ตอนที่ 62 ไปลั่วหยาง พบเตียนอุย
"ขอแสดงความยินดีนายท่าน!"
เมื่อเฉินฉงกลับถึงบ้าน จิวฉอง จูล่ง ลิโป้ และเตียวเลี้ยว ต่างก็เข้ามาแสดงความยินดี
พวกเขาก็ได้ยินเรื่องการเลื่อนตำแหน่งของเฉินฉง
นี่เป็นเรื่องที่ดีมาก!
นายท่านของพวกเขากลายเป็นหนิงกั๋วโหวแล้ว
ด้วยวิธีนี้ พวกเขาจะต้องได้รับโอกาสในการพัฒนาที่ดีขึ้น!
"จูล่ง เฟิงเซียน เหวินหยวน หยวนฝู ข้าเคยสัญญากับพวกเจ้าแล้ว!"
"พวกเจ้าจะต้องสร้างผลงานและก้าวหน้าไปพร้อมกับข้า ครั้งนี้เป็นเพียงแค่การเริ่มต้น"
"ข้าสัญญาว่า ในอนาคต พวกเจ้าทุกคนจะเป็นโหว!"
เฉินฉงสัญญาอย่างจริงจัง
ขุนพลทั้งสี่คนต่างก็รู้สึกยำเกรง
พวกเขาเชื่อมั่นในเฉินฉงอย่างเต็มที่ และการติดตามเฉินฉง พวกเขาจะต้องไปถึงจุดสูงสุด!
"เอาล่ะ มาคุยเรื่องงานกันเถอะ"
เฉินฉงเปลี่ยนเรื่อง
"ตำแหน่งหนิงกั๋วโหวของข้ายังไม่ได้รับการยืนยัน ข้าต้องไปลั่วหยางเพื่อรับการแต่งตั้งและเข้าเฝ้าฮ่องเต้"
"ที่นั่นเป็นเมืองหลวง ข้าไม่สามารถพากองทัพไปได้ ต้องเตรียมการล่วงหน้า"
"จูล่งอยู่ที่นี่กับข้า ไปกับข้า พร้อมกับทหารม้าเพลิงสายฟ้าหนึ่งร้อยนาย และทหารราบสองร้อยนาย"
"ส่วนกองทัพที่เหลือ เฟิงเซียน เหวินหยวน หยวนฝู พวกเจ้าจะรับผิดชอบในการนำพวกเขากลับไปจงหลิง"
"ขอรับ!"
ขุนพลทั้งสี่คนรับคำสั่ง
"ถึงแม้ว่ากบฏโพกผ้าเหลืองจะสงบลงแล้ว แต่ก็ยังมีโจรโพกผ้าเหลืองที่กระจัดกระจายอยู่รอบๆ"
"เมื่อพวกเจ้าเดินทางกลับ ถ้าเจอกองทัพโจรโพกผ้าเหลือง ก็สามารถสู้รบได้"
"ถ้าใครยอมแพ้ ก็ไม่ต้องฆ่าพวกมันทั้งหมด นำพวกเขากลับไปจงหลิง และให้เฟิงเซียวจัดการ!"
เฉินฉงสั่งเบาๆ
เขาก็คิดถึงเรื่องนี้เช่นกัน
ตราบใดที่ยังมีการต่อสู้ ก็สามารถได้รับคะแนนสงคราม
แน่นอนว่าเนื่องจากขนาดและความยากของการต่อสู้ คะแนนสงครามคงไม่สูง และคะแนนที่ได้รับคงไม่มาก
อย่างไรก็ตาม ยุงตัวเล็กก็ยังเป็นเนื้อ
ส่วนเชลยโจรโพกผ้าเหลืองคนอื่นๆ ก็เพื่อเพิ่มจำนวนประชากรของจงหลิง
เขามีเมล็ดพันธุ์มันฝรั่งแล้ว ตราบใดที่ใช้เวลาเพาะปลูก ก็จะมีอาหารไม่ขาดสาย
ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีอาหารเลี้ยง
......
หลังจากจัดการเรื่องต่างๆ เรียบร้อยแล้ว เฉินฉงก็ออกเดินทาง
เดินทางไปลั่วหยางพร้อมกับโลติดและจั่วเฟิง
จูล่งนำทหารม้าเพลิงสายฟ้าหนึ่งร้อยนายและทหารราบสองร้อยนาย
ด้วยความกล้าหาญของจูล่งและผลของรัศมีค่ายกล แม้ว่าจะเจอกับศัตรูสี่ถึงห้าพันคน พวกเขาก็มีพลังที่จะต่อสู้!
ลิโป้ เตียวเลี้ยว และจิวฉอง นำทัพไปจงหลิง
ตามคำสั่งของเฉินฉง พวกเขาออกตามหาโจรโพกผ้าเหลืองที่เหลือเพื่อต่อสู้ และสร้างชื่อเสียง
กงซุนจ้านกลับไปโหยวเป่ยผิง และยังคงปฏิบัติการในแนวป้องกันเหลียวตงเพื่อป้องกันชนเผ่าอู๋หวน
ส่วนเล่าปี่ หลังจากต่อสู้ทางความคิดอย่างดุเดือด เขาก็ยอมรับความจริง
ไปที่ผิงหยวนในฐานะเจ้าเมือง
......
อำเภอเฉินหลิว จังหวัดจี่วู่
ขบวนรถม้าเคลื่อนที่ไปอย่างช้าๆ
เป็นเฉินฉงและคนอื่นๆ
โลติดรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "หลานอู๋หุย เส้นทางที่เหมาะสมที่สุดจากกวนเถาไปลั่วหยางคือข้ามอำเภอฮั่นตงและตรงไปยังซือลี่ ทำไมเจ้าถึงยืนกรานที่จะอ้อมไปเฉินหลิว? นี่ไม่ใช่การเสียเวลาห้าวันหรือ?"
จั่วเฟิงพยักหน้าอย่างเงียบๆ
จริงๆ แล้วเขาอยากจะถามเรื่องนี้มานานแล้ว
แต่ไม่กล้า
ถ้าทำให้เฉินฉงโกรธ เขาจะถูกลงโทษเมื่อกลับไปถึงราชสำนัก!
เฉินฉงเงียบ
ในขณะนี้ เสียงคำรามอันดุร้ายก็ดังขึ้น
เป็นเสือ!
ในยุคนี้ ถนนยังไม่ปลอดภัย
มักมีสัตว์ร้าย
มีข่าวเกี่ยวกับเสือกินคนอยู่บ่อยๆ
รถม้าหยุดกะทันหัน
ทหารม้าเพลิงสายฟ้าหนึ่งร้อยนายและทหารราบสองร้อยนายกระจายตัวออกไป ปกป้องเฉินฉง
จูล่งก้าวไปข้างหน้า ยกม่านรถม้า และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
"นายท่าน ข้างหน้ามีสัตว์ร้าย อันตราย!"
"นายท่านโปรดรออยู่ที่นี่ ข้าจะนำทหารไปฆ่าเสือและเปิดทาง!"
เฉินฉงโบกมือ และเดินออกจากรถม้าด้วยรอยยิ้ม
"จูล่ง ข้าจะไปกับเจ้า!"
จูล่งลังเล
"นายท่าน ท่านเป็นบุคคลสำคัญ ไม่ควรเสี่ยงอันตราย!"
"ไม่เป็นไร"
เฉินฉงหัวเราะ ดวงตาเป็นประกาย
จริงๆ แล้วเขาจงใจอ้อมไปเฉินหลิว และรอเสียงคำรามของเสือ!
ที่นี่มีเสืออาละวาด แต่มีคนที่โหดเหี้ยมกว่าที่กล้าสู้กับเสือโดยตรง!
เตียนอุย!
เฉินหลิว จี่วู่ เป็นบ้านเกิดของเตียนอุย
เมื่อเห็นเฉินฉงยืนกราน จูล่งก็ไม่ได้พูดอะไรมาก
คอยอยู่ใกล้เฉินฉงอย่างเงียบๆ
หากมีปัญหาอะไร เขาสามารถปกป้องเฉินฉงได้ทันที!
ทั้งสองคนนำทหารม้าบางส่วนไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ในไม่ช้า ก็เห็นเสือโคร่งขาวตัวใหญ่!
แต่มันไม่ได้ดูน่าเกรงขาม กลับหวาดกลัวมาก
บนตัวของมันมีบาดแผลหลายแห่ง
มันไม่ได้คิดจะโจมตีกองกำลังของเฉินฉง แต่วิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง ข้ามลำธาร และหนีไปยังป่าทึบ
ข้างหลังเสือ มีชายร่างสูงใหญ่ท่อนบนเปลือยเปล่า กำลังไล่ตามมันมา
ในมือของเขาถือง้าวเหล็กสองอัน
เขามองไปที่เสือและสบถ
"ไอ้สัตว์เดรัจฉาน! ถ้าเจ้ากล้ามาอีก เตียนอุยคนนี้จะสับเจ้าเป็นชิ้นๆ เอากระดูกของเจ้าไปทำเหล้า!"
