บทที่ 1004 วงแหวนต้นหลิงหลง
###
ทั้งหกคนเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงในช่องทาง ผ่านพ้นผู้ฝึกตนชั่วร้ายนั้นไปอย่างรวดเร็ว
ลู่เซวียนติดตามกลุ่มไป ขณะเดียวกันเขาก็ใช้จิตควบคุมร่างอวตารของหลิงกู่ให้ติดตามอยู่ห่างๆ
จิตวิญญาณของเขาแข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้มาก และความสามารถของหลิงกู่ก็พัฒนาขึ้นเช่นกัน ทำให้ความเชื่อมโยงระหว่างพวกเขาใกล้ชิดยิ่งขึ้น แม้ห่างกันหลายร้อยลี้ก็ยังสัมผัสถึงความคิดของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน
ขณะบินผ่านช่องทางไปยังอาณาจักรต้นไม้ ทั้งหกคนยังรู้สึกถึงพลังมหาศาลที่เคลื่อนผ่านเหนือศีรษะพวกเขา
“มีผู้บำเพ็ญเพียรระดับทารกวิญญาณเข้ามาในอาณาจักรต้นไม้แล้ว”
พวกเขากระซิบคุยกันเบาๆ
แต่ในใจของลู่เซวียนและคนอื่นๆ ไม่มีการสั่นไหวใดๆ
ท้ายที่สุด อาณาจักรต้นไม้นั้นกว้างขวางยิ่ง ภายในมีสมบัติล้ำค่ามากมาย ผู้บำเพ็ญเพียรระดับทารกวิญญาณและผู้บำเพ็ญเพียรระดับสร้างแก่นทองคำต่างก็มีโชคลาภของตนเอง ทำให้มีโอกาสเผชิญหน้ากันตรงๆ ได้น้อย
“ที่นอกช่องทางนี้ยังมีผู้บำเพ็ญเพียรระดับสร้างแก่นทองคำเฝ้าอยู่?”
ลู่เซวียนถามด้วยความสงสัย
เขารู้สึกได้ว่าในและนอกช่องทางนั้น มีผู้บำเพ็ญเพียรระดับสร้างแก่นทองคำอยู่ทุกๆ ระยะ
พลังจิตวิญญาณกวาดผ่านพวกเขา หยุดอยู่ครู่หนึ่งเพื่อยืนยันว่าไม่มีสิ่งผิดปกติ จากนั้นจึงจากไปอย่างเงียบๆ
“ท่านลู่ไม่ทราบ ช่องทางนี้เป็นทางเข้าหลักสู่เขตแกนกลางของอาณาจักรต้นไม้ เดิมทีถูกค้นพบโดยบังเอิญ จากนั้นถูกเปิดขยายหลายครั้งจนกระทั่งมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้มีผู้บำเพ็ญเพียรเข้ามามากขึ้น”
“เป็นสถานที่สำคัญเช่นนี้ เหล่าวิญญาณไม้และสัตว์ประหลาดที่อยู่ในอาณาจักรต้นไม้ย่อมไม่ยอมแพ้ได้ง่ายๆ”
“ดังนั้น ถ้ำเทียนซิงและกลุ่มอิทธิพลอื่นๆ ร่วมกันส่งผู้บำเพ็ญเพียรระดับสร้างแก่นทองคำจำนวนมากมาเฝ้าระวังใกล้ช่องทาง เพื่อป้องกันไม่ให้เหล่าวิญญาณไม้บุกเข้ามาและทำลายช่องทางนี้”
“เช่นนั้นก็คงต้องระมัดระวังให้มากหน่อย”
ลู่เซวียนพยักหน้าเบาๆ
“คาดไม่ถึงว่าในที่สุดผู้ที่จะปิดช่องทางนี้จะเป็นผู้ฝึกตนมนุษย์เอง”
“เจ้าสามารถป้องกันสัตว์ประหลาดได้ แล้วเจ้าจะป้องกันผู้ฝึกตนได้หรือ?”
เขาคิดในใจอย่างลับๆ
เมื่อนึกถึงการต้องปิดช่องทางที่เหล่าผู้ฝึกตนเข้ามาด้วยมือตนเองในภายหลัง ลู่เซวียนรู้สึกมีความตื่นเต้นเล็กๆ
ในขณะที่กำลังคิดเช่นนั้น ทั้งหกคนมาถึงโลกที่แปลกตา
เมื่อมองไป มีต้นไม้ใหญ่โตมากมายครอบคลุมท้องฟ้า เถาวัลย์ประหลาดพันเกี่ยวกันในรูปแบบที่คาดไม่ถึง อากาศอบอวลไปด้วยพลังชีวิตอย่างเข้มข้น
“นี่คืออาณาจักรต้นไม้แล้ว ท่านทั้งหลายควรระมัดระวัง อย่าอยู่ห่างกันมากนัก เมื่อพบสัตว์ประหลาดร้ายแรง รีบขอความช่วยเหลือทันที”
กั๋วปิ่งชิวกล่าวด้วยสีหน้าขึงขัง
ทั้งหกคนมีความสามารถค่อนข้างดี การรวมกันทำให้การค้นหาโอกาสและสมบัติลดลง ดังนั้นพวกเขาจึงเลือกที่จะแยกกันค้นหา แต่ยังคงอยู่ในบริเวณเดียวกัน เพื่อให้สามารถติดต่อขอความช่วยเหลือกันได้ทันทีเมื่อจำเป็น
“ท่านลู่ ทำไมเราไม่จับคู่กัน จะได้ช่วยเหลือกันได้ในยามจำเป็น”
กั๋วปิ่งชิวหันไปพูดกับลู่เซวียน
ท้ายที่สุด ลู่เซวียนมีฐานะที่ไม่ธรรมดา ถ้าสามารถใช้โอกาสนี้กระชับความสัมพันธ์ได้ ก็อาจจะได้ประโยชน์ใหญ่หลวงในภายหลัง
แม้ว่าคนอื่นๆ จะมีความตั้งใจนี้เช่นกัน แต่ด้วยความที่กั๋วปิ่งชิวมีพลังสูงสุด เขาจึงพูดขึ้นก่อน ทำให้คนอื่นๆ จำต้องยอมแพ้และแยกย้ายไปยังทิศทางต่างๆ
“ขอบคุณท่านกั๋ว แต่ด้วยพลังของข้าในตอนนี้ ข้าคิดว่าพอรับมือได้ หากถึงเวลาที่ไม่สามารถจัดการเองได้ ข้าจะขอความช่วยเหลือจากท่านแน่นอน”
ลู่เซวียนยิ้มเล็กน้อย ปฏิเสธอย่างสุภาพ
“ดี ท่านลู่ระวังตัวด้วย”
กั๋วปิ่งชิวกล่าว และจากไปเป็นแสงวิญญาณส่องแสงไกล
ลู่เซวียนมองไปรอบๆ ใช้จิตวิญญาณกวาดดู พวกเขาทั้งหมดยังไม่ห่างกันมากนัก หากเกิดความเคลื่อนไหวอะไร ใช้เวลาเพียงไม่กี่หายใจก็สามารถมาถึงได้
“ดูเหมือนว่าข้าต้องหาโอกาสติดต่อกับมารดาต้นไม้เซวียนจี๋”
เขาค่อยๆ ลัดเลาะผ่านกิ่งไม้ที่หนาทึบ
ทันใดนั้น เถาวัลย์ขนาดใหญ่ที่อยู่ในบริเวณสิบลี้รอบตัวกลับเคลื่อนไหวขึ้นมา ราวกับงูยักษ์หลายตัว พุ่งเข้ามาจู่โจมอย่างบ้าคลั่ง
ลู่เซวียนปล่อยหญ้ากระบี่แสงเร้นออกมา ฟันเถาวัลย์ที่เข้ามาใกล้จนแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
อีกห้าคนก็เช่นกัน พวกเขาต่างปล่อยศาสตราวุธต่างๆ เพื่อรับมือกับการจู่โจมของเถาวัลย์ที่มากมายเหลือเกิน
“มีปีศาจเถาวัลย์ระดับหกเข้ามา ท่านทั้งหลายระวังตัวให้ดี”
เสียงของกั๋วปิ่งชิวดังขึ้นในหูของทุกคน
ทันทีที่เสียงสิ้นสุด เถาวัลย์สีดำสนิทขนาดเท่าถังน้ำจำนวนมากก็โผล่ออกมาจากดิน มาพร้อมกับกลิ่นเหม็นชวนคลื่นไส้
ในลมปีศาจนั้นไม่รู้ว่ามีสารพิษอะไร แต่เพียงได้กลิ่นก็ทำให้หัวหมุนเวียนศีรษะคล้ายจะเป็นลม
ปีศาจเถาวัลย์เข้ามาด้วยท่าทีรุนแรง ทำให้พวกเขาต้องหลีกหนี ใช้ทักษะและศาสตราวุธที่ช่วยในการหลบหลีก เพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีของปีศาจเถาวัลย์นี้
“ปีศาจเถาวัลย์นี้มีความคล้ายคลึงกับเถาวัลย์ผีประหลาดอย่างมาก”
พลังสายฟ้าสีเงินปรากฏรอบตัวลู่เซวียน ช่วยเขาหลบเลี่ยงการโจมตีจากเถาวัลย์สีดำได้อย่างคล่องแคล่ว
ในขณะที่กำลังหลบหลีกเช่นนี้ พวกเขาไม่รู้ตัวเลยว่ามีระยะทางเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนห่างกันกว่าหลายสิบลี้
ปีศาจเถาวัลย์เหมือนจะเริ่มหมดแรง กลับกลายเป็นเถาวัลย์ธรรมดาอีกครั้ง แขวนอยู่ระหว่างต้นไม้ใหญ่
ขณะเดียวกัน ลู่เซวียนรู้สึกถึงความเคลื่อนไหวจากถุงกลืนมิติที่ใส่ต้นไม้นางขนาดเล็ก
พลังอันละเอียดอ่อนที่แผ่ออกมาจากร่างของต้นไม้นางนั้นบ่งบอกถึงการตื่นตัวบางอย่าง
“มารดาต้นไม้?”
ลู่เซวียนนึกคิด พลางวางค่ายกลป้องกันและปล่อยต้นไม้นางออกมา
“ท่านมาแล้วสินะ”
ใบหน้าของต้นไม้นางเผยความสงบนิ่ง
“ขอบคุณท่านที่เสี่ยงอันตรายมาช่วยเหลือข้าและเหล่าวิญญาณไม้ในอาณาจักรต้นไม้”
“ท่านเกรงใจแล้ว ข้าได้ตัดสินใจแล้วก็จะทำให้สุดความสามารถ เพื่อช่วยท่านจัดการปัญหาช่องทางนี้”
ลู่เซวียนกล่าวด้วยความจริงใจ
“ความตั้งใจของท่านเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว”
“หากระหว่างทางมีการเปิดเผยหรือเกิดสถานการณ์อันตราย ท่านตัดสินใจได้ตามที่เห็นสมควร”
เสียงของต้นไม้นางนุ่มนวลไหลเย็นสบายดั่งสายน้ำ
ลู่เซวียนยิ้มเล็กน้อย ไม่มีอะไรต้องพูดอีก
เมื่อตัดสินใจมาที่นี่แล้ว สมบัติระดับเจ็ดธาตุไม้ที่มารดาต้นไม้สัญญาไว้เขาจะต้องได้มา
ท้ายที่สุด นั่นคือกุญแจที่จะช่วยให้เถาวัลย์เซียนแห่งโพรงมิติกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
“ข้าถูกจับตามองโดยผู้บำเพ็ญเพียรระดับทารกวิญญาณมากกว่าหนึ่งคน ทำให้สามารถแบ่งจิตวิญญาณมาได้เพียงน้อยนิด ไม่อาจอยู่ที่นี่นานนัก”
“ทุกสิ่งต่อจากนี้ต้องพึ่งพาท่านแล้ว”
ต้นไม้นางมีสีหน้าเคร่งเครียด
“ข้าจะฝากข้อมูลเอาไว้ในร่างต้นไม้นางนี้ และในเวลาที่เหมาะสม นางจะนำพาท่านไปยังจุดทำลายช่องทาง ที่นั่นมีสมบัติล้ำค่าเจ็ดชิ้นที่ข้าทิ้งไว้ เรียกว่า วงแหวนต้นหลิงหลง”
“วงแหวนต้นหลิงหลงมีค่ายกลที่ถูกบันทึกไว้และแก้ไขโดยข้า เป็นเสมือนแท่นวางค่ายกลชั้นสูงโดยธรรมชาติ”
“เมื่อท่านฝังวงแหวนต้นหลิงหลงทั้งเจ็ดไว้ใกล้ช่องทาง ข้าจะสามารถเปิดใช้งานวงแหวนทั้งเจ็ดพร้อมกัน และปิดช่องทางนั้นในทันที”
“หลังจากปิดช่องทางแล้ว จะไม่มีผู้ฝึกตนเข้ามาในอาณาจักรต้นไม้อีก เหล่าวิญญาณไม้และข้าจะมีชีวิตที่สงบสุขขึ้นมาก”
ต้นไม้นางกล่าวอย่างอ่อนโยน
“ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะรีบหาวงแหวนต้นหลิงหลงและฝังไว้ตามตำแหน่งที่ท่านบอกโดยเร็วที่สุด”
ลู่เซวียนกล่าวพร้อมยกมือขึ้นคำนับ
