บทที่ 212 น้ำตาที่หลั่งรินจนหมดสิ้น...
แนวป้องกันทางใต้และกำแพงเมืองถูกคลื่นสัตว์อสูรถล่มพังทลายลง เพียงชั่วพริบตาฝูงสัตว์อสูรก็กระโจนข้ามกำแพงเข้าสู่ในเมือง กวนหลินจื่อและเหยี่ยนไห่อี้ต่างเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ในขณะนี้รู้สึกเพียงมือเท้าเย็นเฉียบไปหมด แม้ในเมืองจะมีนักรบอยู่ แต่ให้พวกเขาเผชิญหน้ากับคลื่นสัตว์อสูร? นั่นไม่ใช่การต่อสู้ แ...
