บทที่ 54
แสงสีเหลืองอบอุ่นสาดส่องเข้ามาจากภายนอก นั่นจึงทำใบหน้าของต้วนเจียสวี่ถูกย้อมไปด้วยแสงสีต่างๆ และขนตาของเขาก็ทำให้เกิดเงาอ่อนๆ ใต้ดวงตา รูม่านตาของเขาสีอ่อน และพวกมันก็ดูอ่อนโยนอย่างเป็นธรรมชาติ เขากระแอมออกมา ราวกับว่าพยายามกลั้นขำ และฮัมเพลงออกมา ซังจื้อพูดเสริมออกไปว่า “พี่ควรจะวางสายได้แล้วนะ” “...
