ตอนที่ 91: เธอคือภรรยาที่ดีอย่างแท้จริง

ซ่งซีแอบมองเหลียงป๋อในมุมที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ความอ่อนโยนที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวเขาทำให้เธอรู้สึกไม่คุ้นเคยนัก

พอเธอเริ่มถามเกี่ยวกับวงบอยแบรนด์ของเขาเหลียงป๋อก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลง ขณะที่คุยไปเรื่อย ๆ บรรยากาศระหว่างพวกเขาก็เต็มไปด้วยความสนิทสนมที่ค่อยๆ กลับคืนมา

หลังจากคุยกันได้สักพัก ซ่งซีก็หยิบเครื่องบันทึกเสียงขึ้นมาวางไว้ตรงหน้าเหลียงป๋อ “นี่คือทำนองที่ฉันแก้ไขช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ยังไม่มีเนื้อเพลง ลองฟังดูนะ บางคนบอกว่าผู้ที่เข้าใจดนตรีอย่างแท้จริงจะสัมผัสถึงเนื้อหาและจิตวิญญาณในงานของอีกฝ่ายได้”

เหลียงป๋อเปิดเครื่องบันทึกเสียงออกมา เสียงเปียโนในเดโมนั้นบริสุทธิ์และไพเราะ เป็นทำนองเดียวกับที่เขาเคยได้ยินมาก่อนแต่ซ่งซีแก้ไขเพิ่มเติมจนดูสมบูรณ์ขึ้น

เหลียงป๋อฟังด้วยความตะลึง ทำนองนั้นสัมผัสถึงหัวใจเขาได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยิน และยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกถึงความลึกซึ้ง

เมื่อเขาฟังจบเกือบ 20 นาที ก็ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะบีบเครื่องบันทึกไว้แน่น เขาหันไปมองซ่งซีด้วยแววตาจริงจัง “เพลงทั้งสองนี้คุณแต่งมาให้ผมโดยเฉพาะใช่ไหม” ซ่งซีเหมือนเข้าใจเขาเป็นอย่างดี เพราะสไตล์ของเพลงนั้นเข้ากับเขาอย่างสมบูรณ์แบบ

“แน่นอนค่ะ ฉันหวังว่ามันจะทำให้คุณมีชื่อเสียง” ซ่งซียิ้มบาง ๆ

เหลียงป๋อเริ่มมองเธอด้วยสายตาสงสัย “คุณรู้จักผมดีขนาดนี้ได้ยังไง” เขารู้สึกเหมือนว่าซ่งซีรู้จักตัวเขามากกว่าใคร

“ฉันเป็นแฟนพันธุ์แท้ของคุณนะ” ซ่งซียิ้มและตอบกลับด้วยน้ำเสียงสบายๆ

เหลียงป๋ออึ้ง “จริงเหรอ?” แล้วเขาก็ยิ้ม “ผมมีแฟนพันธุ์แท้จริงๆ ด้วยเหรอ?”

“อื้ม ฉันเป็นแฟนตัวน้อยของคุณ แถมยังรู้ว่าคุณมีไฝที่หลังเอวด้วย” ซ่งซีแกล้งกระซิบ

เหลียงป๋อถึงกับอ้าปากค้างก่อนจะยกมือขึ้นปิดปาก “คุณรู้ได้ยังไง…” เขามองเธอด้วยความประหลาดใจ แต่ซ่งซีก็แค่หัวเราะเบา ๆ

“เพราะคุณเคยโพสต์วิดีโอที่บังเอิญเผยให้เห็นหลังเอวของคุณน่ะสิ แฟนๆ หลายคนเลยรู้กันหมด” ซ่งซีอธิบายพร้อมกับขำ

เหลียงป๋อยิ้มแบบงงๆ ก่อนจะพยักหน้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “คุณซ่ง ผมจะรับเพลงนี้ไว้ ผมจะส่งให้คุณหลังจากเขียนเนื้อเสร็จนะครับ”

“โอเคค่ะ” ซ่งซียิ้มขณะวางถ้วยชาลง เหลียงป๋อรินชาเพิ่มให้เธออย่างเบามือ ทำให้ซ่งซีจ้องเขาด้วยแววตาที่ลึกซึ้งขึ้น แล้วก็ถามคำถามที่สำคัญ “คุณเคยคิดจะย้ายบริษัทจัดการไหม?”

เหลียงป๋อชะงักเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้ามองเธอ ซ่งซียิ้มเบาๆ “การยุบวง M.A.I. คงเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ถ้าคุณยังอยู่กับนายจ้างเก่า สักวันคุณก็จะถูกลืม ลองคิดดูนะ ถ้าคุณยกเลิกสัญญาแล้วหาบริษัทใหม่ คุณยังมีโอกาสมากมายในอนาคต”

เหลียงป๋อครุ่นคิด “คุณซ่งคิดจะเสนออะไรให้ผมไหม?”

ซ่งซีจุ่มปลายนิ้วลงในน้ำแล้วเขียนคำว่า “อวี่ฮวา” ลงบนโต๊ะ

เหลียงป๋อมองคำสองคำนั้นด้วยความสงสัย “ผมไม่เคยได้ยินบริษัทนี้มาก่อน”

“ก็ไม่น่าแปลกใจ เพราะบริษัทนี้เพิ่งเริ่มต้น แต่ฉันรู้ว่าบริษัทนี้มีผู้สนับสนุนที่ทรงอำนาจ” ซ่งซีอธิบาย “ถ้าคุณเซ็นกับพวกเขา พวกเขาจะต้องเห็นศักยภาพของคุณแน่นอน”

“ใครเป็นผู้หนุนหลัง?” เหลียงป๋อถาม

ซ่งซียิ้มอย่างมีนัยยะ “คุณอาจจะไม่รู้จักเเป่ยจ้าน แต่น่าจะรู้จักสายการบินซีอุสใช่ไหม? เเป่ยจ้านเป็นผู้บริหารของซีอุส”

เมื่อเหลียงป๋อได้ยิน เขาก็เริ่มเข้าใจถึงความสำคัญของข้อเสนอนี้ “แล้วคนที่อยู่เบื้องหลังของอวี่ฮวา…”

“ตอนนี้เราเป็นหุ้นส่วนกันแล้ว ฉันจะไม่ต่อต้านทั้งเงินและชื่อเสียงแน่นอน ลองพิจารณาดูนะคะ” ซ่งซีพูดจบและยิ้มบางๆ เหมือนว่าเธอเพิ่งทำภารกิจสำคัญของเธอสำเร็จ

ในบ่ายวันนั้น หานซานผู้เป็นสามีของซ่งซีได้เตรียมผลไม้และวิตามินเพื่อนำไปเยี่ยมคุณแม่หลี่ ซ่งซีรับสายโทรศัพท์จากเขาเมื่อเขาถามว่า “คุณอยู่ที่ไหน?”

ซ่งซีตอบอย่างกระตือรือร้น “ฉันอยู่ที่ห้างค่ะ”

“เยี่ยม ป้าหลี่คงดีใจที่ได้เจอคุณ มารับคุณเวลา 5 โมงครึ่ง แล้วไปทานข้าวด้วยกันก่อน”

“เยี่ยมเลย! ที่นี่มีร้านกุ้งเผาอร่อยมาก ฉันรอคุณอยู่นะ”

หานซานมาถึงตรงเวลาพร้อมกับพบว่าซ่งซีนั่งรออยู่ สวมหมวกและแว่นกันแดดที่บ่งบอกความเป็นตัวเธอ เธอรีบลุกขึ้นทันทีที่เห็นเขา ก่อนจะกล่าวอย่างสดใสว่า “ฉันจองโต๊ะไว้แล้ว ไปทานกันได้เลยค่ะ”

“ของแค่นี้เองหรอที่ซื้อทั้งวัน?” หานซานถามพร้อมกับจ้องมองถุงช้อปปิ้งใบเล็กในมือเธอด้วยความห่วงใย “ซ่งซี คุณขาดเงินหรือเปล่า?”

ซ่งซีหัวเราะ “เปล่าค่ะ ฉันแค่ไม่เจออะไรที่อยากได้” แล้วเธอก็ยื่นถุงช้อปปิ้งให้เขา “นี่ให้คุณ ลองดูว่าชอบไหม”

หานซานมองของขวัญในมือ รู้สึกเต็มไปด้วยความอบอุ่นใจ เขามองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรัก