บทที่ 115 รวย
บทที่ 115 รวย
เมื่อลู่หยางได้เห็นแววตาอันเย็นชาของหัวหน้ากิลด์ทุก ๆ คน เขาก็รู้ตัวได้ในทันทีว่าการเดิมพันในครั้งนี้เป็นสิ่งที่ถูกต้อง เพราะท้ายที่สุดกิลด์ทุกกิลด์ต่างก็กำลังพยายามแข่งขันกันอย่างดุเดือดเพื่อแย่งชิงรางวัลการเคลียร์หุบเขางูพิษเป็นทีมแรก
ไม่ว่าใคร ๆ ก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่ารางวัลการเฟิร์สเคลียร์ของฉือมู่ในก่อนหน้านี้มอบผลประโยชน์ให้กับกิลด์เพอร์เพิลโกลด์เดสตินี่มากแค่ไหน เพราะเมื่อต้องมีการแย่งชิงตัวผู้เล่นขึ้นมา ฉือมู่ก็มักที่จะมีความได้เปรียบอยู่เสมอ
ด้วยผลประโยชน์และชื่อเสียงที่ฉือมู่เคยพิสูจน์มาในอดีตนี่เอง มันจึงทำให้กิลด์ขนาดใหญ่ทุ่มเทความพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรางวัลเฟิร์สเคลียร์หุบเขางูพิษ
ฉวยอู๋อี้ สาวสวยผู้ซึ่งเป็นรองหัวหน้ากิลด์ของฉงป้าได้เอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย้ายวนใจ
“ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ คุณคิดว่ามันจะมีคนเอายาต้านพิษออกมาขายเพิ่มงั้นเหรอ?”
“ฉวยอู๋อี้ กรุณาเรียกหัวหน้าของเราว่าคุณฉือมู่ด้วย อย่างน้อยคุณก็ควรจะมีมารยาทขั้นพื้นฐานหน่อย” ชิงเฟิงกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว
“ถ้างั้นไม่ทราบว่าท่านประธานฉือมู่กำลังคิดแบบนี้อยู่งั้นเหรอ?” ฉวยอู๋อี้กล่าวพร้อมกับกรอกตา
ชิงเฟิงมองไปยังเย่กู่ซิงและจินเตียวผู้ซึ่งเป็นลูกน้องของแบล็คบลัดที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมาว่า
“หัวหน้าของสองคนนั้นก็คิดแบบเดียวกันไม่ใช่เหรอ?”
“ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ว่าใครมันถือสูตรน้ำยาอยู่ ถ้าฉันรู้ฉันจะสืบหาที่อยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงของมันแน่ ๆ” จินเตียวกล่าวด้วยรอยยิ้มอันโหดเหี้ยมและเขาก็เชื่อว่าแบล็คบลัดคงจะมีความคิดในลักษณะเดียวกัน
เย่กู่ซิงมองจินเตียวแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า
“เลิกคิดเรื่องนั้นเถอะ ฉันเดาว่ามันคนนั้นก็น่าจะอยู่ในร้านนี่เหมือนกัน บางทีมันอาจจะกำลังดูพวกเราอยู่ก็ได้ แต่พวกเราก็ไม่มีทางหาตัวมันเจอง่าย ๆ หรอก”
จินเตียวได้แต่มองดูผู้เล่นนับพันในร้านค้าประมูล ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมาเบา ๆ
“ยุ่งยากจริง ๆ ทำไมที่นี่มันถึงมีคนเยอะทุกวันเลยนะ”
แน่นอนว่าสิ่งที่คนพวกนี้คิดคือเรื่องที่ถูกต้อง เพราะลู่หยางที่กำลังปะปนอยู่ในฝูงชนกำลังรอดูท่าทีของพวกเขาอยู่
หลังจากนั่งรอไปประมาณ 10 นาที ลู่หยางก็เดินไปหาผู้ดูแลคลังสินค้าก่อนจะนำน้ำยาต้านพิษที่เหลืออีก 300 ขวดออกมาทั้งหมด จากนั้นเขาก็ไปที่หน้าเครื่องประมูลก่อนที่จะใส่น้ำยา 30 ขวดลงไป
“ดูนี่! มันมียาต้านพิษออกมาขายอีกแล้ว” ผู้เล่นคนหนึ่งตะโกนอย่างกะทันหัน
ในเวลาเดียวกันผู้ที่รับหน้าที่เฝ้าร้านค้าประมูลของแต่ละกิลด์ต่างก็พร้อมใจเปิดหน้าต่างร้านค้าเพื่อซื้อยาต้านพิษพร้อมกัน
ผู้เล่นโดยรอบต่างก็ถูกดึงดูดความสนใจด้วยคำพูดของผู้เล่นคนนั้น แต่กว่าพวกเขาจะหาน้ำยาต้านพิษเจอน้ำยาเหล่านี้ก็ถูกกิลด์ใหญ่กว้านซื้อไปในราคา 10 เหรียญเงินหมดแล้ว
เหตุการณ์นี้ทำให้ฝูงชนตกตะลึงเป็นอย่างมาก เพราะเงินจำนวน 10 เหรียญเงินเป็นเงินที่ผู้เล่นหลาย ๆ คนได้มาจากการสะสมหลังจากเล่นเกมนี้มาเป็นเวลา 8 วัน แต่วันนี้กิลด์ใหญ่กลับใช้เงินจำนวนนั้นเพื่อซื้อยาต้านพิษไปเพียงแค่ขวดเดียว
“คนที่เอาน้ำยามาขายคือใครกันนะ? คราวนี้เขาคงรวยเละแน่เลย”
“พวกกิลด์ใหญ่มันบ้าไปแล้วจริง ๆ ถึงราคาจะสูงขนาดนี้แต่พวกเขาก็ยังแย่งกันซื้อ”
“พวกเราควรแย่งซื้อยาต้านพิษมาเก็งกำไรบ้างไหม?”
“ไม่มีประโยชน์หรอก เขาคนนั้นปล่อยยาออกมาทุก ๆ 10 นาทีแล้วก็ตั้งราคาสูงสุดแค่ 10 เหรียญเงิน ราคานี้มีแต่พวกกิลด์ใหญ่ ๆ ที่แย่งซื้อ หลังจากพวกเขาได้น้ำยาตามที่ต้องการแล้วราคาก็ไม่มีทางขึ้นไปถึง 10 เหรียญเงินอีกแล้ว”
…
ผู้เล่นเป็นจำนวนนับไม่ถ้วนต่างก็พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วพวกเขาก็กำลังสงสัยว่าในอีก 10 นาทีต่อมาจะมียาต้านพิษชุดต่อไปออกมาขายหรือเปล่า และพวกเขาก็ยังสงสัยว่าตัวแทนของกิลด์ขนาดใหญ่จะยังคงกว้านซื้อในราคาเดิมไหม
ฉวยอู๋อี้, จินเตียวและตัวแทนของกิลด์ต่าง ๆ ต่างก็ล้วนแล้วแต่แสดงสีหน้าออกมาอย่างหงุดหงิด ท้ายที่สุดพวกเขาก็ไม่พอใจที่ถูกฝูงชนมองแบบนี้ แล้วพวกเขาก็รู้ดีว่าคนขายยากำลังใช้ประโยชน์จากการแข่งขันของกิลด์ใหญ่ในการบีบให้พวกเขาต้องซื้อน้ำยาในราคาสูง
“ไอ้สารเลว! ไอ้นี่มันคิดจะเอาเปรียบกันชัด ๆ” จินเตียวด่า
“ถ้าไม่ใช่เพราะกิลด์เรากำลังแข่งขันกัน มันไม่มีทางได้เงินจากฉันไปแน่ ๆ” เย่กู่ซิงก็รู้สึกไม่พอใจเช่นกัน
“เราควรไปตกลงกับกิลด์อื่นดีไหม? อย่างน้อยเราก็ไม่ควรปล่อยให้มันขายน้ำยาแบบนี้” จินเตียวกล่าว
เย่กู่ซิงแค่นเสียงอย่างเย็นชา ก่อนที่เขาจะมองไปทางฉวยอู๋อี้, ชิงเฟิงและตัวแทนของกิลด์อื่น ๆ อีกกว่า 10 กิลด์
“นายคิดว่าคนพวกนั้นจะเชื่อคำพูดของนายไหม? แล้วใครจะรู้ว่าคนขายยามียาต้านพิษอยู่ทั้งหมดกี่ขวด ถ้ายาชุดต่อไปเป็นยาชุดสุดท้ายล่ะนายจะทำยังไง?” เย่กู่ซิงถาม
“ยุ่งยากชะมัด” จินเตียวบ่น
ฉวยอู๋อี้ก็กำลังบ่นในลักษณะเดียวกัน แต่เธอไม่ได้มีความคิดที่จะไปพูดคุยกับตัวแทนของกิลด์อื่น ๆ
หลังจากรออยู่ 10 นาทีลู่หยางก็ทำการปล่อยของออกไปอีกครั้ง แล้วมันก็ทำให้ตัวแทนของกิลด์ต่าง ๆ ต้องเข้ามาแย่งชิงกันอย่างดุเดือด
เหตุการณ์ในครั้งนี้ทำให้ตัวแทนจากกิลด์ต่าง ๆ ล้มเลิกความคิดที่จะร่วมมือกัน แต่ท้ายที่สุดสายตาของทุกคนก็ยังคงสอดส่องเพื่อหาว่าใครคือคนขายน้ำยา
2 ชั่วโมงต่อมาลู่หยางก็ได้ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ในการขายน้ำยาต้านพิษทั้ง 300 ขวดออกไปจนหมด ซึ่งหลังจากที่เขาถูกหักค่าบริการแล้ว ชายหนุ่มก็ได้รับเงินทั้งหมด 31 เหรียญทอง 60 เหรียญเงิน 80 เหรียญทองแดง
ลู่หยางแอบกำมือแน่น แต่นี่ก็เป็นเพียงแค่เงินก้อนแรกเท่านั้น คืนนี้หลังจากกิลด์ใหญ่เคลียร์หุบเขางูพิษได้สำเร็จ พวกเขาก็จะได้พบว่าในดันเจียนมีชุดเซ็ตอุปกรณ์สำหรับทุกอาชีพ
ชุดเซ็ตอุปกรณ์เลเวล 8 ถึงเลเวล 12 ช่วยเพิ่มค่าสถานะให้กับผู้เล่นเป็นอย่างมาก และมันก็เป็นข้อได้เปรียบสำหรับการทำสงครามระหว่างกิลด์ด้วยเช่นกัน ซึ่งเมื่อเทียบกับดันเจียนอื่น ๆ หุบเขางูพิษก็คือดันเจียนที่เอาไว้หาชุดเซ็ตอุปกรณ์ได้ง่ายที่สุด
ด้วยเหตุนี้เองกิลด์ที่สร้างศัตรูเอาไว้มากอย่างกิลด์ของฉงป้า, บลัดไทแรนท์และแบล็คบลัดจำเป็นจะต้องทุ่มสุดตัวเพื่อซื้อยาต้านพิษมาตุนเอาไว้ เพราะท้ายที่สุดพวกเขาก็จำเป็นจะต้องทำการอัปเกรดอุปกรณ์ให้กับลูกน้อง
สำหรับผู้เล่นทั่ว ๆ ไปเมื่อพวกเขาได้เห็นสมาชิกของทีมชั้นยอดภายในกิลด์ใหญ่ได้รับชุดเซ็ตอุปกรณ์จากดันเจียนหุบเขางูพิษ พวกเขาก็จะทำการซื้อยาต้านพิษเพื่อไปลงดันเจียนด้วยเช่นกัน เมื่อสถานการณ์ล่วงเลยไปจนถึงตอนนั้นผลกำไรจากการค้าขายของลู่หยางก็จะเพิ่มขึ้นกว่านี้อย่างมหาศาล
เมื่อมีเงินลู่หยางก็จะค่อย ๆ ไปช่วยเหลือมิตรสหายในชาติก่อนเพื่อตอบแทนที่คนเหล่านั้นอยู่เคียงข้างเขาจนถึงที่สุดโดยไม่ทอดทิ้งกันไปไหน
หลังคิดถึงเรื่องนี้ลู่หยางก็ถอนหายใจออกมา จากนั้นเขาก็ทำการเปิดหน้าต่างร้านค้าเพื่อหาสมุนไพรสำหรับการทำยาต้านพิษ
ชายหนุ่มทำการซื้อสมุนไพรวัตถุดิบมาอย่างละ 600 กว่ากอง ทำให้โดยรวมแล้วเขาเสียเงินไป 1 เหรียญทองกับอีก 80 เหรียญทองแดง
เมื่อรวมกับเงินที่มีอยู่ในก่อนหน้านี้ ชายหนุ่มก็มีเงินอยู่ทั้งสิ้นมากถึง 32 เหรียญทอง หากแลกพวกมันออกไปเป็นเงินจริง เงินเหล่านี้ก็สามารถแลกเงินนอกเกมได้เกือบ 30,000 เครดิต ซึ่งมันก็จะช่วยให้เขา, เสี่ยวเหลียงและครอบครัวของฮั่นจงใช้ชีวิตอย่างสบาย ๆ ไปได้อีกหลายเดือน
อย่างไรก็ตามลู่หยางก็ยังอดกลั้นไม่ยอมนำเงินเหล่านี้ไปใช้เพื่อปรับปรุงชีวิตความเป็นอยู่ แต่เขาตัดสินใจใช้เงินก้อนนี้เพื่อไปลงทุนต่อ
ในอนาคตสิ่งที่แพงที่สุดในเมืองเซนต์กอลล์ไม่ใช่อุปกรณ์ระดับเทพ แต่เป็นที่ดินต่างหาก
เนื่องจากอุปกรณ์ที่ระบบนำมาขายเป็นเพียงแค่อุปกรณ์ระดับหิน พวกมันจึงไม่สามารถตอบสนองต่อความต้องการของผู้เล่นได้ ผู้เล่นเป็นจำนวนมากจึงฉวยโอกาสนำอุปกรณ์ระดับทองแดงขึ้นไปมาวางขายภายในเมือง
ด้วยเหตุนี้ถนนใหญ่ทางทิศตะวันออกของเมืองซึ่งเป็นพื้นที่กว้างจึงกลายเป็นตลาดขายของโดยอัตโนมัติ และผู้เล่นก็เคยชินกับการเดินไปดูสินค้าที่ถูกวางขายแบกับดินบนถนนทางทิศตะวันออกแล้ว อย่างไรก็ตามในช่วงเวลานี้ของเกมมันก็มีคนน้อยมากที่รู้ว่าอาคารสองข้างทางของถนนใหญ่ก็สามารถที่จะซื้อขายกันได้ด้วยเช่นกัน
เอาเงินไปต่อยอดเป็นการลงทุนที่รวย ๆ ๆ ๆ ๆ