บทที่ 16 : ชีวิตใหม่ของอากิฮาระ คากุระ
ชิมูระ ดันโซหันกลับไปมองอาคารโฮคาเงะ อาคารแห่งนี้คือความฝันของเขาตลอดชีวิต เจ้าของอาคารโฮคาเงะเพียงกล่าวคำสั่งเบาๆ ก็สามารถทำให้เขาเหงื่อตกไม่ใช่เพราะฮิรุเซ็นเก่งกาจกว่าดันโซ.. แต่เพราะเขาเป็นโฮคาเงะ!
ซารุโทบิ ฮิรุเซ็น ได้เตือนเขาให้แน่ใจว่าเด็กคนนั้นจะไม่เดินไปในทางที่ผิด เจ้าแก่นั่นกำลังส่งสัญญาณเตือน!
ชิมูระ ดันโซ เข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ การเตือนของซารุโทบิ ฮิรุเซ็นไม่ได้หมายถึงเด็กคนนั้นเพียงอย่างเดียว แต่ยังหมายถึงตัวดันโซเองว่าอย่าได้คิดอะไรไม่สมควรเกี่ยวกับตำแหน่งโฮคาเงะ เพียงเพราะมีนินจาขีดจำกัดสายเลือดวิชาไม้อยู่ในองค์กรราก!
แต่... จะให้ละทิ้งความฝันได้อย่างไร?
การเป็นเจ้าของอาคารโฮคาเงะเพียงคำสั่งเดียวก็สามารถเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของทั้งโคโนฮะ และแม้กระทั่งโลกนินจาได้
"สักวันหนึ่ง..."
ชิมูระ ดันโซจากไปด้วยความไม่พอใจ ตระหนักได้ว่าการกลับไปสอนอากิฮาระ คากุระให้เหมาะสมยังดีกว่าการยืนมองอาคารโฮคาเงะเพื่อดับกระหาย
หึ...
"อย่าให้เด็กคนนั้นเดินทางผิด...จะเป็นไปได้อย่างไรที่เด็กคนนั้นจะผิดทาง หากเดินตามฉัน ?
ฮิรุเซ็น แต่ละคนย่อมมีเส้นทางของตนเอง ไม่ใช่มีเพียงเส้นทางของนายเท่านั้นที่ถูกต้อง
ที่ฐานลับขององค์กรราก อากิฮาระ คากุระยังคงรู้สึกหงอยเหงา ดันโซห้ามเขาออกไปไหน และสั่งให้พักที่ฐานลับโดยไม่มีภารกิจจากระบบ ดูเหมือนว่าการมอบหมายงานของระบบจะไม่รีบร้อน เขายังคงต้องค้นหามันด้วยตัวเอง
หรือว่า...การพักผ่อน* จะไม่นับเป็นงาน ?
ช่วงเวลาหยุดพักระหว่างงานก็ถือเป็นการทำงานเช่นกันไม่ใช่หรือ? โดยเฉพาะเมื่อการพักนั้นเป็นคำสั่งจากผู้บังคับบัญชา!
แต่... ไม่นานนัก โอกาสใหม่ก็มาถึง ชิมูระ ดันโซกลับมาที่ฐานลับและในที่สุดก็ออกคำสั่งอย่างเป็นทางการให้กับอากิฮาระ คากุระ พร้อมกับกระตุ้นภารกิจในระบบของเขา
"ตั้งแต่วันนี้ไป ฉันจะฝึกสอนนายด้วยตัวเอง เพื่อให้นายเอาชนะเด็กนั่น อุจิวะ อิทาจิ ในการสอบจูนินให้ได้!"
"หึ! เด็กนั่น...เคยสร้างปัญหาให้ฉันไม่น้อยเลย..."
[ระบบแจ้งเตือน]: [ภารกิจใหม่ ปฏิบัติตามคำสั่งของชิมูระ ดันโซ เข้าร่วมการสอบจูนินในช่วงครึ่งปีหลังของโคโนฮะ และเอาชนะอุจิวะ อิทาจิในการสอบ]
ภารกิจ... และรางวัลสองเท่า?
สีหน้าของอากิฮาระ คากุระเปลี่ยนเป็นจริงจังทันที "ฉันจะทำมันอย่างแน่นอน..."
อากิฮาระ คากุระมองไปที่ชิมูระ ดันโซ ก่อนจะถามอีกครั้งว่า "ท่านดันโซ ในการสอบจูนิน ฆ่าได้หรือไม่? ฉันสามารถฆ่าเด็กที่ชื่ออุจิวะ อิทาจิได้หรือเปล่า ?"
"..."
ชิมูระ ดันโซถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เด็กคนนี้มีนิสัยสุดโต่งเกินไป! อุจิวะ อิทาจิคือลูกชายของ อุจิวะ ฟุงาคุ หัวหน้าตระกูลอุจิวะ หนึ่งในตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดในโคโนฮะ เป็นความภาคภูมิใจของฟุงาคุและยังปลุกพลัง เนตรวงแหวน ได้ตั้งแต่อายุยังน้อย
หากอากิฮาระ คากุระฆ่าอุจิวะ อิทาจิ จะต้องสร้างความไม่พอใจให้กับหลายฝ่ายและอาจทำให้ความขัดแย้งระหว่างโคโนฮะกับตระกูลอุจิวะรุนแรงขึ้นอย่างแน่นอน...
แต่...
ฮิรุเซ็นเป็นคนอ่อนแอ หากเพื่อระงับความโกรธของอุจิวะ ฟุงาคุ เจ้าลิงเฒ่านั่นคงยอมมอบอากิฮาระ คากุระให้ฟุงาคุไป นั่นจะเป็นหายนะ...
เหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นมาก่อน เมื่อไม่กี่ปีก่อน ทูตจากหมู่บ้านคุโมะเดินทางมาโคโนฮะโดยอ้างว่าจะเจรจาสงบศึกอีกครั้ง แต่ที่จริงแล้วพวกเขามีแผนลับที่จะขโมยขีดจำกัดสายเลือด เนตรสีขาว ของตระกูลฮิวงะ
ทูตจากคุโมะลอบเข้าไปในตระกูลฮิวงะเพื่อพยายามลักพาตัวลูกสาวของหัวหน้าตระกูล แต่กลับถูกหัวหน้าตระกูล ฮิวงะ ฮิอาชิ จับได้ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับโจรที่ต้องการขโมยลูกสาวของเขา ฮิอาชิย่อมไม่ปรานีและสังหารทูตคุโมะทันที
แต่หมู่บ้านคุโมะกลับปฏิเสธข้อกล่าวหาใดๆ และหันมากล่าวหาโคโนฮะว่าเป็นผู้สังหาร พร้อมขู่จะก่อสงครามหากไม่ยอมมอบตัวฆาตกร
แล้ว... โฮคาเงะรุ่นที่สาม ซารุโทบิ ฮิรุเซ็น กลับยอมรับข้อเรียกร้องอันน่าอับอายนี้ โดยสั่งให้ตระกูลฮิวงะมอบตัวผู้ที่สังหารทูตคุโมะเพื่อแลกกับสันติภาพในทุกกรณี
สุดท้าย ฮิวงะ ฮิซาชิ พี่ชายฝาแฝดของฮิอาชิ รับผิดแทนน้องชายและถูกบังคับให้เสียสละชีวิตของตัวเอง ทำให้เหตุการณ์กับหมู่บ้านคุโมะยุติลงอย่างน่าอับอายและไร้ศักดิ์ศรี
เมื่อเรียนรู้จากอดีต จากที่ชิมูระ ดันโซเข้าใจเพื่อนเก่าของเขา หากอากิฮาระ คากุระเผลอสังหารอุจิวะ อิทาจิเข้า เจ้าลิงเฒ่าคนนั้นก็อาจยอมมอบเด็กจากองค์กรรากให้เพื่อระงับความโกรธของฟุงาคุ...
ถ้าเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นจริง...การสูญเสียอัจฉริยะจากตระกูลอุจิวะที่จะก่อกบฏ และอัจฉริยะจากองค์กรราก คงไม่ส่งผลอะไรกับฮิรุเซ็นมากนัก ทำไมเขาถึงจะไม่ทำล่ะ?
ส่วนเรื่องที่ว่า..อากิฮาระ คากุระจะสามารถเอาชนะอุจิวะ อิทาจิได้หรือไม่..ดันโซเพิ่งรู้ตัวว่าเขาไม่เคยพิจารณาคำถามนี้มาก่อน อุจิวะ อิทาจิเคยเอาชนะสมาชิกองค์กรรากได้อย่างง่ายดาย
แม้ดันโซจะมั่นใจในพรสวรรค์วิชาไม้ของอากิฮาระ คากุระ ด้วยเทคนิคอย่าง ม่านพฤษาก่อเกิด ที่นินจาทั่วไปไม่สามารถต้านทานได้ แต่คากุระที่ดูเหมือนไม่รอบคอบนั้น อาจตกเป็นเหยื่อของการชักจูงของอุจิวะได้ง่าย...
"อย่าประเมินอุจิวะ อิทาจิต่ำเกินไป!"
ชิมูระ ดันโซพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเพื่อเตือน ก่อนจะพูดต่อว่า "การสอบจูนินไม่ได้ห้ามการสังหารศัตรู แต่เราไม่สามารถฆ่าได้ตามอำเภอใจ..."
หลังจากพูดจบ ดันโซก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว คำพูดที่อ่อนแอแบบนี้ไม่น่าจะออกจากปากของเขาเอง...
"...โอ้" อากิฮาระ คากุระเองก็รู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ เช่นกัน
"อย่างไรก็ตาม..." ชิมูระ ดันโซมองไปที่อากิฮาระ คากุระ พร้อมออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ไม่จำเป็นต้องฆ่าอุจิวะ อิทาจิ เด็กคนนั้นยังมีประโยชน์กับพวกเราอยู่"
"ครับ ฉันเข้าใจแล้ว" อากิฮาระ คากุระไม่ได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้นัก
ที่จริงแล้ว อากิฮาระ คากุระไม่ใช่คนกระหายเลือด ทุกครั้งที่อากิฮาระ คากุระเสนอตัวจะฆ่าใครต่อใครเพื่อชิมูระ ดันโซ ไม่ว่าจะเป็น ฮาตาเกะ คาคาชิ หรือ อุจิวะ อิทาจิ เขาแค่พูดเพื่อเอาใจดันโซเท่านั้นและพูดด้วยความรู้สึกสบายๆ เพราะรู้อยู่แล้วว่าดันโซไม่มีทางกล้าปล่อยให้เขาทำจริง
หากชิมูระ ดันโซคิดอย่างถี่ถ้วน เขาจะพบว่า ในฐานลับขององค์กรราก อากิฮาระ คากุระมักจะพูดแต่ไม่เคยลงมือทำอะไรจริงๆ เพื่อดันโซเลย...
แต่ต่อให้ดันโซจะคิดอย่างละเอียดลึกซึ้ง ขึ้นอยู่กับท่าทีของอากิฮาระ คากุระเวลาพูด มันก็อาจทำให้ดันโซกลัวว่าอากิฮาระ คากุระจะทำอะไรบางอย่างเพื่อเขามากขึ้นไปอีก...
"ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง จำไว้ว่าต้นกำเนิดของนาย นายคือเด็กที่เติบโตในโคโนฮะ"
"ยาคุชิ โนโนะ หัวหน้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าโคโนฮะ รับนายไว้ตั้งแต่ยังเล็ก ฉันเป็นคนพานายมาที่รากและเลี้ยงดูนาย ฉันทำการทดลองปลูกถ่ายเซลล์ของฮาชิรามะกับนายเมื่อตอนยังเด็ก ลืมโอโรจิมารุไปเสีย..."
"..."
อากิฮาระ คากุระพยักหน้าเงียบๆ ยังคงรักษาบุคลิกของตัวเองไว้ "ท่านดันโซ ฉันขอไปฆ่าหัวหน้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าคนนั้นได้ไหม? เพื่อป้องกันไม่ให้นางพูดอะไรเหลวไหลในอนาคต และเปิดเผยความลับจนทำให้ท่านเดือดร้อน..."
"อย่าคิดแต่จะฆ่าคนตลอดเวลา ยาคุชิ โนโนะยังมีประโยชน์อยู่ตอนนี้"
ชิมูระ ดันโซรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องอีกครั้ง
