บทที่ 728 สังหารและร่างแยก
บทที่ 728 สังหารและร่างแยก
เงาร่างของงูยักษ์ที่สูงใหญ่เกินกว่าขุนเขาปรากฏขึ้นเบื้องหน้า มันแผ่พลังอันมหาศาลระดับห้าออกมารอบตัว
พลังอันน่าเกรงขามนี้ทำให้สมาชิกตระกูลสายเลือดปีศาจขาวหลายคนล้มลงกับพื้น แต่เรย์ลินกลับดูเหมือนไม่ได้รับผลกระทบใดๆ
ไม่เพียงแค่เขาไม่เปลี่ยนสีหน้า แต่ยังเอ่ยประเมินงูยักษ์ตนนั้นราวกับกำลังตรวจสอบสินค้า
ท่าทางนี้ทำให้เคนเดอร์โกรธจัดในทันที
ฟ่อ! งูปีศาจขาวฟอสฟอรัสคำรามเสียงดัง ก่อนจะพุ่งเข้าจู่โจมทันที
โครมคราม!
พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ใจกลางของพื้นที่ทรุดตัวลงจนกลายเป็นหลุมลึกขนาดใหญ่ เสียงคำรามกึกก้องและเงาสีขาวของงูยักษ์แวบผ่านหลุมนั้น
เสียงระเบิดอันน่าตื่นตะลึงดังต่อเนื่องไปทั่วบริเวณ จนกระทั่งเงาสีขาวขนาดใหญ่พุ่งกระเด็นขึ้นสู่ท้องฟ้า เลือดจำนวนมหาศาลกระเซ็นกระจายไปในอากาศ
“เป็นไปไม่ได้!”
ร่างงูขนาดมหึมาม้วนตัวกลางอากาศ ก่อนจะเปลี่ยนกลับเป็นร่างมนุษย์ของเคนเดอร์อีกครั้ง แต่ร่างกายของเขากลับเต็มไปด้วยบาดแผลเล็กๆ นับไม่ถ้วน เสื้อผ้าของเขาฉีกขาดจนหมด ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“เป็นไปไม่ได้! ไม่มีทางที่ใครจะต่อกรกับข้าได้! ข้าคือผู้ได้รับพรจากแม่แห่งงูหมื่นตัว เป็นขุนนางปีศาจขาวระดับห้า!”
ปัง!
ทันใดนั้น แสงสีดำวูบผ่าน เคนเดอร์กระอักเลือดและถอยหลังอย่างรุนแรง
“ไม่มีสิ่งใดเป็นไปไม่ได้! แม้ว่างูยักษ์ระดับห้าจะมีพลังมหาศาล แต่หากเปรียบเทียบกับ ยักษ์พันตา หรือ
ไททันทองคำ แห่งยุคโบราณ มันยังห่างไกลนัก…”
เงาสีดำของเรย์ลินปรากฏขึ้นช้าๆ เบื้องหลังเขาคือเงาครึ่งตัวของสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่มีหลายแขน มันเปล่งแสงสีทองสว่างไสว ราวกับรูปปั้นทองคำที่แข็งแกร่ง
แม้เงานั้นจะดูบอบบาง แต่ใต้ชุดคลุมสีดำของเรย์ลิน กลับให้ความรู้สึกเหมือนมีสัตว์ยักษ์โบราณซ่อนตัวอยู่ พลังอันน่าหวาดหวั่นของเขาทำให้งูปีศาจขาวฟอสฟอรัสรู้สึกกลัว
“ส่งมอบเลือดและวิญญาณของเจ้าเสีย ข้าจะมอบความตายที่เจ็บปวดน้อยกว่านี้ให้!”
เรย์ลินเดินเข้าหาอย่างช้าๆ ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยแรงกดดันที่มากขึ้น เคนเดอร์ร้องเสียงหลง ร่างของเขากลายเป็นแสงสีขาวพุ่งออกไปหมายจะหนีทิ้งตระกูลไว้เบื้องหลัง
ปัง!
โซ่สีแดงเข้มจำนวนมากปรากฏขึ้นอีกครั้ง มันพันธนาการพื้นที่ในหุบเขาทุ่งหญ้าริมแม่น้ำขาว ไว้อย่างแน่นหนา
“พลังของเจ้าด้อยกว่าข้า! ความเร็วของเจ้าก็ด้อยกว่าข้า! แม้แต่การควบคุมพลังแห่งความฝัน เจ้าก็ยังด้อยกว่าข้า!”
เรย์ลินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ขณะเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“ไม่!”
เคนเดอร์ถอยหลังจนร่างของเขาแทบจะชนกับกำแพงที่สร้างจากโซ่เหล็ก
ท่าทางสิ้นหวังเช่นนี้ทำให้เบลินดารู้สึกสะใจ แต่ก็แฝงไปด้วยความเวทนา
“แม่แห่งงูหมื่นตัวผู้ยิ่งใหญ่! ข้าขอมอบทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อท่าน โปรดประทานร่างแยกของท่านมาเพื่อปกป้องสายเลือดของท่านด้วยเถิด!”
เมื่อถูกบีบจนถึงขีดสุด ใบหน้าของเคนเดอร์ฉายแววอำมหิต เขาเปิดใช้งาน “วงเวทบูชา”
แสงสีเงินวาบผ่าน จากนั้นเลือดจำนวนมหาศาลสาดกระจายออกไป แขนข้างหนึ่งของเขาถูกตัดออกและตกลงบนวงเวท
“สำหรับเครื่องบูชา ก็คือเลือดเนื้อของทายาทท่าน!”
โครม!
เปลวไฟสีแดงฉานลุกโชนขึ้น สายตาแห่งความลี้ลับจากที่ห่างไกลทอดลงมายังสถานที่แห่งนี้
ภายใต้เปลวไฟสีแดง แขนของเคนเดอร์ถูกเผาจนหลอมละลาย กลายเป็นหน้ากากสีแดงเลือดที่เป็นสื่อกลางสำหรับเจตจำนงอันยิ่งใหญ่ในการปรากฏตัว
“แม่แห่งงูหมื่นตัว! ได้โปรดปกป้องสายเลือดของท่านด้วยเถิด!”
เคนเดอร์มองหน้ากากสีเลือดที่ก่อตัวขึ้น ใบหน้าของเขาซีดขาว มือข้างหนึ่งกดบาดแผลลึกบนไหล่ไว้ แต่ในดวงตากลับปรากฏแววแห่งความตื่นเต้น
“การทดลองเริ่มต้นแล้ว!”
เรย์ลินพึมพำเบาๆ ขณะมองไปยังเคนเดอร์
ฟู่ว…
แสงสีเทาโปร่งแสงพุ่งออกมาจากอ้อมแขนของเรย์ลิน มันคือขนนกสีเทาอันลึกลับที่ดูราวกับเกิดจากความฝัน เปล่งพลังแห่งความโกลาหล
พลังแสงสีเทาปกคลุมทั่วบริเวณ ราวกับม่านท้องฟ้าสีเทาแผ่ขยายออก
“ขนนกแห่งความโกลาหล แม้ว่าจะมีพลังในการปกปิดและรบกวน แต่ประสิทธิภาพแท้จริงเป็นเช่นไร? โดยเฉพาะเมื่อมันถูกใช้เพื่อต่อกรกับร่างแยกของแม่แห่งงูหมื่นตัว นี่จะเป็นการทดลองที่น่าสนใจ!”
เรย์ลินกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา แม้ นกแห่งความสกปรก จะบอกเขาไว้แล้ว แต่เรย์ลินยังคงเชื่อในการพิสูจน์ด้วยตัวเองมากกว่า
“ชิป! บันทึกภาพเหตุการณ์นี้ และรวบรวมข้อมูลทั้งหมด!”
ติ้ง! ตั้งภารกิจแล้ว เริ่มสแกนสิ่งแวดล้อมและรวบรวมข้อมูล ชิปตอบสนองอย่างซื่อสัตย์
ทันใดนั้น ดวงตาบนหน้ากากสีเลือดเบิกขึ้น แสงที่ส่องออกมามีเสน่ห์อันน่าหลงใหลเพียงสบตา เรย์ลินรู้สึกได้ถึงการปะทุของพลังในสายเลือดของเขา
“ร่างแยกของแม่แห่งงูหมื่นตัว…” เรย์ลินพึมพำ
“แม่ผู้ยิ่งใหญ่แห่งงูหมื่นตัว! คนผู้นี้พยายามทำลายสายเลือดของท่าน และถึงขั้นจะใช้พวกเราทำเป็นวิญญาณสัตว์ การกระทำชั่วร้ายเช่นนี้ต้องถูกลงโทษ!”
เคนเดอร์ตะโกนเสียงดัง แต่หน้ากากสีเลือดยังคงจ้องมองเรย์ลินอย่างเงียบงัน
“ในที่สุดข้าก็ได้พบเจ้า แม่แห่งงูหมื่นตัว!”
เสียงของเรย์ลินแทรกซึมผ่านพลังแห่งจิตวิญญาณส่งไปถึงหน้ากากสีเลือด
“จักรพรรดิงูโคโมอิน! เจ้ากล้าปรากฏตัวต่อหน้าข้าเช่นนี้หรือ?”
ดวงตาบนหน้ากากแสดงแววแห่งความสงสัย แต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นความโกรธเคือง เสียงคำรามดังก้องในจิตใจของเรย์ลิน “พลังแห่งความโกลาหล! เจ้าร่วมมือกับ นกแห่งความสกปรก และปิดกั้นพื้นที่นี้ใช่หรือไม่?”
สายตาของร่างแยกเลื่อนมองไปยัง ขนนกแห่งความโกลาหล ที่ลอยอยู่กลางอากาศ
“เป็นเพียงการร่วมมือชั่วคราวเท่านั้น” เรย์ลินกล่าวด้วยใบหน้าเคร่งขรึม ก่อนจะโค้งตัวและเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุภาพ “เช่นนั้น แม่ผู้ยิ่งใหญ่ของเรา เรามีโอกาสจะเจรจาเพื่อสงบศึกกันหรือไม่?”
“เว้นเสียแต่เจ้าจะละทิ้งสายเลือดจักรพรรดิงูโคโมอินและให้ข้าผนึกมันเสีย!”
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ร่างแยกตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา ราวกับเป็นการประนีประนอมที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
เรย์ลินหรี่ตาลง ความต้องการของแม่แห่งงูหมื่นตัวหมายถึงการสูญเสียพลังสายเลือดอย่างถาวร ระดับพ่อมดของเขาจะตกลงไปถึงระดับสี่ และไม่มีโอกาสพัฒนาอีกต่อไป
“เช่นนั้น… หมายความว่าการเจรจาล้มเหลว?”
เรย์ลินถอนหายใจ ก่อนจะกระตุ้นพลังจาก ขนนกแห่งความโกลาหล ในมือ
คริสตัลพลังแห่งความโกลาหลที่เขาเตรียมไว้เริ่มลุกโชนอย่างรุนแรง พลังอันมหาศาลผสมผสานกับพลังเดิมของเรย์ลิน ราวกับคลื่นสึนามิที่ซัดทำลายวงเวทบูชา
ฟู่!
แสงสีเลือดจากหน้ากากพยายามจะปกป้องตัวเอง แต่ไม่นานก็ถูกพลังแห่งความโกลาหลสีเทากลืนกินจนสิ้น
“เป็นไป…ไม่ได้…”
เคนเดอร์ยืนตะลึงมองภาพตรงหน้า ดวงตาเขาไร้ประกายราวกับความศรัทธาภายในถูกทำลาย
สำหรับเคนเดอร์และผู้คนรอบตัว พวกเขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น การสนทนาเชิงจิตวิญญาณระหว่างเรย์ลินและแม่แห่งงูหมื่นตัวเป็นเรื่องที่เกินความเข้าใจของพวกเขา
สิ่งที่พวกเขาเห็นคือเรย์ลินในชุดคลุมดำสบตากับหน้ากากสีเลือดเพียงครั้งเดียว และร่างแยกของแม่แห่งงูหมื่นตัวก็ถูกพลังสีเทากลืนกินจนหมด
แม่แห่งงูหมื่นตัว ซึ่งเป็นตัวตนที่พวกเขาเคารพนับถือ กลับถูกกำจัดอย่างง่ายดายเช่นนี้?
ความตกตะลึงที่ไม่อาจอธิบายได้ทำให้เคนเดอร์ถึงกับสูญสิ้นเจตจำนงในการต่อสู้
ติ้ง! ข้อมูลทั้งหมดได้รับการบันทึก! ยืนยันว่าไม่มีข้อมูลใดรั่วไหล!
เสียงกลไกของชิปดังขึ้น ทำให้เรย์ลินรู้สึกโล่งใจ
เขาใช้พลังแห่งความโกลาหลปิดกั้นพื้นที่โดยรอบเพื่อให้ร่างแยกนี้ถูกทำลายโดยไร้ทางหนี และไม่มีข้อมูลใดสามารถส่งกลับไปถึงตัวตนหลักของแม่แห่งงูหมื่นตัว
หากข้อมูลรั่วไหล แม้เขาจะกำจัดร่างแยกนี้ได้ แต่ตัวตนหลักก็จะตามล่าเขาในทันที
โชคดีที่ได้รับความช่วยเหลือจาก นกแห่งความสกปรก พลังของมันเชี่ยวชาญในการปกปิดและสับสน ทำให้สามารถตัดขาดการเชื่อมต่อระหว่างร่างแยกนี้กับแม่แห่งงูหมื่นตัวได้ชั่วคราว
“ร่างแยกของแม่แห่งงูหมื่นตัวพ่ายแพ้เมื่อครู่ ไม่ใช่เพราะนกแห่งความสกปรก แต่เพราะถูกจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว อีกทั้งยังมีข้าคอยเสริม…”
เรย์ลินครุ่นคิดด้วยความเข้าใจชัดเจน เขาไม่ได้ภาคภูมิใจกับการจัดการร่างพลังงานของอีกฝ่าย เพราะสำหรับแม่แห่งงูหมื่นตัว การสูญเสียร่างแยกนี้คงเปรียบได้กับการเสียเส้นผมเพียงเส้นเดียว ไม่มีค่าอันใด
ถึงกระนั้น มันก็ถือเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี อย่างน้อยที่สุด เรย์ลินมั่นใจได้ว่าด้วยความช่วยเหลือของ ขนนกแห่งความโกลาหล การปกปิดตัวตนและการลอบเข้า เมืองศักดิ์สิทธิ์ จะเป็นไปได้โดยไม่มีปัญหา
“การปิดบังตัวด้วยพลังแห่งกฎเกณฑ์แห่งความโกลาหล ประกอบกับการช่วยเหลือจากชิป เว้นเสียแต่ว่าข้าจะเผชิญหน้ากับตัวตนหลักที่เป็นกฎเกณฑ์โดยตรง ข้าก็สามารถปกปิดตัวตนได้!”
เรย์ลินถอนหายใจเบาๆ รู้สึกมั่นใจกับแผนการของตนมากขึ้นเรื่อยๆ
“แม่แห่งงูหมื่นตัว ผู้ยิ่งใหญ่ จะพ่ายแพ้ได้ง่ายดายเช่นนี้เชียวหรือ? ไม่มีทาง…”
เมื่อเดินมาถึงเคนเดอร์ ชายผู้นั้นยังคงสับสน ความศรัทธาที่มีต่อแม่แห่งงูหมื่นตัวดูเหมือนจะถูกสั่นคลอนอย่างหนัก เพราะสำหรับสายเลือดของแม่แห่งงูหมื่นตัว เธอคือทุกสิ่งทุกอย่าง การพ่ายแพ้ของเธอเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่อาจยอมรับได้
“เมื่อเขาตื่นขึ้นมาจากความสับสนนี้ เขาอาจเริ่มสงสัยในแม่แห่งงูหมื่นตัว เมล็ดพันธุ์แห่งความคลางแคลงใจอาจหยั่งรากลึกในใจ และวันหนึ่งมันจะงอกเงยขึ้น ทำให้เขาเริ่มแสวงหาพลังที่เหนือกว่าของตัวเอง… และในโอกาสหนึ่งในล้าน เขาอาจตื่นรู้สายเลือดจักรพรรดิงูปีศาจขาวฟอสฟอรัส และกลายเป็นตัวตนระดับหก”
“แต่สุดท้าย ชะตากรรมของเขาก็คงไม่พ้นต้องเลือกว่าจะหลุดพ้นจากพันธนาการของแม่แห่งงูหมื่นตัว หรือถูกคำสาปตราประทับหมื่นอสรพิษสูบพลังจนตาย!”
ชิปวิเคราะห์อย่างรวดเร็วและเสนอผลลัพธ์ของความเป็นไปได้ในอนาคตมากมาย
นี่ไม่ใช่พลังของโชคชะตา แต่เป็นการคาดการณ์ในอนาคตที่แม่นยำ อ้างอิงจากการวิเคราะห์ข้อมูลจำนวนมหาศาลและรูปแบบพฤติกรรมของบุคคล
แม้ว่าตอนนี้จะยังมีอัตราความคลาดเคลื่อนสูง แต่เรย์ลินเชื่อมั่นว่าสักวันหนึ่ง ชิปจะสามารถพัฒนาไปถึงขั้นที่สามารถจำลองอนาคตทั้งหมดของโลกได้อย่างสมบูรณ์
“หากถึงวันนั้น ข้าก็คงบรรลุถึงระดับเก้าด้วยสินะ…”
เรย์ลินถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“แต่เจ้าไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว!”
ฟึ่บ!
แสงสีแดงเข้มของใบมีดสว่างวาบ ตัดศีรษะของเคนเดอร์หลุดออกจากร่าง ร่วงลงกระแทกพื้นทันที...
...........
