บทที่ 149 ผู้บำเพ็ญขั้นข้ามพิบัติยุคโบราณ

"ไม่ถูกต้อง กฎที่นี่มีปัญหา" หยุนจือขมวดคิ้ว นางรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติตั้งแต่ลงมือ

ฝ่ามือเมื่อครู่ควรจะทำลายกฎที่นี่ได้ แต่ความจริงกฎกลับแค่กระจัดกระจายแต่แก่นยังอยู่ ทั้งที่ฝ่ามือนี้ยังไม่ได้ใช้พลังเต็มที่ด้วยซ้ำ มันไม่ควรเป็นเช่นนี้

"ที่นี่มีกฎสองชุด" หยุนจือเข้าใจจุดผิดปกติแล้ว กฎชุดแรกที่เขียนด้วยเมฆคือกฎดั้งเดิม ต่อมาเกิดการเปลี่ยนแปลงผิดปกติ เกิดกฎชุดที่สองที่เขียนด้วยเลือด

กฎสองชุดขัดแย้งกัน ทำให้ทั้งถ้ำสวรรค์อยู่ในสภาวะวุ่นวาย!

มีคนตั้งใจทำให้ถ้ำสวรรค์วุ่นวาย เข้าได้แต่ออกไม่ได้!

และกฎชุดที่สองในฐานะกฎภายนอก สามารถต่อสู้กับกฎดั้งเดิมได้ แสดงว่าผู้ที่ทิ้งกฎชุดที่สองไว้แข็งแกร่งกว่าเจ้าของถ้ำสวรรค์!

ทว่าซานลี่เป็นเพียงขั้นรวมร่างสูงสุด

"ฮ่าๆ ผู้ใดกล้ารบกวนการหลับใหลของข้า?"

เสียงน้ำแข็งแตกดังกรอบแกรบ ตามด้วยกระแสพลังรุนแรงพุ่งออกมาจากจุดสิ้นสุด ราวกับราชันบนสรวงสวรรค์ เย็นชาไร้ความรู้สึก มองทุกสิ่งด้วยสายตาดูแคลน

แสงสว่างพุ่งทะลุฟ้า พลังนั้นทำให้ใจสั่น

พลังนั้นยิ่งทวีความรุนแรง มีท่าทีจะกวาดล้างทุกสิ่ง

"ขั้นข้ามพิบัติระยะต้น" เซียนอมตะตัดสินระดับของอีกฝ่ายได้อย่างรวดเร็ว

ลู่หยางและเมิ่งจิ่งโจวสีหน้าเปลี่ยนไป ขั้นข้ามพิบัติระยะต้น นี่คือศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดที่พวกเขาเคยเจอ ทำไมในถ้ำสวรรค์ของขั้นรวมร่างถึงมีผู้ทรงพลังขั้นข้ามพิบัติหลับใหลอยู่?!

เซียนอมตะมีประสบการณ์มาก นางนึกถึงสาเหตุได้อย่างรวดเร็ว

"เข้าใจง่ายมาก ถ้ำสวรรค์เป็นที่ซ่อนตัวที่ดี การฟื้นคืนในถ้ำสวรรค์จะค่อยๆ กลับคืนพลัง ข้อเสียคือไม่สามารถรู้การเปลี่ยนแปลงภายนอกได้ทันที เช่น ซานลี่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของลมปราณแล้วฟื้นขึ้นมา แต่ขั้นข้ามพิบัติผู้นี้ บางทีกว่าจะตื่น ยุคทองอาจผ่านไปแล้วด้วยซ้ำ"

"ดังนั้นเขาจึงมีวิธีที่ฉลาดมาก เมื่อซานลี่ตื่นขึ้นมา ซานลี่ต้องกลับมาที่ถ้ำสวรรค์แน่นอน ซานลี่ย่อมต้องทำอะไรสักอย่างเมื่อพบว่ากฎเปลี่ยนไป ถึงตอนนั้น การกระทำของซานลี่จะปลุกเขา"

"ขั้นข้ามพิบัติผู้นี้ตั้งกฎใหม่ในถ้ำสวรรค์ เพื่อให้ผู้ที่หลงเข้ามาต้องตาย จะได้ไม่รบกวนการหลับใหลของเขา"

ลู่หยางเหงื่อแตก ไม่คิดว่าเบื้องหลังจะซับซ้อนถึงเพียงนี้

"เฮ้ กลัวอะไรล่ะ มีข้าอยู่ที่นี่ แค่ขั้นข้ามพิบัติระยะต้น ข้าเตะทีเดียวก็ตายแล้ว" หวงโต้วโต้วคุยโว แต่อย่างไรก็มีหยุนจืออยู่ ไม่ถึงคราวที่นางต้องลงมือหรอก

"ข้าคือผู้อาวุโสเซวี่ยหมัว เจ้าเป็นผู้ใด จงแจ้งนามมา" ผู้อาวุโสเซวี่ยหมัวมองศิษย์พี่ใหญ่อย่างเย็นชา สามารถทำลายกฎได้ง่ายดาย อีกฝ่ายต้องเป็นขั้นข้ามพิบัติระยะต้นเป็นอย่างน้อย

แต่จะเป็นไรไป เขามั่นใจว่าแม้เจอขั้นข้ามพิบัติระยะกลางก็ไม่แพ้

"ผู้อาวุโสเซวี่ยหมัว?!" เมิ่งจิ่งโจวอุทานเบาๆ

"เจ้ารู้จักหรือ?" ลู่หยางถาม

"รู้จัก" ขั้นข้ามพิบัติมีจำนวนไม่มาก แต่ละคนมีสิทธิ์ได้รับการบันทึกในประวัติศาสตร์อย่างยิ่งใหญ่ ดังนั้นเมิ่งจิ่งโจวจึงเคยได้ยินชื่อผู้อาวุโสเซวี่ยหมัว ตอนเด็กเมื่อเขานอนไม่หลับ มารดาชอบใช้ผู้อาวุโสเซวี่ยหมัวมาขู่เขา

"ผู้อาวุโสเซวี่ยหมัวเป็นผู้บำเพ็ญฝ่ายมาร ฆ่าคนมานับไม่ถ้วน เล่ากันว่าเขาเขียนชื่อเมืองทั่วหล้าลงบนกระดาษ ม้วนเป็นก้อน หยิบได้เมืองใดก็ใช้ผู้คนในเมืองนั้นมาบำเพ็ญ เส้นทางการบำเพ็ญของเขาปูด้วยกองกระดูก!"

"เขายังเคยสนับสนุนฮ่องเต้แห่งอวี๋องค์หนึ่ง ตัวเองเป็นราชครู มีอำนาจเต็มราชวงศ์ต้าอวี๋ ภายหลังไม่รู้หายไปไหน บ้างว่าเขาทำชั่วมากเกินไป ตายใต้ภัยพิบัติสายฟ้า ตอนนี้ดูเหมือนเขาหลบซ่อนอยู่ที่นี่!"

"สำนักเวิ่นเต๋า หยุนจือ"

เห็นหยุนจือไม่หวั่นไหว เซวี่ยหมัวสงสัย ชื่อเสียงของตนไม่ได้แพร่หลายมาถึงยุคนี้หรือ?

ช่างเถอะ งั้นก็สังหารใหญ่สักครั้ง ให้ผู้คนได้รู้จักนามของข้า

ขั้นข้ามพิบัติต่างจากขั้นรวมร่าง พวกเขาฟื้นคืนสู่จุดสูงสุดได้อย่างรวดเร็วหลังตื่น

ยักษ์เลือดสูงเทียมฟ้าปรากฏกาย คำรามกึกก้อง ยักษ์เลือดเปลี่ยนกฎเป็นขวาน เพียงแกว่งเบาๆ พื้นที่ก็สั่นสะเทือน ราวกับทั้งถ้ำสวรรค์ทนพลังของเขาไม่ไหว!

หยุนจือยกมือข้างเดียวขึ้นหน้าอก แผ่รัศมีทองไร้ขีดจำกัด ราวกับพระพุทธรูปที่ก้าวออกมาจากภาพวาด ศักดิ์สิทธิ์สูงส่ง ไม่อาจลบหลู่

นางผลักฝ่ามือออกไป แสงทองนับหมื่นทะลุความมืด พุ่งใส่ยักษ์เลือด

ยักษ์เลือดใช้ขวานคู่ป้องกัน ขวานที่สร้างจากกฎค่อยๆ ละลายในแสงทองนับหมื่น พร้อมกับเปลือกแข็งของยักษ์เลือด

ผู้อาวุโสเซวี่ยหมัวตกใจ: "ไม่ถูก เจ้าไม่ใช่ขั้นข้ามพิบัติระยะต้น!"

เขาฉีกพื้นที่ หันหลังวิ่งหนี ต่อสู้กับขั้นข้ามพิบัติระยะกลาง ระยะสั้นยังแพ้ชนะไม่ได้ ไม่จำเป็นต้องสร้างศัตรูแบบนี้เพราะศักดิ์ศรี ไม่คุ้ม

การฉีกพื้นที่จะส่งไปยังตำแหน่งสุ่มใดก็ได้ในโลก อีกฝ่ายไม่มีทางตาม

ผู้อาวุโสเซวี่ยหมัวเพิ่งจะคิดจะหัวเราะดังๆ ทิ้งคำขู่ ก็เห็นแสงทองเจิดจ้าไร้ขอบเขตตรงหน้า ในแสงทอง ร่างงามเยื้องย่างมา

ร่างงามเดินดูเหมือนไม่เร็ว แต่แท้จริงเร็วถึงขีดสุด เพียงพริบตาก็ปรากฏตรงหน้าผู้อาวุโสเซวี่ยหมัว

"ไม่ถูก เจ้าไม่ใช่แค่ขั้นข้ามพิบัติระยะกลาง ขั้นข้ามพิบัติระยะปลายก็ไม่มีวิชาแบบเจ้า เจ้าเป็นขั้นข้ามพิบัติสูงสุด หรืออาจจะ..."

"เจ้ารู้มากเกินไปแล้ว" หยุนจือตอบเย็นชา ประสานมือบิดหมุน บีบวิญญาณของผู้อาวุโสเซวี่ยหมัวออกมา

ร่างขั้นข้ามพิบัติเป็นวัสดุหลอมอาวุธชั้นเลิศ ไม่ควรทำลายง่ายๆ

หยุนจือหยิบขวดชำระล้างออกมา เก็บวิญญาณของผู้อาวุโสเซวี่ยหมัวใส่ไว้ เตรียมกลับสำนักค่อยๆ ทรมาน

ทั้งกระบวนการง่ายดายสบายๆ ถ้ำสวรรค์สงบเงียบ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

สิงโตและกวางเต้นระบำคู่ สัมพันธ์กลมเกลียว พยายามพิสูจน์ว่าพวกมันเป็นสัตว์วิเศษที่ดี ช้างนอนกลิ้งบนพื้น ชี้ขาขึ้นฟ้าแกล้งตาย

"ดูเหมือนผู้บำเพ็ญขั้นข้ามพิบัติยุคโบราณอาจซ่อนตัวอยู่ในถ้ำสวรรค์" หยุนจือครุ่นคิด นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยคิดมาก่อน ออกจากถ้ำสวรรค์แล้วต้องแจ้งเรื่องนี้ให้สี่สำนักที่เหลือและราชวงศ์ต้าเซี่ยทราบ

"ไปกันเถอะ" หยุนจือทิ้งคำพูดเบาๆ ก้าวเบาๆ มุ่งหน้าไปยังจุดสิ้นสุด

ลู่หยางและเมิ่งจิ่งโจวสบตากัน วิ่งเหยาะๆ ตามไป

เส้นทางนี้ไม่มีอันตรายใดๆ - อย่างน้อยก็ในสายตาของลู่หยางและเมิ่งจิ่งโจว

แต่ในสายตาของสัตว์วิเศษกลับเป็นอีกภาพ - ราชินีปีศาจน่าสะพรึงกลัวแผ่กระแสเยือกเย็นที่ทำให้ใจสั่น นำสมุนสองคนเดินท่องไปในถ้ำสวรรค์อย่างอิสระ อันตรายอย่างยิ่ง

สามคนมาถึงจุดสิ้นสุด ที่นั่นมีหีบสมบัติสีทองขนาดใหญ่หลายใบ รวมถึงกองหินวิเศษ หินวิเศษชั้นเลิศมีจำนวนมากกว่าหินวิเศษชั้นสูงเสียอีก น่าโลภมาก

ที่นี่ไม่ได้มีแค่สมบัติของซานลี่ แต่ยังมีของผู้อาวุโสเซวี่ยหมัวบางส่วนด้วย

หยุนจือเปิดหีบสมบัติสีทอง ข้างในเต็มไปด้วยของล้ำค่าและสมุนไพร ตำราลับต่างๆ ทำให้ลู่หยางและเมิ่งจิ่งโจวตาลาย แม้แต่เมิ่งจิ่งโจวที่มีความรู้ ก็ยังแยกไม่ออกว่าของล้ำค่าและสมุนไพรเหล่านี้มีที่มาอย่างไร

หยุนจือแยกแยะชื่อและประโยชน์ของสิ่งเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย: "หญ้าแปรมังกร ถ้าจิ้งเหลนน้ำกินและย่อยได้ จะเพิ่มโอกาสแปรเป็นมังกรขึ้นสามส่วน"

การแปรเป็นมังกรคือความฝันของจิ้งเหลนน้ำทั้งหมด ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าสิ่งนี้มีค่าเท่าไร

"ผลโพธิ์ กินแล้วเพิ่มรากฐานปัญญา แลกกับการสูญเสียผมตลอดกาล"

"ทรายวัชระสุริยะ วัสดุจำเป็นในการหลอมอาวุธวิเศษธาตุไฟระดับสูง"

"น้ำชำระแก้วสวรรค์ ทาทั้งร่างแล้วรักษาร่างกายไม่เน่าเปื่อยหนึ่งแสนปี"

"ลูกกลอนสัตว์วิเศษขั้นรวมร่าง..."

"เส้นเอ็นมังกรขั้นรวมร่าง..."

"ผงเสน่หา..."

ของที่ชื่อขึ้นต้นด้วย 'รวม' มีค่อนข้างมาก