บทที่ 45: การเดินทาง

ตลอดหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา

ไทร์และสมาชิกทีมอัลทิเมทัมได้เดินทางออกจากเซริส มุ่งหน้าสู่ดินแดนเล็กๆ ที่ห่างไกลชื่อไมโคโพลิส: ดินแดนแห่งเห็ด

แต่ก่อนจะมาถึงไมโคโพลิส พวกเขาก็ต้องเผชิญปัญหามากมายระหว่างทาง

หลายปัญหาเหล่านั้นเป็นปัญหาที่พวกเขาเลือกเจอเอง พวกเขาหยุดพักตามหมู่บ้านและเมืองเล็กๆ ในเซริส รับภารกิจเล็กๆ น้อยๆ ตลอดเส้นทาง

ไม่ว่าจะเป็นการกำจัดสัตว์อสูร การดูแลพืชผล หรือช่วยพาคนชั้นสูงเดินทางข้ามรัฐ ซึ่งแน่นอนว่าการดูแลพืชผลนั้นมีเพียงไทร์ที่ต้องทำ

เพราะเขาจำเป็นต้องยกระดับแรงค์นักล่าของตัวเอง

“โธ่เอ๊ย… ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันต้องทำงานนี้คนเดียว” ไทร์บ่นในใจ ขณะยกฟางเปื้อนมูลสัตว์ขึ้นวางในรางให้อาหารม้า

เสื้อแขนยาวถูกพับขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยโคลน ขณะที่เขาคิดถึงเพื่อนร่วมทีมคนอื่นที่น่าจะกำลังเริงร่าในซ่องหรือสถานที่ใดที่สนุกสนาน

เขาส่ายหน้า ยกฟางขึ้นวางในรางให้อาหาร ก่อนที่ม้าตัวหนึ่งจะกัดผมของเขา

“อ๊าก! นั่นไม่ใช่ฟางนะ! ปล่อยซะเจ้าโง่หน้าแหลม!”

ไทร์ยังคงทำงานต่อไป ‘แม้ฉันจะทำได้ดีในการสอบ แต่พวกเขาก็ให้ฉันเป็นเพียงนักล่าแรงค์ C เท่านั้น ภารกิจที่ฮันโซชวนฉันไปร่วมคือแรงค์ A+ ซึ่งหมายความว่าฉันต้องเป็นนักล่าแรงค์ A เป็นอย่างต่ำถึงจะเข้าร่วมได้ ปกติแล้วภารกิจทั่วไปไม่ต้องมีเงื่อนไขแบบนี้ แต่สำหรับภารกิจแรงค์ A+ ขึ้นไป ถือว่าเป็นระดับใหม่ทั้งหมด คุณจำเป็นต้องมีนักล่าระดับ S หลายคนถึงจะสามารถทำภารกิจแรงค์ A+ ได้สำเร็จ’

แม้เขาจะไม่ค่อยตื่นเต้นกับสิ่งที่ต้องทำ แต่ก็ไม่มีทางเลือกมากนัก

ตลอดการเดินทาง ไทร์ค่อยๆ เลื่อนระดับแรงค์นักล่าขึ้นทีละนิด

บางครั้งพวกเขาต้องเดินทางหลายวันกว่าจะถึงเมืองถัดไป แต่ทุกครั้งที่มาถึง พวกเขาจะให้ไทร์ทำภารกิจที่ยากขึ้นเพื่อให้ได้สิทธิ์ในการเลื่อนแรงค์

แต่น่าเสียดายที่การเลื่อนแรงค์ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

มันไม่ใช่แค่การวัดค่าพลังแบบสุ่มๆ แต่เป็นการประเมินโดยสมาชิกศาสนาหรือผู้พิพากษาสูงของเมือง

ซึ่งจะกำหนดแรงค์ถัดไปของเขาขึ้นอยู่กับภารกิจที่ผ่านมาทั้งหมด

หลังจากสองเดือน….

ไทร์ก็เลื่อนไปถึงแรงค์ B และพวกเขาออกจากเซริส เข้าสู่ป่าที่มีเห็ดขนาดยักษ์

เมื่อเดินลึกเข้าไปในป่า ความหนาแน่นและความกว้างขวางเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

การพบหมู่บ้านในไมโคโพลิสนั้นหายากมาก เพราะชาวมูชของอาณาจักรนี้ปิดตัวเองอยู่ในวัฒนธรรมของพวกเขาและไม่ค่อยต้อนรับคนนอก

เฉพาะในหมู่บ้านที่มีประชากรหนาแน่นและมั่งคั่งเท่านั้นที่จะมีมนุษย์อยู่บ้าง และที่นั่นก็ยากที่จะได้ภารกิจที่คุ้มค่า

แต่ทุกครั้งที่พวกเขาพบที่พักและรับภารกิจใหม่ พวกเขาจะทำเพื่อไทร์

ไทร์ทำงานหนักโดยไม่ย่อท้อ ไม่อยากทำให้ทีมของเขาผิดหวัง ในช่วงเวลานี้เขาได้สนิทกับพวกเขามากขึ้น

เขาผ่านอุปสรรคและสถานการณ์เฉียดตายที่น่าตื่นเต้น จนกลายเป็นเรื่องขำขันที่เล่ากันในภายหลัง

สำหรับไทร์ สมาชิกในทีมเปรียบเสมือนครอบครัว มากกว่าใครบนโลกมนุษย์ ยกเว้นคุณปู่ของเขา

ระหว่างทาง เขาได้เพิ่มเลเวล ร่างกายแข็งแกร่งขึ้น และสมองของเขาพลันเปลี่ยนแปลงอย่างไม่หยุดยั้ง

แต่ที่สำคัญที่สุด ไทร์เคารพประสบการณ์ที่ได้รับ แม้ว่าหากเขาเลือกได้ เขาคงไม่อยากทำทุกอย่างซ้ำอีกครั้ง

ในขณะนี้ ไทร์และคนอื่นๆ นั่งล้อมรอบกองไฟ หลังจากเดินทาง 6 วันโดยไม่มีเมืองหรือหมู่บ้านของชาวมูชอยู่ในสายตาเลย

นี่เป็นระยะทางที่ไกลที่สุดระหว่างเมืองใดๆ ในเซริสและไมโคโพลิส แต่ก็คุ้มค่า

เพราะเป้าหมายของพวกเขาคือ ไมซีเลีย เมืองแห่งภารกิจ เป็นที่รู้จักในฐานะแหล่งรวมตัวของนักล่า

เนื่องจากรอบๆ เมืองเต็มไปด้วยสัตว์อสูรที่อันตรายมากมาย

นักล่าจำนวนมากตั้งฐานที่นั่น เพื่อยกระดับแรงค์ด้วยการทำภารกิจที่มีมากมายในแต่ละวันจากการโจมตีของสัตว์อสูร

แน่นอนว่ามันมาพร้อมกับข้อเสียของตัวเอง

“ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันยังไม่ได้แรงค์ A สักที...” ไทร์บ่นพลางถอนหายใจ ขณะที่นอนเอนตัวลงพิงรุทรา ที่อยู่ข้างหลังเขา ความรู้สึกเหมือนจมลงในทะเลมาร์ชเมลโลว์อุ่นๆ

“ฉันว่าจริงๆ นายอาจจะเป็นแรงค์ A แล้ว” โจนัสตอบ “เราแค่ยังไม่ได้ทดสอบจริงๆ มาดูกันว่าในไมซีเลียพวกเขาจะพูดยังไง”

“ใช่... หวังว่านะ ถ้าไม่ใช่ ฉันจะทำภารกิจนี้ไม่ได้เลย” ไทร์พูดพร้อมไขว้นิ้วอธิษฐานในใจ

“ฉันแค่ดีใจที่พวกเขาเลือกทีมอัลทิเมทัม ขอบคุณฮันโซ ชื่อเสียงของทีมเรากระจายไปทั่วเซริส และลามไปถึงอาณาจักรอื่นด้วย” ซิลเลียหัวเราะเบาๆ ขณะเล่นกับถ่านในกองไฟด้วยไม้แท่งหนึ่ง

“ไม่หรอก... พวกเราทุกคนทำให้เกิดขึ้น ไม่ใช่แค่ฉันคนเดียว” ฮันโซตอบเสียงเรียบๆ

ซิลเลียประหลาดใจเล็กน้อย เหมือนเธอไม่เคยคิดในแง่นั้นมาก่อน

“ฉันว่า... นายพูดถูก พวกเราทุกคนมีส่วนร่วม” เธอกล่าว ก่อนจะหยุดไปชั่วขณะ “นี่มันโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิตจริงๆ รางวัลตั้ง 35,000 ทองเลยนะ”

“ใช่ แบ่งกัน 6 คน เราก็มีเงินมากพอจะใช้ชีวิตหรูหราได้สักพัก” โจนัสพูดพร้อมรอยยิ้มกว้างบนหน้า

“ฉันยังไม่อยากเชื่อเลยว่ามันเป็นไปได้จริงๆ มันบ้ามากที่คิดว่าคนๆ หนึ่งยอมจ่ายเงินขนาดนี้เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง” ไทร์พูดพร้อมมองหน้าทุกคนในกลุ่ม

‘ชัดเจนว่าทุกคนตื่นเต้นกับภารกิจนี้ มันเปลี่ยนชีวิตจริงๆ ฉันเดาว่าบางคนอาจจะเลิกเป็นนักล่าหลังจากภารกิจนี้...’ ไทร์คิดในใจ

‘จากที่ได้ยินมา เราแค่ต้องช่วยราชวงศ์คนหนึ่งผ่านดันเจี้ยนขนาดใหญ่ที่ถูกค้นพบใกล้ไมซีเลีย ราชวงศ์นี้ซื้อสิทธิ์ในการเข้าดันเจี้ยนไปแล้ว และตอนนี้ต้องการนักล่าที่เก่งที่สุดในภูมิภาคมาช่วยเขา แล้วเราไม่สามารถเก็บรางวัลจากดันเจี้ยนได้ แต่ถึงอย่างนั้น รางวัล 35,000 ทองก็มากพอสำหรับพวกเรา’

“ได้แค่ 5,833 ทองงั้นเหรอ? มันไม่พอสำหรับฉันเลย!” ยูรินพูดขึ้นมา “ฉันต้องเดินหน้าต่อไปจนกว่าจะมีอย่างน้อย 10,000 ในมือ นั่นแหละเป้าหมายของชีวิต! หลังจากนั้นฉันจะใช้ชีวิตสบายๆ ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ” เขาพูดเล่นพร้อมหัวเราะเบาๆ

“ก็ทำภารกิจให้เสร็จ โดยไม่ตายกลางทางซะก่อนล่ะ” ฮันโซตอบ ก่อนที่ทุกคนในทีมจะหัวเราะลั่นออกมา

“ฉันว่าถึงเวลานอนแล้ว” ไทร์พูด ขณะหลับตาลง

“ฉันก็คิดแบบนาย...” ซิลเลียตอบ

ฮันโซเป็นคนสุดท้ายที่พูด “เราจะตื่นแต่เช้าและไปถึงไมซีเลีย เตรียมพร้อมกับอะไรบ้าคลั่งที่อาจเกิดขึ้น… มันเป็นที่พบปะของนักล่าที่แข็งแกร่งที่สุดในตอนใต้ของทวีปเรา...”