บทที่ 145 ตระกูลเฉินที่หายไปในคืนเดียว(ฟรี)
บทที่ 145 ตระกูลเฉินที่หายไปในคืนเดียว(ฟรี)
ซูไห่ทำลายตระกูลเฉิน? ฉึก
พอคิดถึงตรงนี้ เหงื่อเย็นก็ผุดขึ้นที่แผ่นหลังของท่านเฒ่าตู๋ในทันที ความหนาวเยือกจากส่วนลึกของวิญญาณแผ่ซ่านไปทั่วร่างอย่างห้ามไม่อยู่ ความหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูกแผ่จากหนังศีรษะไปจนถึงปลายนิ้วเท้า!
เขาแค่อยากใช้ซูไห่ไปจัดการตระกูลเฉินเท่านั้น ไม่เคยคิดเลยว่า ไอ้นี่จะ..................ทำลายตระกูลเฉินไปเลย?!
ช่างเป็นคนโหดเหี้ยมเลือดเย็นจริงๆ!
วิธีการช่างโหดร้ายรุนแรง...............
ซูไห่ช่างตัดสินใจฆ่าได้อย่างเด็ดขาด ถึงกับทำให้ท่านเฒ่าตู๋ที่คิดจะร่วมมือด้วยรู้สึกเหมือนกำลังเจรจากับเสือ หนาวสั่นจากก้นบึ้งของหัวใจ ขนลุกซู่โดยไม่รู้ตัว!
ถ้าเรื่องนี้เป็นฝีมือของซูไห่จริง ก็แสดงว่าเขาประเมินซูไห่ผิดไปโดยสิ้นเชิง ดูถูกอีกฝ่ายไปโดยสิ้นเชิง!
ตามหลักแล้ว คนที่มีพลังระดับรารา ไม่ว่าจะมีความสามารถล้ำเลิศแค่ไหน ก็ไม่น่าจะสามารถทำลายตระกูลผู้มีอำนาจได้ทั้งตระกูลในคืนเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลเฉินยังมีตระกูลจักรพรรดิมู่หรงเป็นที่พึ่ง มีผู้มีพลังระดับราชันย์ถึงสามคน และมีผู้บริหารระดับสูงที่มีพลังระดับราชาอีกสิบกว่าคน..................
ซูไห่จะทำลายตระกูลเฉินได้?
ตามหลักการแล้วเป็นไปไม่ได้ แต่เขาดันให้แร่สังหารเทพสิบชั่งกับซูไห่นี่สิ!!
แร่สังหารเทพสิบชั่ง เพียงพอที่จะสร้างอาวุธที่สามารถสังหารผู้มีพลังระดับราชันย์เจ็ดดาวหรือแปดดาวได้..........และผู้นำตัวแทนตระกูลเฉิน มู่หรงชิง ก็เป็นระดับจักรพรรดิเจ็ดดาวไม่ใช่หรือ?
ฮึ่ม——
ท่านเฒ่าตู๋สูดลมหายใจเย็นเฮือก ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือของซูไห่แน่ และมีเหตุผลน่าเชื่อถือ!
แต่เขาทำอย่างไรถึงสามารถทำลายสมาชิกหลายร้อยคนของตระกูลเฉินได้อย่างไร้เสียงในเวลาสั้นๆ เช่นนี้?
สิ่งที่ทำให้ท่านเฒ่าตู๋ตกใจจริงๆ คือความเงียบงันนี้.....
ทำลายตระกูลผู้มีอำนาจอย่างไร้เสียง?
แม้แต่อาวุธที่มีพลังสังหารจักรพรรดิก็ทำไม่ได้นะ!
และอีกอย่าง ตั้งแต่พวกเขาได้ยินเสียงดังกึกก้องนั้นจนมาถึงตอนนี้ผ่านไปนานเท่าไร?
ไม่ถึงสิบนาทีใช่ไหม?
ตระกูลผู้มีอำนาจที่กำลังรุ่งเรือง ทั้งคนและอาคาร หายไปจากโลกหมด
ถ้าเป็นฝีมือของซูไห่จริง พลังที่เขาใช้ต้องไม่ใช่แค่แร่สังหารเทพแน่นอน!
ฮู
ถอนหายใจเพื่อระบายความกดดัน ในตอนนี้ ท่านเฒ่าตู๋อดรู้สึกเหมือนมีหนามทิ่มหลังไม่ได้ รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง แต่ก็บอกไม่ถูกว่าไม่ถูกต้องตรงไหน! ได้แต่ปล่อยผ่านไปก่อน!
"ท่านเฒ่าตู๋ นี่ไม่ใช่ฝีมือของท่านใช่ไหม?"
เสี่ยวหยุนหานพูดขึ้นกะทันหัน
"พูดบ้าอะไรของแก! การทำลายทั้งคนและอาคารอย่างรวดเร็วและเงียบงัน พลังระดับนี้ ถ้าไม่ใช่ระดับจักรพรรดิก็ต้องเป็นระดับกึ่งจักรพรรดิ!"
ท่านเฒ่าตู๋รู้สึกไม่มั่นใจ จึงโต้กลับไปทันที......เพราะถ้าเป็นฝีมือของซูไห่จริง บ้าเอ๊ย เขาก็ต้องถือว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดสิ!!
เสี่ยวหยุนหานยิ้มอย่างประหลาด: "ในเมื่อไม่ใช่ฝีมือท่าน ทำไมท่านถึงต้องโวยวายขนาดนั้น?"
"ข้าไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของท่านหรือเปล่า ข้ารู้แค่ว่า ตระกูลเสี่ยวของข้ากับตระกูลเฉินอยู่ฝ่ายเดียวกัน ต่างก็รับใช้ตระกูลจักรพรรดิมู่หรง และเมื่อตระกูลเฉินหายไป ผู้ที่ได้ประโยชน์มากที่สุด ก็คือตระกูลตู๋ของท่านนั่นแหละ!"
"ฮ่าๆๆๆ..............."
เสี่ยวหยุนหานหัวเราะก่อนจะจากไป!
ส่วนท่านเฒ่าตู๋ เหงื่อเย็นที่ซึมออกมาจากแผ่นหลังทำให้เสื้อชุ่มไปหมดแล้ว
แต่พอคิดอีกที.....................
ก็ไม่มีอะไรต้องกังวล!
เขาเห็นความโลภในเส้นแร่สังหารเทพของนายพลซูอยู่ในสายตา ถ้าซูไห่อยากรักษาเส้นแร่สังหารเทพไว้ ก็ต้องช่วยตระกูลตู๋พ้นผิด ไม่ให้น้ำสกปรกกระเซ็นมาถึงตระกูลตู๋
มองอย่างนี้แล้ว ตระกูลตู๋ไม่มีอะไรต้องกังวล!
ท่านเฒ่าตู๋มองที่ดินโล่งเตียนอีกครั้ง ยากที่จะจินตนาการว่าเมื่อไม่นานมานี้ที่นี่ยังมีคฤหาสน์ใหญ่โตอยู่!
"ลาก่อน!"
คำนับให้เติ้งเหยาหลง ท่านเฒ่าก็จากไป!
เติ้งเหยาหลงถอนหายใจ......ไม่คิดว่าเมืองหนานเฉิงที่เขาดูแลการป้องกันจะเกิดเรื่องใหญ่โดยไม่มีสัญญาณเตือนเช่นนี้!
สามคนระดับราชันย์.................
สิบกว่าคนระดับราชา..................
หลายร้อยคน ทั้งตระกูล......หายไปจากโลกในคืนเดียว!!
คราวนี้ เขาคงหนีไม่พ้นข้อหาบกพร่องต่อหน้าที่แน่!
อย่างไรก็ต้องรายงานท่านซูก่อน......
โฮก
เสียงมังกรคำรามดังแว่วขึ้นมา เติ้งเหยาหลงยกแขนทั้งสองขึ้นฟ้า พลังทั่วร่างพลุ่งพล่าน กลายเป็นมังกรพลังประหลาดมหึมา สร้างเขตกั้น ครอบคลุมที่ดินเหมือนฝาชีเพื่อป้องกันสถานที่!
แล้วก็จากไป!
อย่างไรก็ตาม เติ้งเหยาหลงที่รีบไปรายงานซูไห่ไม่ได้สังเกตว่า ในจังหวะที่เขตกั้นครอบคลุมที่ดินกว้างใหญ่นั้น เงาร่างหนึ่งได้ปรากฏขึ้นที่กลางพื้นที่แล้ว
มองดูคฤหาสน์ตระกูลเฉินที่เหลือเพียงที่ดินเปล่า ซูไห่อดยกแขนซ้ายขึ้นไม่ได้ แมลงนาโนสังหารเทพที่ฝังตัวอยู่ในผิวหนังแขนซ้ายทำให้แขนทั้งท่อนเป็นสีเทาไร้ชีวิต!
"นี่คือพลังของสังหารเทพ!"
"ยิ่งกว่าพลังธาตุฝุ่นในความทรงจำเสียอีก!"
"รอให้ข้าหลอมรวมเส้นแร่สังหารใต้ดินลึกหมื่นเมตรทั้งหมด และแมลงพิษนาโนหลายแสนล้านตัวกลายพันธุ์เป็นแมลงนาโนสังหารเทพทั้งหมดเมื่อไร.................."
"อันเทียนจื่อ ตระกูลจักรพรรดิมู่หรง......จะน่ากลัวอะไร?"
"หากนาโนบั๊กพิษสามารถวิวัฒนาการจนมีพลังระดับสังหารเทพ พวกที่เรียกตัวเองว่ามหาจักรพรรดิ เทพเจ้า อภิมนุษย์จะน่ากลัวอะไร?"
ซูไห่พึมพำ การกลืนกินเส้นแร่นี้ คงเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดในชีวิตของเขา
มองไปทางที่ท่านเฒ่าตู๋จากไป มุมปากของซูไห่อดยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นชาไม่ได้!
ยกมือขึ้น ผลึกพลังจิตอีกชิ้นตกลงในฝ่ามือ นี่เป็นชิ้นสุดท้าย และเป็นชิ้นเดียวที่ไม่ได้ผ่านการกรองครั้งที่สอง ยังคงมีกลิ่นอายพลังจิตเฉพาะตัวของเฒ่าตู๋!
แต่เดิมในเมืองหนานเฉิง ตระกูลเฉิน ตระกูลเสี่ยว และตระกูลตู๋เป็นสามอำนาจใหญ่ โดยตระกูลเฉินและตระกูลเสี่ยวต่างก็เป็นสุนัขรับใช้ของตระกูลจักรพรรดิมู่หรง เมื่อตระกูลเฉินหายไป ใครคือผู้ได้ประโยชน์มากที่สุด?
ไม่ต้องสงสัยเลย แน่นอนว่าคือตระกูลตู๋ที่เคยถูกสองตระกูลกดขี่มาตลอด!
และแร่สังหารเทพสิบชั่งที่ตระกูลตู๋ให้เขามาไม่ใช่ทั้งหมดแน่นอน ในตระกูลตู๋ต้องมีของเก็บไว้อีก!
ตระกูลเฉินถูกทำลายด้วยพลังสังหารเทพ และตระกูลตู๋มีแร่สังหารเทพ
ตระกูลเฉินอ้างเรื่องผลึกพลังจิตเชิญตระกูลจักรพรรดิมู่หรงมา และตระกูลตู๋มีผู้มีพลังระดับราชันย์ขั้นสูงสุดที่ใกล้ตายและต้องการผลึกพลังจิตอย่างเร่งด่วนเพื่อก้าวขึ้นไปอีกขั้น
มีทั้งความสามารถในการก่อเหตุและแรงจูงใจ เมื่อรวมกับร่องรอยพลังจิตของผู้มีพลังจิตระดับราชันย์เพียงคนเดียวของตระกูลตู๋ที่หลงเหลืออยู่ในที่เกิดเหตุ......ห่วงโซ่หลักฐานที่สมบูรณ์แบบ หลักฐานแน่นหนาราวภูเขา
"ใช้ผลึกชิ้นนี้ส่งพวกเจ้าลงนรกแล้วกัน ตระกูลตู๋ นี่คือราคาที่ต้องจ่ายสำหรับการวางแผนเล่นงานข้า!"
แกร๊ก
ซูไห่บีบผลึกพลังจิตแตก กลิ่นอายพลังจิตของเฒ่าตู๋ลอยกระจาย ทิ้งไว้ในที่เกิดเหตุ......จากนั้นก็ขี่มังกรเงินพันขาดำดิ่งลงใต้ดิน ราวกับปลาว่ายน้ำ เมื่อระลอกคลื่นนั้นจางหาย ก็ไม่เหลือร่องรอยใดๆ!
ไม่กี่นาทีต่อมา ซูไห่ปรากฏตัวในบ้านเดี่ยวในหมู่บ้านพักอาศัยของกรมป้องกันเมือง พอดีกับที่เติ้งเหยาหลงมาเคาะประตู
ตุ้บ ตุ้บ——
"ท่านประธาน ขออภัย มีเรื่องด่วนที่สุด!"
"เข้ามา!"
พลังวิญญาณพุ่งออกไปเปิดประตูใหญ่ ปล่อยเติ้งเหยาหลงเข้ามา
เติ้งเหยาหลงทำท่าเหมือนหายใจยังไม่ทัน: "ท่านประธาน เกิดเรื่องใหญ่ ตระกูลเฉินถูกฆ่าล้างตระกูล..."
ซูไห่โบกมือ บอกให้เขาหยุดพูดก่อน แล้วพูดว่า: "ข้าไม่ได้ให้เจ้าไปล่าสัตว์ร้ายระดับเจ็ดนอกเมืองเพื่อใช้ในการฝึกฝนของข้าหรอกหรือ? ช่วงเวลานี้ เจ้าไม่ควรอยู่ในเมืองนี่"
"ไปซะ ถ้าจับสัตว์ร้ายระดับเจ็ดที่ยังมีชีวิตไม่ได้ร้อยตัว อย่ากลับมา!"
เติ้งเหยาหลงอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้น ฉึก——
เหงื่อเย็นก็ผุดขึ้นมาจากแผ่นหลัง ราวกับความเย็นยะเยือกจากปรโลกพัดผ่านแผ่นหลังขึ้นมาจนถึงหน้าผาก
เติ้งเหยาหลงมองซูไห่ ท่านประธานซูตรงหน้าราวกับกลายเป็นปีศาจจากนรก แผ่กลิ่นอายน่าสะพรึงกลัวอย่างที่สุด!
เขาตกใจ!
เขาตะลึง!
ความจริงที่น่าสงสัยติดอยู่ที่ลำคอ แทบจะพรั่งพรูออกมา ตระกูลเฉิน เป็นฝีมือของท่านประธานซูหรือ?!
เพื่อแก้แค้นที่จ้างคนมาฆ่า?
แต่คนที่มีพลังระดับราชาจะทำให้ทั้งคนและอาคารของทั้งตระกูลหายไปในคืนเดียวได้อย่างไร?!
นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?
แต่ถ้าเป็นฝีมือของท่านซูจริง ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้!
เมื่อก่อนตอนที่ท่านซูคนเดียวใช้พิษทำลายสัตว์ร้ายระดับหกสามล้านตัว ใช้พลังระดับราชาสังหารมังกรทองคู่ผัวเมีย พวกเขาก็คิดว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ความจริงพิสูจน์แล้วว่า ไม่มีอะไรที่ท่านซูทำไม่ได้ มีแต่ว่าท่านจะอยากทำหรือไม่เท่านั้น!
พลังที่ท่านซูแสดงให้ผู้คนเห็น เป็นเพียงสิ่งที่ท่านยินยอมให้โลกได้เห็นเท่านั้น ไม่ใช่ทั้งหมดที่ท่านมี!!
เติ้งเหยาหลงเบิกตากว้าง ลูกกระเดือกกระเพื่อม กลืนคำพูดที่จะหลุดออกมาจากลำคอกลับลงไป.......นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาควรถาม และไม่ใช่สิ่งที่เขาถามได้
ท่านซูมีการจัดการอยู่แล้ว สิ่งที่เขาต้องทำคือเชื่อฟังคำสั่งของผู้บังคับบัญชา!
ยิ่งไปกว่านั้น ฟังจากความหมายของท่านประธานซู ท่านตั้งใจจะให้เขาไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ครั้งนี้ การถามโน่นถามนี่ตอนนี้ช่างไม่รู้จักบุญคุณเสียเลย!
"รับทราบ!"
เติ้งเหยาหลงรับคำแล้วถอยออกจากห้อง!
ซูไห่นอนลงบนโซฟา ผ่อนคลาย......ที่สั่งให้เติ้งเหยาหลงออกนอกเมือง ก็เพื่อป้องกันไม่ให้เขาถูกดึงเข้ามาพัวพัน
อย่างไรเสีย เขากับเติ้งเหยาหลงก็ไม่มีความแค้นกัน!
......
นี่ก็เป็นการป้องกันตัวเองชั้นที่สอง เติ้งเหยาหลงเป็นหัวหน้ากรมป้องกันเมือง การรู้เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องของเวลา ถ้าเขารู้เรื่องนี้แล้วทำเป็นไม่เห็น เข้าข้างซูไห่สุดหัวใจ ความผิดฐานละเว้นการปฏิบัติหน้าที่นี้ ซูไห่ก็จะช่วยรับแทนเติ้งเหยาหลง
แต่ถ้าเจ้านี่ไม่ซื่อ......ตระกูลผู้มีอำนาจหายไปจากโลกในคืนเดียว ใครจะเป็นคนรับผิดชอบ?
แน่นอนว่าต้องเป็นหัวหน้ากรมป้องกันเมือง!
หัวหน้ากรมป้องกันเมืองดูแลการป้องกันเมืองและความสงบเรียบร้อยในเมือง การออกไปจับสัตว์ร้ายถือเป็นการละทิ้งหน้าที่ เมื่อเกิดเรื่องในช่วงที่ละทิ้งหน้าที่ ย่อมต้องรับผิดชอบทั้งหมด
ส่วนเรื่องที่ว่าเป็นคำสั่งของเขาผู้เป็นผู้บังคับบัญชาทางทหารหรือไม่......มีหลักฐานไหม?
ซูไห่คิดเช่นนี้ จากนั้นก็สะดุ้งขึ้นมาทันที ราวกับตื่นขึ้นมา!
อึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพึมพำในที่สุด: "จิตสังหาร กลอุบาย......"
"เมื่อเริ่มต้นแล้ว ก็มักจะหยุดได้ยาก!"
และในเวลานี้ ณ ที่ห่างออกไปพันลี้!
ฉึก——
เงาร่างสิบร่างในชุดดำเคลื่อนผ่านท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว!
พวกเขาสวมเสื้อคลุม สวมหน้ากาก ทั่วร่างเปิดเผยเพียงดวงตาคู่เดียว ราวกับดาวตกสีดำที่พุ่งผ่านราตรี ไม่เป็นที่สะดุดตา ไม่ทิ้งร่องรอยแม้แต่น้อย!
พวกเขาคือวิญญาณที่ซ่อนอยู่ในความมืด คือเงาของไฟ คือความมืดใต้แสงโคม!
ทุกครั้งที่สวมชุดนี้ พวกเขามีชื่อร่วมกันเพียงชื่อเดียว..................ดาบมืดมู่หรง!
"มู่หรงชิงลูกสาวที่ออกเรือนไปจากตระกูลจักรพรรดินี่ ช่างไม่มีมารยาทขึ้นทุกที!"
"ผลึกที่สามารถหลอมรวมกับพลังจิตโดยตรง ช่วยเพิ่มพูนพลังจิต......นี่คงจะสร้างความตื่นตระหนกในวงการนักพลังจิตทั้งประเทศเยียน หรือแม้แต่ทั่วโลก เรื่องสำคัญขนาดนี้ นางกล้าดีอย่างไรตัดสินใจเอง!!"
"นั่นจึงเป็นเหตุผลที่สภาผู้อาวุโสส่งพวกเราออกมา ต้องไม่ให้นางประมูลผลึก...............ถ้าไม่ใช่เพราะบรรพบุรุษกำลังถ่ายทอดวิชาให้เด็กๆ ในตระกูล เตรียมการประชุมเทพแห่งทะเล ท่านคงต้องออกมาเอง!"
......
ข่าวที่ตระกูลมู่หรงได้รับคือ มู่หรงชิงจะจัดการประมูลผลึกพลังจิต...............นี่เป็นแผนของมู่หรงชิงแต่เดิม ข้ออ้างไม่สำคัญ รอให้คนของตระกูลจักรพรรดิมาถึง ค่อยอธิบายให้เข้าใจก็พอ
สิ่งที่นางต้องการคือให้ตระกูลมู่หรงส่งคนมาเร็วที่สุด จับกุมซูไห่ให้เร็วที่สุด ฆ่าซูไห่!
อย่างที่นางคาด เรื่องการประมูลผลึกพลังจิตแบบนี้ แม้แต่ตระกูลจักพรรดิมู่หรงก็นั่งไม่ติดทันที!
แต่สองสิ่งที่นางคาดไม่ถึงคือ นางจะตายก่อนซูไห่.......
และกระบวนการส่งข่าวทั้งหมดของพวกเขา รวมถึงเนื้อหาของข่าวล้วนอยู่ภายใต้การตรวจตราของซูไห่......หากมีการรั่วไหลของข่าวที่นอกเหนือจากแผนการของซูไห่ ก็จะถูกสกัดกั้นในทันที!
แม้แต่การส่งข่าวผ่านอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ด้วยพลังวิญญาณอันแข็งแกร่งน่าสะพรึงกลัวของซูไห่ก็สามารถรบกวนสนามแม่เหล็กโดยรอบ สกัดกั้นการส่งข่าวได้ในทันที!
สิบร่างเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว แต่ในตอนนี้
โทรศัพท์มือถือของดาบมืดที่นำหน้าสั่น เขาหยิบขึ้นมาดู หมายเลขโดยตรงของสภาผู้อาวุโส?
รับสาย!
"สุสานดาบ ข้าคือดาบมืด!"
"อะไรนะ......มู่หรงชิงตายแล้ว? โคมไฟนิรันดร์ในศาลบรรพบุรุษดับแล้ว?!"
"สงสัยว่าผลึกพลังจิตถูกชิง?!"
"ครับ......พวกเราจะต้องนำผลึกกลับมาให้ได้ และสืบหาที่มาที่ไปของเรื่องทั้งหมดให้กระจ่าง!"