บทที่ 189 คำเตือนและวันที่โชคดีในเดือนตุลาคม

เมื่อเวย์นพูดจบ ความเงียบก็ปกคลุมทั่วห้องรับรองเป็นเวลาหลายวินาที

พาวิต้าแสดงสีหน้าตกตะลึงไม่อยากเชื่อ พระนางคาลันเธเต็มไปด้วยความโกรธและประหลาดใจ โมสแซ็คและกษัตริย์อิสต์ ทูร์เซ็คมองหน้ากันโดยไม่ได้พูดอะไร เหมือนกำลังครุ่นคิด ขณะที่แครทซ์ อัน เครทแสดงอารมณ์ออกมาอย่างชัดเจน เขาทุบโต๊ะเสียงดังและพูดด้วยความไม่พอใจ

“เจ้าโดนี่นั่นไม่ใช่คนดี! ตั้งแต่ครั้งแรกที่ข้าเห็นเขา ข้าก็รู้ว่าเขาเป็นแค่คนหลอกลวง เป็นคนขี้ขลาด!”

“ตอนนั้นข้าไม่น่าหยุดตัวเองเลย น่าจะใช้ดาบเสียบเขาให้ตาย จะได้ไม่ต้องมีภัยมาคุกคามโลกนี้อีก!”

เมื่อกษัตริย์อิสต์ ทูร์เซ็คเห็นหลานชายพูดจาหุนหันพลันแล่น จึงส่งสายตาเคร่งขรึมและตักเตือน

“หยุดพูดเดี๋ยวนี้ แครทซ์! โดนี่เป็นคู่หมั้นของพาวิต้า จนกว่าจะมีหลักฐานที่ชัดเจน อย่าด่วนสรุปอะไรโดยไม่มีเหตุผล!”

พระนางคาลันเธ ที่ไม่เคยชอบโดนี่อยู่แล้ว แต่ต้องยอมรับเขาเพราะข้อบังคับของกฎแห่งความประหลาดใจและการตัดสินใจของลูกสาว ตอนนี้เมื่อได้ฟังคำพูดของเวย์น พระนางยังไม่แสดงออกว่าจะเชื่อหรือไม่ แต่หันไปถามโมสแซ็ค ซึ่งเป็นพันธมิตรสำคัญของราชวงศ์ซินทรา

“โมสแซ็ค ท่านคิดว่าอย่างไรกับสิ่งที่เวย์นพูด?”

โมสแซ็คจ้องมองเวย์นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวอย่างรอบคอบ

“ถ้าสิ่งที่เวย์นพูดเป็นความจริง การหายตัวไปของโดนี่ก็มีเหตุผลสนับสนุน”

“ห้องหนังสือไม่มีร่องรอยการต่อสู้ใด ๆ เป็นไปได้ว่าหลังจากโดนี่ปลดคำสาปได้สำเร็จ เขาอาจติดต่อกับผู้ใช้เวทมนตร์ที่ร่วมมือกัน และใช้เวทมนตร์เพื่อหลบหนีไป”

“ผู้ที่สามารถช่วยเขาได้ ต้องเป็นผู้ที่มีพลังเวทมนตร์สูงส่ง เพราะแม้แต่ข้าเองก็ไม่สามารถมองเห็นร่องรอยใด ๆ ผ่านเวทพยากรณ์”

“สำหรับเหตุผลที่โดนี่ตัดสินใจหนี อาจเป็นเพราะเขาเล็งเห็นว่า การแต่งงานของพระนางคาลันเธและกษัตริย์อิสต์ ทูร์เซ็ค

ทำให้โอกาสที่เขาจะครองราชบัลลังก์ซินทราหมดไป เขาจึงเลือกที่จะไม่เสียเวลาอีกต่อไป บางทีเขาอาจกลับไปยังนิฟการ์ดโดยลับ ๆ และไม่กล่าวลาเรา”

เวย์นแสร้งพยักหน้าตาม ขณะเดียวกันก็อดไม่ได้ที่จะลอบคิดในใจว่าโมสแซ็คนั้นเก่งในการต่อเติมเรื่องราวจริง ๆ เขาคิดว่าสิ่งที่โมสแซ็คพูดนั้นฟังดูมีเหตุผล แม้จะเป็นเพียงการเดา

จากนั้น โมสแซ็คหันไปทางพระนางคาลันเธด้วยสีหน้าครุ่นคิดและถามว่า

“แต่ข้ายังมีข้อสงสัย ถ้าการปลดคำสาปสามารถทำได้โดยอาศัยกฎแห่งความประหลาดใจ ทำไมดอนนี่จึงเลือกพาวิต้า?

ทำไมไม่เลือกหญิงสาวสามัญชนที่ง่ายกว่า?”

“งานเลี้ยงครั้งนั้นเต็มไปด้วยอันตราย ถ้าไม่มีเกรอลท์และเวย์นช่วยเขาไว้ โดนี่อาจเสียชีวิตไปแล้ว”

คำถามของโมสแซ็คทำให้ทุกคนในห้องเงียบ ไม่มีใครตอบได้เพราะข้อมูลที่พวกเขามีอยู่ยังไม่เพียงพอ

เวย์น ซึ่งเตรียมคำตอบไว้แล้ว ไอเบา ๆ เพื่อดึงความสนใจ จากนั้นกล่าว

“ข้าพอจะมีความคิดบางอย่าง อาจช่วยให้ทุกคนมองเห็นบางจุดที่อาจมองข้ามไป”

ทุกคนในห้องหันมามองเวย์นด้วยความสนใจ ยกเว้นพาวิต้า ซึ่งยังอยู่ในภวังค์ เธอดูเหมือนจะไม่สามารถรับความจริงที่คนรักของเธออาจเป็นคนหลอกลวงได้

เวย์นเริ่มพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ตามการสืบสวนของเพื่อนนักล่าปีศาจของข้า ผู้ใช้เวทมนตร์ที่ร่วมมือกับเอมฮีร์ มีจุดประสงค์หลักเพื่อแสวงหาพลังของสายเลือดโบราณ และนี่อาจเป็นเหตุผลที่เอมฮีร์เลือกพาวิต้า”

“เขาอาจใช้กฎแห่งความประหลาดใจเพื่อให้พาวิต้ากลายเป็นเครื่องมือ ใช้โอกาสนี้แสวงหาอำนาจเหนือราชบัลลังก์ซินทรา และอาจมีเป้าหมายสูงกว่านั้น เช่น การสร้างทายาทเพื่อแสวงหาพลังจากสายเลือดโบราณ”

เมื่อคำว่า “สายเลือดโบราณ” ถูกเอ่ยขึ้น สีหน้าของพระนางคาลันเธเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด โมสแซ็คจ้องมองเวย์นลึกซึ้งยิ่งขึ้น ส่วนกษัตริย์อิสต์ ทูร์เซ็คและแครทซ์ อัน เครทมองหน้ากันด้วยความสับสน เพราะพวกเขาไม่เข้าใจความสำคัญของคำนี้

เวย์นยังคงพูดต่อด้วยน้ำเสียงเตือน

“ข้าเคยอ่านในคัมภีร์โบราณเกี่ยวกับสายเลือดโบราณ มันเป็นพลังที่หายากและทรงพลังอย่างยิ่ง ผู้ที่มีสายเลือดนี้คือแหล่งกำเนิดพลังเวทมนตร์ที่ยิ่งใหญ่ สามารถควบคุมพลังอันมหาศาลได้”

“ข้าเคยคิดว่ามันเป็นเพียงตำนาน แต่หลังจากเห็นสิ่งที่พาวิต้าทำในงานเลี้ยง ข้าก็เชื่อว่าราชวงศ์ซินทราอาจเป็นหนึ่งในสายเลือดโบราณที่ยังคงหลงเหลืออยู่”

เวย์นหันไปมองพระนางคาลันเธด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“พระนาง การมีสายเลือดโบราณเปรียบเสมือนสมบัติล้ำค่า มันอาจนำพาประโยชน์มหาศาล แต่ในขณะเดียวกัน มันก็นำพาภัยอันตรายที่ไม่คาดคิดมาด้วย”

“เหล่าผู้ใช้เวทมนตร์ ไม่ว่าจะเป็นพี่น้องนักเวทหรือพวกศาสตร์มืดในนิฟการ์ด ต่างก็มองสายเลือดโบราณเป็นวัตถุดิบล้ำค่าที่พวกเขายินดีจะทดลองเพื่อเพิ่มพลังของตนเอง”

คำพูดของเวย์นทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบงัน ทุกคนรู้ดีว่าคำเตือนนี้อาจไม่ใช่เรื่องเกินจริง

แม้จะพูดคุยกันในบ่ายวันนั้น แต่เรื่องการหายตัวไปของโดนี่ก็ไม่ได้ข้อสรุปที่ชัดเจน

สำหรับเวย์น เขารู้สึกว่าตัวเองได้ทำหน้าที่ของเขาแล้ว โดยเฉพาะการเตือนพาวิต้าเกี่ยวกับอันตรายของสายเลือดโบราณ อนาคตจะเป็นเช่นไรเขาไม่สามารถแทรกแซงได้มากไปกว่านี้ เพราะเขาเป็นเพียงคนนอก

สิ่งเดียวที่เวย์นทำได้ในตอนนี้ คือพัฒนาความสามารถของตัวเองและเสริมความแข็งแกร่ง ไม่ว่าจะต้องเผชิญกับกองทัพจากฝ่ายเหนือหรือใต้ เหล่าพี่น้องนักเวท หรือแม้แต่ Wild Hunt ถ้าเขามีพลังเพียงพอ เขาจะสามารถทำในสิ่งที่เขาต้องการได้

หลายวันต่อมา เวย์นขี่พรมวิเศษกลับสู่ราชอาณาจักรเทเมเรียและเดินทางถึงเมืองวีจีมา พร้อมกับผู้ร่วมทางคนใหม่ คือสองสาวแห่งพฤกษาแสนงดงาม มาริก้า และไอกรีส

แต่เนื่องจากพวกเธอไม่คุ้นเคยกับชีวิตในเมืองและไม่ชอบอยู่ร่วมกับมนุษย์ เวย์นจึงพาพวกเธอไปยังป่าบนเกาะแบล็กแบร์ ซึ่งเป็นดินแดนส่วนตัวของเขาที่อยู่กลางทะเลสาบวีจิมา

พื้นที่ป่าแห่งนี้ถูกล้อมรอบด้วยทะเลสาบ และมีฟิซ ภูตฺแห่งสายน้ำ คอยดูแลพื้นที่น้ำรอบเกาะ นอกจากนี้ยังเป็นที่ที่เทพธิดาแห่งทะเลสาบลิลิธมักปรากฏตัว ที่นี่จึงปลอดภัยจากการรุกรานของคนนอก

เวย์นใช้เวลาเกือบทั้งวันในการเจรจากับลิลิธ เทพธิดาแห่งทะเลสาบ เพื่อแนะนำสองสาวให้เป็นที่รู้จัก ในขณะที่มาริก้าและไอกรีสตื่นเต้นที่ได้พบเทพธิดา ทำให้พวกเธอยิ่งเชื่อมั่นในคำพูดของราชินีแห่งพฤกษาที่ว่า เวย์นคือผู้ถูกเลือกโดยโชคชะตา

นับตั้งแต่กลับมา เวย์นไม่เพียงแค่ดูแลสองสาวแห่งพฤกษา เขายังกลับไปดูแล เวย์น แมเนอร์ ที่ตั้งอยู่ในมิดเดิลเอิร์ธด้วย

ท่านผู้ดูแลอย่างฟอร์ดผู้เฒ่า ซึ่งเป็นฮอบบิทที่ซื่อสัตย์และขยันขันแข็ง ดูแลกิจการทุกอย่างในขณะที่เวย์นไม่อยู่ ที่คลังของเขาเต็มไปด้วยยาสูบชั้นเลิศที่เตรียมพร้อมสำหรับขาย

เวย์นมีแผนสร้างสมาคมการค้าของตัวเอง เพื่อตัดความพึ่งพาจากพ่อค้าคนกลาง และเพิ่มศักยภาพในการสร้างอำนาจในระยะยาว เขาฝันถึงองค์กรที่ขยายอำนาจข้ามมิติคล้ายธนาคารเทพีแห่งโชคลา�

แต่แผนนี้ต้องการผู้นำที่ไว้ใจได้ มีความสามารถ และพร้อมนำองค์กรก้าวสู่อนาคต ซึ่งเวย์นยังคงต้องมองหาคนที่เหมาะสม

ในช่วงเดือนตุลาคม เวย์นใช้เวลาส่วนใหญ่ในการพักผ่อนและดูแลชีวิตประจำวัน เขาใช้เวลาช่วยเหลือเรวาเดนในงานล้างเหมือง และสร้างกระท่อมสำหรับสองสาวแห่งพฤกษาบนเกาะแบล็กแบร์

นอกจากนี้ เขายังได้รับต้นกล้าต้นโอ๊กศักดิ์สิทธิ์จากดรูอิด ทำให้สองสาวแห่งพฤกษาสามารถสร้างบ้านของพวกเธอเองได้

ในเช้าวันหนึ่งกลางเดือนตุลาคม เวย์นตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่นในบ้านของทริส  หลังจากลุกจากเตียงอย่างเบามือเพื่อไม่รบกวนการหลับของเธอ เขาเดินเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้กับหญิงสาว

ในจังหวะที่เขาหยิบลูกเต๋าเงินขึ้นมาโยนตามนิสัย เขาสังเกตเห็นเลขโชคดีที่เขารอคอยมานาน ปรากฏบนลูกเต๋า

“วันที่โชคดีในเดือนตุลาคมมาถึงแล้ว” เขาพูดพลางยิ้ม

เวย์นสะสมกล่องรางวัลไว้มากมาย ครั้งนี้มีกล่องระดับสูงสุดถึงสามกล่อง เขาวางแผนอย่างดีว่าจะเปิดมันในวันพิเศษนี้

แต่ก่อนจะเริ่ม เขายังคงใส่ใจรายละเอียดเล็ก ๆ เช่นการเสิร์ฟอาหารเช้าแสนอร่อยให้ทริส และใช้เวลาร่วมกันอย่างมีความสุข

จากนั้น เมื่อทริสออกไปทำงาน เวย์นก็กลับมาที่บ้านพร้อมเตรียมตัวสำหรับ “โชคใหญ่” ที่เขารอคอยมาตลอดเดือนนี้

(จบบท) ###