บทที่ 387 กลับเมืองหลวง
เมื่อผลักประตูเข้าไป ซูเล่อหยุนก็ได้กลิ่นบางอย่างที่ยากจะอธิบายและเพียงแวบผ่านไป แม้จะมีประสาทรับกลิ่นที่ดีเพียงใด แต่ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ซูเล่อหยุนก็ไม่อาจระบุได้ว่ากลิ่นนั้นคืออะไร ด้วยความกังวลต่ออาการของผู้ป่วย นางไม่ได้ใส่ใจมากนัก รีบเดินตรงไปที่เตียงทันที ชายคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง ส่งเสียงครวญ...
