บทที่ 216 ลิฟต์ ตอนที่ 13
บทที่ 216 ลิฟต์ ตอนที่ 13
หลังจากเสิ่นชงหรานกลับเข้าห้องไป เธอก็เปิดกลุ่มสนทนาอีกครั้ง ในกลุ่มกำลังพูดถึงเสียงกลองเมื่อครู่
กู่เถียนเถียน:
"ภารกิจระดับสูงนี่มันต่างจริง ๆ เสียงกลองนี้ทำเอาฉันรู้สึกเหมือนเลือดในตัวสั่นสะเทือนตามไปด้วยเลย"
ในความเป็นจริง กู่เถียนเถียนกับเฟิงอี้เฉินเพิ่งกลับถึงบ้านได้ไม่ถึงสิบนาที แต่ตอนที่พวกเขาใช้ลิฟต์กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เสิ่นชงหราน:
"คนที่ตีกลองนั้นอยู่ชั้นเดียวกับฉัน แต่จำไว้นะที่ฉันบอกเมื่อกี้ หลังจากนี้อย่าปล่อยให้ลิฟต์จอดที่ชั้นตัวเองตอนกลางคืน ถ้าเป็นไปได้ให้มันจอดที่ชั้นหนึ่งดีที่สุด @เวินซวี เวลาเธอกลับบ้านอย่าลืมกดชั้นหนึ่งก่อนออกจากลิฟต์"
เวินซวี:
"ทำไมล่ะ?"
ตอนนั้นเขากำลังจะกลับบ้านพอดี และเห็นกลุ่มสนทนาเริ่มคึกคักขึ้นอีกครั้ง
เสิ่นชงหราน:
"ลางสังหรณ์น่ะ ฉันรู้สึกว่าถ้าลิฟต์จอดที่ชั้นเราอาจจะมีอะไรเกิดขึ้น"
กู่เถียนเถียน:
"อืม เชื่อในลางสังหรณ์ของผู้หญิงเถอะ"
เฟิงอี้เฉิน:
"วันนี้ฉันได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเมื่อปีที่แล้วในอพาร์ตเมนต์นี้ เขาว่ามีคนตายที่ตึกนี้ แต่สาเหตุคือหัวใจวายกะทันหัน พวกผู้อยู่อาศัยในโครงการไม่อยากให้เรื่องนี้กระทบกับราคาบ้านเลยไม่ได้พูดถึง แต่ฉันว่าคงไม่ใช่ทุกคนที่พร้อมใจกันปิดเรื่องนี้ อาจมีผู้พัฒนาโครงการเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย"
เสิ่นชงหรานคิดในใจ อาจจะเป็นเพราะการตายแบบหัวใจวายเมื่อปีที่แล้ว รวมถึงการที่ผู้พัฒนาควบคุมไม่ให้นักข่าวเผยแพร่ข่าว ทำให้เรื่องนี้ไม่เป็นที่รู้ในสาธารณะ เพราะในแต่ละปีมีคนหัวใจวายจำนวนไม่น้อยอยู่แล้ว ไม่ใช่ทุกกรณีที่จะถูกนำมาเผยแพร่
หลังจากที่เวินซวีกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย กลุ่มสนทนาก็เงียบลง
...
เสิ่นชงหรานฝันว่าเธอกำลังอยู่ในลิฟต์กับคนสองคน หนึ่งในนั้นคือกู่เถียนเถียน ส่วนอีกคนเป็นหญิงสาวที่เธอเคยเห็นแค่ครั้งเดียวในคืนที่ตำรวจมาถึง เป็นหนึ่งในผู้ทำภารกิจทีมอื่น
กู่เถียนเถียนยืนอยู่ด้านหน้าลิฟต์ ส่วนหญิงสาวอีกคนยืนอยู่ด้านหลัง
หญิงสาวคนนั้นมองไปที่ด้านหลังของกู่เถียนเถียน ใบหน้าแสดงความชั่วร้าย เธอหยิบสิ่งที่ดูเหมือนปากกาสั้น ๆ ออกมา เปิดฝาเผยให้เห็นเข็ม
เสิ่นชงหรานคิดในใจว่า "เธอจะใช้เข็มนี้แทงกู่เถียนเถียนหรือเปล่า"
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือหญิงสาวแทงเข็มนั้นลงบนมือของตัวเอง แล้วใช้เลือดที่ไหลออกมาวาดสัญลักษณ์ลงบนฝ่ามืออีกข้าง เสิ่นชงหรานมองดูรู้สึกว่าสัญลักษณ์นี้ดูไม่ปกติอย่างมาก
หลังจากวาดเสร็จ เธอแกล้งทำเป็นเสียการทรงตัว กู่เถียนเถียนเหมือนจะรู้สึกอะไรบางอย่างและพยายามหลบ แต่หญิงสาวคนนั้นกลับใช้มือลงสัญลักษณ์กดลงบนหลังของกู่เถียนเถียน สัญลักษณ์เลือดนั้นหายไปทันทีที่สัมผัส
เสิ่นชงหรานเห็นดังนั้นก็รู้สึกสะเทือนใจ สัญลักษณ์นี้ต้องไม่ใช่สิ่งดีแน่นอน
เมื่อเธอลืมตาตื่นขึ้นมา เวลาคือบ่ายสามกว่า เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถามกู่เถียนเถียนว่าออกจากบ้านหรือยัง
กู่เถียนเถียน:
"ยังเลย อยู่บ้านอยู่ กำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอก"
เธอเป็นคนที่ไม่ทำอาหารเองอยู่แล้ว อีกทั้งด้วยสถานะปัจจุบันที่มีเงิน เธอมักจะออกไปกินข้าวนอกบ้านก่อนที่จะไปทำงาน
เสิ่นชงหราน:
"อย่าเพิ่งออกไป เดี๋ยวฉันจะขึ้นไปหาที่ชั้นเธอ"
เฟิงอี้เฉิน:
"มีอะไรจะเกิดขึ้นเหรอ?"
เสิ่นชงหราน:
"ใช่ ฉันเคยบอกไปแล้วว่าฉันมีความสามารถฝันถึงอดีตและอนาคตได้ ฉันฝันเห็นกู่เถียนเถียนอยู่ในลิฟต์เจอกับผู้ทำภารกิจอีกคน เธอใช้เข็มเจาะเลือดตัวเองวาดสัญลักษณ์ แล้วแอบประทับลงบนหลังของกู่เถียนเถียน"
กู่เถียนเถียน:
"หือ? ฟังดูแล้วไม่ใช่เรื่องดีแน่"
เวินซวี:
"นั่นต้องเป็นสัญลักษณ์อันตราย ทีมอื่นน่าจะพยายามโจมตีพวกเรา เปลี่ยนความสนใจของวิญญาณไปที่พวกเรา"
เวินซวีที่เงียบไปนานก็ปรากฏตัวในกลุ่มสนทนา
เวินซวี:
"พอดีเลย ไปบ้านกู่เถียนเถียนกัน ฉันจะอธิบายเรื่องนี้ให้พวกเธอฟัง"
เสิ่นชงหรานรีบเตรียมตัวแล้วขึ้นไปยังชั้นที่กู่เถียนเถียนพักอยู่ ทั้งสี่คนรวมตัวกันได้ในเวลาไม่นาน
เวินซวีเป็นคนสุดท้ายที่มาถึง "ทุกคนมากันครบแล้วสินะ"
กู่เถียนเถียนยิ้มพลางกล่าวว่า “รอคุณอยู่เลยค่ะ อาจารย์ใหญ่”
นี่เป็นคำเรียกเล่นๆ ของเธอที่มีต่อเวินซวีเขาเป็นเหมือนผู้สอนที่คอยอธิบายสิ่งที่พวกเธอไม่เข้าใจเกี่ยวกับภารกิจระดับสูงในตอนแรก
เฟิงอี้เฉินยืนไขว้แขนพิงหน้าต่างบริเวณระเบียงห้องนั่งเล่น ร่างสูงโปร่งดูโดดเด่น “เสิ่นชงหรานบอกไปแล้ว สิ่งที่เราเห็นจากการพูดคุยในกลุ่มก่อนหน้านี้ สัญลักษณ์ที่ผู้หญิงคนนั้นวาดไว้ เธอเห็นครั้งแรกก็รู้สึกว่ามันไม่ปกติ”
เสิ่นชงหรานเงยหน้าขึ้นตอบ “ใช่ ตอนเห็นครั้งแรกก็รู้สึกเหมือนมีความเกลียดชังผุดขึ้นมาเองโดยธรรมชาติ”
เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาคู่นั้นที่ดูเรียวยาวยิ่งเพิ่มเสน่ห์ แต่เมื่อแสดงอาการไม่พอใจ มันกลับทำให้เธอดูเย็นชาและยากเข้าถึง
เวินซวีหรี่ตามองเล็กน้อย สายตาแฝงความลึกซึ้ง “พวกเธอรู้จักหนังสือสี่เล่มดีใช่ไหม อย่างเช่น หนังสือสัญลักษณ์ มันไม่ได้มีแต่สัญลักษณ์สำหรับขับไล่ภูตผีเท่านั้น ยังมีทั้งสัญลักษณ์ป้องกันภัย และสัญลักษณ์ที่มีไว้เพื่อทำร้ายผู้อื่นด้วย มันเป็นความสองด้านของศาสตร์นี้ ซึ่งขึ้นอยู่กับว่าคนที่เรียนมีพรสวรรค์ด้านไหน และดูเหมือนว่า ผู้หญิงคนนั้นเชี่ยวชาญในการวาดสัญลักษณ์ทำร้ายคน”
“เหมือนกับที่บอกว่าศาสตร์ทุกอย่างมีสองด้าน การหลอมอาวุธอาจสร้างอาวุธเพื่อขับไล่ภูตผี แต่ก็สามารถสร้างของต้องสาปที่ใช้ทำร้ายมนุษย์ได้ การฝึกฝนร่างกายก็เพื่อเสริมความแข็งแกร่ง แต่ในทางกลับกัน ก็มีสูตรที่ใช้ทำร้ายร่างกายคนเช่นกัน”
คำพูดของเขาทำให้กู่เถียนเถียนหนาวสะท้านจนขนลุก พร้อมเอ่ยถามด้วยความสงสัย “แล้วทำไมต้องเลือกฉันล่ะ?”
“บางทีพวกเขาอาจไม่ได้จงใจเลือกเธอ แต่แค่ต้องการหาคนที่สามารถเปลี่ยนเป้าหมายของความเสี่ยงไปให้” เวินซวีกล่าวด้วยเสียงเรียบ “อีกเรื่องที่ฉันต้องบอก พวกเราเคยคิดว่าไม่มีใครได้หนังสือสาปแช่งไป แต่ในภารกิจครั้งก่อน ฉันได้ยินมาว่า กู้ถงฮว่า กำลังศึกษามันอยู่”
ชื่อกู้ถงฮว่า ทำให้เสิ่นชงหรานสนใจขึ้นมา “กู้ถงฮว่า เธอเป็นผู้รับภารกิจระดับสูงเหมือนกันหรือ?”
“เธอเคยอยู่ในระดับสูง แต่ตอนนี้เหมือนจะเลื่อนขึ้นไปสู่ภารกิจระดับสูงสุดแล้ว และดูเหมือนเธอจะได้รับข่าวสารสำคัญบางอย่าง แต่ไม่มีใครรู้ว่ามันคืออะไร”
กู่เถียนเถียนพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ “ข่าวสำคัญขนาดนั้นแต่กลับหลุดมาถึงคุณงั้นเหรอ?”
เวินซวียกยิ้มขณะเอนตัวลงบนเก้าอี้เดี่ยว สายตาฉายแววขี้เล่น “เธอแพร่ข่าวออกมาเพราะอะไรล่ะ? ก็เพื่อให้คนอื่นเข้ามาถามยังไงล่ะ ถ้าต้องการความช่วยเหลือก็ต้องยอมจ่าย”
“กู้ถงฮว่า มีอิทธิพลมากในหมู่ผู้รับภารกิจ วิธีที่เธอรวบรวมสมาชิกทีม ไม่ได้มีข้อกำหนดที่เข้มงวดเหมือนทีมอื่นๆ เส้นทางที่เธอเลือกอาจต่างออกไป แต่เธอก็เดินมาถึงจุดนี้ได้”
ไม่ว่าจะใช้วิธีใด การที่เธอกลายเป็นผู้นำกลุ่มใหญ่ก็พิสูจน์ได้ถึงความสามารถของเธอ
แสงอาทิตย์ลอดผ่านกระจกกระทบใบหน้าเฟิงอี้เฉิน เขาหันกลับมาหลังจากชมวิวด้านนอก “สิ่งที่พวกเราต้องระวังต่อไปคือคนพวกนั้น หากเจอทีมของเธอ อย่าหันหลังให้พวกเขาเด็ดขาด”
ใครจะรู้ว่าคนอื่นในทีมนั้นอาจวาดสัญลักษณ์อันตรายแบบเดียวกันนี้อีกหรือไม่
กู่เถียนเถียนพยักหน้าแรง “แน่นอนค่ะ ถ้าเจอพวกนั้น ฉันจะทำเป็นว่าลืมของไว้ หรือไม่ก็พิงกำแพงในลิฟต์ไว้ด้านหลัง”
เวินซวีใช้ปลายนิ้วเกาเบาๆ ที่จมูก “ถ้าอย่างนั้นก็ดี ทุกคนรู้ข้อมูลหมดแล้ว ระวังตัวกันให้ดี และเราจะไปกับเธอด้วย”
ในฝัน เสิ่นชงหรานเห็นว่ากู่เถียนเถียนเป็นคนที่ตกอยู่ในอันตราย ถึงแม้จะคิดว่านี่อาจเป็นการสุ่มเลือก แต่ก็เป็นไปได้ว่ามีคนจงใจเล็งเป้าหมายที่เธอ
ทั้งสี่คนลงลิฟต์ไปด้วยกัน ขณะลิฟต์หยุดที่ชั้นเจ็ด ประตูลิฟต์เปิดออก เผยให้เห็นไช่ม่านจูคนที่เสิ่นชงหรานเคยเห็นในฝัน
ไช่ม่านจูเองก็ดูตกใจที่เห็นคนอยู่เต็มลิฟต์ และจากข้อมูลที่เสิ่นชงหรานเคยบอก ทุกคนในทีมรู้แล้วว่าคนที่วาดสัญลักษณ์อันตรายนั้นคือใคร...
...........
