บทที่ 365 งั้นฉันไปนะ
บทที่ 365 งั้นฉันไปนะ เจียงลู่ซีมองเฉินเฉิงตรงหน้าด้วยอาการเหม่อลอย “เหม่ออะไรอยู่?” เฉินเฉิงยิ้มแล้วโบกมือผ่านหน้าเธอ ก่อนจะนั่งลงตรงข้าม เจียงลู่ซีได้สติกลับมา เธอเม้มปากเล็กน้อย ก่อนพูดขึ้นว่า “ฉันรู้แล้วว่าเธอต้องมีอะไรปิดบัง ถึงได้ติดต่อฉันบ่อย ๆ แบบนี้” “เธอมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่บอกฉัน?...