บทที่ 200 สู้สุดกำลัง? ให้ฉันตายไปเลยยังดีกว่า!
พอได้ยินคำสั่ง....ชิงหยวนโยวโต นักบวชพื้นที่จากประเทศซากุระก็ไม่กล้าลังเล รีบเรียกลูกแก้วของตัวเองออกมา ใช้สกิล [พลังควบคุมมิติ]!
วินาถัดมา!
พร้อมกับพื้นที่พิเศษที่กางออกอีกครั้ง....ซินเถียนอวี่เซิงและคนอื่นๆ ก็ถูกย้ายไปยังตำแหน่งอื่นในทันที!
"โอ้....หนีอีกแล้วเหรอ?"
"งั้นลองดูกันหน่อยแล้วกัน....ว่าพลังพื้นที่ของพวกนาย จะใช้ได้ไปถึงเมื่อไหร่กันแน่!"
ต้องยอมรับว่า....ผู้มีอาชีพที่ควบคุมพลังพื้นที่ได้ เป็นการมีตัวตนที่เหนือธรรมชาติจริงๆ!
แต่ว่า....
พลังพื้นที่....เป็นหนึ่งในธาตุสูงสุดสองอย่างที่คู่กับพลังเวลา!
การที่สามารถควบคุมพลังแบบนี้ได้ก็น่ากลัวก็จริง.....แต่การจะใช้พลังแบบนี้ ก็ต้องใช้พลังจิตมหาศาลเช่นกัน!
แต่ว่า....
พรสวรรค์ที่สอง [ย้ายวิญญาณ] ของเย่หยาง แต่ละครั้งที่ใช้กลับต้องการพลังจิตแค่ 1 คะแนนเท่านั้น!
ลองดูสิ!
มาดูกันว่าสุดท้ายแล้ว....ใครจะอึดกว่ากัน!
ต่อจากนั้น....
เมื่อเย่หยางยืนยันตำแหน่งของซินเถียนอวี่เซิงและคนอื่นๆ อีกครั้ง.....ก็ใช้พรสวรรค์ [ย้ายวิญญาณ] อีกครั้งในทันที!
......
อีกด้านหนึ่ง....
หลังจากที่ซินเถียนอวี่เซิงและคนอื่นๆ ลงพื้น ก็รีบมองไปรอบๆ....จนแน่ใจว่าจอมเวทวิญญาณคนนั้นไม่ได้ตามมา ถึงได้ถอนหายใจลึกๆ!
ตอนนี้....ซินเถียนอวี่เซิงก็อดไม่ได้ที่จะด่าออกมา: "ไอ้จอมเวทวิญญาณบ้านี่ ทำไมถึงมีความสามารถในการไล่ตามที่น่ากลัวขนาดนี้! ฉันจะต้องทำให้ไอ้หมอนี่แหลกเป็นชิ้นๆ ให้ได้!"
ตอนนี้.....ซินเถียนอวี่เซิงแทบจะคลั่ง!
ไม่มีใครคิดว่า.....การย้ายที่ทันทีด้วยพลังพื้นที่ของตัวเอง กลับถูกจอมเวทวิญญาณคนนั้นไล่ตามมาทันในทันที!
ไม่ใช่แค่เขา....
แม้แต่เพื่อนร่วมทีมข้างๆ ซินเถียนอวี่เซิง....ก็อดที่จะรู้สึกกลัวไม่ได้!
และในตอนนั้นเอง....
นักบวชพื้นที่จากประเทศซากุระที่เพิ่งใช้ [พลังควบคุมมิติ] เสร็จ เมื่อเห็นเพื่อนร่วมทีมรอบข้างปลอดภัยแล้ว ก็ถอนหายใจลึกๆ
"ท่านฮานิว.....พลังจิตของผม อย่างมากก็ใช้พลังควบคุมมิติได้อีกแค่ครั้งเดียวครับ!"
"ถ้าไอ้หมอนั่นตามมาทันอีก.....พวกเราจะทำยังไงดีครับ?"
"จะย้ายที่ต่อ....หรือว่าจะสู้สุดกำลังดีครับ?"
เมื่อได้ยินคำพูดนี้....
ซินเถียนอวี่เซิงก็ยืนอึ้งอยู่กับที่: "นี่มันอะไรกัน? ทำไมใช้ได้อีกแค่ครั้งเดียว? โยวโตะชิน....ปกติตอนต่อสู้ นายไม่ใช่ใช้ได้อย่างน้อยเป็นร้อยครั้งเหรอ?"
"ท่านฮานิว....นั่นเพราะว่าเราแค่ย้ายระยะใกล้นะครับ!"
ชิงหยวนโยวโตถอนหายใจ พูดต่อว่า: "การย้ายพื้นที่ระยะไกล แต่เดิมก็สิ้นเปลืองพลังจิตมากอยู่แล้ว.....การย้ายติดต่อกันสองครั้งแบบนี้ ใช้พลังจิตไปมากกว่าหกสิบเปอร์เซ็นต์ในทันที!"
"ดังนั้น.....ตอนนี้ผมเหลือพลังจิตไม่ถึงสี่สิบเปอร์เซ็นต์แล้วครับ! ถ้าย้ายพื้นที่แบบนี้อีกครั้ง ผมก็ไม่ไหวแล้วจริงๆ ครับ!"
"บ้าเอ๊ย!"
ซินเถียนอวี่เซิงอดไม่ได้ที่จะด่าเบาๆ: "จอมเวทวิญญาณคนนั้นยากเย็นขนาดนี้....ถ้าไม่มีพลังย้ายพื้นที่ของนาย แล้วพวกเราจะหลุดพ้นจากการล้อมของพวกสิ่งมีชีวิตที่เขาเรียกมาได้ยังไง?"
เมื่อได้ยินคำพูดนี้....เพื่อนร่วมทีมข้างๆ เขาก็พูดขึ้นทันที: "ท่านฮานิว....ทำไมเราไม่สู้กับเขาตรงๆ เลยล่ะครับ!"
"ใช่ครับ! พวกเราเป็นผู้ถูกเลือกโดยสวรรค์ที่มีพลังระดับสี่ขั้นสูงสุดทั้งทีม....ทำไมต้องกลัวจอมเวทวิญญาณที่มีพลังแค่ระดับสามขั้นสูงสุดด้วย?"
"พูดถูก.....ผมเห็นว่าสิ่งมีชีวิตจากความตายที่เขาเรียกมาก่อนหน้านี้ ถึงจะมีจำนวนเยอะ....แต่ก็แค่ดูน่ากลัวเท่านั้นเอง ถ้าพวกเราลงมือพร้อมกัน ต่อให้เขามีสิ่งมีชีวิตจากวิญญาณแสนตัว ก็ทำลายได้ง่ายๆ ไม่ใช่เหรอครับ?"
"......"
เมื่อได้ยินการถกเถียงของเพื่อนร่วมทีมพวกนี้ ซินเถียนอวี่เซิงก็ถอนหายใจ: "พวกนายช่างเด็กเกินไป! ต้องรู้นะว่า.....จอมเวทวิญญาณคนนั้นรับคำสาปทำลายล้างของยูตะคุงเต็มๆ ยังไม่ตายเลย!"
"ฉันถามพวกนายหน่อย....ใครจะรับคำสาปทำลายล้างตรงๆ ได้? แถมยังเป็นในสถานการณ์ที่ไม่ได้เตรียมตัวป้องกันด้วย?"
ตอนนี้....
เมื่อได้ยินคำพูดของซินเถียนอวี่เซิง.....เพื่อนร่วมทีมพวกนั้นก็เงียบกันไปหมด!
อิโนะอุเอะยูตะเป็นผู้ถูกเลือกโดยสวรรค์จอมเวทที่แข็งแกร่งที่สุดในทีมผู้มีอาชีพจากประเทศซากุระของพวกเขา!
แถมตอนที่โจมตีเซอร์ไพรส์จอมเวทวิญญาณคนนั้นด้วย [คำสาปทำลายล้าง] ยังมีผลของพรสวรรค์ที่น่ากลัวของเขาเพิ่มเข้าไปด้วย!
พูดโดยไม่เกินจริงเลยว่า.....
[คำสาปทำลายล้าง] ครั้งนั้น อย่าว่าแต่คนธรรมดาเลย....แม้แต่นักรบผู้ถูกเลือกโดยสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดในทีมของพวกเขา ถ้าเปิดการป้องกันเต็มที่แล้วรับเต็มๆ ก็ต้องบาดเจ็บอย่างน้อยๆ!
แต่จอมเวทวิญญาณคนนั้น.....
กลับสามารถรับมันในสถานการณ์ที่ไม่ได้เตรียมตัวป้องกันเลย แถมยังไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย พลังแบบนี้....น่าตกใจจริงๆ!
และในตอนนั้นเอง....
ซินเถียนอวี่เซิงก็พูดต่อ: "ดังนั้น....ถ้าพวกเราจะกำจัดจอมเวทวิญญาณคนนั้น ก็ทำได้แค่ใช้วิธีโจมตีเซอร์ไพรส์เท่านั้น!"
"เข้าใจแล้วครับ!"
เมื่อได้ยินคำพูดนี้....เพื่อนร่วมทีมพวกนั้นก็ก้มหน้าลงพร้อมกัน!
ส่ายหัว....
ซินเถียนอวี่เซิงที่เหมือนนกที่ตกใจ....มองไปรอบๆ อีกครั้ง!
เมื่อยืนยันว่าจอมเวทวิญญาณคนนั้นไม่ได้ตามมาจริงๆ....ก็ถอนหายใจโล่งอก!
แต่ว่า....
ในตอนนั้นเอง....ร่างที่ไร้อารมณ์บนใบหน้า ก็เดินมาแต่ไกลอีกครั้ง!
"ยังไง? หน้าตาเหมือนขโมยแบบนั้น....กำลังหาอะไรอยู่เหรอ?"
อื้อๆๆ.....
ตอนนี้....เมื่อเห็นร่างของเย่หยางอีกครั้ง ซินเถียนอวี่เซิงก็ยืนแข็งอยู่กับที่!
"นาย นาย นาย....นายมาอีกแล้วเหรอ?!"
"แปลกใจเหรอ?"
หลังจากค่อยๆ เดินมาหยุดตรงหน้าทุกคน เย่หยางก็ยิ้มเบาๆ: "ฉันบอกแล้วไง....ว่าพวกนายหนีไม่พ้นหรอก ยอมจำนนดีๆ เถอะ"
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่หยาง....ไม่ใช่แค่ซินเถียนอวี่เซิง แม้แต่เพื่อนร่วมทีมข้างๆ เขาก็แทบคลั่ง!
ตอนนี้....
ชิงหยวนโยวโตไม่ต้องรอให้ซินเถียนอวี่เซิงออกคำสั่งด้วยซ้ำ....พอเย่หยางปรากฏตัว ก็เรียกลูกแก้วของเขาออกมาทันที!
[ย้ายมิติ!]
วินาถัดมา....
พร้อมกับพื้นที่พิเศษที่กางออก....ทุกคนก็หายไปจากที่เดิมอีกครั้ง!
"หา....ยังใช้ได้อีกเหรอ?"
"นี่ก็ครั้งที่สามแล้วสินะ?"
ตอนนี้ เมื่อเห็นร่างของทุกคน....หายไปจากตรงหน้าอีกครั้ง เย่หยางก็ไม่อยากเสียเวลาแล้ว!
ขยับความคิด....ใช้พรสวรรค์ [ย้ายวิญญาณ] อีกครั้ง!
......
"ไอ้งั่ง! ไอ้งั่ง! ไอ้สารเลว!!!"
อีกด้านหนึ่ง....
ซินเถียนอวี่เซิงที่เพิ่งมาถึงเนินดินโล่งแห่งหนึ่ง ตกใจจนหายใจไม่ทั่วท้องจากการปรากฏตัวของเย่หยางเมื่อครู่ อดไม่ได้ที่จะด่าอากาศรอบๆ ตัว!
"ไอ้จอมเวทวิญญาณบ้านี่!"
"มันใช้วิธีอะไรกันแน่....ถึงติดตามพวกเราเจอได้!"
ไม่ใช่แค่เขา....
เพื่อนร่วมทีมก็แทบคลั่ง!
จอมเวทวิญญาณคนนี้เหมือนผีไปแล้ว!
สู้ไม่ได้....หนีไม่พ้น....แถมยังตามติดพวกเขาเหมือนผีอีก!
ใครจะทนความกดดันทางจิตใจขนาดนี้ได้!
แต่ว่า....
พอพวกเขาเพิ่งมาถึงที่นี่ได้ไม่นาน.....ท้องฟ้าเหนือหัวพวกเขา ก็ถูกมังกรปีกกระดูกปกคลุมในทันที!
ฉึก!
เย่หยางพลิกตัว....กระโดดลงมาจากตัวมังกรปีกกระดูก มาหยุดตรงหน้าซินเถียนอวี่เซิงและคนอื่นๆ!
"ยังไง? พวกนายจะหนีต่อมั้ย?"
ตึกตัก! ตึกตัก.....
ตอนนี้....เมื่อเห็นร่างของเย่หยาง ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาอีกครั้ง ทุกคนก็ตกใจจนทรุดลงนั่งกับพื้น!
มีเพียงซินเถียนอวี่เซิงเท่านั้น ที่ยังพอยืนอยู่ได้!
"นาย....นายต้องการอะไรกันแน่?"
(จบบท)