บทที่ 468: ขอให้โลกนี้ไม่มีน้ำมันทอดซ้ำ!
สองทุ่ม ที่หอพัก 303 เหนี่ยฉงกับหวังต้าจวงเปิดประตูเข้ามาด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า เดินเข้ามาแล้วทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ทันที "เหนื่อยจะตาย รู้สึกเหมือนขาจะขาดแล้ว" เหนี่ยฉงบ่นอย่างทรมาน มือทั้งสองตบขาตัวเองไม่หยุด ราวกับว่าการทำแบบนี้จะช่วยให้รู้สึกสบายขึ้น แม้เขาจะไม่ได้เติบโตมาอย่างสุขสบาย แต่ตั้งแต่เกิดมา...