอง “ข้าไม่สามารถสื่อสารกับเทพเจ้าได้เลย ข้าเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา”
“เป็นไปไม่ได้ เจ้าเป็นนักบุญที่ได้รับเลือกจากไม้เทพเจ้าเป็นการส่วนตัว เจ้าไม่สามารถช่วยหญิงสาวป่วยคนหนึ่งไม่ได้!” บีหวนจ้องมองเธอและพูดทีละคำ “ไม่ว่าอย่างไร เจ้าต้องช่วยอวี้อิง!”
