ตอนที่ 100 เฉิงเหยียนโม่และมู่ชิว
อี้จ้าน เป็นบาร์ที่ไม่เหมือนใครที่สุดในเมืองหวังตง
บาร์แห่งนี้มีพื้นที่กว่า 3,000 ตารางเมตร ตรงกลางบาร์เป็นเวทีการแสดงที่มักมีเหล่าคนดัง ดีเจระดับโลก และนักเต้นเปลื้องผ้าแสดงอยู่เป็นประจำ
รอบเวทีมีฟลอร์เต้นรำทรงกลมซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนที่ขยับตัวไปตามเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มอยู่ตลอดเวลา ด้านนอกฟลอร์เต้นรำมีรถไฟความเร็วสูง Harmony System ที่ออกแบบมาในรูปทรงวงกลม
แต่ละโบกี้ถูกแบ่งออกเป็น 18 ห้อง และปลายโบกี้มีบาร์เล็ก ๆ พร้อมบาร์เทนเดอร์ที่คอยบริการแขกผู้ชอบออกเที่ยวในยามค่ำคืน
เสียงอึกทึกจากฟลอร์เต้นรำผสมผสานกับความเงียบสงบภายในรถไฟ Harmony System สร้างบรรยากาศที่ลึกลับและไม่เหมือนใคร
มู่ชิวไม่เก่งเรื่องการเต้น และเธอก็ไม่มีพลังงานจะทำเช่นนั้น เธอเดินตรงไปยังโบกี้ที่ 7 ของ Harmony System สังเกตบรรยากาศของบาร์อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะสั่งค็อกเทลชื่อ “Northern Passenger” ตามคำแนะนำของบาร์เทนเดอร์
เครื่องดื่มแก้วนี้จัดแต่งอย่างสวยงาม ชั้นบนสุดเป็นของเหลวสีส้มแดง กลางแก้วเป็นเครื่องดื่มที่เหมือนคริสตัลน้ำแข็ง และด้านล่างเป็นของเหลวสีฟ้าเข้ม ขอบแก้วประดับด้วยส้มครึ่งลูก
มู่ชิวจิบไปคำหนึ่ง รสแอลกอฮอล์ไม่แรงมาก สำหรับคนที่ดื่มเหล้าไม่เก่งอย่างมู่ชิว เครื่องดื่มชนิดนี้เหมาะที่สุด
ถือแก้วค็อกเทลไว้ในมือ มู่ชิวเดินไปยังโต๊ะหมายเลข 5 และนั่งลงที่ข้างหน้าต่าง จากมุมนี้เธอสามารถมองเห็นฟลอร์เต้นรำและเวทีการแสดงได้ ขณะนั้นเพลงได้เงียบลง และชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งเดินขึ้นไปบนเวที
ชายหนุ่มร้องเพลงรักที่มู่ชิวไม่เคยได้ยินมาก่อน และบังเอิญได้ยินเนื้อเพลงท่อนหนึ่งว่า
"คุณเคยทำให้ผมมีความสุขมาก แต่ตอนนี้แค่คิดถึงมันก็รู้สึกเหงาแล้ว ความรักทำให้ผมกลายเป็นคนที่ผมเกลียดที่สุด…"
นี่เป็นเพลงที่มู่ชิวไม่เคยได้ยินมาก่อน เมื่อได้ยินเนื้อเพลง เธอก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย
ความรักทำให้ผมกลายเป็นคนที่ผมเกลียดที่สุด…
มู่ชิวส่ายหัว คิดว่าความรักไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอ เธอยังคงเป็นหญิงสาวไร้เดียงสาจนกระทั่งถึงวาระสุดท้ายของชีวิต มู่ชิวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ตั้งใจจะค้นหาสถานที่ใกล้เมืองหวังตงที่เหมาะจะเป็นสุสานให้ตัวเอง
มู่ชิวจดจ่ออยู่กับโทรศัพท์จนไม่ทันสังเกตว่าคนรอบตัวเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ สุดท้ายเหลือที่ว่างเพียงข้างเธอเท่านั้น เวลา 22:20 น. ชายในชุดสูทสีฟ้าเข้มคนนึงมานั่งลงข้างเธอ
มู่ชิวจ้องโทรศัพท์ของเธอ มือเอื้อมไปหยิบแก้วเครื่องดื่มแต่พบว่ามันหมดแล้ว
เธอดื่มหมดไปแล้ว
มู่ชิวลุกขึ้นเตรียมจะไปสั่งเครื่องดื่มแก้วใหม่ แต่กลับเห็นชายในชุดสูทที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ “คุณ... ยังจำฉันได้ไหม?” มู่ชิวรู้สึกดีใจที่ได้เจอ เฉิงเหยียนโม่ อีกครั้งหลังจากไม่ได้พบกันมาหลายวัน
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ชายที่กำลังก้มมองโทรศัพท์ก็เงยหน้าขึ้น เฉิงเหยียนโม่เองก็ประหลาดใจเล็กน้อยที่ได้เจอมู่ชิว “บังเอิญจัง”
ดูเหมือนว่าเขาจะยังจำฉันได้
มู่ชิวนั่งลงอีกครั้งและพูดกับเฉิงเหยียนโม่ว่า “คุณอยากดื่มอะไรไหมคะ? ฉันเลี้ยงเอง ครั้งก่อนฉันยังไม่ได้ขอบคุณคุณที่ไปส่งฉันกลับบ้านเลย”
เฉิงเหยียนโม่มาที่บาร์เพื่อตามหาเฉิงจื่ออัง แต่คนในบาร์เยอะเกินไปจนหาไม่เจอ เขารู้สึกว่าด้านนอกเสียงดังเกินไป จึงเข้ามาใน Harmony System เพื่อหลีกหนีเสียงรบกวน เขาแค่ต้องการนั่งพักแล้วออกไป แต่กลับบังเอิญเจอมู่ชิว
เมื่อสบตากับรอยยิ้มของมู่ชิว เฉิงเหยียนโม่ตอบกลับโดยสัญชาตญาณว่า “เหมือนกับคุณแล้วกัน”
มู่ชิวชี้ไปที่แก้วของตัวเองและพูดกับเฉิงเหยียนโม่ว่า “ฉันเพิ่งดื่ม ‘Northern Passenger’ ไปหนึ่งแก้ว รสชาติดีมาก ฉันอยากดื่มอีกแก้ว”
“งั้นผมเอาแก้วนั้นเหมือนกัน”
“ได้เลย”
มู่ชิวลุกขึ้นจากที่นั่ง ไม่นานนักเธอก็กลับมาพร้อมแก้วไวน์สองแก้ว เฉิงเหยียนโม่ลุกขึ้นทันที ให้มู่ชิวนั่งตรงที่ติดหน้าต่าง ส่วนตัวเขานั่งลงตรงทางเดิน
เฉิงเหยียนโม่จิบไวน์อย่างไร้อารมณ์ เขาไม่ชอบรสชาติของไวน์นี้ แต่ไวน์แก้วนี้กลับเป็นที่นิยมในหมู่สาว ๆ วัยรุ่น
เขามองมู่ชิวพร้อมกับความลังเล
มู่ชิวสังเกตได้ว่าเฉิงเหยียนโม่เหมือนมีอะไรจะพูด เธอจึงถามว่า “คุณมีอะไรอยากบอกฉันหรือเปล่า?”
เฉิงเหยียนโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย จ้องมองร่างบางของมู่ชิวและใบหน้าที่ดูไร้เดียงสาและน่ารัก ในที่สุดเขาก็ถามคำถามที่ติดอยู่ในใจ “เด็กน้อย เธอเป็นผู้ใหญ่แล้วหรือยัง?”
มู่ชิวตกใจเล็กน้อย ก่อนจะยกมือปิดปากหัวเราะ “ฉันดูเหมือนยังเป็นผู้เยาว์อยู่เหรอคะ?” เฉิงเหยียนโม่คงโทษตัวเองไม่ได้ที่คิดเช่นนั้น เพราะมู่ชิวดูเหมือนนักเรียนมัธยมปลายจริง ๆ
ต่างจากพี่สาวสุดเซ็กซี่อย่างซ่งซี มู่ชิวไม่มีรูปร่างโค้งเว้า หน้าอกของเธอพอจะมีบ้าง แต่ไม่เกินคัพบี เธอสูงประมาณ 1.63 เมตร และร่างกายผอมบางจนดูป่วย ใส่ชุดเดรสปกคอบัวทำให้เธอดูเหมือนเด็กตัวเล็ก ๆ
มู่ชิวหยิบบัตรประชาชนของเธอออกมา วางไว้ตรงหน้าเฉิงเหยียนโม่แล้วพูดอย่างทะเล้นว่า “20 ปีค่ะ”
เฉิงเหยียนโม่มองบัตรประชาชนด้วยความสงสัย เมื่อเห็นว่าเธอเกิดในเดือนเมษายน 1999 แสดงว่าเธออายุ 20 ปีจริง ๆ คิ้วที่ขมวดของเขาค่อย ๆ คลายลง เขาผลักบัตรประชาชนกลับไปให้มู่ชิวแล้วพูดว่า “เธอชื่อมู่ชิว”
“ใช่ค่ะ มู่ชิว” มู่ชิวยื่นมือไปหาเฉิงเหยียนโม่ “คุณชื่ออะไรคะ?”
เฉิงเหยียนโม่นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะจับมือกับมู่ชิวและบอกชื่อของเขา “เฉิงเหยียนโม่”
มู่ชิวพูดขึ้นว่า “เฉิงเหยียนโม่ เฮ้ ชื่อคุณเหมือนกับคุณเฉิงที่ดัง ๆ เลย!” แต่ทันทีที่พูดจบ เธอก็เห็นประกายแปลก ๆ ในดวงตาภายใต้แว่นของเฉิงเหยียนโม่ มู่ชิวชะงักไปเล็กน้อย เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ค้นหาข้อมูลส่วนตัวของเฉิงเหยียนโม่
ภาพถ่ายของชายคนหนึ่งปรากฏขึ้น ซึ่งมีใบหน้าที่เหมือนชายข้าง ๆ เธอทุกประการ แต่ในชีวิตจริงเขาดูเยือกเย็นและเฉียบคมยิ่งกว่า
เขาคือเฉิงเหยียนโม่? พี่ชายของเฉิงจื่ออัง? เฉิงเหยียนโม่ที่ถูกยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งเมืองหวังตง?
มู่ชิวเหลือบมองใบหน้าของเฉิงเหยียนโม่
เฉิงเหยียนโม่ถามด้วยความสนุกสนาน “เธอเห็นอะไรหรือเปล่า?”
มู่ชิวตอบตรง ๆ ว่า “คุณหล่อมาก”
เฉิงเหยียนโม่อึ้งไป
เขาไม่ได้เปิดเผยหรือมีนิสัยกระตือรือร้นเหมือนเฉิงจื่ออัง ตั้งแต่เด็กเขาเป็นคนสุขุมและมีวินัยในตัวเอง เพื่อนของเขาก็ล้วนเป็นคนที่นิ่งและไว้วางใจได้ แม้จะมีเหล่าคนดังหรือไฮโซพยายามเข้าหาเขา แต่ไม่มีใครกล้าชมเขาอย่างเปิดเผยเช่นนี้
เฉิงเหยียนโม่ไม่รู้จะตอบมู่ชิวว่าอย่างไร
มู่ชิวก้มหน้าดื่มไวน์ของตัวเอง เธอนั่งหันข้างให้เฉิงเหยียนโม่ เล่นโทรศัพท์มือถือไปพลาง เธอเลื่อนอ่านฟอรั่มของเมืองหวังตงและเจอโพสต์หนึ่งที่มีหัวข้อว่า “การจัดอันดับหนุ่มหล่อรวยแห่งเมืองหวังตง”
มู่ชิวเปิดโพสต์นั้นและเห็นข้อความของผู้โพสต์ต้นฉบับว่า
ในฐานะสมาชิกของสโมสรว่ายน้ำ ฉันได้พบหนุ่มหล่อและทรงอิทธิพลมากมายในเมืองหวังตง ดังนั้นฉันจึงจัดอันดับนี้ขึ้น หมายเหตุ: การจัดอันดับนี้จริงและเชื่อถือได้ ห้ามแย้ง
อันดับ 1: เฉิงเหยียนโม่, 19 ปี
อันดับ 2: ตงฟางอวี่, 18 ปี
…
มู่ชิวจ้องมองตัวเลข 19 ที่อยู่ข้างชื่อของเฉิงเหยียนโม่ด้วยความสับสน
อายุ 19? อะไรบางอย่างดูไม่ถูกต้อง
มู่ชิวเอานิ้วแตะหัวตัวเองแล้วอ่านโพสต์อีกครั้ง เมื่อเข้าใจความหมายของผู้โพสต์เกี่ยวกับการจัดอันดับ ใบหน้าของเธอพลันแดงก่ำทันที
เฉิงเหยียนโม่เหลือบมองมู่ชิวที่กำลังจ้องโทรศัพท์อยู่ จากมุมตาของเขาเห็นใบหน้าขาวใสของเธอที่จู่ ๆ ก็แดงเหมือนคนเมาไวน์
เขารู้สึกสงสัยเล็กน้อย
